gbatzas-eleftheroipolites: ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ

10 Ιουλίου 2011

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*

Είναι γνωστόν ότι καλούνται ναπληρώσουν το χρέος κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συμμετείχαν στην συσσώρευσηεισοδημάτων που επέτρεπε μια οικονομία εξωτερικού δανεισμού, μια οικονομίαπληρωμής χρεών και εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους που εγκαταστάθηκεστην Ελλάδα από την δεκαετία του 80’. Τότε μίλησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου.
Αντίθετα κατά ένα θρασύ καιπροκλητικό τρόπο δεν πληρώνουν οι ομάδες, οι κατηγορίες – το πλουτοκρατία είναιπολύ γενικό και αθωωτικό – που συσσώρευσαν μεγάλα εισοδήματα δια μέσου αυτούτου πολιτικού – οικονομικού πρότυπου που έφθασε σε υψηλά επίπεδα λειτουργίας,ανευθυνότητας, ανομίας και ανηθικότητας.Όταν αναλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί όχι με όρους και χρόνους λογιστικής έρευναςπου είναι αργοί, αλλά με πολιτικούς που είναι σύντομοι και αποτελεσματικοίπροκύπτουν πολλές κατηγορίες ομάδων και προσώπων που είναι υποχρεωμένες νακληθούν με το καλό να πληρώσουν. Μιλώ για τις πολλές υποδιαιρέσεις της Κάσταςόπως τις αναλύω στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» αλλά και στο άρθρομου στην «Εφημερίδα Επενδυτής» Ιανουάριος 2010 με τίτλο «το Χρέος να τοΠληρώσει η Κάστα».
Ας μείνουμε αρχικά σε δύοσημαντικές κατηγορίες που οφείλουν να πληρώσουν. Όχι μόνο λόγο της οικονομικήςύλης που συσσωρεύθηκε αλλά και λόγο της ηθικής σημασίας της για την διαμόρφωσημιας νέας πολιτικής, οικονομικής και ηθικής συνοχής στην χώρα. Δια μέσουαυτού του δρόμου θα υπάρξει συγκέντρωση όχι μόνο οικονομικού για τα Κρατικά μαςταμεία αλλά και ηθικού κεφαλαίου για την χώρα.
Η πρώτη αφορά το Πολιτικό,Διοικητικό προσωπικό από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Επί δεκαετίες αυτήη γραφειοκρατία και ψευτοτεχνοκρατία είχε την διαχείριση της Επιχείρησης –Χώρα, της Επιχείρησης – Ελλάδα. Για την διαχείριση αυτή, ουσιαστικά τοπαρκάρισμα τους στις καρέκλες των θεσμών και οργανισμών, αμείφθηκαν πολύπλούσια. Παρ’όλη την ανύπαρκτη πολιτική, σχεδιαστική, λειτουργικήπαραγωγικότητα τους και την καταστροφική για την χώρα διαχείριση τα εισοδήματατους – εισοδήματα όχι μισθοί – ήταν πολύ υψηλά. Το κόστος του πολυάριθμουπολιτικού και γραφειοκρατικού προσωπικού ήταν και παραμένει υψηλό. Το κόστοςτης πολιτικής στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο. Γίνεται μεγαλύτερο επειδή είναι μηπαραγωγικό, καταστροφικό αλλά και γιατί το πολιτικός κατήντησε να έχει την ίδιασημασία που είχε η λέξη Πολιτικές στο Ηράκλειο (Χάνδακα) της Ενετοκρατίας. Έτσιμετά από δεκαετίες δανειοδοτούμενης Dolce Vita και κάλυψης των «Βασικών Ενστίκτων» αυτό το προσωπικό αντίνα παραδώσει μια κερδοφόρα ανεπτυγμένη χώρα, μια δυναμική επιχείρηση Ελλάδα,παραδίδει μια προβληματική και χρεωμένη χώρα. Αυτή όμως η ίδια η κάστα παρ’ όλοπου δεν έκανε καλά την δουλειά της αποθήκευσε και αποθηκεύει εισοδήματα. Σταακίνητα έως τους χρηματιστηριακούς παραδείσους.
Π.χ. ποια είναι η πολιτική ή διανοητική παραγωγικότητα,οι αποδόσεις των Ευρωβουλευτών. Ορισμένοι υπερέβησαν σε θητείες την Σοβιετικήκαι Κινέζικη νομενκλατούρα. Ποιο μεγάλο Ευρωπαϊκό ζήτημα ανέδειξαν πολύπερισσότερο ποιο Εθνικό; Ποια η παραγωγικότητα των Βουλευτών, Υπουργών,Διευθυντών Οργανισμών, ΔΕΚΟ. Κύρια όμως των πλέον μη παραγωγικών για την χώραθεσμών των Κομμάτων.( Νομίζω ότι πρέπει να γίνει μια εκτίμηση σε Ευρω τηςκλοπής που υπέστη η δική μου μορφωτική, διανοητική και πολιτική παραγωγή.Ιδιαίτερα από τις νομενκλατούρες του ΚΚΚΑΣΟΡ).
Τόσο λοιπόν με όρουςεπιχειρηματικούς ως κακοί μάνατζερ της Επιχείρησης - Χώρα, όσο και πολιτικούςως κακοί πολιτικοί, ως κακιστοκρατία, οφείλουν να επιστρέψουν ένα μεγάλο μέροςτων εισοδημάτων που συσσώρευσαν.
Ο πρώτος φόρος για μια θετική διέξοδο από την μεταβατικήπεριόδου που διανύουμε είναι ένας Φόρος Επιστροφής των Εισπραχθέντων.
Αν όμως η συσσώρευση πλούτου διαμέσου αυτής της διαδικασίας της κατοχής του Κράτους γίνονταν τυπικά κατά νόμιμοτρόπο – μια πολιτική και δημόσια ηθική αντάξια του ονόματος της την θεωρείάνομη – η κάστα είχε ταυτόχρονα συσσωρεύσεις κλεπτοκρατικού τύπου δια μέσω τηςμίζας. Η γενεσιουργός αιτία του Ελληνικού χρέους είναι Κλεπτοκρατική. Στοβιβλίο μου αναφέρομαι στο ζήτημα αυτό με τους όρους της μιζοπολιτικής και τηςμιζοοικονομίας. Η επιστροφή αυτής της οικονομικής ύλης, του πλούτου, τωνκεφαλαίων που συσσωρεύθυκαν δια μέσου αυτής της οδού θα πρέπει να γίνει δια τηςεπιβολής ενός επί πλέον Πολιτικού φόρου. Αρχίζοντας από τον σημερινό καιτους πρώην Πρωθυπουργούς, Υπουργούς κ.λ.π.. Ο αποκτηθείς δια της «πολιτικής»πλούτος αυτών των ομάδων και των οικογενειών δεν κρύβεται. Είναι Αφρικανικού,Τριτοκοσμικού τύπου.
Στην ιστορία πολλών χωρών όπουείχαμε καταρρεύσεις καθεστώτων που ταυτίσθηκαν με άνομους πλουτισμούς, τηνδιαφθορά είχαμε ανάλογες ειρηνικές βελούδινες διαδικασίες. Η εγχώριαπερίπτωση παρ΄όλα τα φύλλα σύκης και τις υπεκφυγές είναι αυτή της κατάρρευσηςμια πολυκομματικής κάστας, ενός διακομματικού καθεστώτος. Μια θεσμικήΕπιτροπή με την ανάλογη σύνθεση μπορεί να χειρισθεί την επιβολή αυτού τουδεύτερου Πολιτικού φόρου. Στις περιπτώσεις αυτές είναι χρήσιμα πρόσωπα που γιαπολλούς λόγους είναι αποφασισμένα να μιλήσουν. Για την δομή, τις δομές, τιςλειτουργίες, της πυραμίδας της διαφθοράς. Όπως π.χ. ο Θεόδωρος Τσουκάτος, οΆκης Τσοχατζόπουλος, ο Τάσος Μαντέλης, οι ταμίες της Ν.Δ.. Στις Δημοκρατίεςγια να είναι δημοκρατίες, για να γίνουν δημοκρατίες κλείνουν, θέτουν εκτόςνόμου τα μιζοκκόματα. Στην περίπτωση μας το ΚΚΚΑΣΟΡ και την Ν.Δ.. Δενρίχνουν στην αρένα επιλεγμένα κεφάλια για τον όχλο. Οι αρένες είναι το πεδίοαθώωσης των σημερινών ενόχων και διατήρησης των δομών της αυριανής επιστροφήςτους, της επανάληψης της ανομίας. Όπως έγινε τις τελευταίες δεκαετίες. Γράφω στοβιβλίο μου για αυτά.
Ποτέ στην ιστορία μια συμπαγής μευψηλό επίπεδο συνοχής ένοχη κλεπτοκρατική νομενκλατούρα δεν αυτοκαταδικάσθηκε.Οι νομενκλατούρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού αποδείχθηκαν περισσότερο εύθραυστεςαπό τις νομενκλατούρες της υπαρκτής μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας. Το επίπεδοτης συνοχής και της αλληλεγγύης τους, της αλληλοκάλυψης τους είναι πολύ υψηλό.Μέχρι σήμερα δεν υπήρξαν ρωγμές. Ούτε αυτοκτόνησε κανείς. Τα θράσος τους είναιπρωτόγνωρο Παγκοσμίως. Εκτός αυτού δεν είχαμε έναν Di Pietro ήέναν Δελαπόρτα και Σαρτζετάκη.
Τα κόμματα μη κόμματα δενδιαθέτουν μηχανισμούς και εσωτερικές δυνάμεις ελέγχου και αυτοκάθαρσης.Αντίθετα δρουν ως μηχανισμοί όχι μόνο πρόκλησης αλλά και αθώωσης της διαφθοράς.
Στις συνθήκες αυτές μια νέακοινωνία Πολιτών, των πολλών Αγορών και Εκκλησιών του Δήμου, στις Πλατείες, στοΔιαδίκτυο πρέπει να θέσει στην δημόσια πολιτική και ηθική ημερήσια διάταξη τοζήτημα της διαφθοράς. Να μετεξελιχθεί σε ένα κίνημα Αντιδιαφθοράς. Όχιμε όρους βίας, όρους εκτόνωσης, μούντζες, συνθήματα κλέφτες – κλέφτες, ούτεσωτηριολογικούς και μεταφυσικούς Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και Άμεσης Δημοκρατίας. Αλλά με όρους Λόγου,Παιδείας, Πολιτικής Πρότασης και Άμεσης Πολιτικής Διεκδίκησης. Καθιέρωσηςδηλαδή τώρα όχι για τους μελλοντικούς ενόχους ενός πολιτικού φόρου στις δύοκατευθύνσεις που ανέφερα.
Η διαφθορά έχει μια Κεντρικότητα,προτεραιότητα στην ανάλυση, την ερμηνεία, την αντιμετώπιση της κρίσης και τηνοικοδόμηση ενός νέου υγιούς Συστήματος Ελλάδα. Είναι η διαφθορά που παρέλυσετην Διοίκηση, μπλόκαρε την Οικονομία, κατήργησε την Δημοκρατία και χρέωσε τηνΧώρα.
Παρ’ όλα αυτά τόσο στις Πλατείες, τα Πανεπιστήμια, τις σχολές Νομικών Επιστημών, στις Αντιπολιτεύσεις, στα«νέα» Κινήματα απουσιάζει η ανάλυση, η συζήτηση, τα πολιτικά μέτωπα για τηνγενεσιουργό αιτία της χολέρας που κτύπησε την χώρα. Ορισμένοι ανατρέχουν στονΙμπεριαλισμό, στους ξένους κλπ. Αυτό επιτρέπει στους διεφθαρμένους του παρόντοςνα παραμένουν ατιμώρητοι και να παρουσιάζονται ως τιμωροί των διεφθαρμένων τουμέλλοντος.
Η εικόνα αρχίζει να παραπέμπει στην ανάθεση τηςδιαχείρισης της μεταπολεμικής μετάβασης στους Μαυραγορίτες της Κατοχής.
Ένα ώριμο κίνημαΑντιδιαφθοράς, ηθικοποίησης της Πολιτικής και Δημόσιας ζωής στο Εσωτερικό τηςΧώρας θα είναι νομιμοποιημένο και ηγεμονικό να κάνει τους λεγόμενουςλογαριασμούς του με την Εξωτερική διάσταση της κλεπτοκρατίας και ταχρηματιστικά δεσμά της χώρας. Ούτε οι Οθωμανοί ζητούσαν τόσο χαράτσι. Ένακίνημα Αντιδιαφθοράς μπορεί να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια και το όνομα τηςΕλλάδας. Η Ένοχη Εσωτερική κακιστοκρατία δεν μπορεί λόγω της ενοχής και τηςψυχικής, διανοητικής και ηθικής ανεπάρκεια της να το κάνει. Αντίθετα για νακαλύψει την ενοχή της αντιδρά όπως όλοι οι ένοχοι και εγκληματίες δείχνονταςάλλους ενόχους. Δυσφημίζοντας την χώρα και τον λαό της. Ακόμη και το κομμάτιεκείνο που οι ίδιοι αντιεκπαίδευσαν, του έδωσαν το αντιπαράδειγμα.
Το κρίσιμο μέγεθος για την χώραδεν είναι το χρέος. Είναι το ΚΑΝΕΝΑΣ.
Τι θα γίνουν τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν από αυτούτου τύπου τους φόρους; Από αυτού του τύπου τις απαλλοτριώσεις. Θα κατατεθούν σεένα Ταμείο Ανάπτυξης της Δημιουργικότητας και Επιχειρηματικότητας των νέωνγενεών, των νέων ανθρώπων, των νέων μαστόρων όπως τους αποκαλώ, που έχουμεανάγκη στην νέα δημιουργική Εθνική διαδρομή μας. Στον νέο αιώνα. Που ευτυχώςείναι πολύ φιλικός με εμάς.

*Το δεύτερο απόσπασμα από ην ομιλία μου στον Άλιμοπου οργανώθηκε από το Κίνημα «Σιωπηλή Πλειοψηφία» Ελλήνων Πολιτών.