gbatzas-eleftheroipolites

«Κρατική οντότητα» η «Εργκενεκόν»

του ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗ

Μέσα στη γενικότερη σύγχυση που προκαλεί στην τουρκική κοινή γνώμη η υπόθεση Εργκενεκόν, η οποία όσο διευρύνεται και αναλύεται τόσο μας θυμίζει την υπόθεση «Γκλάβδιο» της Ιταλίας, άλλο τόσο η διακλάδωση της ιεραρχίας, η διαβάθμιση των ατόμων που την απαρτίζουν, οι διασυνδέσεις που έχουν με τα ενδότερα του στρατού και το τμήμα ειδικού πολέμου, καθώς και οι δράσεις της, δηλώνουν ότι πραγματικά αποτελεί μέρος ενός στρατιωτικο-πολιτικού τμήματος, που καταργήθηκε στην Ευρώπη και διατηρείται ακόμη στην Τουρκία.
Σε έρευνα που έκανε η δημοσιογράφος Νουρ Μπατούρ και δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Σαμπάχ», μπορεί κανείς να αναζητήσει ομοιότητες στην οργανωτική δομή και φυσικά να καταλήξει ότι η σημερινή Εργκενεκόν είναι μια παρακρατική ή καλύτερα παράλληλη με το κράτος «κρατική οντότητα».Η έγκυρη Τουρκάλα δημοσιογράφος συνομίλησε με τον πρώην Ιταλό πρόεδρο της Δημοκρατίας Φραντσέσκα Κοσίγκα, «πατέρα» της οργάνωσης «Γκλάβδιο», η οποία, όπως υποστήριξε ο Ιταλός πολιτικός, ιδρύθηκε τα χρόνια του ψυχρού πολέμου κατά της ρωσικής διείσδυσης στην Ευρώπη στις χώρες Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Νορβηγία, Ελλάδα, Τουρκία, καθώς και στις Αυστρία, Σουηδία και Ελβετία.Αναφερόμενος ο Ιταλός πολιτικός στην οργάνωση αυτή, τόνισε ότι με το τέλος του ψυχρού πολέμου και την αλλαγή που υπήρξε στην πρώην Σοβιετική Ενωση, διαλύθηκε, αφού προηγουμένως υποστήριξε ότι χρηματοδοτούνταν από μυστικά κονδύλια, ότι πολλές φορές αγνοούσαν την ύπαρξή της σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα των χωρών αυτών, ότι κυρίως η οργάνωση αυτή δημιουργήθηκε από την Αγγλία και αποτέλεσε τη βάση για τη CIA και ότι στη δομή της μέσα, εκτός από την ιεραρχία που την αποτελούσαν στρατιωτικοί, κυρίως απαρτιζόταν από απλούς ανθρώπους «της διπλανής πόρτας». Σκοπός της οργάνωσης ήταν η σύλληψη δημοτικών, κυρίως, αρχόντων σε χώρες επιρροής της πρώην Σοβιετικής Ενωσης και συνεργατών της KGB.Ο υπ' αριθμόν ένα του ιταλικού «Γκλάβδιο» αναφέρθηκε στην Τουρκία και τόνισε ότι η οργάνωση αυτή, που δρούσε στη γειτονική χώρα, μάλλον δεν διαλύθηκε όπως έγινε με τις άλλες ευρωπαϊκές και «ίσως χρησιμοποιήθηκε από τον τουρκικό στρατό για την προάσπιση του λαϊκού κράτους». Σημείωσε ότι η οργάνωση στην Τουρκία δρούσε και λίγο ημιαυτόνομα, αφού ήταν μέσα στην επιτροπή συνεργασίας αλλά όχι στην επιτροπή υλοποίησης των εφαρμογών και στο πολιτικό σκέλος αφού, κατά τον Κοσίγκα, «η Τουρκία δεν επέτρεπε την ανάμιξη του ΝΑΤΟ στα εσωτερικά της». «Η Τουρκία», συνέχισε, «θα συμμετείχε μόνο σε καιρό πολέμου».Στην Τουρκία η ύπαρξη της οργάνωσης αυτής έγινε γνωστή επί Ετζεβίτ το 1974, αλλά «κουκουλώθηκε» αμέσως. Μετά την υπόθεση Σουσουρλούκ και την πρόσφατη ανακάλυψη της οργάνωσης Εργκενεκόν, οι περισσότεροι Τούρκοι πολιτικοί αναλυτές στράφηκαν πίσω, στα χρόνια όπου οι παρακρατικές οργανώσεις βρίσκονταν «επί ποδός πολέμου» κατά της κομμουνιστικής διείσδυσης, της προόδου και ανάπτυξης των μειονοτήτων, της διασφάλισης, με βάση τη Λωζάννη, των δικαιωμάτων τους. Θέτουν, λοιπόν, σήμερα το ερώτημα: «Η τουρκική Γκλάβδιο, μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου, διαλύθηκε όπως διαλύθηκαν οι άλλες παρόμοιες οργανώσεις της Ευρώπης ή συνέχισε τη δράση της»;Ο Χουσνού Ντογάν, συνεργάτης του Τουργκούτ Οζάλ και επί 3,5 μήνες υπουργός Αμυνας, απαντά: «Η χώρα για τον άλφα ή βήτα λόγο, εάν βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση και οδηγηθεί σε απελευθερωτικό πόλεμο, θα πρέπει να είναι έτοιμη γι' αυτή τη δράση». Σε ερώτηση της Μπατούρ «εάν ο κίνδυνος αυτός δεν προέλθει από το εξωτερικό αλλά από το εσωτερικό, η οργάνωση αυτή θα επιλαμβανόταν της κατάστασης;», ο Τούρκος πολιτικός απάντησε: «Θα λάβει μέτρα για τον κίνδυνο από όπου και αν προέλθει».Το ερώτημα που σήμερα πλέον τίθεται είναι: το τουρκικό παρακράτος ή παράλληλο κράτος ποιες δράσεις εννοεί ως «κίνδυνο»; Γιατί, εάν εννοεί τον εκδημοκρατισμό και εναντιώνεται σε αυτόν, παραμένοντας πιστό στην εποχή του ψυχρού πολέμου, μάλλον μετατρέπεται σε κίνδυνο για το ίδιο το κράτος και τους πολίτες του. Η πρόσφατη ανακάλυψη πολεμικού υλικού (κατά τον Κοσίγκα προέρχεται από τη στρατοχωροφυλακή), σχεδίων δράσης κατά της νόμιμης κυβέρνησης και του πολιτεύματος, δολοφονικών ενεργειών και ακόμη η δημιουργία μέσα στον λαό ενός κλίματος «κινδυνολογίας και διαμελισμού της χώρας από εχθρούς της» μόνο κακό κάνουν και ταυτόχρονα παρεμποδίζουν, όχι μόνο τον εκδημοκρατισμό της χώρας, αλλά και την οικονομική και πολιτική εξέλιξη της γείτονος.Φαίνεται, λοιπόν, ότι «η αντικομμουνιστική οργάνωση» της περιόδου του ψυχρού πολέμου και οι παρακρατικές οργανώσεις που ιδρύθηκαν από το τουρκικό κράτος με υπόδειξη των τότε μεγάλων κρατών της Ευρώπης, πρωτοστατούντων της Γερμανίας και της Αγγλίας κατά των μειονοτήτων, με σκοπό τη διάλυσή τους και τη μεταφορά των μειονοτικών οικονομικών δυνατοτήτων στα ξένα χέρια, καλά κρατούν. Με τη διαφορά ότι τώρα στρέφονται κατά του ίδιου του κράτους που τις ίδρυσε και τις έθρεψε, αφού δεν έμειναν μειονότητες για να δραστηριοποιηθούν εναντίον τους.

Soltaridis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/03/2009
Copyright © 2008 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.

Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις

αναρτήθηκε από το χρήστη george batzas @ Παρασκευή, Μαρτίου 06, 2009