gbatzas-eleftheroipolites

Ζητούν κατοχύρωση των περιουσιών τους

Τον Απρίλιο του 2005 ο Ταγίπ Ερντογάν πραγματοποίησε, για πρώτη φορά στην ιστορία των δύο νησιών, επίσκεψη στην Ιμβρο και την Τένεδο και στους εκπροσώπους της ελληνικής μειονότητας, με τους οποίους συνομίλησε και υποσχέθηκε απόδοση δικαιοσύνης και ίση μεταχείριση με τους Τούρκους συμπολίτες τους. Λέγεται, μάλιστα, πως όταν στην Ιμβρο του ζήτησαν να επιτρέψει τη λειτουργία ελληνικού σχολείου, απάντησε: «Κανένα πρόβλημα, βρείτε δέκα μαθητές και ανοίξτε το».

Πολλά πράγματα έγιναν από τότε, αν και από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, με την άρση του καθεστώτος απαγόρευσης εισόδου σε «στρατιωτικές περιοχές», όπως είχαν χαρακτηριστεί η Ιμβρος και η Τένεδος, είχε αρχίσει δειλά-δειλά η επιστροφή κάποιων εκπατρισθέντων Ιμβρίων, των πιο τολμηρών, κυρίως για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. 

Με την πάροδο του χρόνου και καθώς έλιωναν οι πάγοι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η ατμόσφαιρα βελτιωνόταν, ξεκίνησε η ανοικοδόμηση και μέχρι τώρα έχουν αναστηλωθεί περισσότερα από 800 σπίτια, καθώς και 180 από τις 300 εκκλησίες και παρεκκλήσια. Περίπου 200 Ιμβριοι ζουν όλο τον χρόνο στο νησί, ξεπερνούν τους χίλιους οι αποκαλούμενοι «εξαμηνίτες», ενώ ο αριθμός εκείνων που σπεύδουν στο νησί τους κάθε Δεκαπενταύγουστο, αναβιώνοντας τις «παλιές καλές μέρες», ξεπερνάει τις 5.000.  

Ο κ. Λάκης Βίγκας, ένας δραστήριος Ρωμιός της Πόλης, από τους τελευταίους του Φαναριωτών, είναι επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης των Βακουφίων, ισχυρού θεσμού της Τουρκικής Δημοκρατίας και εκπρόσωπος των μειονοτήτων της Τουρκίας. «Τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα για τις μειονότητες σε σχέση με τον προηγούμενο αιώνα της άμυνας, της θλίψης και της εσωστρέφειας και εργαζόμαστε ώστε να επωφεληθούμε από τις συντελούμενες αλλαγές», τονίζει για το θέμα της Ιμβρου και αναφέρει: «Στο ανθρώπινο επίπεδο οι σχέσεις έχουν εξελιχθεί θεαματικά. Οι Ιμβριοι στην αρχή έρχονταν πεισματικά να ανακαινίσουν τα σπίτια τους, να δώσουν μια μάχη παρουσίας. Τώρα έρχονται γιατί αισθάνονται πολύ πιο άνετα, αισθάνονται ότι είναι ο τόπος τους και ότι κάποια από τα οράματά τους μπορεί να γίνουν πράξη. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, αλλά θα πρέπει να τα δούμε στη λογική του χρόνου, τι ήταν πριν από δέκα χρόνια, πώς είναι τώρα και τι μπορούμε να κάνουμε στα επόμενα δέκα χρόνια. Η Ιμβρος έπαψε είναι πλέον ένα νησί όπου γίνεται ανταγωνισμός πολιτικής της πυγμής, είναι ένας χώρος που πρέπει να επιστρέψει σε μια απολύτως ομαλή κατάσταση, όπου οι άνθρωποι θα μπαινοβγαίνουν και θα απολαμβάνουν τα αγαθά του τόπου τους μ’ ένα φυσιολογικό τρόπο και βεβαίως θα τους επιστραφούν όλα τους τα δικαιώματα».  

Μεταξύ των τελευταίων, το πρώτο που διεκδικούν οι Ιμβριοι είναι η κατοχύρωση της κληρονομικότητας στο θέμα των περιουσιών τους.