Έπεσαν οι μάσκες;
Είναι γεγονός ότι δύο γείτονες μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματά τους συζητώντας, παρά πετροβολώντας ο ένας τον άλλον. Ως πάγια ανθρώπινη και δημοκρατική αρχή ο διάλογος και η διαλεκτική πάντα παράγουν κάποια αποτελέσματα ως προς την επίλυση πολλών προβλημάτων. Όμως το ερώτημα που τίθεται είναι: Με ποια «Θεία δώρα» πρέπει να είναι προικισμένοι οι συνδιαλεγόμενοι, ούτως ώστε να υπάρξουν θετικές λύσεις των προβλημάτων;
βλ.συνέχεια
του Βασίλη Κυρατζόπουλου
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Η πολυμορφία του κόσμου της βίας
Του Σπ. Ι. Ασδραχά
είναι ιστορικός
Από την τραγωδία στη φάρσα
Έντυπη Έκδοση Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπίας
του Κώστα Βεργόπουλου
Ενώ προχωρούμε σε νέο ελληνοτουρκικό παζάρι
Ενώ προχωρούμε σε νέο ελληνοτουρκικό παζάρι
εφ' όλης τής ύλης
Τα διδάγματα τής Ιστορίας δεν είναι, πάντα, ξεκάθαρα.
Ωστόσο μερικά από αυτά, έστω ανθρωπίνως τραγικά, είναι ολοκάθαρα.
H Τουρκία τού σημερα συνοδοιπορεί με την παρελθοντική αμφιρρέπουσα πολιτική της (Οθωμαντική-Νεοτουρκική, Κεμαλική). Δεν ακολουθεί το παράδειγμα τής μεταπολεμικής Γερμανίας (τών Βίλι Μπραντ, Χέλμουτ Κολ κ.ά.) που με λύπη και μετάνοια παραδέχτηκαν τα ναζιστικά εγκλήματα τού Χίτλερ ενσωματώνοντας συνάμα τη χώρα τους στην πορεία τής Δύσης. Και όχι μόνον αυτό: είναι και η εν δυνάμει πολιτική γραμμή τής Άγκυρας που συμβαδίζει με την τρομοκρατική Χαμάς. Βρίζει το Ισραήλ για τη Μεσανατολική πολιτική του, συνοδοιπορεί με το Ιράν και τα πυρηνικά σχέδιά του. Και, ακόμα, εξεγείρει φυλές με τουρκικές ρίζες στο Ιράκ. Και γενικότερα αποστασιοποιείται από τα κύρια αμερικανικά συμφέροντα στον νευραλγικό Κόλπο. Ιδίως στο τρίσκελο Ιράκ, Αφγανιστάν, Ιράν. Μωραίνει Κύριος; Δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα, αλλά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεφεύγει αισθητά από την τουρκική φιλοαμερικανική γραμμή τών χρόνων που ακολούθησαν το τέλος τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου (ιδίως με τούς Μεντερές, Οζάλ, Τσιλέρ). Αφού πρώτα η χώρα του (επί Ίνονου) είχε ερωτοτροπήσει, σχεδόν φανερά, με τον βάρβαρο τριμερή άξονα Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία. Μνήμες που ξαναζωντανεύουν όχι θετικά για την τωρινή Τουρκία.
Επιπλέον, η πολιτική δραστηριότητα τού δίσκελου Αμπντουλάχ Γκιουλ και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπέστη, τελευταία, δύο επιπλέον πολιτικά πλήγματα:
α) Ναυάγησε, σχεδόν ολοκληρωτικά, η πολυδιαφημισμένη συμφωνία με την Αρμενία.
β) Δημιουργήθηκε σάλος από την εσφαλμένη κίνηση τών Ερντογάν-Ναμπούκογλου να κόψουν μέρος από το σήριαλ τού γνωστού σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ, στο σημείο που αναφερόταν το κάψιμο τής Σμύρνης, στην Καταστροφή τού 1922. Κάτι που διόγκωσε τα αντιτουρκικά σχόλια τών ΜΜΕ σε διεθνές εύρος!
...............................................
Η αναφορά στα ανωτέρω και το φρεσκάρισμά τους δεν αποτελεί για μένα στείρα χαιρεκακία. Απλά υπενθυμίζω στούς εδώ δικούς μας ηγέτες (στούς Γιώργο Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλο, Δ. Δρούτσα, Γ. Πεταλωτή) και στούς όποιους άλλους εθνικούς μειοδότες (και δεν εξαιρώ τούς παρελθοντικούς Κώστα Καραμανλή, Μαριέττα Γιαννάκου και άλλους γαλάζιους) τα ρήγματα στο γενικό κορμό τού τωρινού τουρκικού δίσκελου πολιτική-διπλωματία. Αμερική και Ισραήλ αισθάνονται έντονα στο πετσί τους την τουρκική υπεροψία. Ναι, δεν πρόκειται για προδοσία, αλλά πρόκειται, τουλάχιστον, για παρασπονδία και μάλιστα σε πολλά καίρια μέτωπα.
Η Άγκυρα ειρωνεύεται την Αθήνα ισχυριζόμενη ότι "οι ελληνικοί εξοπλισμοί οδήγησαν την ελλαδική οικονομία στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας". Και τούτο ενώ οι τουρκικοί εξοπλισμοί κινούνται στο τριπλάσιο τών ελληνικών. Χώρια οι μαζικές παραγγελίες (που ήδη έχουν παραδοθεί). Μεταξύ τους και οι συνδυασμένες πλωτές γέφυρες, πλατφόρμες και άλλα συμπληρωματικά μηχανικά μέσα αμερικανικής και γερμανικής κατασκευής.. Ιδίως γέφυρες που συναρμολογούνται γρήγορα, επιπλέουν σε πολύ ρηχά νερά επιτρέποντας το πέρασμα στην ελληνική όχθη μέσα σε 15-20 λεπτά τής ώρας. Εξουδετερώνοντας έτσι το ελληνικό φυσικό αμυντικό πλεονέκτημα τού συνοριακού ποταμού Έβρου.
Προσθέτω: οι τουρκικές πλωτές γέφυρες στην απέναντι όχθη τού Έβρου δεν είναι δικό μου προσωπικό εύρημα-μύθευμα. Χρονολογούνται τουλάχιστον από τις αρχές τού 2009. Αρκεί μια επίσκεψη στο Πεντάγωνο ή και στο ΥΠΕΞ (στα αρμόδια γραφεία ενημέρωσης) για να διαπιστωθεί κατά 100% το αληθές. Και κάτι επιβεβαιωτικά πιο σημαντικό: πριν δέκα μήνες (τον Ιούλιο 2009) το έγκυρο περιοδικό Στρατηγική έγραψε σχετικά: «Αλλαγή τών τακτικών και στρατηγικών δεδομένων στην κύρια γραμμή αντιπαράθεσης Ελλάδας-Τουρκίας, στον ποταμό Έβρο. Με μια κίνηση, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολιών για το τί σχεδιάζουν έναντι τής Ελλάδος οι γείτονες, προχώρησαν στην προμήθεια γεφυρών-πορθμείων, ενός κατεξοχήν επιθετικού όπλου και μάλιστα σε τέτοιες ποσότητες και με τέτοιες δυνατότητες που τούς επιτρέπει εντός λεπτών (!) να προχωρήσουν σε ζεύξη τού ποταμού Έβρου και να ξεχυθούν στο εσωτερικό τής ελληνικής επικράτειας. Για μία ακόμη φορά, η γειτονική χώρα πρωτοτυπεί, αφού είναι η μόνη παγκοσμίως, η οποία μεσούσης τής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δαπανά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση μέσων ταχείας γεφύρωσης υδάτινων κωλυμάτων στο πλαίσιο ενός καλά μελετημένου και με σπουδή υλοποιούμενου εξοπλιστικού προγράμματος. Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δικαιολογίες διπλωματικές-πολιτικές δεν υπάρχουν για την κίνηση αυτή και είναι επιβεβλημένο να τεθεί σε ανώτατο επίπεδο στην τουρκική πολιτική ηγεσία.»
...............................................
Εντός τού Μαΐου αναμένεται στην Αθήνα ―εκτός απροόπτου― ο τούρκος Πρωθυπουργός Ρ.Τ. Ερντογάν να συζητήσει με τον έλληνα ομόλογό του διάφορα άμεσης ελληνοτουρκικής επικαιρότητας θέματα. Ας έχουν υπόψη τους οι δικοί μας όλα τα ανωτέρω. Τόσο τα πολιτικά, όσο και τα στρατιωτικά "συν" και "πλην' τού τούρκου συνομιλητή. Και, συνεπώς, ας μην προχωρήσουν σε απλόχερες εθνικού τύπου παραχωρήσεις (για να κοιμούμαστε ήσυχοι)!
................................................
Με τα όσα αρνητικά για την Τουρκία περιέχονται στο πρώτο μέρος τού άρθρου αυτού επιχειρώ, έστω στο ελάχιστο, να επιστήσω την προσοχή τών "δικών μας" στο ότι σε τούτη τη χρονική περίοδο έχουν κάποια πλεονεκτήματα σε σχέση με τούς τούρκους ομολόγους τους. Δεν αιθεροβατώ. Ξέρω καλά ότι ιδίως στις παρούσες εσωτερικές, εδαφικές, πληθυσμιακές, οικονομικές, εξοπλιστικές, συμμαχικές συνθήκες η γειτονική μουσουλμανική χώρα πλεονεκτεί. Τι κι αν νιώθω επιβαλλόμενο να σημειώσω ότι τα ίδια "πλεονεκτήματα" είχαν (ή νόμισαν πως είχαν) οι Μουσολίνι και Χίτλερ το 1940 και το 1941. Επρόκειτο για πλάνη υπερεκτίμησης ως προς την απόδοση, που πέρα από την όποια τελική πολεμική έκβαση τούς κόστισε, στρατηγικά, πανάκριβα. Συνεπώς, είναι απαραίτητο η όποια διαπραγματευτική θέση με τούς Τούρκους να εστιάζεται στο 12 παρά 1 και όχι στο 12 και 1. Αλίμονο αν αρχίσουμε να μετράμε τα μεταξύ μας δούναι και λαβείν μετά την όποια πολεμική συμφορά.
Τα διδάγματα τής Ιστορίας δεν είναι, πάντα, ξεκάθαρα. Ωστόσο μερικά από αυτά, έστω ανθρωπίνως τραγικά, είναι ολοκάθαρα.
Ανδρέας Γ. Λαμπίκης, εκδότης μηνιαίας εφημ. "Κωνσταντινούπολης" Μάϊος 2010
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
Kyratzopoulos S. Vassilis
------------------------------
------------------------------------------
ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ, ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΑΣΣΥΡΟΧΑΛΔΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΝ ΜΑΪΟ Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου των Η.Π.Α. στις 4/3/2010, καθώς και η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, Ποντίων και Ασσυροχαλδαίων από την Σουηδική Βουλή στις 12/3/2010, αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός, όχι μόνο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που υπέστησαν την Γενοκτονία, κυρίως Αρμενίους και Ποντίους, αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Αυτό που συνέβη στους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Τουρκίας κατά τα έτη 1914-1923, για να μην ανατρέξουμε παλαιότερα, αποτελεί τη μεθοδευμένη και συστηματική εξολόθρευση, μερική ή ολική μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, σύμφωνα με τον ορισμό της Γενοκτονίας, ο οποίος καθιερώθηκε μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης και αναγνωρίστηκε παγκοσμίως, με πρόταση της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονίας (IAGS). Με την λέξη Γενοκτονία ταυτίζεται συνειρμικά όχι μόνο η Γενοκτονία των Αρμενίων (στις 24 Απριλίου), των Ποντίων (στις 19 Μαΐου), αλλά και οι Γενοκτονίες που ακολούθησαν στην Ευρώπη από τους ναζί κ.λπ., οι οποίες θεωρητικά και πρακτικά ενσωμάτωσαν και διεύρυναν τις πρακτικές των νεότουρκων και κεμαλιστών. Η Ελληνική αλλά και η Κυπριακή Βουλή καθιέρωσαν από το 1994 την 19 Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας 353.000 Ελλήνων του Πόντου, κυρίως κατά την περίοδο 1916-23. Η Ευρωβουλή, από τη δική της πλευρά αναγνώρισε ήδη από το 1987 την Γενοκτονία των Αρμενίων και σε επόμενα ψηφίσματά της κάνει μνεία στην Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων. Τέλος, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονίας ενέκρινε στις 15 Δεκεμβρίου 2007 ψήφισμα για την Γενοκτονία των Ποντίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων της Ανατολίας, με το οποίο καλεί την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις Γενοκτονίες που διέπραξε απέναντι στους ιστορικούς λαούς της Μικράς Ασίας. Έως σήμερα 23 χώρες έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων, ενώ σε αρκετές έχουν συντελεστεί σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Είναι προφανές, ότι η Γενοκτονία την οποία υπέστησαν οι ιστορικοί λαοί της Μικράς Ασίας από τους νεότουρκους και τους κεμαλιστές δεν αποτελεί ένα απλό αρνητικό ιστορικό συμβάν. Η ηθική διάσταση της μνήμης είχε και έχει για κάθε άνθρωπο ή ευρύτερο σύνολο πάντα ένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Ειδικότερα όμως για εμάς, αποκτά ένα ιδιαίτερα δραματικό περιεχόμενο, στον βαθμό που εμείς οι ίδιοι ως Έλληνες έχουμε υποστεί θανάσιμα πλήγματα που ταυτίζονται με την εξολόθρευση ολόκληρων πληθυσμών και την απώλεια ιστορικών εδαφών στον Πόντο, την Μικρά Ασία, την Θράκη και την Κύπρο. Κι ενώ ο καθένας μας θα περίμενε την ανάδειξη του ζητήματος ως ύψιστη προτεραιότητα της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής, την διαρκή και ασίγαστη προσπάθεια και πάλη για να αποκατασταθεί έστω και καθυστερημένα η μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών μας, έκπληκτος παρατηρεί όχι μόνον την εγκατάλειψη του όλου ζητήματος, αλλά και την συνειδητή συγκάλυψη, αποσιώπηση ή στρέβλωση και των υπαρκτών γεγονότων και δράσεων όταν πράγματι αυτές συντελούνται. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την εκκωφαντική σιωπή, της όχι μόνον δεδηλωμένα φίλα προσκείμενης προς την «σύμμαχον» Τουρκία Ελληνικής Κυβέρνησης που ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Μάιο τον νεοοθωμανό πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και ολόκληρης, σχεδόν, της αντιπολίτευσης, δεξιάς και αριστεράς. Δεν είναι απορίας άξιον λ.χ. ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής αριστεράς να υψώνει στεντόρια φωνή διαμαρτυρίας για κάθε παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και όπου γης και να κρατάει αυτήν την χαρακτηριστικά απαξιωτική και ένοχα σιωπηρή στάση απέναντι σε ολόκληρα φαινόμενα Γενοκτονίας, όταν για παράδειγμα στην ίδια την Σουηδία η Γενοκτονία των ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας έγινε κυρίως χάρη στην στάση της σουηδικής αριστεράς; Ως Έλληνες πολίτες, ευαισθητοποιημένοι στα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα, ζητούμε από την ελληνική κυβέρνηση, τα ελληνικά κόμματα, τις οργανώσεις και τους συμπολίτες μας να κάνουν το χρέος τους. Όσοι πραγματικά πιστεύουν και στοχεύουν στην συμφιλίωση και αδελφοσύνη των λαών οφείλουν να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να αναγνωριστεί από όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου, και φυσικά και από τους ίδιους τους Τούρκους, η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, των Αρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων . Η Τουρκία οφείλει όχι μόνον τύποις να αναγνωρίσει την ιστορική αυτή πραγματικότητα, αλλά και να εγκαταλείψει δια παντός την επεκτατική και ρατσιστική πολιτική που ακολουθεί, όχι μόνο στους γύρω της λαούς, έθνη και κράτη της περιοχής, αλλά και τους ίδιους τους λαούς που την συγκροτούν ως σύγχρονο κράτος. Τότε και μόνο τότε θα υπάρξει δυνατότητα να ανοίξει ο δρόμος για μια γνήσια και όχι επίπλαστη και υποκριτική ελληνοτουρκική φιλία, απόδειξη υποτέλειας και εθελοδουλείας, που οδηγεί σε νέες καταστροφές. Σε αυτή την διαρκή αναζήτηση του νοήματος της ελευθερίας, σε αυτόν τον άνισο αγώνα της μνήμης ενάντια στην λήθη οι νεκροί είναι πάντα παρόντες και απαιτούν την δικαίωσή τους.
|
Ετικέτες Δελτίο ενημέρωσης
Απειλεί να συνθλίψει το ΡΚΚ ο αργηχός του στρατού της Τουρκίας
Απειλεί να συνθλίψει το ΡΚΚ ο αργηχός του στρατού της Τουρκίας
Ο αρχηγός του Στρατού της γείτονος, Ιλκέρ Μπασμπούγκ, υποσχέθηκε, με δήλωση του, να συνθλίψει τους Κούρδους αντάρτες, με αφορμή το θάνατο πέντε Τούρκων στρατιωτών, στη διάρκεια επιχείρησης στα νοτιοανατολικά της χώρας.
"Εάν πιστεύετε ότι οι επιθέσεις αυτές θα πλήξουν την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στον αγώνα τους κατά της τρομοκρατίας πλανάστε", δήλωσε, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, σε δημοσιογράφους, στην Άγκυρα ο Ιλκέρ Μπασμπούγκ.
Στρατιωτική βάση δέχθηκε επίθεση από αντάρτες του ΡΡΚ το περασμένο Σάββατο, στην επαρχία Τουντσελί (στα ανατολικά της χώρας), σκοτώνοντας πέντε Τούρκους στρατιώτες και τραυματίζοντας άλλους επτά.
Η άνοιξη σηματοδοτεί κάθε χρόνο την έναρξη των συγκρούσεων μεταξύ του ΡΚΚ και του τουρκικού Στρατού, διότι με το λιώσιμο του χιονιού, οι Κούρδοι αντάρτες μπορούν να εξαπολύουν επιθέσεις ευκολότερα, εγκαταλείποντας τις ορεινές βάσεις τους στα σύνορα με το Ιράκ, σημειώνει η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ.
enet.gr
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Διαφωνώ ριζικά με την, καθ οιονδήποτε τρόπον εμπλοκή των Στρατιωτικών
Διαφωνώ ριζικά με την , καθ οιονδήποτε τρόπον εμπλοκή των Στρατιωτικών στο πολιτικό γίγνεσθαι,
Αν συμβεί αυτό τότε αρχίζει η κατρακύλα και το πιο πιθανόν είναι να λοιδoρηθουν εκ νέου οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Ας αφήσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις απερίσπαστες στο έργο τους και φυσικά η Πολιτική Ηγεσία έχει βαρύτατη ευθύνη γι αυτές τις ενέργειες,
Το είχαμε επισημαίνει από την αρχή.
Η επίθεση στις ένοπλες δυνάμεις με την κατάργηση των αυτοκινήτων των Ταξιάρχων[τα σαβαραλιασμενα ΝΙΣΑΝ] και η φορολόγηση των πτητικών επιδομάτων ήταν λάθος.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν συνδικαλίζονται.Είναι συνταγματική σοφή πρόνοια,
Οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν Ηγεσία η οποία έχει και την ευθυνη να τις προστατεύσει.Αν υπάρχει διαφωνία η ηγεσία παραιτείται.
Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και πρέπει να προσέξουν πολύ τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να μην παρασυρθούν σε λάθος ενέργειες,όσο και αν η Πολιτική Ηγεσία τους έχει ενοχλήσει.
Το έχει πληρώσει σοβαρά ο τόπος.
Το έγκλημα της απώλειας της μισής Κύπρου για το οποίον έγινε η χούντα του 67,είναι παρόν.
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Ετικέτες Επιστολή
Ενώ προχωρούμε σε νέο ελληνοτουρκικό παζάρι
Ενώ προχωρούμε σε νέο ελληνοτουρκικό παζάρι
εφ' όλης τής ύλης
Τα διδάγματα τής Ιστορίας δεν είναι, πάντα, ξεκάθαρα.
Ωστόσο μερικά από αυτά, έστω ανθρωπίνως τραγικά, είναι ολοκάθαρα.
H Τουρκία τού σημερα συνοδοιπορεί με την παρελθοντική αμφιρρέπουσα πολιτική της (Οθωμαντική-Νεοτουρκική, Κεμαλική). Δεν ακολουθεί το παράδειγμα τής μεταπολεμικής Γερμανίας (τών Βίλι Μπραντ, Χέλμουτ Κολ κ.ά.) που με λύπη και μετάνοια παραδέχτηκαν τα ναζιστικά εγκλήματα τού Χίτλερ ενσωματώνοντας συνάμα τη χώρα τους στην πορεία τής Δύσης. Και όχι μόνον αυτό: είναι και η εν δυνάμει πολιτική γραμμή τής Άγκυρας που συμβαδίζει με την τρομοκρατική Χαμάς. Βρίζει το Ισραήλ για τη Μεσανατολική πολιτική του, συνοδοιπορεί με το Ιράν και τα πυρηνικά σχέδιά του. Και, ακόμα, εξεγείρει φυλές με τουρκικές ρίζες στο Ιράκ. Και γενικότερα αποστασιοποιείται από τα κύρια αμερικανικά συμφέροντα στον νευραλγικό Κόλπο. Ιδίως στο τρίσκελο Ιράκ, Αφγανιστάν, Ιράν. Μωραίνει Κύριος; Δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα, αλλά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεφεύγει αισθητά από την τουρκική φιλοαμερικανική γραμμή τών χρόνων που ακολούθησαν το τέλος τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου (ιδίως με τούς Μεντερές, Οζάλ, Τσιλέρ). Αφού πρώτα η χώρα του (επί Ίνονου) είχε ερωτοτροπήσει, σχεδόν φανερά, με τον βάρβαρο τριμερή άξονα Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία. Μνήμες που ξαναζωντανεύουν όχι θετικά για την τωρινή Τουρκία.
Επιπλέον, η πολιτική δραστηριότητα τού δίσκελου Αμπντουλάχ Γκιουλ και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπέστη, τελευταία, δύο επιπλέον πολιτικά πλήγματα:
α) Ναυάγησε, σχεδόν ολοκληρωτικά, η πολυδιαφημισμένη συμφωνία με την Αρμενία.
β) Δημιουργήθηκε σάλος από την εσφαλμένη κίνηση τών Ερντογάν-Ναμπούκογλου να κόψουν μέρος από το σήριαλ τού γνωστού σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ, στο σημείο που αναφερόταν το κάψιμο τής Σμύρνης, στην Καταστροφή τού 1922. Κάτι που διόγκωσε τα αντιτουρκικά σχόλια τών ΜΜΕ σε διεθνές εύρος!
...............................................
Η αναφορά στα ανωτέρω και το φρεσκάρισμά τους δεν αποτελεί για μένα στείρα χαιρεκακία. Απλά υπενθυμίζω στούς εδώ δικούς μας ηγέτες (στούς Γιώργο Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλο, Δ. Δρούτσα, Γ. Πεταλωτή) και στούς όποιους άλλους εθνικούς μειοδότες (και δεν εξαιρώ τούς παρελθοντικούς Κώστα Καραμανλή, Μαριέττα Γιαννάκου και άλλους γαλάζιους) τα ρήγματα στο γενικό κορμό τού τωρινού τουρκικού δίσκελου πολιτική-διπλωματία. Αμερική και Ισραήλ αισθάνονται έντονα στο πετσί τους την τουρκική υπεροψία. Ναι, δεν πρόκειται για προδοσία, αλλά πρόκειται, τουλάχιστον, για παρασπονδία και μάλιστα σε πολλά καίρια μέτωπα.
Η Άγκυρα ειρωνεύεται την Αθήνα ισχυριζόμενη ότι "οι ελληνικοί εξοπλισμοί οδήγησαν την ελλαδική οικονομία στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας". Και τούτο ενώ οι τουρκικοί εξοπλισμοί κινούνται στο τριπλάσιο τών ελληνικών. Χώρια οι μαζικές παραγγελίες (που ήδη έχουν παραδοθεί). Μεταξύ τους και οι συνδυασμένες πλωτές γέφυρες, πλατφόρμες και άλλα συμπληρωματικά μηχανικά μέσα αμερικανικής και γερμανικής κατασκευής.. Ιδίως γέφυρες που συναρμολογούνται γρήγορα, επιπλέουν σε πολύ ρηχά νερά επιτρέποντας το πέρασμα στην ελληνική όχθη μέσα σε 15-20 λεπτά τής ώρας. Εξουδετερώνοντας έτσι το ελληνικό φυσικό αμυντικό πλεονέκτημα τού συνοριακού ποταμού Έβρου.
Προσθέτω: οι τουρκικές πλωτές γέφυρες στην απέναντι όχθη τού Έβρου δεν είναι δικό μου προσωπικό εύρημα-μύθευμα. Χρονολογούνται τουλάχιστον από τις αρχές τού 2009. Αρκεί μια επίσκεψη στο Πεντάγωνο ή και στο ΥΠΕΞ (στα αρμόδια γραφεία ενημέρωσης) για να διαπιστωθεί κατά 100% το αληθές. Και κάτι επιβεβαιωτικά πιο σημαντικό: πριν δέκα μήνες (τον Ιούλιο 2009) το έγκυρο περιοδικό Στρατηγική έγραψε σχετικά: «Αλλαγή τών τακτικών και στρατηγικών δεδομένων στην κύρια γραμμή αντιπαράθεσης Ελλάδας-Τουρκίας, στον ποταμό Έβρο. Με μια κίνηση, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολιών για το τί σχεδιάζουν έναντι τής Ελλάδος οι γείτονες, προχώρησαν στην προμήθεια γεφυρών-πορθμείων, ενός κατεξοχήν επιθετικού όπλου και μάλιστα σε τέτοιες ποσότητες και με τέτοιες δυνατότητες που τούς επιτρέπει εντός λεπτών (!) να προχωρήσουν σε ζεύξη τού ποταμού Έβρου και να ξεχυθούν στο εσωτερικό τής ελληνικής επικράτειας. Για μία ακόμη φορά, η γειτονική χώρα πρωτοτυπεί, αφού είναι η μόνη παγκοσμίως, η οποία μεσούσης τής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δαπανά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση μέσων ταχείας γεφύρωσης υδάτινων κωλυμάτων στο πλαίσιο ενός καλά μελετημένου και με σπουδή υλοποιούμενου εξοπλιστικού προγράμματος. Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δικαιολογίες διπλωματικές-πολιτικές δεν υπάρχουν για την κίνηση αυτή και είναι επιβεβλημένο να τεθεί σε ανώτατο επίπεδο στην τουρκική πολιτική ηγεσία.»
...............................................
Εντός τού Μαΐου αναμένεται στην Αθήνα ―εκτός απροόπτου― ο τούρκος Πρωθυπουργός Ρ.Τ. Ερντογάν να συζητήσει με τον έλληνα ομόλογό του διάφορα άμεσης ελληνοτουρκικής επικαιρότητας θέματα. Ας έχουν υπόψη τους οι δικοί μας όλα τα ανωτέρω. Τόσο τα πολιτικά, όσο και τα στρατιωτικά "συν" και "πλην' τού τούρκου συνομιλητή. Και, συνεπώς, ας μην προχωρήσουν σε απλόχερες εθνικού τύπου παραχωρήσεις (για να κοιμούμαστε ήσυχοι)!
................................................
Με τα όσα αρνητικά για την Τουρκία περιέχονται στο πρώτο μέρος τού άρθρου αυτού επιχειρώ, έστω στο ελάχιστο, να επιστήσω την προσοχή τών "δικών μας" στο ότι σε τούτη τη χρονική περίοδο έχουν κάποια πλεονεκτήματα σε σχέση με τούς τούρκους ομολόγους τους. Δεν αιθεροβατώ. Ξέρω καλά ότι ιδίως στις παρούσες εσωτερικές, εδαφικές, πληθυσμιακές, οικονομικές, εξοπλιστικές, συμμαχικές συνθήκες η γειτονική μουσουλμανική χώρα πλεονεκτεί. Τι κι αν νιώθω επιβαλλόμενο να σημειώσω ότι τα ίδια "πλεονεκτήματα" είχαν (ή νόμισαν πως είχαν) οι Μουσολίνι και Χίτλερ το 1940 και το 1941. Επρόκειτο για πλάνη υπερεκτίμησης ως προς την απόδοση, που πέρα από την όποια τελική πολεμική έκβαση τούς κόστισε, στρατηγικά, πανάκριβα. Συνεπώς, είναι απαραίτητο η όποια διαπραγματευτική θέση με τούς Τούρκους να εστιάζεται στο 12 παρά 1 και όχι στο 12 και 1. Αλίμονο αν αρχίσουμε να μετράμε τα μεταξύ μας δούναι και λαβείν μετά την όποια πολεμική συμφορά.
Τα διδάγματα τής Ιστορίας δεν είναι, πάντα, ξεκάθαρα. Ωστόσο μερικά από αυτά, έστω ανθρωπίνως τραγικά, είναι ολοκάθαρα.
Ανδρέας Γ. Λαμπίκης
Εκδότης εφημερίδας "Κωνσταντινούπολης" Μαϊος 2010
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
«ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ
Δήλωση Μίκη Θεοδωράκη
Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος τής εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο τής υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μάς ντρόπιασαν και μάς φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα τής επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το "μεγάλο κόλπο" της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μάς επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν. Μακάρι να έχω άδικο.
Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης
Εφημερίδα Κωνσταντινούπολης φύλλο Μαίου 2010
Ετικέτες Πολιτική
