gbatzas-eleftheroipolites: Μεσαίωνας στην 3η χιλιετία

1 Μαρτίου 2010

Μεσαίωνας στην 3η χιλιετία

Μήπως το πρωθυπουργικό ταξίδι στις ΗΠΑ
θα μισοξεσκεπάσει ―έστω― κάποια τεκταινόμενα;
Μάλλον όχι... Το ανίερο παρασκήνιο θα συνεχιστεί
χαντακωμένο σε κενές μεγαλοστομίες.

Είμαστε δοσμένοι, είμαστε απορροφημένοι σχεδόν εξ ολοκλήρου, στην οικονομική θύελλα την οποία εμείς δημιουργήσαμε. Και να που τώρα ήρθε η ώρα που "ο κόμπος έφτασε στο χτένι". Στέκω ιδιαίτερα στο "σχεδόν εξ ολοκλήρου" επειδή στις τρεις αυτές λέξεις περιέχεται το μέγιστο τής προσπάθειας να καλύψουμε όλο το φάσμα τών δυνατοτήτων τής σημερινής Ελλάδας― που αγωνίζεται να αντιμετωπίσει το σύνολο τής ενοχής τού πολιτικού κόσμου της. Ο οποίος βοηθούμενος από τούς ταμπελοφόρους καιροσκόπους τού δικομματισμού (αναφέρομαι γενικά στο καταστροφικό αποτέλεσμα και όχι στον κομματικό επιμερισμό ευθύνης) μάς έφερε σε τούτο το χάλι.
Λοιπόν, πέρα από τη λεκτική φόρμουλα "σχεδόν εξ ολοκλήρου" περισσεύει ένα ποσοστό μικρό μεν ως υπόλοιπο έμπρακτου ενδιαφέροντος αλλά τεράστιου για το εθνικό μέλλον αυτού τού τόπου. Όπου σημαντικότατα θέματα εξωτερικής πολιτικής, εδαφικής ακεραιότητας και ιστορικών τίτλων διατηρούνται στον πάγο, συσκοτιζόμενα από την δίκαιη ή σκόπιμη παρεμβολή πληθώρας άλλων προβλημάτων! Δηλαδή, ούτως ή άλλως υπάρχει και εφαρμόζεται (από την Κυβέρνηση και τα Μ.Μ.Ε.) μια ανεπαρκής, μια σημασιολογικά περιορισμένης αξίας παρουσίαση ή και πασιφανώς καταπνιγμένου ενδιαφέροντος για τα εθνικά! Πρόκειται για πραγματικότητα κατά πολύ πιο επικίνδυνη από την τωρινή οικονομική περιδίνηση, εντός τής οποίας ασφυκτιούμε. Ο κίνδυνος για το έθνος είναι τεράστιος και πολύμορφος. Επισημαίνω:
• Ενδέχεται, μία τών ημερών να βγει ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ο γιαβέρης του Θ. Πάγκαλος ή οποιοδήποτε άλλο ρομπότ-μέλος τής Κυβέρνησης και να αναγγείλει ότι ένεκα και τής οικονομικής κρίσης η Αθήνα οδηγήθηκε στην ανάγκη γενικής επιλυτικής φόρμουλας έναντι τών εδαφικών και άλλων αξιώσεων τής Τουρκίας. Τών οποίων η ορθή πολιτική διάγνωση είναι "ιταμή κατακτητική διάθεση". Ήδη, ο εξωμερίτης Πρωθυπουργός μας έχει σαφέστατα ορίσει την επί τού προκειμένου πολιτική του με τον εθνικά προδοτικό ορισμό ότι "καλύτερα να δώσουμε έδαφος (ή εδάφη), ώστε να κοιμόμαστε ήσυχοι".
• Με το εν κυκλοφορία οικονομικό πρόσχημα ανακοινώθηκαν-δρομολογήθηκαν: Μείωση τής στρατιωτικής θητείας. Περιορισμοί στον απαραίτητο εξοπλισμό τών Ενόπλων Δυνάμεων. Τέρμα στις στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις.
• Τελεία και παύλα στις ιστορικά εθνικές επετείους. Απόπειρες εθνικής νόθευσης στα μαθήματα τής Παιδείας. Κατάργηση τής Σημαίας και τού Σταυρού.
• Διαφαινόμενη πρόθεση για όπως-όπως συμβιβασμό με τα Σκόπια στο θέμα τής ονομασίας τού κρατιδίου.
• Πίεση τής Αθήνας στην Κύπρο για επιβολή ενός νέου "σχεδίου Ανάν", ίσως σε χειρότερη έκδοση.
• Νέα επ' αόριστον αναβολή κάθε ενεργειακής έρευνας εντός τών διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων και ορίων τής Ελληνικής Επικράτειας.
• Συνεχής νόθευση, με εκατομμύρια μετανάστες, τού έμψυχου ιστού τής Ελλάδας.
Τα προαναφερθέντα άμεσου κινδύνου τεκταινόμενα δεν αποτελούν το άπαν τών κινδύνων που απειλούν εθνικά θέματα και τα οποία θα πρέπει να κρατούν σε εγρήγορση τον Ελληνικό Λαό, ανεξάρτητα τής όποιας εθνο-ιδεολογικής παράταξης στην οποία είναι ενταγμένος. Ζούμε ημέρες εθνικά δύσκολες ―αν όχι άκρως επικίνδυνες― κυβερνώμενοι από έναν κακώς εννοούμενο και εφαρμοζόμενο διεθνο-πατριωτισμό. Έχουμε πρωθυπουργό έναν αμερικανόθρεφτο, που φλερτάρει τη Ρωσία και άλλες εκτός ΝΑΤΟ δυνάμεις, άλλά όλα δείχνουν πως η τελική επιλογή του θα είναι Αμερικανική. Επιλογή τής οποίας στρατηγική προτίμηση παραμένει η Τουρκία.
Γενικά, η Ελλάδα, έτσι που την κατάντησαν οι πολιτικοί κι έτσι που την υποβαθμίζει συνεχώς η νόθα σοσιαλιστική Κυβέρνηση σέρνεται προς ένα εθνικό άγνωστο. Το προσκήνιο εμφανίζεται γιγαντωμένο, μέσα σ' ένα οικονομικό περίβλημα, εντός τού οποίου πολτοποιούνται εθνοϊστορικά κεκτημένα τής Πατρίδας. Η ελληνική διπλωματία έχει "καπελωθεί" από την τωρινή (και την πρόφατη πρώην νεοδημοκρατική) Εξουσία. Ούτε την κατάργηση τής made in USA ταξιδιωτικής βίζας πετύχαμε! Πόσο μάλλον στην ευρύτερη αμερικανική γεωπολιτική υποστήριξη μπορούμε να ποντάρουμε...
Ο κώδωνας τού κινδύνου είναι όχι μόνο ηχηρός αλλά και πολλαπλός στην επικινδυνότητά του. Η οικονομική πρόσοψη είναι μεν υπαρκτή αλλά σημειολογικά όχι η πλέον επικίνδυνη. Τα κυβερνητικά ανακοινωθέντα και τα φιλοκυβερνητικά έντυπα δίνουν την επιφάνεια, αποσιωπώντας τα παρασκηνιακά υπ' όψιν. Ζούμε κατάσταση κατευθυνόμενου ενδοελληνικού παραπετάσματος. Μήπως το πρωθυπουργικό ταξίδι στις ΗΠΑ θα μισοξεσκεπάσει ―έστω― κάποια τεκταινόμενα; Μάλλον όχι... Το ανίερο παρασκήνιο θα συνεχιστεί χαντακωμένο σε κενές μεγαλοστομίες. Ο Συνταγματικός πολίτης παραμένει αμελητέος για την έντιμη πληροφόρηση. Μεσαίωνας στην 3η χιλιετία!...

Ανδρέας Γ. Λαμπίκης