Ενώ διαφαίνονται γεωστρατηγικές ανακατατάξεις

Ενώ διαφαίνονται γεωστρατηγικές ανακατατάξεις

Πολλά-πάμπολλα τα επίκαιρα και μη επίκαιρα που πρέπει να επισημανθούν έστω "διαβαίνοντας", έστω εν συντομία. Εν αρχή ήσαν τα εν αφθονία προσκηνιακά και παρασκηνικά τουρκικά τεκταινόμενα. Και ιδιαίτερα στο ελληνικό τρίσκελο: θάλασσα, αέρας και ξηρά. Πολλές οι ανθελληνικά απειλητικές κινήσεις πολιτικής και στρατιωτικής πρόκλησης.
Αλβανία και Σκόπια με το τουρκικά ανθελληνικά κινούμενο ερντογανικό κίνητρο, που έχει στα υπόψη και τη Βουλγαρία! Ενώ εμείς εδώ ως κράτος και λαός αλληλοτρωγόμαστε πολιτικά, οικονομικά, ταξικά. Και κάνουμε τούς δύσκολους στη Ρωσία που μάς ζητά στρατιωτική βάση. Αυτήν που πρόθυμα είναι έτοιμη να τής προσφέρει η Τουρκία!
Το μόνο ευχάριστο τού ελληνικού Καλοκαιριού ήταν, είναι, τα Ελληνο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια (τα 2α που έγιναν φανερά). Και φυσικά οι ενταύθα αυγουστιάτικη επίσκεψη τού ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπένζαμιν Νετανιάχου. Ελπίζεται, το όλο ένθεν και ένθεν εξελισσόμενο σκηνικό να μην πάει στο βρόντο, αλλά να καταλήξει σε κάτι πολιτικο-στρατιωτικά θετικό. Ιδίως:
• Μετά το έντονο κατά τού Ισραήλ ξέσπασμα τού ισλαμιστή Νεοσουλτάνου Ερντογάν με επίκεντρο τη Γάζα. Καθώς και την προηγηθείσα κατά τού ισραηλινού Προέδρου κ. Σιμόν Πέρες ενώπια ενωπίω προσβλητική επίθεση.
• Μετά την απόφαση τού Μπαράκ Ομπάμα να "τα τρίψει" στην Άγκυρα κατακρίνοντας την πολλαπλή τουρκική υποστήριξη στο Ιράν και όχι μόνο.
Αυτά τα σημαντικά στο χώρο τής εξωτερικής πολιτικής. Και φυσικά υπάρχουν και άλλα ουκ ολίγα στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, που επίσης άμεσα-έμμεσα αφορούν στην Ελλάδα. Όπως τα όσα γίνονται καθημερινά στην ελληνική επικράτεια, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα τού "καλού και αγαθού" τούρκου γείτονα. Πρόκειται, δυστυχώς, για πράξεις-εκδηλώσεις που εστιάζονται και σε πρωτοβουλίες τού δίσκελου Αθήνα-Φανάρι, στις οποίες θα σταθούμε αναλυτικά προσεχώς. Σήμερα αρκούμαστε στα εξ Αγκύρας χειροπιαστά, όπως την χρονικά άμεση ατάκα τού Ερντογάν να θέσει θέμα τουρκικού Τεμένους ―αλλά παρασκηνιακά και μουσουλμανικής μειονότητας― ως άμεσα επιβαλλόμενο αντίκρυσμα για την τουρκική άδεια λειτουργίας (έπειτα από 88 χρόνια) στην Μικρασιατική Μονή τής Παναγίας Σουμελά! Πράξη που και οι ενταύθα δικοί μας την εξύμνησαν ως "ιστορική". Χωρίς να μάς εξηγήσουν ΠΟΥ εστιάζεται, εθνικά, το ιστορικό τού πράγματος.
Αυτά προς το παρόν, έτσι για να μη σκιάσουμε τις ένθεν και ένθεν μεγαλοστομίες... Ενώ σαφώς έπεται η επί τού προκειμένου τουρκική εκμετάλλευση, που ήδη έχει εκδηλωθεί εσπευσμένα!
........................................................
Ως προς την ευρύτερη στρατηγική, η Ελλάδα βρίσκεται στην ανάγκη προσέγγισης σε νέες συμμαχίες, όπου είναι υπαρκτές και εφικτές... Ενθαρρυντική είναι η συνοδοιπορία ―με δυνατότητες συμμαχίας― με το Ισραήλ, που τελευταία εκδηλώθηκε με τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια αφ' ενός και τη βαρυσήμαντη επίσκεψη στην Αθήνα τού ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπένζαμιν Νετανιάχου αφ' ετέρου. Πρόκειται για δύο δεδομένα που αποτελούν επιτυχία τής παρούσης ελληνικής Κυβέρνησης και τα οποία ενισχύονται από τα εξής γεγονότα:
α) Τη συμπάθεια και σε κάποιους τομείς την προκλητική υποστήριξη τής Άγκυρας προς την Περσία (Ιράν) και ιδίως στα πυρηνικά σχέδια τής δεύτερης.
β) Στη δικαιολογημένη ψυχρότητα τού Ισραήλ προς την Τουρκία, έπειτα από τις πολλαπλές επιθέσεις τού Ερντογάν, που γιγαντώθηκαν μετά τα γνωστά επεισόδια στη Γάζα.
γ) Την τελευταία αυστηρή προειδοποίηση, προς την Άγκυρα, τού αμερικανού Προέδρου Μπ. Ομπάμα, που με ασυνήθιστα σκληρό ύφος κατακρίνει την έναντι τού Ισραήλ τουρκική πολιτική και τη στάση τής κυβέρνησης Ερντογάν σε σχέση με την Περσία.
δ) Τις διαφαινόμενες προοπτικές στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ρωσίας, που πέρα από την επιλογή-αγορά εξοπλιστικού υλικού αγγίζουν και την προοπτική δημιουργίας ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην Ελλάδα. Αίτημα στο οποίο παρεμβαίνει διασπαστικά η Τουρκία προβαίνοντας ―εκ προοιμίου― σε αποδεκτική πρόταση.
Αυτονόητον είναι ότι η Ουάσιγκτον, ενώ διάκειται ευμενώς σε κάθε είδους συνεργασία (πολιτική, στρατιωτική, οικονομική) μεταξύ Ελλάδας-Ισραήλ, αντιδρά έντονα (δίκαια, με τα δικά της αλλά όχι και με τα αντίστοιχα ελληνικά συμφέροντα) στην όποιου βαθμού προοπτική πολιτικο-στρατιωτικής συνεργασίας Αθήνας και Μόσχας.
Έναντι τών ανωτέρω δεδομένων και εξελίξεων η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να αυτοενισχυθεί με νέες συμμαχικές επιλογές, όταν υπάρχουν, εκεί που υπάρχουν και όταν είναι εκ τών πραγμάτων θετικές. Τόσο μάλλον που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν επανειλημμένα επιλέξει φιλοτουρκικές θέσεις, αδιαφορώντας για τα επιμέρους αλλά και διεθνή δίκαια τής Ελλάδας στο Αιγαίο και την Κύπρο. Παραβλέποντας, συνάμα, τις ισλαμικής υφής αντινατοϊκές και αντιαμερικανικές αντιδράσεις τής Άγκυρας υπέρ τής τρομοκρατικής Χαμάς και τού έντονα θεοκρατικού Ιράν. Και ηθελημένα ξεχνώντας ―όταν ξεκινούσε ο δεύτερος πόλεμος στο Ιράκ― ότι η Τουρκία δεν επέτρεψε στις ΗΠΑ να κάνουν χρήση
τής στρατιωτικής βάσης τού Ιντζιρλίκ. Επρόκειτο για άρνηση που οι Αμερικανοί την πληρώνουν ακόμα σε ζωές και χρήμα.
........................................................
Κάποια διεθνώς ισορροπητικά-συμμαχικά δεδομένα που ως τώρα χαρακτηρίζονταν ως αμετακίνητα δεν καταρρέουν μεν αλλά παρουσιάζουν αισθητούς τριγμούς. Κάτι που η κάθε χώρα θα πρέπει να το μελετήσει και να το αξιολογήσει ως καθοδηγητικό γνώμονα για τα δικά της συμφέροντα. Αλίμονο στην Ελλάδα αν μείνει προσκολλημένη στην ως τώρα μονοδιάστατα ραγιάδικη 
εξωτερική πολιτική της.

                                                                           * Εκδότη εφημερίδας "Κωνσταντινούπολης"

Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση

αναρτήθηκε από το χρήστη george batzas @ Παρασκευή, Οκτωβρίου 01, 2010