«Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ:
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ:
Στις 9 Νοεμβρίου, στην Κεντρική Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) και ώρα 7 μμ θα παρουσιαστεί το νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου με τίτλο:
Η ανάγκη για έξοδο από την Ε.Ε. και για Αυτοδύναμη Οικονομία» (Εκδόσεις Γόρδιος).
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τα πραγματικά (συστημικά) αίτια της σημερινής βαθιάς ελληνικής οικονομικής κρίσης, για την οποία δείχνεται ότι η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ, στο πλαίσιο του προτεινόμενου πλήρως επεξεργασμένου πακέτου εναλλακτικών μέτρων, δεν αποτελεί μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών απο τα ληστρικά μέτρα που επέβαλε η υπερεθνική ελίτ και η κοινοβουλευτική Χούντα. Είναι, επίσης, και η βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη, στον δρόμο προς μια Περιεκτική Δημοκρατία.
Στο πάνελ των ομιλητών συμμετέχουν οι: Γιάννης Ελαφρός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιώργος Οικονομάκης, Γιάννης Ραχιώτης, Πανος Δράκος και ο συγγραφέας.
Οι φίλες και φίλοι της ΠΔ καλούνται να συμμετάσχουν στη συζήτηση!
Ετικέτες Δελτίο ενημέρωσης
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ
Με ιστορικούς όρους η παρούσα οικονομική κρίση είναι ασήμαντη. Δεν δικαιολογεί την παραμικρή ολιγωρία, ενδοτισμό, κατευνασμό και αδιαφορία μπροστά στο ενδεχόμενο εκχώρησης εθνικής ανεξαρτησίας, που η Ιστορία και η διεθνής νομιμότητα κατοχυρώνουν στους Ελληνες τον ελλαδικό και τον κυπριακό χώρο. Η Εθνική Ανεξαρτησία, κοντολογίς, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Εντούτοις, πολλοί εκτιμούν πλέον ότι προ των θυρών τίθενται ως ενδεχόμενα: α) κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας για να δημιουργηθεί ένα προβληματικό κρατίδιο εγγενώς συγκρουσιακό και υπό τουρκική επικυριαρχία, β) «κυπροποίηση» της Θράκης με εξωγενώς υποκινούμενες δραστηριότητες, γ) απώλεια πλούτου και κυριαρχίας στο Αιγαίο, όπου η αποτρεπτική ισχύς μας μπορεί εντούτοις να διασφαλιστεί αδιατάραχτα. Για να παραφράσω τον Ανδρέα Παπανδρέου, πρόκειται για πλούτο και κυριαρχία που ανήκουν στα παιδιά και στα εγγόνια των σημερινών Ελλήνων και που δεν δικαιούμαστε να εκχωρήσουμε κάτω από θλιβερές μεταμφιέσεις, όπως «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο ή «συνομοσπονδία» στην Κύπρο. Κυριαρχία χάνεται μόνον όταν ένα κράτος ηττηθεί έπειτα από έναν επιθετικό πόλεμο. Οι Ελληνες, όμως, δεν επιτέθηκαν ποτέ σε κανέναν.
Η πίστη-νομιμοφροσύνη στο ελληνικό εθνικό συμφέρον αποτελεί, εξάλλου, νομική και ηθική υποχρέωση όλων. Ακόμη και πάμπτωχη να είναι μια χώρα, επιπλέον, οι ηγέτες και ο λαός αντιτάσσουν πάντοτε «ΟΧΙ» κατά όσων απειλούν την επικράτειά της και την εθνική ανεξαρτησία τους. Απώλεια του Αιγαίου, της Θράκης και της Κύπρου θα είναι η αρχή του τέλους της εθνικής ανεξαρτησίας μας. Η οικονομική κρίση σίγουρα δεν δικαιολογεί την παραμικρή βιασύνη.
Είναι λοιπόν καιρός οι Ελληνες να εκσυγχρονιστούν ως προς τουλάχιστον ένα ζήτημα: Οπως και στον υπόλοιπο κόσμο, να σταθεροποιήσουν κρίσιμες κοινωνικές και πολιτικές συγκλίσεις για το εθνικό συμφέρον, που θα οριοθετούν θέσφατα, έσχατες λογικές και αδιαπραγμάτευτες στάσεις. Χωρίς ορισμό και οριοθέτηση του εθνικού συμφέροντος, εξάλλου, εθνική στρατηγική δεν μπορεί να υπάρξει.
Τελειώνω λοιπόν αναφέροντας τους ορισμούς και τις ιεραρχήσεις εθνικού συμφέροντος, σύμφωνα με την τυπολογία που όλα τα υπόλοιπα κράτη ρητά θεωρούν αυτονόητη. Οι ακριβείς ορισμοί και οριοθετήσεις, ασφαλώς, εξαρτώνται από τις ιδιαίτερες περιστάσεις κάθε κράτους.
Τα ιεραρχημένα μεν, αλλά αλληλένδετα δε εθνικά συμφέροντα είναι τα εξής: Συμφέρον επιβίωσης: Ακεραιότητα της επικράτειας και όταν υπάρχει απειλή, αποτρεπτική στρατηγική που αντιμετωπίζεται με επαρκή στρατιωτική-διπλωματική ισχύ. Ζωτικό συμφέρον: Ισορροπία δυνάμεων, διασφάλιση κατά εξωγενών διαβρώσεων που ροκανίζουν την οικεία πολιτεία, οικονομική ισχύς, συμμετοχή σε διεθνείς θεσμούς, συμμαχίες, ομογενείς του εξωτερικού. Μείζον συμφέρον: Διαφύλαξη των πνευματικών αγαθών, του πολιτισμού, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των πολιτών. Δευτερογενή συμφέροντα: δραστηριότητες ιδιωτών, εξωτερικό εμπόριο και επενδύσεις.
O Παναγιώτης Hφαιστος είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων - Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Αυτοδιοίκηση χωρίς ανθρώπους; To (αμείλικτο) δημογραφικό πρόβλημα στο Νομό Έβρου.
Αυτοδιοίκηση χωρίς ανθρώπους; To (αμείλικτο) δημογραφικό πρόβλημα στο Νομό Έβρου.
Του Φάνη Μαλκίδη
Έχει ενδιαφέρον, ειδικά προ των εκλογών για την αυτοδιοίκηση, να δούμε την εξέλιξη του πληθυσμού του νομού Έβρου, μετά το 1951 και μέχρι σήμερα.
Το 1951 ο πληθυσμός ήταν 141.340 κάτοικοι και δέκα χρόνια αργότερα ήταν 157.760, λόγω της αύξησης των γεννήσεων. Στην απογραφή του 1971 ο πληθυσμός μειώνεται λόγω της μεγάλης μετανάστευσης και μειώνεται στις 138.988. Η παλιννόστηση της δεκαετίας του 1970 έχει αποτέλεσμα αφού το 1981 απογράφονται 148.486. Ωστόσο και στη δεκαετία του 1980-1990 ο πληθυσμός μειώνεται ξανά αφού το 1991 είναι 143.752. Η έλευση των Ελλήνων από την πρώην Σοβιετική Ένωση προβλήθηκε ως μία λύση στο δημογραφικό, ωστόσο ο νομός είχε μικρή αύξηση και έφτασε στις 149.354. Η τελευταία εκτίμηση (2008) για τον πληθυσμό δείχνει και πάλι μείωση αφού οι κάτοικοι στο νομό είναι 148.716.
Σε περιοχές ειδικού ενδιαφέροντος, όπως είναι το βόρειο κομμάτι του νομού Έβρου, όπου και η άμεση συνοριακή χερσαία επαφή της Ελλάδας με την Τουρκία και τη Βουλγαρία, και ο χώρος διόδου της λαθρομετανάστευσης, καθώς και στο νησί της Σαμοθράκης, οι δημογραφικές εξελίξεις είναι πιο δραματικές.
Ειδικότερα, για το νησί της Σαμοθράκης, όπως δείχνουν οι απογραφές των ετών 1951 (4258 κάτοικοι), 1961 (3850 κ),1971 (3012 κ) 1981 (2871 κ) 1991 (3083 κ), 2001 (2723κ.) παρατηρείται συνεχής μείωση του πληθυσμού και ιδιαίτερα των πιο παραγωγικών ηλικιών.
Ειδικότερο ενδιαφέρον έχει η μεταβολή κάποιων οικισμών του νησιού. Συνολικά, ο πληθυσμός της πρωτεύουσας Χώρας, από το 1951 έως το 2001 εμφανίζει μείωση 62,2% (!), το Λάκκωμα έχει μείωση 39,9% (!), ο Προφήτης Ηλίας 48,4% (!), τα Αλώνια 62,9% (!), ο Ξηροπόταμος ή 91,3% (!), ( μέσα σε πενήντα έτη το χωριό έχει εγκαταλειφθεί.
Η τελευταία εκτίμηση για τον πληθυσμό της Σαμοθράκης αναφέρει 2.600 κατοίκους που σημαίνει ότι υπήρξε και άλλη μείωση της τάξης του 4,5%, μείωση η οποία από ότι δείχνουν οι προβολές και οι εκτιμήσεις θα φανεί και στα αποτελέσματα της απογραφής του 2011.
Στην περιοχή του Τριγώνου, στο βόρειο Έβρο, η κατάσταση ομοιάζει με αυτήν της Σαμοθράκης. Οοι μειώσεις του πληθυσμού στην περίοδο 1961-2001 είναι μεγάλες έως τεράστιες, χωρίς προοπτικές αναπλήρωσης, λόγω του γεγονότος ότι σχεδόν όλοι κάτοικοι είναι ηλικιωμένοι. Ενδεικτικά αναφέρουμε την έδρα του Δήμου Τριγώνου, τον οικισμό Δίκαια ο οποίος απώλεσε στο παραπάνω χρονικό διάστημα 32,5 % του πληθυσμού, τον οικισμό Κόμαρα με μείωση 30,8%, με μείωση τον οικισμό Σπήλαιο με μείωση 56%(!), τον οικισμό Μαράσια με μείωση 69,7%, (!), τον οικισμό Πετρωτά με μείωση 79,3% (!), τον οικισμό Κριός με μείωση 79,6% (!), τον οικισμό Δίλοφος με μείωση 80% (!). Στις περιοχές του βορείου Έβρου, εκτός από το άμεσο μεγάλο και σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα το οποίο σύμφωνα με την εκτίμηση του 2008 συνεχίζει να οξύνεται- θα το δείξει εκτιμούμε και η απογραφή του 2010- υπάρχει και η συνεχής έλευση μουσουλμάνων τουρκογενών από τη γειτονική Βουλγαρία, με ημιμόνιμη και μόνιμη εγκατάσταση, όπως βεβαίως και το τεράστιο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.
Η δημογραφική παράμετρος στο νομό Έβρο, ειδικά στο βόρειο κομμάτι του και στη Σαμοθράκη αποτελεί ζήτημα εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίας το οποίο πρέπει να εξετασθεί με σοβαρότητα και ειλικρίνεια. Μάλιστα λόγω του επείγοντος του ζητήματος, που εντείνεται με τη λαθρομετανάστευση, κάθε καθυστέρηση θα δυσχεραίνει και άλλο την κατάσταση, συνεπώς οι αποφάσεις για την αντιστροφή της κατάστασης πρέπει να ληφθούν άμεσα. Με άλλα λόγια αυτοδιοίκηση ειδικά στο Νομό Έβρου δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανθρώπους.
Ολόκληρη η έρευνα για το δημογραφικό πρόβλημα στο Νομό Έβρου δημοσιεύεται στην ετήσια έκδοση ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ 2010-2011. Αθήνα 2010.
Ετικέτες Κοινωνιολογικά θέματα
Έμμεση επιβεβαίωση από τον Δ. Δρούτσα των μυστικών επαφών με την Άγκυρα
«Κινούμαστε αυστηρά στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, κατοχυρώνοντας πλήρως τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εδαφική μας ακεραιότητα. Αυτή είναι και η απόλυτη κόκκινη γραμμή». Αυτή την απάντηση έδωσε ο υπουργός Εξωτερικών σχολιάζοντας δημοσίευμα περί μυστικών διαπραγματεύσεων Αθήνας - Άγκυρας για το Αιγαίο, αποφεύγοντας, ωστόσο, να διαψεύσει ότι έγιναν οι επαφές.
"Ούτε «γρατσουνιά» σε ό,τι αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα" είπε ο κ. Δρούτσας μιλώντας στην τηλεόραση της ΝΕΤ και πρόσθεσε: "Από κει και πέρα εμείς είμαστε ανοιχτοί να βρούμε τρόπους συνεργασίας, ακόμα και να προσεγγίσουμε θέματα δύσκολα, είναι προς το συμφέρον μας, είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να κάνουμε το επόμενο βήμα, αλλά το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο".
Απέφυγε, ωστόσο, να απαντήσει επί της ουσίας, εάν δηλαδή υπήρξαν όντως μυστικές επαφές και τι ακριβώς συζητήθηκε σε αυτές.
Ο υπουργός Εξωτερικών αναφερόταν σε σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ", η οποία παρουσίασε απόρρητο τηλεγράφημα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τον περασμένο Ιούνιο η Τουρκία επιχείρησε να ανοίξει μυστικό δίαυλο διαλόγου για το Αιγαίο -ανεξάρτητο από τις διερευνητικές επαφές- για τα αεροναυτικά θέµατα, σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο που δημοσιεύουν «ΤΑ ΝΕΑ». Η Άγκυρα πρότεινε µυστική διαπραγµάτευση για τη µείωση της έντασης στον αέρα και υπέβαλε προτάσεις που επιχειρούν να µετατρέψουν το Αιγαίο σε ουδέτερη ζώνη. Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, οι συνομιλίες «πάγωσαν» με εντολή του πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου.
Στην ίδια εκπομπή ο κ. Δρούτσας τόνισε ότι ο Έλληνας πολίτης πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στην η ελληνική κυβέρνηση.
"Νομίζω την εξωτερική μας πολιτική την ασκούμε με πολύ σαφή και αποτελεσματικό τρόπο, παίρνω το θάρρος να το πω, το βλέπουμε αυτό και στο Σκοπιανό π.χ. όπου ανατρέψαμε μια δυσμενή συγκυρία, κατάσταση την οποία βρήκαμε μπροστά μας πριν από ένα χρόνο. Ο κ. Ερντογάν ασκεί κι εκείνος τη δική του πολιτική και κάνει χρήση και της επικοινωνιακής πολιτικής αν θέλετε. Ο κ. Ερντογάν μας έχει συνηθίσει με αυτό τον ανοιχτό τρόπο προσέγγισης και απέναντι στα media. Λέει πολλά πράγματα με καθαρή γλώσσα, η οποία μερικές φορές μπορεί να σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι. Με την ίδια καθαρή γλώσσα όμως απαντάει και η Ελλάδα. Και δημοσίως και στις συζητήσεις οι οποίες γίνονται με τον Τούρκο Πρωθυπουργό ή με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών. Για άλλη μια φορά οι θέσεις μας είναι καθαρές, το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εμείς είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε και να βρούμε τρόπους για να φέρουμε την Ελλάδα σε πραγματικά μια νέα τροχιά και να εμπεδώσουμε τη σταθερότητα στην περιοχή".
Απαντώντας σε ερώτηση περί "συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου", ο κ. Δρούτσας δήλωσε: Θα μου επιτρέψετε, με όλο το σεβασμό να το πω αυτό και ν’ αποκαλέσω τέτοιου είδους φράσεις όπως «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, μυστικές διαπραγματεύσεις…ότι είναι λίγο στερεότυπα αυτά. Οι θέσεις της Ελλάδας, το τονίζω για άλλη μια φορά, είναι διαχρονικές, είναι σαφείς. Εμείς κινούμαστε αυστηρά στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου"
Ένορκη διοικητική εξέταση για τη διαρροή
Απαράδεκτο γεγονός χαρακτήρισε τη διαρροή ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γρηγόρης Δελαβέκουρας και ανακοίνωσε ότι έχει διαταχθεί ΕΔΕ για το θέμα.
Επισήμανε, δε, πως "η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται, οι σχέσεις της είναι ισχυρές και στηρίζονται στο διεθνές δίκαιο" και πρόσθεσε πως δεν είανι απαραίτητο τις θέσεις που παρουσιάζει η Τουρκία να τις υιοθετεί η Ελλάδα".
"Η χώρα μας προασπίζεται τα εθνικά της συμφέροντα και δεν τα διαπραγματεύεται", είπε ο κ.Δελαβέκουρας.
Ταυτόχρονα, υπογράμμισε ότι οι συναντήσεις των γενικών γραμματέων των υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών, γίνονται στο πλαίσιο των αποφάσεων του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας που έχει συστήσει η Ελλάδα με την Τουρκία.
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Ποινή φυλάκισης με αναστολή σε Μητροπολίτη για αναστήλωση εκκλησίας στη Χάλκη
Ποινή φυλάκισης 1 έτους και 8 μηνών επέβαλε το τουρκικό Πρωτοδικείο Πριγκηποννήσων κατά του Μητροπολίτη Μοσχονησίων, Απόστολου Δανιηλίδη, και του μέλους της κοινότητας Πριγκήπου, Βασίλη Πορίδη, λόγω παράνομης οικοδόμησης εκκλησίας στη Χάλκη της Προποντίδας, αναφέρει σε σημερινό της δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα "Σαμπάχ".
Πρόκειται για τον ναό της Μεταμορφώσεως, ο οποίος πριν από σχεδόν τρία χρόνια κατεδαφίστηκε από τις τουρκικές αρχές, όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο προέβη σε εργασίες επισκευής του. Σύμφωνα με τον τότε υπεύθυνο της δασικής υπηρεσίας ο ναός βρίσκεται σε περιοχή που έχει κηρυχθεί εθνικός δρυμός και άρα απαγορευόταν η οικοδόμηση.
Το δικαστήριο καταδίκασε επίσης τους Χαλίμ Γκιουμουστζού, Αχμέτ Οκούρ και ο Αμπντί Περνταχτσί, εργολάβους της αναστήλωσης, σε 10 μήνες φυλάκισης, ενώ σε πέντε μήνες τον υπεύθυνο της δασικής υπηρεσίας, Γιουκσέλ Οζτζάν, για την εντολή κατεδάφισης που έδωσε και είχε ως αποτέλεσμα το κτίριο να υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές.
Πριν από 3 χρόνια το Οικουμενικό Πατριαρχείο προσπάθησε να επισκευάσει την εκκλησία της Μεταμορφώσεως. Η υπηρεσία Δασών όμως των Πριγκηποννήσων κηρύσσοντας "δασική περιοχή" το χώρο που βρισκόταν ο ναός, στις 13 Νοεμβρίου 2007 διέταξε την κατεδάφιση του κτιρίου και εναντίον των εργολάβων, που είχαν αναλάβει -κατ' εντολή του Πατριαρχείου- την αναστήλωση του ναού, ασκήθηκε δίωξη.
Ο έπαρχος των Πριγκηποννήσων, Μεβλούτ Κουρμπάν, ωστόσο εκτίμησε ότι το κτίριο ανήκε στην κατοχή του Πατριαρχείου και με άλλη απόφασή του αποχαρακτήριζε την περιοχή από "δασική".
Απαντώντας ο υπεύθυνος της δασικής υπηρεσίας, υποστήριξε ότι το επίμαχο θέμα πρέπει να επιλύσει το Υπουργείο Οικονομικών και ότι το Πατριαρχείο δίνοντας λάθος διεύθυνση είχε συνδέσει παράνομα ηλεκτρικό ρεύμα.
Σύμφωνα με την Διεύθυνση Δασών, "για να θεωρείται κάποιος κύριος ενός ακινήτου πρέπει να διαθέτει πιστοποιητικό κατοχής ή να αποδεικνύεται χρησικτησία. Εδώ τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει", είχε υποστηρίξει πριν από τρία χρόνια.
Η υπόθεση οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη και ο αρμόδιος εισαγγελέας άσκησε δίωξη κατά των ιερέων που εμπλέκονταν, των εργολάβων, αλλά και των εντολέων της κατεδάφισης.
Η καταδίκη στην οποία αναφέρεται η εφημερίδα Σαμπάχ είναι με πενταετή αναστολή. Σημειώνεται επίσης ότι ο Μητροπολίτης Μοσχονησίων θα προβεί σε διάψευση του δημοσιεύματος, αφού από αυτό δημιουργείται η εντύπωση ότι πρόκειται για κατασκευή εκκλησίας, ενώ ο ναός υπάρχει από το 1832.
Ως προς το έργο της επισκευής, οι εκκλησιαστικές αρχές στη Χάλκη έχουν πάρει ήδη τη σχετική άδεια από το Συμβούλιο Διατηρητέων Μνημείων και εκκρεμεί να δοθεί η άδεια κι από το δήμο, πράγμα που είναι τυπική διαδικασία. Στη συνέχεια θα ξεκινήσει το έργο των επισκευών στο Ναό της Μεταμορφώσεως. --
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Η Τουρκία σε πολύπλοκο σταυροδρόμι...
Η Τουρκία σε πολύπλοκο σταυροδρόμι...
Ανδρέας Γ. Λαμπίκης
Ο επιδιωκόμενος εξοστρακισμός τού Κεμαλικού Κράτους σε συνδυασμό με την υποβάθμιση τών στρατηγών-παπάδων ενέχει κινδύνους. Με πρόσθετο μείον το Ναπολεόντειο σύνδρομο τού Ερντογάν
Μεγάλη νίκη κατήγαγε ο Ερντογάν στην Τουρκία και μάλιστα σε συνταγματικό επίπεδο. Από εδώ κι εμπρός το Κεμαλικό Καθεστώς θα ακολουθεί ―δεν θα προηγείται― τού Ισλαμισμού. Και μαζί με αυτήν τη σημαντική θρησκευτικής υφής πρωτοπορία, οι μέχρι πρόσφατα υπεράνω όλων Στρατηγοί (που σχεδόν απόλυτα κυριαρχούσαν στο Εθνικό Συμβούλιο τής Τουρκίας) θα έπονται τών υπουργών και τού Κοινοβουλίου. Περασμένα μεγαλεία, αφού τελευταίος εν δυνάμει στρατηγός και δικτάτορας ήταν ο στρατηγός Κενάν Εβρέν...
Εικοσιέξι σημαντικές αλλαγές περιέχονται στο Σύνταγμα με το οποίο ο Ερντογάν καθίσταται ―εκτός απροόπτου― παντοδύναμος ηγέτης και εξ αντικειμένου αφεντικό πάντων τών Τούρκων. Οι βασικοί στόχοι τού οποίου είναι:
• Απόλυτη επικράτηση τού Ισλάμ εντός τής Τουρκίας.
• Ανάδειξη τής Τουρκίας σε προστάτιδα δύναμη τού ευρύτερου ισλαμικού Κόσμου.
• Εδραίωση τής Άγκυρας σε περιφερειακή στρατιωτική δύναμη στην στρατηγικά νευραλγική περιοχή τών Βαλκανίων και όχι μόνον.
• Διάσπαση τών εντός τής τουρκικής επικράτειας κινούμενων Κούρδων, τών οποίων βασικός στόχος είναι η δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους. Περίπτωση που αποτελεί θανάσιμο πλήγμα για την Άγκυρα, δεδομένου ότι τα νοτιοανατολικά σύνορα τής Τουρκίας είναι εκτεθειμένα (άμεσα) στο ημιαυτόνομο κουρδικό Κράτος, που ήδη λειτουργεί στα βόρεια τού σημερικού Ιράκ. Από όπου εξορμά (αλλά και επιστρέφει) το αντάρτικο ΡΚΚ.
Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι οι 26 αλλαγές στο Σύνταγμα τής Τουρκίας ενισχύουν ακόμα περισσότερο τον Ερντογάν και το πολιτικό Κόμμα του (Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης-AKP). Τόσο μάλλον που ο βασικός κομματικός αντίπαλός του, το Λαϊκό Κόμμα (Cumhuriyet Halk Partιsι-CHP) που ήταν πανίσχυρο επί ημερών Ίνονου (Ισμέτ πασά, στρατηγού και συντρόφου εν όπλοις τού Μουσταφά Κεμάλ-Ατατούρκ) έχει αποδυναμωθεί σημαντικά.
.........................................
Η παγκόμια Ιστορία διδάσκει πως η συγκέντρωση μεγάλης δύναμης σ' έναν ηγέτη αποτελεί, κυρίως, κίνδυνο για τον ίδιο. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο Ερντογάν, μετά τον Συνταγματικό θρίαμβο τής 12/9/2010, καθώς και την πιθανή επικράτησή του στις γενικές (βουλευτικές) εκλογές τού προσεχούς έτους (2011), θα αυτοπαρασυρθεί σε κινήσεις Ναπολεόντειας απολυταρχίας. Οπότε...
Και κάτι τελευταίο: ο τουρκικός Στρατός (οι πασάδες) έχουν μεν ταπεινωθεί επανειλημμένα από τον Ερντογάν, αλλά οπωσδήποτε διατηρούν τη δύναμη τής σκανδάλης.
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Ο μεταπολεμικός κύκλος ενός προτεκτοράτου*
Ο μεταπολεμικός κύκλος ενός προτεκτοράτου*
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Συχνά ακούγεται τελευταία ότι με την υπαγωγή της Ελλάδας στην τρόικα που ολοκλήρωσε την διαδικασία μετατροπής της σε οικονομικό προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ, η χώρα έκλεισε τον κύκλο που άρχισε με τη μεταπολίτευση. Κατά τη γνώμη μου, ο κύκλος που έκλεισε σήμερα άνοιξε πολύ πιο πριν, με το τέλος του εμφυλίου πολέμου, όταν μετά τη συντριβή της Αριστεράς άρχισε η διαδικασία μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο ―γεγονός που είχε αναγκάσει ακόμη και την «Καθημερινή» να χαρακτηρίσει τη χώρα ως το «αθλιέστερον προτεκτοράτο». Τότε, άρχισε ένας κύκλος όπου η Ελλάδα μετατράπηκε σε ένα σαφές πολιτικό προτεκτοράτο της αμερικανικής ελίτ που είχε αναλάβει την ηγεσία του δυτικού στρατοπέδου. Το προσωπικό της ελληνικής πολιτικής ελίτ που θα ασκούσε κυβερνητική εξουσία επιλεγόταν επιμελώς από την άτυπη αυτή προστάτιδα δύναμη, σε συνεργασία με το Παλάτι που έπαιζε ρόλο τοποτηρητή της. Έτσι το ημι-ολοκληρωτικό καθεστώς που καθιερώθηκε μετεμφυλιακά κράτησε ολόκληρη τη δεκαετία του 1950, μέχρις ότου ο πόλεμος μεταξύ των εκπροσώπων της πολιτικής ελίτ, που ξέσπασε λόγω της αναφανδόν στήριξης από το κατεστημένο της Δεξιάς σε βάρος του Κέντρου, οδήγησε στον Ανένδοτο και την άνοδο του Κέντρου στην εξουσία αλλά και στις πρώτες ρωγμές στο πολιτικό προτεκτοράτο, όχι βέβαια εξαιτίας των (ανώδυνων για τις ελίτ) πολιτικών που ακολούθησαν οι κεντρώοι επαγγελματίες πολιτικοί, αλλά λόγω της δυναμικής που είχε δημιουργήσει ένα αυθόρμητο πολιτικό και πολιτιστικό κίνημα «από κάτω» που οδήγησε στην «Άνοιξη» της δεκαετίας του ‘60, τα Ιουλιανά, και στη συνέχεια στη συντριβή του κινήματος αυτού από την Χούντα που εγκαθιδρύθηκε με το πράσινο φως της προστάτιδας δύναμης.
Αντίθετα όμως με τη δεκαετία του ‘50, οι διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες ήταν ώριμες στη δεκαετία του ‘70 για να δημιουργηθεί ένα νέο είδος άτυπου προτεκτοράτου που δεν θα χρειαζόταν να στηρίζεται σε στρατιωτικές χούντες, αλλά μόνο (στην ανάγκη ― καλή ώρα!) σε κοινοβουλευτικές Χούντες. Τα οικονομικά και πολιτιστικά θεμέλια αυτού του νέου τύπου προτεκτοράτου τέθηκαν με την Χουντική επταετία, όταν αναδύθηκε μια καταναλωτική κοινωνία που πολιτιστικά διαπνεόταν από το τρίπτυχο θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια. Παράλληλα, οι διεθνείς συνθήκες και κυρίως η ανάδυση της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς που έφερε η μαζική εξάπλωση ενός νέου φαινομένου, της πολυεθνικής επιχείρησης (που σήμερα ελέγχει την παγκόσμια παραγωγή και εμπόριο), οδήγησε σε αυτό που ονομάστηκε «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», όπου ―σε αντίθεση με την προηγούμενη περίοδο Αμερικανικής μονοκρατορίας― τόσο η οικονομική όσο και η πολιτική εξουσία διαχέεται σε πολλά κέντρα πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής δύναμης, δηλαδή, αυτό που ονομάζουμε «υπερεθνική ελίτ». Θεμελιακή προϋπόθεση για την αποτελεσματική λειτουργία των πολυεθνικών και, επομένως, της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς είναι το άνοιγμα και «απελευθέρωση» των αγορών, δηλαδή, η ουσιαστική υπονόμευση των κοινωνικών ελέγχων που είχαν επιβληθεί στο παρελθόν στις αγορές κεφαλαίου, αγαθών, υπηρεσιών και εργασίας για την προστασία της κοινωνίας από την αγορά. Την «απελευθέρωση» αυτή επέβαλαν οι ελεγχόμενοι από την υπερεθνική ελίτ διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΠΟΕ κ.λπ.).
Στον Ευρωπαϊκό χώρο ήταν οι διευθυντικές ελίτ και κυρίως η Γερμανική οι οποίες, με τις συνθήκες Μάαστριχτ και Λισαβόνας, ανέλαβαν την θεσμοποίηση στην ΕΕ του ανοίγματος και απελευθέρωσης των αγορών που, όπως μπορεί να δειχθεί ακόμη και με την ορθόδοξη οικονομική θεωρία, σε μια οικονομική ένωση ευνοεί τα ισχυρότερα μέλη (από άποψη ανταγωνιστικότητας) σε βάρος των ασθενέστερων. Έτσι με την απόφαση των πολιτικών ελίτ μας (και τη συμπαράσταση της «φιλευρωπαικής», δηλαδή της ρεφορμιστικής, Αριστεράς) η Ελλάδα όχι μόνο εντάχθηκε πλήρως στην ΕΕ χάνοντας σταδιακά την οικονομική κυριαρχία της, πρώτα με την κατάργηση των κοινωνικών ελέγχων στη κίνηση κεφαλαίου και εμπορευμάτων και στη συνέχεια στην αγορά εργασίας, αλλά και έχασε στη διαδικασία ακόμη και το νόμισμά της (βασική έκφραση της οικονομικής κυριαρχίας μιας χώρας). Τα κόμματα μάλιστα εξουσίας με προεξάρχον το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ έπαιξαν βασικό ρόλο στην αναπαραγωγή της καταναλωτικής κοινωνίας που χρηματοδοτούσαν με τη συνεχή επέκταση του δανεισμού, όταν η ανάπτυξη νέων παραγωγικών μονάδων, αλλά και η επιβίωση των παλαιών δασμοβίωτων μονάδων και κλάδων, έγιναν αδύνατες στο νέο θεσμικό πλαίσιο του άκρατου ανταγωνισμού. Άρκεσε κατόπιν η πρόσφατη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση για να λειτουργήσει σαν καταλύτης που θα έσκαγε την μεταπολιτευτική αναπτυξιακή φούσκα και θα μετέτρεπε την χώρα και σε τυπικό οικονομικό προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ με τους Γερμανικούς Financial Times να το ομολογούν σχεδόν ρητά...
Αναπόφευκτα, η δημιουργία ενός τυπικού οικονομικού προτεκτοράτου θα οδηγούσε και σε ένα άτυπο πολιτικό προτεκτοράτο, αθλιότερο μάλιστα ακόμη και αυτού της δεκαετίας του ‘50, εφόσον αντίθετα με αυτό, επιβλήθηκε αναίμακτα, μέσω της μετατροπής των περισσότερων πολιτών σε καταναλωτές. Η επιβεβαίωση της μετατροπής της χώρας σε πολιτικό προτεκτοράτο ήλθε με την πρόσδεση της χώρας στην αμερικανο-ισραηλινή «συνεργασία» που φανέρωσε η πρόσκληση από τον αρχηγό της κοινοβουλευτικής μας Χούντας προς ένα εγκληματία πρωθυπουργό που δεν δίστασε πριν λίγους μήνες να βάψει (για πολλοστή φορά) τα χέρια του με το αίμα άοπλων πολιτών και να κάνει πειρατεία σε ελληνικό πλοίο κακοποιώντας Έλληνες υπηκόους. Και αυτό, επειδή τολμήσαν να πλησιάσουν την περιοχή στην οποία οι Σιωνιστές έχουν επιβάλλει εδώ και δυο χρόνια ένα εγκληματικό εμπάργκο που ακόμη και ο ΟΗΕ έχει καταδικάσει ως παράνομο, με στόχο τον στραγγαλισμό του λαού της Γάζας που δεν ψήφισε τον εκλεκτό της υπερεθνικής ελίτ (και του «Γιωργάκη»), αλλά την Χαμάς !
Όπως είναι γνωστό, το (εξ ορισμού) ρατσιστικό Σιωνιστικό κράτος, που από την ίδρυση του έπαιζε τον ρόλο του χωροφύλακα της Δύσης στην Μέση Ανατολή, έχει αναλάβει στην παρούσα δεκαετία τον ρόλο του «υπαρχηγού» των ΗΠΑ στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» στην περιοχή (δηλαδή στον πόλεμο ενάντια σε κάθε αντιστεκόμενο λαό στη Νέα Διεθνή Τάξη που ανέτειλε μετά την άνοδο της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και την κατάρρευση του «υπαρκτού») που διεξάγει η υπερεθνική ελίτ υπό την στρατιωτική ηγεσία της Αμερικανικής. Η Ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ στη μεταπολίτευση, και μέχρι τα μέσα περίπου της παρούσας δεκαετίας, προσπαθούσε να εκμεταλλευθεί την υποστήριξη του ελληνικού λαού προς τους αγωνιζόμενους Αραβικούς λαούς και κυρίως τον Παλαιστινιακό, ώστε να «πουλήσει» φιλία στον Αραβικό κόσμο, τηρώντας κάποιες αποστάσεις από το εγκληματικό Σιωνιστικό κράτος. Άλλωστε ήταν οι Αραβικές χώρες (και όχι το Ισραήλ!) που υποστήριζε τις Ελληνικές θέσεις στον ΟΗΕ στις συχνές προσφυγές για το Κυπριακό, ιδιαίτερα μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Από τα μέσα όμως της δεκαετίας αυτής σημειώνεται μια ριζική στροφή στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας που εκδηλώνεται με την στελέχωση του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων (ΙΑΑ ― το επίσημο think tank του ελληνικού υπουργείου Άμυνας) από Πανεπιστημιακούς «ειδικούς», που στη πραγματικότητα λειτουργούν ως απλοί προπαγανδιστές της στρατηγικής της υπερεθνικής ελίτ, προωθώντας με κάθε μέσο την ανάγκη άξονα Ελλάδας-ΗΠΑ-Ισραήλ και ιδιαίτερα την ανάπτυξη «ελληνο-αμερικανο-ισραηλινής αμυντικής συνεργασίας». Αποκορύφωση αυτής της συνεργασίας ήταν η κοινή Ελληνο-Ισραηλινή άσκηση «Ένδοξος Σπαρτιάτης» το 2008 που αποτελούσε προσομοίωση μιας αεροπορικής επιδρομής στο Ιράν, για την οποία οι Έλληνες υπήκοοι των ντόπιων και της υπερεθνικής ελίτ πληροφορηθήκαν μόνο από σχετικό δημοσίευμα των «New York Times». Αντίστοιχη κοινή (πάλι μυστική) άσκηση γινόταν λίγες μέρες πριν το ρεσάλτο στο Ελληνικό πλοίο ―για το οποίο ο «Γιωργάκης» είναι, πάλι, δοσίλογος αφού, όπως αναφέρθηκε και δεν διαψεύσθηκε, δεν προστάτευσε Ελληνικό πλοίο και Έλληνες πολίτες, μολονότι υπήρχε Ελληνικό πολεμικό στη περιοχή...
Ερώτηση: μήπως η Κοινοβουλευτική Χούντα, πέρα από το πελώριο έγκλημα να μετατρέψει την Ελλάδα πάλι σε προτεκτοράτο, τώρα σχεδιάζει μαζί με το εγκληματικό Σιωνιστικό καθεστώς συμμετοχή σε ένα νέο (τον πιο καταστροφικό μέχρι τώρα) πόλεμο ενάντια στο Ιράν ―επειδή η Τουρκική ελίτ δεν έχει καμιά διάθεση να διαπράξει κάτι παρόμοιο― που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε απροσδιόριστες δυσμενείς συνέπειες κατά του Ελληνικού λαού;
---------------------------------------------------------------
* Η εκδοχή που δημοσιεύτηκε στην «Ε» είναι 160 λέξεις μικρότερη λόγω του ότι το κείμενο υπερέβη τον προκαθορισμένο αριθμό λέξεων.
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και η ΜΙΤ (Α' Τόμος),
Επανεκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ το βιβλίο του Μάνου Ηλιάδη, Οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και η ΜΙΤ (Α' Τόμος), που όταν πρωτοκυκλοφόρησε, το 1998, τάραξε τα νερά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς και κυρίως στην ίδια τη γείτονα χώρα, όπου η ΜΙΤ προχώρησε στη μετάφραση και την παράνομη έκδοση και κυκλοφορία του στην τουρκική αγορά βιβλίου.
Όταν κυκλοφόρησε θεωρήθηκε από Έλληνες και ξένους μελετητές και αναλυτές ως 'ευαγγέλιο', αφού πήρε επάξια τον τίτλο της πιο συστηματικής και ενδελεχούς μελέτης παγκοσμίως γύρω από την ιστορία, την οργάνωση-διάρθρωση, τις επιχειρησιακές δυνατότητες, τις πρακτικές και τη δράση της ΜΙΤ και των άλλων υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών της Τουρκίας.
Τώρα, εν όψει της έκδοσης και κυκλοφορίας του Β΄ Τόμου του εν θέματι βιβλίου, που θα αφορά τη συνέχεια και τις εξελίξεις γύρω από τη ΜΙΤ και τις λοιπές υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας από το 1998 και εντεύθεν, ο εκδοτικός οίκος ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ προχώρησε στην επανέκδοση του μνημειώδους έργου του Μάνου Ηλιάδη, Οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και η ΜΙΤ (Α' Τόμος), που αποτελεί πολύτιμο εργαλείο γνώσης και ανάλυσης της πολιτικής που ασκεί η Τουρκία δια των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας και μέσα από τη δράση παρακρατικών και παραστρατιωτικών ομάδων και συμμοριών, που ελέγχονται ασφυκτικά από το τουρκικό 'βαθύ' κράτος.
Τίτλος: Οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και η ΜΙΤ (Α' Τόμος)
ISBN: 960836243-1
Σελίδες: 512
Τιμή: 28 ευρώ
Κεντρική Διάθεση: Εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
Φιλελλήνων 14, Σύνταγμα, Αθήνα,
Τηλ. 210 3316036, Φαξ 210 3250421, e-mail: info@infognomon.gr
www.infognomon.gr
Ετικέτες Δελτίο ενημέρωσης
Ενώ διαφαίνονται γεωστρατηγικές ανακατατάξεις
Ενώ διαφαίνονται γεωστρατηγικές ανακατατάξεις
Πολλά-πάμπολλα τα επίκαιρα και μη επίκαιρα που πρέπει να επισημανθούν έστω
"διαβαίνοντας", έστω εν συντομία. Εν αρχή ήσαν τα εν αφθονία προσκηνιακά και παρασκηνικά τουρκικά τεκταινόμενα. Και ιδιαίτερα στο ελληνικό τρίσκελο: θάλασσα, αέρας και ξηρά. Πολλές οι ανθελληνικά απειλητικές κινήσεις πολιτικής και στρατιωτικής πρόκλησης.
Αλβανία και Σκόπια με το τουρκικά ανθελληνικά κινούμενο ερντογανικό κίνητρο, που έχει στα υπόψη και τη Βουλγαρία! Ενώ εμείς εδώ ως κράτος και λαός αλληλοτρωγόμαστε πολιτικά, οικονομικά, ταξικά. Και κάνουμε τούς δύσκολους στη Ρωσία που μάς ζητά στρατιωτική βάση. Αυτήν που πρόθυμα είναι έτοιμη να τής προσφέρει η Τουρκία!
Το μόνο ευχάριστο τού ελληνικού Καλοκαιριού ήταν, είναι, τα Ελληνο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια (τα 2α που έγιναν φανερά). Και φυσικά οι ενταύθα αυγουστιάτικη επίσκεψη τού ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπένζαμιν Νετανιάχου. Ελπίζεται, το όλο ένθεν και ένθεν εξελισσόμενο σκηνικό να μην πάει στο βρόντο, αλλά να καταλήξει σε κάτι πολιτικο-στρατιωτικά θετικό. Ιδίως:
• Μετά το έντονο κατά τού Ισραήλ ξέσπασμα τού ισλαμιστή Νεοσουλτάνου Ερντογάν με επίκεντρο τη Γάζα. Καθώς και την προηγηθείσα κατά τού ισραηλινού Προέδρου κ. Σιμόν Πέρες ενώπια ενωπίω προσβλητική επίθεση.
• Μετά την απόφαση τού Μπαράκ Ομπάμα να "τα τρίψει" στην Άγκυρα κατακρίνοντας την πολλαπλή τουρκική υποστήριξη στο Ιράν και όχι μόνο.
Αυτά τα
σημαντικά στο χώρο τής εξωτερικής πολιτικής. Και φυσικά υπάρχουν και άλλα ουκ ολίγα στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, που επίσης άμεσα-έμμεσα αφορούν στην Ελλάδα. Όπως τα όσα γίνονται καθημερινά στην ελληνική επικράτεια, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα τού
"καλού και αγαθού" τούρκου γείτονα. Πρόκειται, δυστυχώς, για πράξεις-εκδηλώσεις που εστιάζονται και σε πρωτοβουλίες τού δίσκελου Αθήνα-Φανάρι, στις οποίες θα σταθούμε αναλυτικά προσεχώς. Σήμερα αρκούμαστε στα εξ Αγκύρας
χειροπιαστά, όπως την χρονικά άμεση ατάκα τού Ερντογάν να θέσει θέμα τουρκικού Τεμένους ―αλλά παρασκηνιακά και μουσουλμανικής μειονότητας― ως άμεσα επιβαλλόμενο αντίκρυσμα για την τουρκική άδεια
λειτουργίας (έπειτα από 88 χρόνια) στην Μικρασιατική Μονή τής Παναγίας Σουμελά! Πράξη που και οι ενταύθα δικοί μας την εξύμνησαν ως
"ιστορική". Χωρίς να μάς εξηγήσουν ΠΟΥ εστιάζεται, εθνικά, το
ιστορικό τού πράγματος.
Αυτά προς το παρόν, έτσι για να μη σκιάσουμε τις ένθεν και ένθεν μεγαλοστομίες... Ενώ σαφώς έπεται η επί τού προκειμένου τουρκική εκμετάλλευση, που ήδη έχει εκδηλωθεί εσπευσμένα!
........................................................
Ως προς την ευρύτερη στρατηγική, η Ελλάδα βρίσκεται στην ανάγκη προσέγγισης σε νέες συμμαχίες, όπου είναι υπαρκτές και εφικτές... Ενθαρρυντική είναι η συνοδοιπορία ―με δυνατότητες συμμαχίας― με το Ισραήλ, που τελευταία εκδηλώθηκε με τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια αφ' ενός και τη βαρυσήμαντη επίσκεψη στην Αθήνα τού ισραηλινού Πρωθυπουργού
Μπένζαμιν Νετανιάχου αφ' ετέρου. Πρόκειται για δύο δεδομένα που αποτελούν επιτυχία τής παρούσης ελληνικής Κυβέρνησης και τα οποία ενισχύονται από τα εξής γεγονότα:
α) Τη συμπάθεια και σε κάποιους τομείς την προκλητική υποστήριξη τής Άγκυρας προς την Περσία (Ιράν) και ιδίως στα πυρηνικά σχέδια τής δεύτερης.
β) Στη δικαιολογημένη ψυχρότητα τού Ισραήλ προς την Τουρκία, έπειτα από τις πολλαπλές επιθέσεις τού Ερντογάν, που γιγαντώθηκαν μετά τα γνωστά επεισόδια στη Γάζα.
γ) Την τελευταία αυστηρή προειδοποίηση, προς την Άγκυρα, τού αμερικανού Προέδρου Μπ. Ομπάμα, που με ασυνήθιστα σκληρό ύφος κατακρίνει την έναντι τού Ισραήλ τουρκική πολιτική και τη στάση τής κυβέρνησης Ερντογάν σε σχέση με την Περσία.
δ) Τις διαφαινόμενες προοπτικές στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ρωσίας, που πέρα από την επιλογή-αγορά εξοπλιστικού υλικού αγγίζουν και την προοπτική δημιουργίας ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην Ελλάδα. Αίτημα στο οποίο παρεμβαίνει διασπαστικά η Τουρκία προβαίνοντας ―εκ προοιμίου― σε αποδεκτική πρόταση.
Αυτονόητον είναι ότι η Ουάσιγκτον, ενώ διάκειται ευμενώς σε κάθε είδους συνεργασία (πολιτική, στρατιωτική, οικονομική) μεταξύ Ελλάδας-Ισραήλ, αντιδρά έντονα (δίκαια, με τα δικά της αλλά όχι και με τα αντίστοιχα ελληνικά συμφέροντα) στην όποιου βαθμού προοπτική πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας Αθήνας και Μόσχας.
Έναντι τών ανωτέρω δεδομένων και εξελίξεων η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να αυτοενισχυθεί με νέες συμμαχικές επιλογές, όταν υπάρχουν, εκεί που υπάρχουν και όταν είναι εκ τών πραγμάτων θετικές. Τόσο μάλλον που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν επανειλημμένα επιλέξει φιλοτουρκικές θέσεις, αδιαφορώντας για τα επιμέρους αλλά και διεθνή δίκαια τής Ελλάδας στο Αιγαίο και την Κύπρο. Παραβλέποντας, συνάμα, τις ισλαμικής υφής αντινατοϊκές και αντιαμερικανικές αντιδράσεις τής Άγκυρας υπέρ τής τρομοκρατικής Χαμάς και τού έντονα θεοκρατικού Ιράν. Και ηθελημένα ξεχνώντας ―όταν ξεκινούσε ο δεύτερος πόλεμος στο Ιράκ― ότι η Τουρκία δεν επέτρεψε στις ΗΠΑ να κάνουν χρήση
τής στρατιωτικής βάσης τού Ιντζιρλίκ. Επρόκειτο για άρνηση που οι Αμερικανοί την πληρώνουν ακόμα σε ζωές και χρήμα.
........................................................
Κάποια διεθνώς ισορροπητικά-συμμαχικά δεδομένα που ως τώρα χαρακτηρίζονταν
ως αμετακίνητα δεν καταρρέουν μεν αλλά παρουσιάζουν
αισθητούς τριγμούς. Κάτι που η κάθε χώρα θα πρέπει να το μελετήσει και να το αξιολογήσει ως
καθοδηγητικό γνώμονα για τα δικά της συμφέροντα. Αλίμονο στην Ελλάδα αν μείνει προσκολλημένη στην ως τώρα
μονοδιάστατα ραγιάδικη
εξωτερική πολιτική της.
Ανδρέας Γ. Λαμπίκης*
* Εκδότη εφημερίδας "Κωνσταντινούπολης"
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
