Οι Τούρκοι-ορθόδοξοι και το "ανεξάρτητο"Πατριαρχείο
Δρ. Ράτσος (Άγγελος) Ντόνεφ
«Οι Τουρκο-ορθόδοξοι και το Ανεξάρτητο Τουρκο-ορθόδοξο Πατριαρχείο»
Ανατολή, Αθήνα, Αύγουστος, 2000.
Όπως είναι γνωστό οι “τούρκο-ορθόδοξοι” και το “Ανεξάρτητο Πατριαρχείο τούρκο-ορθόδοξων” (Baglmslz Türk Ortodoks Patrikhanesi) ήταν ένα από κοινού δημιούργημα των Mustafa Kemal και του Papa Eftim. Ο στόχος ήταν η υπονόμευση του ελληνικού Πατριαρχείου. Ακόμα και στις καλλίτερές του ημέρες όμως δεν απαριθμούσε περισσότερους από 250 πιστούς. Τα τελευταία χρόνια ο όρος “τούρκο-ορθόδοξος” άρχισε να χρησιμοποιείται για τους “Γκαγκαούζους” (Gagauz) οι οποίοι προέρχονται από την Ρουμανία. Οι Γκαγκαούζοι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι στο θρήσκευμα και ίσως τούρκοι στην συνείδηση. Οι δυο ομάδες δεν έχουν καμία ιστορική σχέση. Οι τούρκο-ορθόδοξη είναι ένα κατασκεύασμα, ενώ οι Γκαγκαούζοι είναι μια μειονότητα.
Ίσως συμπτωματικά, ορισμένες πηγές συνδέουν τις δυο οντότητες. Όμως έχοντας υπ’όψιν πώς λειτουργεί ο τούρκικος κρατικός και παρα-κρατικός μηχανισμός, θα ήταν χρήσιμο να δούμε τι ήταν και τι απέγιναν οι τουρκο-ορθόδοξοι. Ας δούμε πρώτα πώς ξεκίνησε η εκκλησία του παπα-Ευθύμιου (Papa Eftim) ή πιο σωστά Παύλου Καραχισαρίδη, όπως ήταν το κόσμιό του όνομα, και Zeki Erenerol, όπως το άλλαξε στα τουρκικά αργότερα.
O Παπα-Εφθύμ ήταν μέλος της τουρκόφωνης ελληνικής κοινότητας της Καππαδοκίας. Γεννήθηκε το 1884 και χειροτονήθηκε διάκος το 1912 και παπάς το 1915, από τον Μητροπολίτη Καισαρείας Νικόλαο. Μαζί με άλλους ιερωμένους πήρε μέρος στον έλληνα-τουρκικό πόλεμο του 1919-1922 στην πλευρά του Κεμάλ και υπό την ονομασία “Γενική Κοινότητα τούρκο-ορθόδοξων Ανατολής” (Umum Anadolu Türk Ortodokslarl Cemaatleri ).[i]
Αργότερα ο Κεμάλ εξαίρεσε αυτόν και την οικογένειά του από την ανταλλαγή πληθυσμού, λόγω των υπηρεσιών που πρόσφερε στο νέο τουρκικό καθεστώς. Όπως δήλωσε ο ίδιος ο Atatürk:“Ο παπά-Εφθύμ προσέφερε υπηρεσίες σ’αυτήν την χώρα όσο και ένας ολόκληρος στρατός.[ii]. Θα πρέπει να σημειωθεί όμως ότι 3 από τις 4 αδελφές του προτίμησαν να φύγουν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή.
O παπά-Εφθύμ, καθώς φαίνεται, αισθανόταν μεγάλο μίσος προς το Πατριαρχείο και είχε δηλώσει το 1921: “Θα σβήσω το φως του Πατριαρχείου στο Φανάρι, και μάλιστα πολύ γρήγορα. Ζήτω ο νικηφόρος τουρκικός στρατός και λαός!”[iii] Αρχικά μαζί με άλλους κληρικούς κήρυξε αντί-Πατριαρχείο στην Καισαρεία με την ονομασία “Μüstakil Türk Ortodoks Patrikhanesi” (Ανεξάρτητο Πατριαρχείο τούρκο-ορθόδοξων).
Ο Κεμάλ, σύμφωνα με τον γιο του παπά-Εφθύμ Selçuk Erenerol, ζήτησε από τον παπά-Εφθύμ να αναλάβει το Πατριαρχείο στο Φανάρι. Ενώ δηλαδή η Τουρκία υπέγραφε τη Συνθήκη της Λωζάνης, ακόμη από τα χρόνια της γέννησης τής Τουρκικής Δημοκρατίας με διάφορα τεχνάσματα προσπάθησε να αφομοιώσει την ελληνική μειονότητα που απέμεινε στην Κωνσταντινούπολη. Δεν τη δέχτηκε την θέση αυτή ο Eftim επειδή καθώς δήλωσε “υπάρχουν άλλοι ιερωμένοι πιο άξιοι από εμένα”.[iv] Όμως αργότερα έκανε κατάληψη του Πατριαρχείου ο ‘ταπεινός’ αυτός ‘ιεράρχης’ που δεν ζητούσε τίποτα για τον εαυτό του παρά μόνο για το τούρκικο έθνος.
Ο Ευθύμ κέρδισε οπαδούς στο συνοικισμό του Γαλατά στην Κωνσταντινούπολη και το 1924 κατάσχεσε την Παναγία Καφατιανή στο Γαλατά. Την 1 Ιουνίου 1923 οπαδοί του προσπάθησαν να απαγάγουν τον Πατριάρχη Μελέτιο Δ’. Στις 2 Οκτωβρίου 1923 ο παπά-Εφθύμ μαζί με μια ομάδα έκανε κατάληψη της Ιεράς Συνόδου και διόρισε καινούρια, δική του, Ιερά Σύνοδο. Στις 6 Δεκεμβρίου 1923 όταν νέος Πατριάρχης είχε ήδη εκλεχθεί ο Γρηγόριος, έκανε μια δεύτερη κατάληψη αλλά αυτήν τη φορά η αστυνομία τον έβγαλε με το ζόρι.[v]
Ο Γρηγόριος μετά την εκλογή του, καθώς το επέβαλαν οι νέες συνθήκες, δήλωσε την αφοσίωσή του στο τούρκικο κράτος και στις 25 Δεκεμβρίου 1923 ο Ατατούρκ τον ευχαρίστησε σε τηλεγράφημα που του έστειλε.[vi] Οι τουρκικές αρχές σε κάποιο στάδιο αποφάσισαν να μη συνεχίσουν την ανοιχτή υποστήριξή τους, όταν είδαν ότι το τέχνασμα δεν έπιασε και δεν έγιναν οι αναμενόμενες αποσκιρτήσεις από το ελληνικό Πατριαρχείο ή από την ελληνική μειονότητα όπως έλπιζαν.
Στις 6 Ιουνίου 1924 σε συνεδρίαση στην εκκλησία της Παναγίας αποφασίσθηκε η μεταφορά της έδρας του “Πατριαρχείου” στην Κωνσταντινούπολη, από την Καισαρεία της Καππαδοκίας, Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκε η Παναγία να γίνει το Κέντρο του “Πατριαρχείου”.[vii] Το 1926 με συγκατάθεση των τουρκικών αρχών έκανε κατάσχεση και της “εκκλησίας του Χριστού”.
Με τον θάνατο του Κεμάλ ο Εφθύμ έχασε την αίγλη του στα μάτια του τούρκικου κράτους. Άλλη μια ευκαιρία δημιουργήθηκε γι’αυτόν με το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1960. Ένας από τους πρωτοστάτες του πραξικοπήματος, ο υπέρ-εθνικιστής Alpaslan Türkes, ενδιαφερόταν για το ψευτο-Πατριαρχείο. Όμως το νέο καθεστώς αργότερα εξόρισε τoν Türkes και έτσι το τούρκο-ορθόδοξο Πατριαρχείο έχασε την ευκαιρία να ξαναποκτήσει την ανοιχτή εύνοια του τουρκικού κράτους, τουλάχιστον σε βαθμό που θα το επιθυμούσε. Πάντως ο Ευθύμ, συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο τουρκικό κράτος. Το 1953 οργάνωσε συγκέντρωση ενάντια στον Αθηναγόρα και συνέχισε να κάνει δηλώσεις κατά του Πατριαρχείου.[viii] Το 1956 κατέλαβε άλλες δυο εκκλησίες στο Γαλατά (Άγιος Νικόλαος και Ιωάννης Χρυσόστομος) σαν πληρωμή για τις υπηρεσίες που πρόσφερε.
Το 1962 όταν αρρώστησε ο παπά-Εφθύμ και δεν ήταν σε θέση να εκτελεί ‘τα καθήκοντά’ του ο γιος του, Turgut Ernerol (Γιώργος), πέρασε στον “πατριαρχικό θρόνο” με το όνομα Ευθύμ Β’. Ο παπά-Εφθύμ Α’ πέθανε το 1968.
Σε διάφορες εποχές το “τούρκο-ορθόδοξο Πατριαρχείο” έκανε δηλώσεις κατά του Φαναριού παίζοντας το παιχνίδι του τουρκικού κράτους για δημιουργήσει κλίματος καχυποψίας ενάντια στο Πατριαρχείο και στην ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης. Το 1972 ο Εφθύμ Β’ δήλωσε “το Πατριαρχείο του Φαναριού μια ώρα αρχύτερα πρέπει να απομακρυνθεί από την Τουρκία. Στην Τουρκία υπάρχει μια κοινότητα ορθοδόξων τουρκικής υπηκοότητας [εννοεί τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης]. Τι δουλειά έχουν οι Ρωμιοί; Αν παρατήσουν την Ρωμιοσύνη τότε δεν έχουμε να πούμε τίποτα.”[ix] Πώς είναι δυνατόν να παρατήσει κάποιος την εθνότητά του τόσο εύκολα για να ευχαριστήσει το τούρκο-ορθόδοξο Πατριαρχείο; Ίσως επειδή ο πατέρας του τόσο εύκολα έγινε τούρκος πίστευε ο Ευθύμ Β’ ότι θα το κάνουν και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, ελπίζοντας βέβαια ότι με αυτόν τον τρόπο η εκκλησία του θα αποκτούσε πιστούς.
Το 1993 όταν πέθανε ο Ευθύμ Β’ δεν υπήρχε παπάς να τελέσει την κηδεία.[x] Στη θέση του πέρασε ο αδελφός του Selçuk Erenerol, ο Ευθύμ Γ’. Ο Selçuk Erenerol συνέχισε την παράδοση με δηλώσεις μίσους κατά των Ελλήνων γενικότερα, και κατά του Πατριαρχείου ειδικότερα, για να ευχαριστεί τους ευεργέτες της: “Ο Βαρθολομαίος ... θα ανοίξει τη Θεολογική Σχολή, θα καταργηθεί η υποχρέωση τουρκικής υπηκοότητας [για φοίτηση στη σχολή]. Θα γίνει σαν το Βατικανό. Και σ’εκείνο το σημείο θα πουν ‘η Κωνσταντινούπολη είναι δική μας’ και θα ζητήσουν περιουσίες. Το γεγονός ότι ονομάζουν την Ισταμπούλ Κωνσταντινούπολη δείχνει ότι προετοιμάζονται για αυτές τις ημέρες.”[xi] Τάδε έφη ο ‘Πατριάρχης’ Selçuk Erenerol και με βάση αυτό το φανταστικό σενάριο ο ψευτο-Πατριάρχης αρνείται το δικαίωμα αποζημίωσης για τις περιουσίες των Ελλήνων. Το τουρκικό κράτος συνεχίζει να χρησιμοποιεί την ομάδα αυτή ενάντια στους λιγοστούς Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Όσο για την ονομασία της Κωνσταντινούπολης στα ελληνικά καλά θα ήταν ο “Πατριάρχης” να έχει υπ’όψιν του ότι και οι Τούρκοι χρησιμοποιούν ονομασίες δικές τους για ελληνικές πόλεις και νησιά, π.χ.: Gümülcine (Κομοτηνή), Sakιz (Χίο) κ.α.
Πρόσφατα η κόρη του “Πατριάρχη”, η Sevgi Erenerol, που φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο “υπεύθυνη τύπου και δημοσίων σχέσεων του Ανεξαρτήτου τούρκο-ορθόδοξου Πατριαρχείου”, κατηγόρησε το ελληνικό Πατριαρχείο ότι λειτουργεί σαν “κράτος εν κράτει”. Αφορμή για την κατηγορία έδωσε η τελετή απονομής του παρασήμου του Αγίου Ανδρέα στον Γερμανό Πρόεδρο Johannes Rau από τον Βαρθολομαίο. Η Sevgi Erenerol παραπονείται ότι οι ξένοι πολιτικοί έρχονται στο ελληνικό Πατριαρχείο αλλά όχι στο τουρκικό.[xii] Ως φαίνεται το ψευτο-Πατριαρχείο κάνει κατασκοπεία εις βάρος του νομίμου Πατριαρχείου, σαν να μην υπάρχουν αρκετές μυστικές υπηρεσίες του τούρκικου κράτους που κάνουν αυτήν τη δουλειά.
Σήμερα ο αριθμός των τούρκο-ορθόδοξων είναι σχεδόν μηδέν, αν εξαιρέσει κανείς την οικογένεια Erenerol που ‘διοικεί’ το Πατριαρχείο σαν φεούδο της. Δεν λειτουργούν οι εκκλησίες τους λόγω έλλειψης πιστών και ιερωμένων. Ο ίδιος o ‘Πατριάρχης’ ασχολείται με το εμπόριο, αν και καθώς φαίνεται τα τελευταία χρόνια μια πληθώρα από βιβλία αναζωoγονούν το ενδιαφέρον για το Πατριαρχείο.[xiii]
Τέλος ας δούμε και τις σχέσεις των τούρκο-ορθόδοξων με τους Γκαγκαούζους. Και παλαιότερα υπήρξε μια προσπάθεια ένωσης Γκαγκαούζων με τους τούρκο-ορθόδοξους. Ο Hamdullah Suphi Tanrlöver, πρέσβης της Τουρκίας στην Ρουμανία την δεκαετία το 1930 προσπάθησε να φέρει Χριστιανούς από την Ρουμανία για εγκατάσταση στην περιοχή του Μαρμαρά. Λόγω πολέμου δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει το σχέδιό του, αλλά το είχε 1935 καταφέρει να φέρει 70 νέους και νέες Γκακαούζους. Οι νέοι αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα λόγω της θρησκείας τους και έτσι υποχρεώθηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Ευθύμ παραπονέθηκε στον Hamdullah Suphi Tanrlöver τον οποίο των ρώτησε: “Που είναι οι 70 πιστοί μου;”[xiv] Τόσο πετυχημένη ήταν η αποσκίρτηση που είχαν ανάγκη ακόμη και 70 εισαγώμενους χριστιανούς, τους οποίους ούτε καν μπόρεσε να τους κρατήσει στην εκκλησία του.
Πρόσφατα βιβλίο του Mustafa Ekincikli για τους Γκαγκαούζους έχει τον τίτλο Türk Ortodokslarι, δηλαδή ‘τούρκο-ορθόδοξοι’. Επίσης η ιστοσελίδα τουριστικού οδηγού της Κωνσταντινούπολης στο Διαδύκτιο, “istanbulguide”, σε τμήμα για τους ορθόδοξους ναούς, υπό τον τίτλο “Orthodox en Turquie” (Ορθόδοξοι στην Τουρκία) αναφέρει στα γαλλικά “στους ορθόδοξους του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης που ζουν στην τουρκική επικράτεια, μπορούμε να προσθέσουμε και τους ορθόδοξους από πατριαρχεία που δεν είναι αναγνωρισμένα”. Η ίδια σελίδα αναφέρει ότι συνολικά υπάρχουν 1.200.000 τούρκο-ορθόδοξοι στην Βουλγαρία, Μολδαβία, Ρουμανία και Δυτική Θράκη (;).[xv] Ποίοι να είναι άραγε οι τούρκο-ορθόδοξοι της Δυτικής Θράκης; Λάθος ή νέο τέχνασμα; Ο καιρός θα το δείξει.
Στην ίδια σελίδα αν κανείς ακολουθήσει τον σύνδεσμο Patriarchat de l’Eglise Orthodoxe Turque (Πατριαρχείο της τούρκο-ορθόδοξης εκκλησίας) θα βρεθεί σε σελίδα αφιερωμένη στους Γκακαούζους - στα γαλλικά - που όμως περιέχει και φωτογραφία της τούρκο-ορθόδοξης εκκλησίας “Παναγίας Καλαφατιανής” στο Γαλατά .[xvi]
Μπορεί, όπως σημείωσα και στην εισαγωγή, να πρόκειται περί σύμπτωσης. Όμως, ειδικά τώρα που ο αριθμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης ταχύρυθμα πλησιάζει τον αριθμό των τούρκο-ορθόδοξων, μπορεί να υπάρξει προσπάθεια να βαπτιστούν και επίσημα οι Γκαγκαούζοι, τούρκο-ορθόδοξοι, και να ζητήσουν τις εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης αργότερα για τις υποτιθέμενες θρησκευτικές τους ανάγκες.
[i]”Atatürk, the War of Independence and Kayseri’, http:/www.idilsoft.com.tr/eng/Kayseri/ata1.html.
[ii]Aksiyon, ‘Ηristiyan Türkler’, 17-23 Ιανουαρίου, 1998, Αριθμός 163.
[iii] Κ.Φωτιάδης, “Ο Ελληνισμός της Τουρκίας από την Συνθήκη της Λωζάννης έως σήμερα”, Πολυεθνική Τουρκία, Αθήνα, 1987, σ.233.
[iv]Aksiyon, ‘Ηristiyan Türkler’, 17-23 Ιανουαρίου, 1998, Αριθμός 163.
[v]Õ.Benlisoy êáé Elçin Macar, Fener Parikhanesi, Ayraç, ¢ãêõñá, 1996, ó.57.
[vi]A. Sefoğlu, Fener Rum Patrikhanesi ve Siyasi Faaliyetleri, Κωνσταντινούπολη, 1996, σ.153.
[vii]M S. Sahin, Fener Patrikhanesi ve Türkiye , 2.Έκδοση, Κωνσταντινούπολη, 1996, σ.255.
[viii]Φωτιάδης, σ.236.
[ix]Sefoğlu, ó. 201.
[x]B.Oran, Patrikhaneler Savaşı, Aydınlık, 21 Δεκεμβρίου 1993.
[xi]A. Sefoğlu, σ.202.
[xii]Rau’ya nisan tepkisi, Özgür Politika, 15/4/2000.
[xiii]Åêôüò áðü ôá âéâëßá êáé ôá Üñèñá óôá ôïõñêéêÜ ðïõ ðáñáðÝìðù, åðßóçò âë. Mustafa Ekincikli, Türk Ortodokslaré, Siyasal Yayınevi.
[xiv]Aksiyon, ‘Ηristiyan Türkler’, 17-23 Ιανουαρίου, 1998, Αριθμός 163.
[xv]Βλ. http:/istanbulguide.net/orthodox.html.
[xvi]Βλ. http:/istanbulguide.net/gaga.htm.
Ετικέτες Πολιτική-ιστορία
Οι μεγάλες ευθύνες του Ελευθερίου Βενιζέλου
Οι μεγάλες ευθύνες του Ελευθερίου Βενιζέλου
Στη Μικρασιατική Καταστροφή
Γράφει ο Aντωνης Καρκαγιαννης
στην Καθημερινή 26/4/2009
Ποιες ήταν οι ευθύνες του Ελευθερίου Βενιζέλου για τη Mικρασιατική εκστρατεία και, τελικά, για την καταστροφή;
Το ερώτημα απασχολεί τους Ελληνες επί ακριβώς 90 χρόνια και ολοκληρωτική απάντηση, σαφή και χωρίς περιστροφές, δεν δώσαμε ή δεν τολμήσαμε να δώσουμε. Αλλωστε ο Ελευθέριος Βενιζέλος κυριάρχησε στην ταραχώδη πολιτική ζωή της χώρας και μετά την καταστροφή, επί δέκα και πλέον έτη. Σαν ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης να είχαν παρακάμψει το ερώτημα και να τον είχαν απαλλάξει από κάθε ευθύνη.
Γιατί τα θυμήθηκα τώρα αυτά. Πρώτον, γιατί συμπληρώνονται ακριβώς 90 χρόνια από το μοιραίο μεσημέρι της 6ης Μαΐου 1919, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρωθυπουργός τότε της Ελλάδας, έλαβε, στο Παρίσι όπου βρισκόταν, επείγον τηλεφωνικό μήνυμα του Λόυδ Τζωρτζ, πρωθυπουργού τότε της Μεγάλης Βρετανίας και ενός από την ισχυρή Τριανδρία της νικηφόρου Αντάντ (Κλεμανσώ, Λόυδ Τζωρτζ και Ουίλσον). Υστερα από λίγο συνάντησε τον Αγγλο πρωθυπουργό, ακριβώς στις 14.45, ο οποίος αμέσως τον ρώτησε: «Εχετε διαθέσιμο στρατό;». «Εχομεν», απάντησε ο Βενιζέλος, «αλλά περί τίνος πρόκειται;» «Αποφασίσαμεν σήμερον μετά του προέδρου (των ΗΠΑ) Ουίλσον και του κ. Κλεμανσώ, ότι δέον να καταλάβετε την Σμύρνην». Χωρίς να το σκεφθεί ο Βενιζέλος, χωρίς να ζητήσει διευκρινίσεις για το ακριβές περιεχόμενο και τη σκοπιμότητα της τολμηρής πρότασης και χωρίς να συμβουλευθεί κανέναν, ούτε καν τη στρατιωτική ηγεσία, απάντησε με ενθουσιασμό: «Είμαστε πανέτοιμοι». Δύο εβδομάδες μετά, μια ελληνική μεραρχία αποβιβαζόταν στη Σμύρνη, όπου έγινε ενθουσιωδώς δεκτή. Ετσι, τόσο γρήγορα (επιτρέψτε μου, τόσο απερίσκεπτα) άρχισε η μεγαλύτερη περιπέτεια της νεότερης Ελλάδας.
Αυτά και άλλα πολλά μάς τα υπενθυμίζει ένα ολιγοσέλιδο βιβλίο του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Σβολόπουλου, που εκδόθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο από την εκδοτική εταιρεία Ικαρος. Μένω με την εντύπωση ότι η έκδοση τελεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Βενιζέλος» και το προλογίζει ο γενικός διευθυντής του Νικόλαος Παπαδάκης.
Εχει ιδιαίτερη σημασία ο τίτλος του βιβλίου: «Η Απόφαση για την Επέκταση της Ελληνικής Κυριαρχίας στη Μικρά Ασία». Επί 90 χρόνια καλλιεργείται ουσιώδης ασάφεια όσον αφορά τον σκοπό της ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στη Μικρά Ασία, αν ήταν για να διασφαλίσει δυναμικά τα δικαιώματα των εκεί Ελλήνων χριστιανών ή αν ήταν αφαίρεση εδάφους από ξένη επικράτεια και επέκταση σε αυτό της ελληνικής κυριαρχίας. Η απάντηση του Κωνσταντίνου Σβολόπουλου με τον τίτλο του βιβλίου είναι σαφής: Ηταν απόσπαση εδάφους και επέκταση σε αυτό της ελληνικής κυριαρχίας, όπως συνέβη στην Ηπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη μετά τον πρώτο και τον δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο.
Ασάφεια χαρακτηρίζει και τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αν κρίνουμε από τη ρητορεία του εκείνων των ημερών, στοιχεία της οποίας παραθέτει ο Κ. Σβολόπουλος. Τον απασχολούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων χριστιανών της Μικράς Ασίας, αλλά δεν κρύβει την πεποίθησή του ότι αυτά διασφαλίζονται μόνο με την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας. Πιο μεγάλη σημασία έχει αν η ίδια ασάφεια χαρακτηρίζει την «εντολή» των Τριών Μεγάλων της νικηφόρου Αντάντ. Εκεί τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα. Μεταξύ τους μιλούσαν για την αναπόφευκτη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την εξασφάλιση «ζωνών επιρροής» στο υπό διαμόρφωση καθεστώς της Μέσης Ανατολής. Εύλογο το ενδιαφέρον αφού από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αναδύθηκε θριαμβευτικά ο πετρελαιοβόρος καπιταλισμός. Στο πλαίσιο, όμως, του υποχείριου σουλτανικού καθεστώτος της Κωνσταντινούπολης. Το 1919 δεν λογάριαζαν ακόμη το κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ.
Από πουθενά δεν προκύπτει σαφώς ότι η «εντολή» των Τριών είχε την έννοια της επέκτασης της ελληνικής κυριαρχίας σε έδαφος άλλης επικράτειας. Ως ένα σημείο ανέχθηκαν την ελληνική επέμβαση για να εξισορροπήσουν τις διεκδικήσεις της Ιταλίας και της Γαλλίας και κυρίως για να αντιμετωπίσουν στρατιωτικά το κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ, άσπονδου εχθρού της υποχείριας σ’ αυτούς σουλτανικής κυβέρνησης. Οταν διαπίστωσαν ότι πολιτικά και στρατιωτικά κυρίαρχος ήταν ο Κεμάλ, εγκατέλειψαν στη μοιραία τύχη τους τους Ελληνες και τις πομπώδεις διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτοδιάθεσης των εθνοτήτων.
Σήμερα μας φαίνεται απίστευτο πώς ένας τόσο ευφυής πολιτικός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, έπεσε (επιτρέψτε μου, τόσο απερίσκεπτα) σε μια τέτοια παγίδα. Προχείρως θα μπορούσε κανείς να πει ότι είχε «καβαλήσει το καλάμι» (το παθαίνουν ακόμα και οι ευφυείς πολιτικοί) από τις μεγάλες επιτυχίες του πρώτου και δεύτερου Βαλκανικού Πολέμου. Μια πιο σοβαρή απάντηση θα απαιτούσε ενδελεχή μελέτη των εσωτερικών και διεθνών αντιθέσεων εκείνης της εποχής, των συμφερόντων και ιδεών που επικρατούσαν. Για τους σημερινούς Ελληνες, που επί 90 χρόνια κουβαλούν το μοιρολόι για την πράγματι πιο μεγάλη εθνική καταστροφή, είναι ζήτημα εθνικής αυτογνωσίας να καταλάβουμε πράγματι το πώς και το γιατί. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πάντοτε ευφυής, γρήγορα κατάλαβε το αδιέξοδο και έσπευσε να απεμπολήσει τις ευθύνες του με τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, τις οποίες άνετα μπορούσε να αποφύγει.
Το βιβλίο του ακαδημαϊκού Κ. Σβολόπουλου είναι προσεκτικά και περίτεχνα γραμμένο, με αναφορές σε πλούσια βιβλιογραφία. Με πολλά ερωτήματα και αμφισημίες. Σαν να θέλει να λειάνει τα αιχμηρά σημεία αυτής της τόσο τραγικής υπόθεσης, που αρκετές δεκαετίες μετά βρήκε την επανάληψή της στη μαρτυρική Κύπρο.
Hμερομηνία : 26/4/09
Copyright: http://www.kathimerini.gr
Ετικέτες Πολιτική-ιστορία
Παγωμένο πλάνο
Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Σαν παγωμένο κινηματογραφικό κάδρο μοιάζει η στάση της Αθήνας και της Λευκωσίας απέναντι στην Αγκυρα και την ευρωπαϊκή προοπτική της.
Σε πείσμα των καιρών και κυρίως προς την εκπεφρασμένη αλλαγή στάσης βασικών εταίρων, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, που υποστηρίζουν πλέον την ειδική σχέση με την Τουρκία, η Αθήνα και η Λευκωσία επιμένουν στην αναχρονιστική θέση της πλήρους τουρκικής ένταξης, όταν αυτή ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ε.Ε. και, επομένως, και απέναντι στην Κύπρο και την Ελλάδα.
ΤΟ ΠΛΕΟΝ αξιοπερίεργο είναι ότι η Αθήνα και η Λευκωσία ξεχνούν επιμόνως να εντάξουν στην παγωμένη θέση της πλήρους ένταξης της Τουρκίας, τον χρονικό παράγοντα της ικανοποίησης των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων της Τουρκίας. Οι υποχρεώσεις αυτές πρέπει να ικανοποιηθούν τώρα, τον προσεχή Δεκέμβριο, σε κάποια χρονική στιγμή της ενταξιακής διαδικασίας ή στο τέλος αυτής;
ΤΑ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ βασικά αυτά ερωτήματα δεν έδειξαν να απασχολούν την ελληνική και την κυπριακή ηγεσία. Το μόνο που επαναλάμβαναν επιμόνως είναι η «πίστη» τους στο δόγμα «πλήρης συμμόρφωση - πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.».
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Τις ευθύνες της Αγκυρας για τη μη επίλυση του Κυπριακού ανέδειξε ο Κ.Καραμανλής Μήνυμα από τη Λευκωσία
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Τις πάγιες θέσεις της Αθήνας για την επίλυση του Κυπριακού παρουσιάζει την Πέμπτη ο πρωθυπουργός από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, το πλέον επίσημο βήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο Κώστας Καραμανλής τόνισε από την αρχή της ομιλίας του ότι η πλήρης εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων προϋποθέτει και την επίλυση του Κυπριακού.
Ο κ. Καραμανλής χαρακτήρισε απαράδεκτες και μάταιες όλες τις προσπάθειες της Τουρκίας να δημιουργήσει τετελεσμένα στην Κύπρο με τη δημιουργία ενός ξεχωριστού κράτους.
«Η εμμονή της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας σε δηλώσεις που αντιβαίνουν προς τις Αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών περί δύο χωριστών 'λαών' και 'ιδρυτικών κρατών', είναι απαράδεκτη και μάταιη» είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας:
«Ζητούμενο των ενδοκυπριακών διαπραγματεύσεων, βασική προϋπόθεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης του προβλήματος είναι η μετεξέλιξη του κυπριακού κράτους σε μια διζωνική δικοινοτική Ομοσπονδία, με αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στη διακυβέρνησή της, μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, όπως ορίζουν οι Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών».
«Η προσπάθεια να συμφωνηθεί στις διαπραγματεύσεις ένα λειτουργικό και βιώσιμο σύστημα ομοσπονδιακής διακυβέρνησης είναι αλληλένδετη με τη διασφάλιση της συνέχειας του κράτους. Διότι, βεβαίως, λύση, η οποία δεν θα είναι δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη, δεν θα είναι λύση. Και αυτό δεν είναι προς όφελος κανενός. Ούτε των Τουρκοκυπρίων, ούτε των Ελληνοκυπρίων, ούτε του ενιαίου κυπριακού κράτους, ούτε βεβαίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέλος της οποίας αποτελεί η Κυπριακή Δημοκρατία» συνέχισε.
Η Κύπρος εντάχθηκε στην ΕΕ με σαφής αναφορά ότι το κοινοτικό κεκτημένο ισχύει και στα Κατεχόμενα, υπενθύμισε ο κ. Καραμανλής.
Μία ημέρα νωρίτερα ο Κ.Καραμανλής επέμεινε ότι η διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην ΕΕ μόνο ζημιά θα προκαλούσε στην παρούσα φάση, θέση με την οποία συμφώνησε και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ.Χριστόφιας, με τον οποίο συμφώνησαν και πάλι για κοινές δράσεις τους προσεχείς μήνες.
Στη Βουλή των Αντιπροσώπων ο κ. Καραμανλής επανέλαβε την πλήρη στήριξη της Αθήνας στην πρωτοβουλία υπό τα Ηνωμένα Έθνη για την επίλυση του Κυπριακού και εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι η Αγκυρα δεν στηρίζει στην πράξη την προσπάθεια.
«Οι δύο κοινότητες θα μπορέσουν να προχωρήσουν προς την κατεύθυνση αυτή μόνο όταν η Αγκυρα επιτρέψει στην τουρκοκυπριακή ηγεσία και την ενθαρρύνει να προχωρήσει με καλή πίστη και ευελιξία. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, παρά την ρητορική της υποστήριξη στην διαπραγματευτική διαδικασία, η τουρκική πολιτική προς την Κύπρο, παραμένει παρωχημένη, διχαστική και απειλητική» ανέφερε.
Ο κ. Καραμανλής συνεχίζει τη διήμερη επίσημη επίσκεψή του στη Λευκωσία με, κατάθεση στεφάνου στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, όπου βρίσκονται οι τάφοι Ελλήνων αξιωματικών και οπλιτών που έπεσαν κατά την τουρκική εισβολή του 1974.
Ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί επίσης με τους προέδρους του ΔΗΚΟ, Μάριο Καρογιάν και της ΕΔΕΚ Γ.Ομήρου, όπως και με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο.
Το απόγευμα, θα επισκεφθεί τον πρώην πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκο Κληρίδη.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1006899
Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη A.E
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Αιχμές Μπαρόζο σε Τουρκία για αγνοούμενους
Την καλεί να εφαρμόσει πλήρως την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει την αποτελεσματική διερεύνηση με σκοπό τη διακρίβωση της τύχης των Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων, οι οποίοι εξαφανίστηκαν υπό συνθήκες απειλητικές για τη ζωή τους. Αυτό ανέφερε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο αναφορικά με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της 10ης Μαΐου 2001.
Η θέση του Χ. Μπαρόζο περιέχεται σε απαντητική επιστολή προς τον ευρωβουλευτή Μάριο Ματσάκη, ο οποίος είχε ζητήσει τη διερεύνηση εγκλημάτων πολέμου που έγιναν από τον τουρκικό στρατό, με αφορμή την πρόσφατη ομολογία του Τούρκου ηθοποιού Αττίλα Ολγκάτς ότι κατά την εισβολή του 1974 εκτέλεσε εν ψυχρώ Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους πολέμου.
(Πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ)
enet.gr, 22:30 Πέμπτη 16 Απριλίου 2009
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Η μειονότητα στη Θράκη, το θέμα της Χάλκης και το Κυπριακό
Αθήνα - Τετάρτη 15 Απριλίου 2009
O φάκελος των μειονοτικών αποτελεί βαρύ φορτίο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Διπλωμάτες που μελετούν στενά τις εξελίξεις με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη εξηγούν ότι η Αγκυρα εκμεταλλεύεται πολύ έξυπνα τη φιλομειονοτική πολιτική των διεθνών οργανισμών στον 21ο αιώνα (όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης) για να προωθεί τα συμφέροντά της, εμφανιζόμενη ως η προστάτιδα των μουσουλμάνων. Εμμένει δε στην άποψη ότι η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 εγκαθιδρύει αμοιβαιότητα στην αντιμετώπιση των μειονοτήτων σε Θράκη και Κωνσταντινούπολη, Ιμβρο, Τένεδο. Ο τρόπος με τον οποίο θεωρεί την έννοια «αμοιβαιότητα» η Αγκυρα κατέστη εμφανής πρόσφατα, όταν ο κ. Ομπάμα αναφέρθηκε μιλώντας στην τουρκική Εθνοσυνέλευση στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Η τουρκική ηγεσία συνδέει ευθέως την επαναλειτουργία της με πρόοδο στα εκπαιδευτικά και θρησκευτικά δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Δεν αποτελεί κρυφό μυστικό ότι η Αγκυρα επιμένει κυρίως στην άμεση εκλογή μουφτήδων, ενώ σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες τρόποι ικανοποίησης του παγίου αυτού τουρκικού αιτήματος έχουν πέσει στο τραπέζι στην Αθήνα. Εμπειροι διπλωμάτες σημειώνουν όμως ότι η επιλογή της ελληνικής πλευράς να θέτει στην τουρκική πλευρά το θέμα της Χάλκης, συχνά σε διμερές πλαίσιο, θα μπορούσε να φέρει την Αθήνα σε δύσκολη θέση.«Ας υποθέσουμε ότι οι Τούρκοι δίνουν το “πράσινο φως” να επαναλειτουργήσει η Σχολή. Εχουν εξεταστεί τα σενάρια της επόμενης ημέρας; Η Αγκυρα θα ζητήσει σίγουρα ανταλλάγματα, ενώ και η ΕΕ θα εξελάμβανε την εξέλιξη αυτή ως τουρκική πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι η Αθήνα ίσως πρέπει να ανταποδώσει». Τελευταίο αλλά ιδιαίτερα σημαντικό θέμα είναι το Κυπριακό. Με τον αμερικανικό αέρα στα πανιά της, εκτιμάται ότι η Αγκυρα δύσκολα θα δεχθεί μια λύση που δεν θα ικανοποιεί βασικές απαιτήσεις της. Σε αυτό το πλαίσιο δεν θα πρέπει να αποκλείεται μια χαλάρωση του αιτήματος των Βρυξελλών να συμμορφωθεί η Τουρκία με το Πρωτόκολλο της Αγκυρας, κάτι που θεωρητικά πρέπει να πράξει ως τα τέλη του 2009. Κύκλοι εντός ΕΕ κινούνται ήδη διακριτικά προς αυτή την κατεύθυνση.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=263919&ct=32&dt=15/04/2009
$('writeLink').innerHTML =''+window.opener.location+'';
©2008 Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε. powered by NETVOLUTION
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Με ποιον τρόπο μπορεί ν' ανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης;
Του ΑΥΗΑΝ AKTAR*
Κατά τη συνάντηση του προέδρου Ομπάμα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο τέθηκε ακόμη μία φορά το ζήτημα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
www.enet.gr
http://rapidshare.com/files/221282148/__________________________________________.doc.html
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Η Τουρκία στο στόχαστρο της ΕΕ
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
www. ethnos.gr- Ethnos online
Κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος χθες στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου: «Ο Γκιουλ προειδοποιεί για τον κίνδυνο των επικρίσεων της Τουρκίας». Ο Τούρκος πρόεδρος, έχοντας συνειδητοποιήσει λόγω και της προηγούμενης πείρας του ως υπουργού Εξωτερικών την έκταση της πολιτικής ζημιάς που έχει υποστεί η Αγκυρα από την απόπειρά της να εμποδίσει την εκλογή του Δανού Αντερς Φογκ Ράσμουσεν ως γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, επιχειρεί με τη βοήθεια των Αγγλων να δώσει εξηγήσεις και να περιορίσει τις απώλειες για τη χώρα του. Οι ευρωπαϊκές επικρίσεις «είναι πολύ επικίνδυνες και μας ενοχλούν» δήλωσε ο Γκιουλ και προσπάθησε με κωμικό τρόπο να δικαιολογήσει την τουρκική στάση στο θέμα του Ράσμουσεν: «Δεν επιδοθήκαμε σε εκβιασμό ούτε είχαμε κάποιο παράλογο αίτημα. Δράσαμε με λογικό και σύγχρονο τρόπο, με τον συμβιβασμό που είναι ευρωπαϊκή κουλτούρα» ισχυρίστηκε, μη πείθοντας προφανώς κανέναν.
Η αλήθεια φυσικά είναι διαφορετική. Η Αγκυρα πληρώνει τώρα την αλαζονεία της που ενισχύθηκε από τη θεαματική αναβάθμισή της στον στρατηγικό σχεδιασμό του νέου Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
Ο Ράσμουσεν είναι επιλογή της Γερμανίας, η οποία επέβαλε στη Γαλλία και την Αγγλία όχι απλώς να τον ανεχθούν, αλλά να μην υποβάλουν απολύτως κανένα άλλο όνομα υποψηφίου για να διασφαλιστεί η επιλογή του. Οι Αμερικανοί δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένοι με την επιλογή του Ράσμουσεν, αλλά δεν ήθελε ο Ομπάμα να έρθει σε κόντρα με τη Γερμανία, στην πρώτη του επίσκεψη στην Ευρώπη και εν μέσω οικονομικής κρίσης, για ένα τέτοιο θέμα. Ο Ερντογάν ήξερε φυσικά την αμερικανική αντιπάθεια προς τον Ράσμουσεν και αποφάσισε να παίξει αυτός το παιχνίδι της απόρριψης του Δανού, γνωρίζοντας ότι θα είχε τη διακριτική στήριξη των ΗΠΑ. Υποτίμησε τη σφοδρότητα της γερμανικής αντίδρασης και το γεγονός ότι ο Ομπάμα δεν μπορούσε να αφήσει την πρώτη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που συμμετείχε να καταλήξει σε τόσο ορατό φιάσκο.
Ετσι η Αγκυρα υποχρεώθηκε τελικά να υποχωρήσει. Τα περί ανταλλαγμάτων που πήρε είναι προσχήματα. Το ΝΑΤΟ έχει όχι έναν ή δύο, αλλά έξι αναπληρωτές του γενικού γραμματέα και η Τουρκία σαφέστατα και δικαιούται έναν από αυτούς, χωρίς να χρειάζεται να κάνει καμιά εκβιαστική κόντρα για τον Ράσμουσεν.
Οσο για τη δήθεν «συγνώμη» που θα ζητούσε ο Ράσμουσεν, αυτό το είχε διαψεύσει μιλώντας στους Σκανδιναβούς δημοσιογράφους που βρίσκονταν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, λίγα λεπτά αφότου η τουρκική αντιπροσωπεία έθεσε σε κυκλοφορία τη φήμη αυτή. «Στη Δανία, δεν ζητούμε ποτέ συγνώμη για την ελευθερία έκφρασης» δήλωσε ο Ράσμουσεν προτού αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη, στη δανέζικη εφημερίδα «Πολιτίκεν» και η δήλωσή του αναδημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της γερμανικής «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Αυτή η στάση του Ερντογάν ανταμείφθηκε βεβαίως με τη θερμότατη υποστήριξη του Ομπάμα στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα προκάλεσε βαθύτατη δυσαρέσκεια στη Γερμανία, η οποία θεωρεί πλέον την Αγκυρα αναξιόπιστο σύμμαχο, αν όχι εχθρό.
«Ακόμη και εκείνοι στη χώρα μας και αλλού που έβλεπαν με συμπάθεια τις φιλοδοξίες της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ -και από στρατηγικούς υπολογισμούς- τώρα ίσως θα δουν την επιθυμία εισόδου της με άλλο μάτι» προειδοποιεί με κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και γυρίζει εναντίον της Αγκυρας την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως φορέας της οργής των μουσουλμάνων εναντίον του Ράσμουσεν για τη γνωστή υπόθεση των γελοιογραφιών για τον Μωάμεθ: «Αν η Τουρκία θέλει να μεταφέρει τη σύγκρουση των πολιτισμών ήδη μέσα στο ΝΑΤΟ, τότε θα το κάνει και στην Ευρωπαϊκή Ενωση... όπου με τους εκβιασμούς όλο και κάτι πετυχαίνει ο καθένας» τονίζει.
Η άμεση ευθυγράμμιση με την επικριτική γραμμή του Βερολίνου απέναντι στην Αγκυρα τόσο του φιλότουρκου επιτρόπου της ΕΕ για τη διεύρυνση Ολι Ρεν, όσο και του επίσης φιλότουρκου Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ, δείχνει τη σημασία που αποδίδει στο θέμα η Γερμανία και σίγουρα η ριζική αλλαγή στάσης αυτών των δύο πρέπει να αναστάτωσε την τουρκική ηγεσία.
«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»
«Οχι ένταξη χωρίς λύση Κυπριακού»
Πρωτοφανή, αρνητικά για την Τουρκία, άρθρα και σχόλια γράφονται ακόμη και στον αγγλικό Τύπο, μετά τη σύγκρουση της Αγκυρας με το Βερολίνο για τον γγ του ΝΑΤΟ. Το περιοδικό «Εκόνομιστ» αυτής της εβδομάδας είναι καταλυτικό: «Μια διευθέτηση της διαφωνίας για την Κύπρο που έχει παρατραβήξει αποτελεί οπωσδήποτε ουσιώδη προϋπόθεση για την τουρκική ένταξη στην ΕΕ» τονίζει χωρίς περιστροφές, χωρίς να παραλείψει να προσθέσει ότι «η τουρκική ένταξη στην ΕΕ βρίσκεται πολλά χρόνια μακριά, στην καλύτερη περίπτωση».
Τα διαβάζει άραγε κανείς αυτά στο πρωθυπουργικό γραφείο ή στο υπουργείο Εξωτερικών, για να συνειδητοποιήσει και η κυβέρνηση Καραμανλή ότι πρέπει να χαράξει νέα πολιτική στις νέες συνθήκες απέναντι στην Τουρκία ή ασχολούνται αποκλειστικά με τον Παυλίδη;
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Όχι λένε οι Τούρκοι στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Όχι στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης λένε οι Τούρκοι. "Δεν υπάρχει κάποια προσπάθεια σχετικά με τη Θεολογική Σχολή στη Χάλκη", δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας της. Παράλληλα, ο Τούρκος υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου Σαίντ Γιαζιτζίογλου, τόνισε πως "δεν μπορεί να λειτουργήσει στην Τουρκία ιδιωτική θρησκευτική σχολή, αφού αυτό είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα". Αυτό δήλωσε ο Γιαζιτζίογλου, ο οποίος είναι και αρμόδιος για θέματα Διεύθυνσης Θρησκευτικών υποθέσεων, σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ. "Η Τουρκάι είναι κράτος δικαίου. Αυτά που κάνουμε πρέπει να είναι σύμφωνα προς το δίκαιο. Αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα και πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια. Τελικά θα βρεθεί μια λύση", επισήμανε ο ίδιος. Όταν ρωτήθηκε σχετικά με τις αναφορές Ομπάμα στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής απάντησε : "Αυτό το πρόβλημα υπάρχει εδώ και καιρό στις αντιλήψεις. Με το να το πει, όμως, εκείνος (ο Ομπάμα) δεν αλλάζει κάτι. Σε τελική ανάλυση το πρόβλημα είναι δικό μας". Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της Μιλιέτ: "το πρώτο no στον Ομπάμα". Ο Τούρκος υπουργός συνέχισε λέγοντας πως "δεν γίνεται αποδεκτή η λύση περί λειτουργίας της σχολής στο πλαίσιο του Ιερατικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κων/πολης. Κάποια ειδική λύση πέραν αυτής, ωστόσο, θα προκαλούσε πρόβλημα".Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Χουριέτ, "απαιτείται και η βοήθεια του Πατριαρχείου για να βρεθεί λύση. Στην ίδια εφημερίδα επισημαίνεται πως η τουρκική πλευρά είπε στον Ομπάμα πως έχει πρόταση "αλλά το Πατριαρχείο δεν μας στηρίζει όσο πρέπει". Στο δημοσίευμα αναφέρεται ακόμη πως στην παρατήρηση του Αμερικανού προέδρου για ελευθερίες των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία, η Άγκυρα έκανε λόγο για "βήματα που πρέπει να κάνει η Ελλάδα σχετικά με την τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη". Η Χουριέτ αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως μία από τις λύσεις που θα μπορούσε να δοθεί είναι η εξής: "η Σχολή να έχει ειδικό καθεστώς, να ελέγχεται από το υπουργείο Παιδείας και να διοικείται από το βακούφι του Αγίου Γεωργίου". Οι τουρκικές αρχές δεν αναγνωρίζουν καθεστώς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο ναός είναι επισήμως βακούφι.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4511355
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Η Σημασία της Ιστορικής Αυτογνωσίας για το Γένος
του Νίκου Ουζούνογλου
Το κυριότερο συμπέρασμα που μας διδάσκει η ιστορία είναι ότι οι κρατικές οντότητες, όσο και ισχυρές να είναι, έρχονται και παρέρχονται. Η ιστορία έχει καταγράψει την διέλευση από το σκηνικό πανίσχυρων κρατών που κυριάρχησαν σε τεράστιες ηπειρωτικές εκτάσεις όμως η συμβολή τους ήταν η καταστροφή προϋπαρχόντων πολιτισμών χωρίς να αφήσουν σημαντικό ίχνος στους μετέπειτα αιώνες. Όπως πάντα και σήμερα οι ηγέτες των πανίσχυρων κρατών δεν αντιλαμβάνονται αυτή την αλήθεια όταν σχεδιάζουν και εκτελούν τις ενέργειες τους. Επομένως οι κρατικές οντότητες δεν είναι τόσο ισχυρές όσο φαίνονται απευθείας.
Τι είναι όμως το πλέον σημαντικό και καθοριστικό για το ανθρώπινο γένος; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ο χαρακτήρας των πολιτισμών που έχουν δημιουργηθεί στην ιστορία. Πολιτισμός είναι οι κώδικες συμπεριφοράς των μελών μιας κοινότητας ανθρώπων με κοινές καταβολές μεταξύ τους, προς άλλες κοινότητες και επίσης προς την φύση. Η θρησκεία αποτελεί τον πλέον καθοριστικό παράγοντα στην διαμόρφωση αυτών των κωδίκων συμπεριφοράς. Οι πολιτισμοί που παρέμειναν κλειστοί χωρίς να αλληλεπιδρούν με άλλους πολιτισμούς οδηγούνται σε μαρασμό και εξαφάνιση. Αντίθετα βλέπει κανείς στην ιστορία ότι οι πολιτισμοί που διέπρεψαν και προσέφεραν στο ανθρώπινο γένος είναι αυτοί που είχαν την ικανότητα να αφομοιώνουν ομοούσια στοιχεία από άλλους πολιτισμούς. Η σύνθεση αυτή υπήρξε η πεμπτουσία των λαμπρών περιόδων στην Ελληνική Ιστορία όπως η Ιωνική περίοδος του 6ου αιώνα π.Χ., η Ελληνιστική περίοδος και η μακραίωνη Μεσαιωνική Ελληνική Αυτοκρατορία γνωστή σήμερα ως Βυζάντιο. Ανάλογη περίοδος είναι η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση που αποτελεί την συνέχιση της Βυζαντινής Αναγέννησης.
Προϋπόθεση για την συνέχιση μιας κοινότητας-ενός γένους (ή έθνους όπως έχει καθιερωθεί να ονομάζεται σήμερα) να παραμείνει ελεύθερο και να δρα διατηρώντας τον πολιτισμό του είναι να διαθέτει άμυνα εξίσου υλική και ηθική. Η ηθική άμυνα που αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη της διατήρησης ενός πολιτισμού ως ανεξάρτητης παρουσίας στην ροή της ιστορίας. Η κατάρρευση της υλικής άμυνας είναι εύκολη αν εξουδετερωθεί η ηθική άμυνα και η οποία πρωτίστως βασίζεται στην αυτογνωσία της ιστορικής προέλευσης και αποστολής της κοινωνίας που αφορά. Επομένως η γνώση της ιστορίας και κυρίως των κομβικών σημείων της έχει εξαιρετική σημασία για το μέλλον ενός πολιτισμού και του γένους που αντιπροσωπεύει.
Ο Ελληνισμός άντεξε για πολλούς αιώνες στις συνθήκες σχεδόν ολοκληρωτικού αφανισμού λόγο της πολιτισμικής του παράδοσης που στηριζόταν στην εκκλησιαστική του παράδοση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ελληνισμός της Καππαδοκίας που έζησε για εννιά αιώνες (την μεγαλύτερη διάρκεια κάτω από τις συνθήκες αυτές σε σύγκριση με τα υπόλοιπα τμήματα του ελληνισμού) διέσωσε την ιστορική του παρουσία διατηρώντας ισχυρή την Ορθόδοξη Χριστιανική του παράδοση παρόλο που η Ελληνική γλώσσα είχε υποχωρήσει σε σημαντικό βαθμό.
Η Ελληνική επανάσταση του 1821, που επιβεβαιώνει την αρχή ότι τίποτα στην Ιστορία δεν είναι αδύνατο, επέτυχε λόγω της διάσωσης της ιστορικής μνήμης στις γενεές που έζησαν κάτω από σκλαβιά. Η πανάρχαια οικειότητα του Ελληνισμού με το υγρό στοιχείο την θάλασσα ήταν που άνοιξε τον δρόμο στην ελευθερία παρά τις αντίξοες συνθήκες. Όμως η δημιουργία του ακρωτηριασμένου ελεύθερου κράτους έφερε στο προσκήνιο νέα ζωτικής σημασίας ζητήματα με την υποταγή του ελεύθερου κράτους ιδεολογικά σε μη ομοούσια στοιχεία προερχόμενα από την Δύση. Η απομάκρυνση από την αντίληψη του Οικουμενικού Ελληνισμού που είναι ο κατεξοχήν ανοικτός πολιτισμός και την επικράτηση στον κρατικό επίπεδο της «Κοραητικής» ιδεολογίας εξασθένησε την ηθική άμυνα του γένους. Ακόμα και η «Μεγάλη Ιδέα» , ως η ελληνική έκδοση του δυτικοφερμένης ιδεολογίας του έθνους-κράτους, που προτάθηκε από τον αρχηγό του φιλογαλλικού κόμματος Ι. Κωλέττη το 1844 αποτελεί το ιδεολόγημα του παλαιοκομματικού συστήματος να χρησιμοποιεί τον αλύτρωτο ελληνισμό στις εσωτερικές πολιτικές έριδες. Η αποκαλούμενη σήμερα 3η Ελληνική Δημοκρατία η συνήθως «Μεταπολίτευση» ακολουθεί την παράδοση αυτή της αποστροφής από την αντίληψη του Οικουμενικού Ελληνισμού. Το σημερινό πολιτικό σύστημα της «Μεταπολίτευσης» που κατά πολλούς αναλυτές διέρχεται από υπαρξιακή κρίση μήπως δεν έχει βασιστεί σε σημαντικό βαθμό στην συγκάλυψη της τραγωδίας του Ελληνισμού της Κύπρου και την εγκατάλειψη των κατοχυρωμένων με διεθνείς συμβάσεις του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και των νησιών Ιμβρου και Τενέδου;
Η στάση σε ζωτικά ζητήματα επιβίωσης έναντι μιας εξωτερικής απειλής προέρχεται από τον βαθμό ηθικής αντίστασης και σε δεύτερο βαθμό στις συνθήκες της υλικής άμυνας. Η διαπιστωμένη αδυναμία της διατήρησης των Κοινοτήτων του απόδημου ελληνισμού στον νέο κόσμο ως ζωντανών κυττάρων οφείλεται στις υποβολιμαίες ενέργειες κατά τις ηθικής αντίστασης του Ελληνισμού. Το ίδιο ισχύει σήμερα εντός του εθνικού κέντρου. Με συστηματικό τρόπο βλέπουμε σήμερα την συστηματική δράση της παραποίησης και παραμόρφωσης της ιστορικής αλήθειας. Βλέπουμε καθημερινά την αχαλίνωτη δράση των «αποδομιστών» της ιστορίας να υφέρπει και να προσπαθεί να αλλοιώσει την ιστορική αλήθεια. Το θέμα του βιβλίου της 6ης Δημοτικού το 2005 είναι πολύ γνωστό. Δυστυχώς η προσπάθεια αυτή είναι πολύπλευρη. Πρόσφατα εκδόθηκε ιστορικό «μυθιστόρημα» (συγγραφέας είναι σύμβουλος πρώην Πρωθυπουργού) που έχει σαν κεντρικό θέμα την ανακάλυψη μιας «περγαμηνής» με την οποία δήθεν αποδεικνύεται ότι είναι ψέμα το ότι ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έπεσε αμυνόμενος την Κωνσταντινούπολη αλλά εγκατέλειψε την Πόλη κρυφά λιποψυχώντας. Βεβαίως πρόκειται για χονδροειδές ψέμα αλλά όπως έλεγε ο πλέον ειδικός των μεθόδων της προπαγάνδας «όσο μεγάλο και αν είναι ένα ψέμα- όσο το λες κάτι θα μείνει στο τέλος». Ακόμα και ο προσκυνημένος Κριτόβουλος εξυμνεί την στάση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Εξάλλου όλοι βλέπουμε καθημερινά να δρουν κρατικοδίαιτα ιδρύματα να προσπαθούν να στρεβλώσουν τι συνέβη στον Ελληνισμό της Ανατολής (Πόντου, Μ. Ασίας και Θράκης). Ήδη υπάρχουν «εκλεκτοί» της εκτελεστικής εξουσίας που θέλουν να παρουσιάσουν τον Ελληνισμό της Ανατολής (Πόντου, Μ. Ασίας και Αν. Θράκης) από θύμα ως θύτη. Παρουσιάζει ενδιαφέρον όλοι αυτοί οι «αποδομιστές» είναι και αυλοκόλακες της εξουσίας.
Η δράση των «αποδομιστών» έχει δύο βασικούς στόχους : α) την κάμψη της ηθικής αντίστασης του Γένους και β) την ψυχική ικανοποίηση των ίδιων με την άρνηση των πράξεων μαζικής βίας κατά της ανθρωπότητας. Η μηχανισμοί που προωθούν την προσπάθεια αυτή πρέπει να αναζητηθούν τόσο στην σφαίρα των μηχανισμών προώθησης της υποταγής αλλά και των ψυχικών τραυμάτων που οφείλονται σε διάφορες προσωπικές εμπειρίες.
Η παραπάνω σύντομη ανάλυση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αποτελεί ζήτημα εξαιρετικής προτεραιότητας η διάσωση της ιστορικής αλήθειας. Η ανάγκη της τεκμηριωμένης ιστορικής έρευνας είναι επιτακτική για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής. Το καθήκον αυτό πέφτει πρωτίστως σε εμάς τους Κωνσταντινουπολίτες που η ροή της ιστορίας μας έφερε να είμαστε από τους πρώτους κληρονόμους του Οικουμενικού Ελληνισμού. Η εγρήγορση και η κινητοποίηση όλων μας είναι ζωτικό ζήτημα για όλο το Γένος.
Νικόλαος Ουζούνογλου
Καθηγητής Ε.Μ.Π
Ετικέτες πολιτικο-φιλοσοφικά
Θερμή συνάντηση Ομπάμα-Βαρθολομαίου
Σε θερμό κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξέφρασε την αισιοδοξία του για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και την αντιμετώπιση των προβλημάτων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της ομογένειας, μετά τη συνάντηση του με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
«Ως Οικουμενικό Πατριαρχείο είμαστε πολύ περισσότερο αισιόδοξοι και για τη Χάλκη και γενικότερα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Η συνάντηση κράτησε περίπου 15 λεπτά και πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο του Αμερικανού προέδρου στην Κωνσταντινούπολη. Παρών ήταν επίσης ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, Ραμ Εμμανουέλ, ενώ τον Πατριάρχη συνόδευσε ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ευχαρίστησε τον Αμερικανό πρόεδρο για όσα είπε για την Χάλκη, χθες, από το βήμα της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνελεύσεως και του εξήγησε ότι η λειτουργία της Σχολής είναι μια ουσιαστική ανάγκη του Πατριαρχείου.
«Πρέπει οπωσδήποτε αυτός ο θεσμός να ανανεώνει τα στελέχη του και να εκπληρώνει τη μεγάλη αποστολή του, με τους διάλογους με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες, με το διάλογο που έχουμε εγκαινιάσει τα τελευταία 20 χρόνια με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες», ανέφερε αργότερα ο Πατριάρχης για τα όσα είπε στον Αμερικανό πρόεδρο.
Ο Πατριάρχης ευχαρίστησε επίσης τον πρόεδρο Ομπάμα για τη στήριξη που δίνει στην Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.
«Εμείς ως Οικουμενικό Πατριαρχείο και προσωπικώς, εδώ και πολλά χρόνια τώρα, αυτό κάνουμε», είπε ο Πατριάρχης.
Ο πρόεδρος ήταν «πολύ απλός, πολύ φιλικός, ταπεινός, μου έκανε εντύπωση η απλότητα του», είπε ο Πατριάρχης και προσέθεσε ότι ο πρόεδρος χάρηκε όταν «τον συνεχάρην διότι η ομάδα του, της Βόρειας Καρολίνας, κέρδισε χθες στον αγώνα Μπάσκετ». «Εντυπωσιάσθηκε πώς το ήξερα και χάρηκε πολύ, γέλασε, με ευχαρίστησε και μέσα σε αυτή την ευχάριστη ατμόσφαιρα χωριστήκαμε», είπε ο Πατριάρχης.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 7 Απριλίου 2009
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&la=1&artid=4510973&ct=2
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
«Δεν έχουμε πόλεμο με το Ισλάμ»
ΟΜΠΑΜΑ ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
«Δεν έχουμε πόλεμο με το Ισλάμ»
Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
Με βάση το «πνεύμα Τρούμαν» οραματίζεται ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα τις σχέσεις της χώρας του με την Τουρκία και από το έδαφός της έστειλε μηνύματα συνεργασίας προς τον ισλαμικό κόσμο.
Η γενικότερη εντύπωση είναι ότι ο Ομπάμα έχει γοητεύσει τους Τούρκους, πράγμα που είναι το σημαντικό στη φάση αυτή. Μιλώντας χθες στην ολομέλεια της τουρκικής εθνοσυνέλευσης, ο Αμερικανός πρόεδρος θύμισε την εποχή Κλίντον.
Ο Ομπάμα αναφέρθηκε στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας τονίζοντας ότι «οι φιλικές σχέσεις ξεκίνησαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» όταν «ο πρόεδρος Τρούμαν εγγυήθηκε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Τουρκίας». Αφού αναφέρθηκε στην κοινή στάση κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ο Ομπάμα επανέλαβε τη στήριξη της Ουάσιγκτον προς την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.
Για την Αρμενία
Αναφερόμενος στο Αρμενικό, ο πρόεδρος Ομπάμα είπε ότι «τα προβλήματα θα τα λύσουν από κοινού η Τουρκία και η Αρμενία, όχι εγώ» και χαρακτήρισε «θαρραλέα βήματα» εκ μέρους των ηγετών της Τουρκίας και της Αρμενίας, την κινητικότητα στις διμερείς σχέσεις.
Χαρακτήρα μηνύματος προς τον ισλαμικό κόσμο είχαν τα λόγια του Ομπάμα, ο οποίος είπε πως «οι ΗΠΑ δεν είναι σε κατάσταση πολέμου με το Ισλάμ» και τόνισε ότι «είναι πολύ κρίσιμο θέμα η συνεργασία μας με τον ισλαμικό κόσμο και πρέπει να το κάνουμε στο όνομα της ενίσχυσης των ευκαιριών». «Η συνεργασία μας με τον ισλαμικό κόσμο δεν πρέπει να περιοριστεί στο θέμα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» είπε και επισήμανε ότι «πρέπει να αναζητούμε κοινή πλατφόρμα, με αλληλοσεβασμό, ακόμη και στις περιπτώσεις που διαφωνούμε». «Εμείς πρέπει να επιδεικνύουμε σεβασμό προς την ισλαμική πίστη» κατέληξε ο Αμερικανός πρόεδρος.
Για το Ιράν
Ο Ομπάμα αναφέρθηκε και στο Ιράν, λέγοντας ότι «τα πυρηνικά όπλα δεν θα προσφέρουν όφελος για την ασφάλεια στην περιοχή». Κάλεσε την Τεχεράνη να αναλάβει τις υποχρεώσεις της ενώπιον της διεθνούς κοινότητας και τόνισε πως οι ΗΠΑ είναι υπέρ των σχέσεων με το Ιράν «στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και των κοινών συμφερόντων».
«Θεωρώ την Τουρκία σημαντικό στρατηγικό εταίρο» είπε ο Ομπάμα έπειτα από τη συνάντηση που είχε στη συνέχεια με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο τελευταίος είπε πως συζητήθηκαν θέματα όπως η Μέση Ανατολή, το Ιράν, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και το θέμα της ενέργειας.
Κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου που δόθηκε το μεσημέρι μετά τη συνάντηση με τον Τούρκο πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο Αμερικανός πρόεδρος υπογράμμισε «τη σημασία της Τουρκίας όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά για όλο τον κόσμο» και σημείωσε ότι: «μπορούμε να διαμορφώσουμε στρατηγικές, όχι μόνο για την ανάπτυξη των διμερών μας σχέσεων, αλλά με κοινή προσπάθεια για την ένωση της Δύσης με τον μουσουλμανικό κόσμο και την αύξηση της ευημερίας και της ασφάλειας. Οι ΗΠΑ θέλουν να συνεχίσουν και στο μέλλον στη βάση αυτής της συνεργασίας».
Enet.gr 7/4/2009
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Το τέλος του ελληνορωμαϊκού κόσμου;
Του Κώστα Χατζηαντωνίου
συγγραφέα-ιστορικού
από το βιβλίο ''Εναντίον του Χρόνου'' Εκδ. Ευθύνη Αναλόγιο κζ΄
Αυτό πού συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό στον κόσμο μας
δεν είναι απλώς μια κρίση τού ευρωπαϊκού ανθρωπισμού
αλλά μία κρίση τού ίδιου τού ανθρώπου. Δεν πρόκειται
για μία τυπική κρίση ιδεών η μία ακόμη ιστορική ανισορροπία άλλα για μία οριακή κρίση της ίδιας της
Ιστορίας. Είμαστε μάρτυρες μιας διαδικασίας άπο-ανθρωποποιήσεις πού απειλεί αυτή την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου ως έλλογου όντος, ως φορέως αξιών πού δικαιώνουν την ενδοκοσμική του πορεία. Πρόκειται εν τέλει για την αποτυχία τού αυτόνομου ανθρώπου πού γνωρίζει μία τραγωδία χωρίς λύση αφού δέν τολμά νά κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα και δεν αντιλαμβάνεται τις ευπαθείς ρίζες ανθρωπισμού πού καταρρέει αργά αλλά σταθερά και αμετάκλητα υπό τά πλήγματα της τεχνικής καί κυρίως
υπό τό βάρος της θορυβώδους εισόδου τών μαζών στό προσκήνιο της Ιστορίας. Μιας εισόδου πού μετέτρεψε τον ανθρωπισμό σε λαϊκισμό.
βλ. συνέχεια κάνωντας κλικ πάνω στο σύνδεσμο rapidshare.com και στη συνέχεια κατεβάζουμε το κείμενο.http://rapidshare.com/files/218253032/________________________________________________________________.doc.html
Ετικέτες φιλοσοφικά
Σε ισχύ η συμφωνία σταθεροποίησης ΕΕ - Αλβανίας
Η Συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και Αλβανίας
1/4/2009
Σε ισχύ τίθεται από την Τετάρτη η Συμφωνία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης μεταξύ της Αλβανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), σύμφωνα με όσα δήλωσε η αρμόδια για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση υπουργός της αλβανικής κυβέρνησης, Μαϊλίντα Μπρέγκου.
Ένα από τα πρώτα καθήκοντα που απορρέουν από την έναρξη ισχύος της Συμφωνίας, είναι η σύσταση μικτών δομών Ε.Ε. - Αλβανίας, όπως το Συμβούλιο Σύνδεσης και Σταθεροποίησης, η Επιτροπή και οι υποεπιτροπές Σύνδεσης και Σταθεροποίησης, οι οποίες θα έχουν την εποπτεία της εφαρμογής της Συμφωνίας.
Εκτός από τα καθήκοντα που έρχονται μετά την έναρξη εφαρμογής της Συμφωνίας, η χώρα θα έχει και οφέλη, σημειώνουν δημοσιεύματα του αλβανικού Τύπου της Τετάρτης. Ως οφέλη, οι εφημερίδες αναφέρουν την ελεύθερη κυκλοφορία προϊόντων και εργαζομένων.
Η Συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και Αλβανίας, κάτι που σημαίνει ότι οι δύο πλευρές θα έχουν έναν κοινό χώρο όπου τα προϊόντα, οι πολίτες, τα κεφάλαια και οι υπηρεσίες θα κυκλοφορούν ελεύθερα, χωρίς τεχνικά ή φυσικά εμπόδια.
Η Συμφωνία προϋποθέτει αμοιβαιότητα στην αντιμετώπιση των νόμιμα απασχολουμένων εργαζομένων στις αντίστοιχες χώρες, ενώ ένα ακόμη από τα οφέλη που απορρέουν από αυτή είναι και το δικαίωμα που έχουν οι σύζυγοι και τα παιδιά ενός νόμιμα απασχολουμένου εργαζόμενου σε μια χώρα να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας στην αντίστοιχη χώρα μέλος.
EΘΝΟΣ ONLINE
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
