gbatzas-eleftheroipolites: Οι μετανάστες και οι Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες

15 Μαρτίου 2010

Οι μετανάστες και οι Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες

Οι μετανάστες και οι Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες
του Ναζίμ Γιαμάτς
Για την κατανόηση του μεταναστευτικού προβλήματος χρειάζεται να κάνουμε μια μικρή ανάλυση. Στο πρώτο επίπεδο, χωρίς να κάνουμε ιστορικές αναφορές, θα μας βοηθήσει ένας διαχωρισμός: οικονομικοί μετανάστες και πολικοί πρόσφυγες.
Οι άνθρωποι από χώρες με χαμηλά εισοδήματα μετακινούνται σε πλουσιότερες χώρες, με σκοπό να μεγιστοποιήσουν τα εισοδήματά τους. Όσο μικραίνει η διαφορά αυτή, μειώνεται και η ζήτηση για μετανάστευση. Αυτό με τη σειρά του πιέζει προς τα κάτω τα εισοδήματα στις αναπτυγμένες χώρες. Οι συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, που ενοχλούνται από προσφορά φτηνών εργατικών χεριών, ανησυχούν και αντιδρούν. Πολιτικοί καιροσκόποι σε αυτό το σημείο επενδύουν σε ξενοφοβία και ρατσισμό.
Το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ελλάδα δεν προέρχεται μόνο από τον τρίτο κόσμο. Λόγω έλλειψης στοιχείων δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε χώρες και αριθμούς. Πάντως με μια πρώτη προσέγγιση μπορούμε να αναφερθούμε σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία μπορούμε να βάλουμε τους οικονομικούς μετανάστες από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πρώτες χώρες σε αυτή την κατηγορία είναι η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Πολωνία. Στη δεύτερη κατηγορία μιλάμε πια για Ευρωπαϊκές, Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες.
Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας περιορίζει σε μεγάλο βαθμό όλους τους μετανάστες να μετακινηθούν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες με υψηλότερα εισοδήματα. Δημιουργείται το φαινόμενο «χωνιού». Εάν υπολογίσει κανείς την οικονομική κρίση, ανεργία, ελλείψεις υποδομών και το υψηλό ποσοστό μεταναστών, τότε μπορούμε να μιλάμε για ένα σοβαρό πρόβλημα για το Ελληνικό κράτος, την κοινωνία και τους μετανάστες.
Μετανάστες στο πρόσφατο παρελθόν βοήθησαν σημαντικά την ελληνική οικονομία. Ο αγροτικός και κατασκευαστικός τομέας ωφελήθηκαν σημαντικά.
Οι ελλείψεις στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης και υγείας έκαναν τις μετανάστριες γυναίκες σανίδα σωτηρίας για την τρίτη ηλικία και για τις εργαζόμενες μητέρες. Το κράτος εδώ έκανε τα στραβά μάτια. Με αυτό τον τρόπο συμπλήρωσε τα κενά του στους παραπάνω τομείς.

Μερικοί μιλούν για βασικό μισθό και αυστηρή εφαρμογή του. Αυτό σε ένα βαθμό και σε τοπικό επίπεδο μπορεί να εφαρμοστεί. Όμως όλη η Ευρώπη και η Ελλάδα χρειάζονται πιο φτηνά εργατικά χέρια. Είναι αλήθεια ότι η εργασία των μεταναστών χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης στους μισθούς.
Στην περίπτωση της Ικαρίας, μερικοί με διάφορες απειλές και με τη βία εφάρμοσαν βασικό μισθό. Εμπόδισαν τους μετανάστες να εργαστούν με χαμηλότερο μεροκάματο. Αυτό ελαχιστοποίησε τους μετανάστες στο νησί. Ο μετανάστης για την επιβίωση τη δική του και της οικογένειάς του είναι διαθέσιμος να εργαστεί και με τα λιγότερα χρήματα. Εάν γενικευτεί το παράδειγμα της Ικαρίας, τότε οι λιγότερο ανταγωνιστικοί μετανάστες θα έχουν ως μοναδική επιλογή να πάνε να ζήσουν στη θάλασσα με τα ψάρια…
Με τη σωστή κατανομή των μεταναστών στην Ελληνική επικράτεια το πρόβλημα μπορεί να αμβλυνθεί και θα υπάρχουν συγκεκριμένα οφέλη.
Έχουμε ακούσει από αρκετούς γνωστούς να λένε «δε μαζεύω τις ελιές μου, μου ζητάνε μεροκάματο 50 ευρώ». Το ίδιο ισχύει και για την οικοδομή και τις ανακαινίσεις παλιών κατοικιών στην επαρχία. Σήμερα με το μισθό του οικοδόμου και το ΙΚΑ προσεγγίζουμε τα 90 ευρώ. Με μια οργανωμένη κατανομή, ο μετανάστης είναι διαθέσιμος και υποχρεωμένος να εργαστεί με λιγότερα χρήματα.
Σαφώς η Ελλάδα, ως μικρή χώρα, έχει περιορισμένες δυνατότητες. Το μεταναστευτικό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Χρειάζονται ολοκληρωμένες πολιτικές και προγράμματα στο επίπεδο του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολιτικοί Πρόσφυγες
Οι πολιτικοί πρόσφυγες διαφέρουν ριζικά από τους οικονομικούς μετανάστες. Αντίθετα με τους οικονομικούς μετανάστες δεν έχουν δρόμο επιστροφής. Σήμερα ένας οικονομικός μετανάστης μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του και μπορεί να ζήσει εκεί με χαμηλότερο εισόδημα. Η επιστροφή του πολιτικού πρόσφυγα είναι δυνατή μόνο όταν εξαλειφθεί το σοβαρό πολιτικό πρόβλημα στη χώρα του.
Η Συνθήκη της Γενεύης έχει προσδιορίσει τον ορισμό του πολιτικού πρόσφυγα. Μιλάει για πολιτικούς, θρησκευτικούς και διωγμούς φυλετικούς

Σήμερα στο Ιράν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καθημερινό φαινόμενο. 10 εκατομμύρια Κούρδοι στερούνται εθνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Οι εκτελέσεις των διαφωνούντων για παραδειγματικούς λόγους γίνονται στις πλατείες με γερανούς.
Στην περίπτωση της Συρίας ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, εδώ και δεκαετίες, με ποσοστό 99% εκλέγει πρόεδρο δημοκρατίας τον Άσαντ, πατέρα χθες και σήμερα διάδοχο Άσαντ. Τρία εκατομμύρια Κούρδοι στερούνται ακόμα και των πολιτιστικών τους δικαιωμάτων. Ας μας πουν οι αρμόδιες αρχές σε πόσα άτομα έχουν δώσει πολιτικό άσυλο από αυτές τις συγκεκριμένες χώρες.
Εγώ κατάγομαι από το Κουρδιστάν. Από τα μαθητικά μου χρόνια είδα τις μεγάλες αδικίες στη χώρα μου. Χωρίς να γνωρίζω την τουρκική γλώσσα πήγα υποχρεωτικά στο τουρκικό δημοτικό σχολείο. Κάθε μέρα έπρεπε να κάνουμε μια ρατσιστική προσευχή: « Είμαι Τούρκος, είμαι σωστός». Απαγορευόταν η μητρική μας γλώσσα. Στο λύκειο ήρθα σε επαφή με το κουρδικό πολιτικό πατριωτικό κίνημα. Συμμετείχα σε πολιτικές δραστηριότητες. Άρχισαν οι διώξεις και τα βασανιστήρια εις βάρος μου, όπως σε όλους τους άλλους αγωνιστές της δημοκρατίας και ελευθερίας. Το 1980, όταν έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία, η κατάσταση στο Κουρδιστάν έγινε ακόμα πιο δύσκολη. Στρατιώτες φύλακες, συστηματικά βασανιστήρια, εξαφανίσεις των αγωνιστών. Τελειωμό δεν είχαν.
Μερικά χρόνια μετά δεν μπορούσα να κρυφτώ και να αγωνιστώ. Μαζί με άλλον συμπατριώτη και αγωνιστή από το ίδιο πολιτικό κόμμα περάσαμε στην Ελλάδα. Δεν ήρθαμε για οικονομικούς λόγους. Ο πατέρας μου είχε τρία σπίτια στην πόλη Ντιαρμπακίρ. Είχαμε σπίτι και χωράφια στο χωριό μας. Εργαζόμουν σε μια καλή δουλειά. Η φυγή μου από την πατρίδα ήταν υποχρεωτική. Κινδύνευε η ζωή μου.
Το 1984, μετά την αίτηση πολιτικού ασύλου, μας φέρανε στο στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο. Πέρασα από διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Με λεπτομερείς ερωτήσεις προσπαθούσαν να κρίνουν αν ήμασταν πολιτικοί πρόσφυγες ή όχι. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις γνώσεις των αξιωματικών για τα πολιτικά κόμματα του Κουρδιστάν.
Μετά το 1980 και έως το 1991 πάνω από 30 χιλιάδες άτομα από την Τουρκία και το Κουρδιστάν πέρασαν από το Λαύριο. Παρ' όλες τις παραλείψεις εφαρμοζόταν σε γενικές γραμμές μια σωστή πολιτική για το πολιτικό άσυλο. Σήμερα έχουν μείνει λιγότερα από 100 άτομα από αυτούς τους πολιτικούς πρόσφυγες. Όποιος έπαιρνε πολιτικό άσυλο είχε το δικαίωμα να πάρει και το ταξιδιωτικό έγγραφο. Με αυτό το έγγραφο οι πρόσφυγες πήγαν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και έμειναν εκεί. Από το 1991 με τον καινούριο νόμο άλλαξαν όλα. Η κατάσταση των πολιτικών προσφύγων χειροτέρευσε δραματικά. Αυτή η πολιτική, το μόνο που κατάφερε ήταν να συσσωρεύσει περισσότερους πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Σήμερα ένας πολιτικός πρόσφυγας με απίστευτη ταλαιπωρία, αφού καταθέσει αίτηση στις αρμόδιες αρχές, του δίνεται ένα δελτίο για 6 μήνες και αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι να πάρει αρνητική απάντηση.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια μόνιμη παραμονή στην Ελλάδα, ζητάνε πολιτικό άσυλο. Αυτό σημαίνει ότι καταρρέει όλο το σύστημα κάτω από το φόρτο εργασίας.
Το χρονικό διάστημα διαμονής σημαίνει για έναν πολιτικό πρόσφυγα ότι δεν μπορεί να εργαστεί. Δεν μπορεί να πάρει άδεια εργασίας και παραμονής. Να εργαστεί νόμιμα δεν μπορεί. Να φύγει για κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί. Το μόνο σίγουρο που τον περιμένει είναι ότι κατά 99% θα πάρει αρνητική απάντηση στο αίτημά του. Η επόμενη μέρα σημαίνει ανά πάσα στιγμή απέλαση. Το χειρότερο αστείο που μπορείς να κανείς σε έναν πολιτικό πρόσφυγα είναι αν στο δρόμο ξαφνικά ακουμπήσεις στον ώμο του.
Είναι γνωστό ότι ο αριθμός των αγνοούμενων στην Τουρκία φτάνει τις 17.000. Ξέρει κανείς, άραγε, πόσοι πολιτικοί πρόσφυγες από τα σύνορα της Ελλάδας απελάθηκαν παράνομα στην Τουρκία;
Πολιτική ιθαγένειας
Ας ξεκινήσουμε από το παράβολο. Πρώτη φορά η υπουργός Εσωτερικών, κυρία Β. Παπανδρέου, με « σοσιαλιστική πολιτική» εφάρμοσε το παράβολο των 1.500 Ευρώ. Το τελευταίο νομοσχέδιο το μειώνει στα 1.000 Ευρώ. Αυτό είναι παράβολο ντροπής. Όταν φυτεύεις ένα δέντρο, στο δέντρο αυτό βάζεις ένα στήριγμα.
Η διαδικασία ασύλου, μέχρι σήμερα, λειτουργούσε με τα φακελάκια. Η ταρίφα για να πάρει κάποιος την ιθαγένεια είναι πέντε χιλιάδες ευρώ. Αλλιώς δεν περνάει από την επιτροπή. Η διαδικασία είναι εξευτελιστική για τους μουσουλμάνους. Για να πάρει άσυλο άτυπα απαιτείται βάπτιση.
Το νομοσχέδιο για χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των αλλοδαπών που τελειώνουν το δημοτικό, προϋποθέτει να έχουν άδεια παραμονής και εργασίας και οι δύο γονείς. Απαιτείται παράλληλα και φορολογική δήλωση. Αυτόματα δημιουργούνται τα παιδιά δεύτερης κατηγορίας. Άραγε, ποιος γονιός δεν θέλει να έχει άδεια και μόνιμη εργασία; Η κυβέρνηση υπαναχώρησε από τις αρχικές της θέσεις.
Το νομοσχέδιο δεν δίνει μια σύγχρονη, τολμηρή, δημοκρατική και ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα της ιθαγένειας.

Nazim Giamas
11-3-2010