Η επιβεβαίωση της απαξίωσης της «πολιτικής»
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Οι ντόπιες και ξένες ελίτ πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, ενώ ο γνωστός «σοσια-ληστής» ηγέτης του ΔΝΤ, όσο και ο δηλώνων «σοσιαλιστής με πατέντα», Γιωργάκης και η Κοινοβουλευτική «Χούντα» του, διακηρύσσουν ότι τα αποτελέσματα των εκλογών νομιμοποίησαν τα ληστρικά μέτρα. Ο θρασύτατος μάλιστα Ντομινίκ Στρος Καν θριαμβολόγησε για τη νίκη της «αριστεράς» στην Ελλάδα (δηλαδή της Χούντας και των «αριστερών» δεκανικιών της στην Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους-Πράσινους και τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ) δηλώνοντας με θαυμασμό: «Δεν έχει ποτέ συμβεί, παρά το τόσο σκληρό πρόγραμμα που οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να υποστηρίξουν, το να γίνει κατανοητό στον πληθυσμό ότι ήταν αναγκαίο και αυτός τελικά να υποστηρίξει στην πλειοψηφία του την υπάρχουσα κυβέρνηση». Και, πράγματι, από όπου πέρασε το ΔΝΤ και εφάρμοσε ακόμη και ηπιότερα μέτρα από αυτά της δικής μας Χούντας, οι λαοί τελικά τους «πήραν με τις πέτρες»: από την Ουγγαρία που μαύρισε τους αντίστοιχους «σοσιαλιστές», μέχρι την Αργεντινή όπου η Χούντα και το ΔΝΤ φυγαδεύονταν με ελικόπτερα[1].
Όσοι λοιπόν ισχυρίζονται ότι ο Ελληνικός λαός ενέκρινε τα μέτρα και τη κατεδάφιση ιστορικών κοινωνικών κατακτήσεων, πρέπει επίσης να δεχθούν ότι ζούμε σε μια παρωδία «δημοκρατίας» όπου αυτό που περνά για πολιτική όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την κλασική έννοια της Πολιτικής ως της συλλογικής αυτο- διεύθυνσης των πολιτών, αλλά ούτε καν πληροί τα κριτήρια μιας αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» (που δεν έχει βέβαια σχέση με πραγματική δημοκρατία). Και αυτό, διότι η όλη διαδικασία για να περάσουν τα κτηνώδη μέτρα που θα γονατίσουν τα λαϊκά στρώματα για δεκαετίες, στηρίχθηκε σε μια σειρά από απάτες. Δηλαδή:
α) Στην αρχική κατάφωρη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, όπου ένα «σοσιαλιστικό» κόμμα εκλέχθηκε για να εφαρμόσει πρόγραμμα που ήταν εντελώς αντίθετο αυτού που εφάρμοσε μετεκλογικά.
β) Στη συνακόλουθη απάτη ότι η κυβέρνηση, (η οποία επάξια απέκτησε τον τίτλο της Χούντας όταν δεν τόλμησε να φέρει σε δημοψήφισμα μέτρα που αλλάζουν δραματικά το κοινωνικό-οικονομικό τοπίο) δήθεν δεν ήξερε το μέγεθος της κρίσης και των απαιτούμενων μέτρων.
γ) Στο χοντρό ψέμα που υιοθέτησε όλο το κατεστημένο ότι το Μνημόνιο (ή κάποια παραλλαγή του) αποτελούσε μονόδρομο «για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις» , όταν ακόμη και η Πορτογαλέζικη ελίτ συζητά την πιθανότητα εξόδου από την Ευρωζώνη, ακριβώς για να αποφύγει τον Ελληνικό «μονόδρομο», ενώ οι Ιρλανδοί, με διπλάσιο έλλειμμα απο εμάς, αγωνίζονται μέχρι την τελευταία στιγμή να μην εκχωρήσουν κυριαρχία, δηλώνοντας για τους δικούς μας ξεδιάντροπους πολιτικάντηδες «εμείς δεν είμαστε Ελλάδα»! Φυσικά, όλα αυτά δεν εμπόδισαν συγγραφείς μας να δηλώνουν, με τον τουπέ «σοφού», ότι, αφού...δεν διακυβευόντουσαν κρίσιμα ζητήματα, θα ψήφιζαν «πρόσωπα»[2] («κατά σύμπτωση» υποστηριζόμενα απο τη Χούντα), ενώ «κομουνιστές» μουσικοσυνθέτες δεν έχουν πρόβλημα να «τιμώνται» απο μέλη της Χούντας με επί κεφαλής τον θρασύτατο υπαρχηγό της, ενισχύοντας την εικόνα της «κανονικότητας» που καλλιεργούν τα ημι-ολοκληρωτικά κρατικά κανάλια![3]
δ) Στην ολοκλήρωση της απάτης με τους αρχηγούς της Χούντας και του ΔΝΤ να ισχυρίζονται ότι τα κτηνώδη μέτρα εγκρίθηκαν από τον λαό, όταν στην πραγματικότητα, αν υπολογιστεί η αποχή/άκυρο/λευκό, οι εκλεκτοί της Χούντας εκλέχθηκαν από το 15% με 20% των πολιτών. Με άλλα λόγια, το Μνημόνιο της τρόικας και των υποτελών της εγκρίθηκε άμεσα από λιγότερο από το 1/5 του λαού ή, έμμεσα (αν συνυπολογίσουμε τις ψήφους των Ευρωπαϊστών στα κόμματα εξουσίας και τα δεκανίκια τους) απο κάτι παραπάνω απο το 1/3 των πολιτών. Το γεγονός επομένως ότι, όπως έδειξε σχετική δημοσκόπηση,[4] το 75% των πολιτών είναι εναντίον του Μνημονίου, φανερώνει πως το μεγαλύτερο τμήμα της αποχής/άκυρου εκφράζει συνειδητή απαξίωση όχι μόνο του Μνημονίου αλλά και αυτού που περνά για «πολιτική». Tο ίδιο έδειξαν και οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου που πήραν σαφώς αντι-Χουντικό χαρακτήρα, γι’ αυτο και η Χούντα προσπάθησε να τις συντρίψει με χημικά και δακρυγόνα.
Συμπερασματικά, μόνο ένα δημοψήφισμα, (όχι βέβαια Χουντικό!), θα μπορούσε να νομιμοποιήσει τα μέτρα ―ούτε καν οι εκλογές που θα στόχευαν απλά να παγιδεύσουν πάλι το εκλογικό σώμα σε ψευτο-επιλογές μεταξύ Μανολιών με διαφορετικά ρούχα...
ΥΓ. Σε άρθρο μέλους του ΚΣ της ΚΝΕ (Ριζοσπάστης, 14/11/2010) η ανάλυσή μου για την κρίση και την εναλλακτική λύση «τσουβαλιάζεται» μαζί με άσχετες ή και σαφώς ρεφορμιστικές αναλύσεις με τις οποίες κονταροχτυπιέται. Εάν η άποψη αυτή εκφράζει τη γραμμή του κόμματος, τότε, θα πρόκειται για σαφή (και θλιβερή) διαστρέβλωση των απόψεών μου. Όσον αφορά στο ερώτημα αν είναι δυνατόν συνεργάτες αστικών εφημερίδων να εκφράζουν μια συνεπή αντικαπιταλιστική γραμμή θα έπρεπε ο συντάκτης καλύτερα να ρωτήσει τον …Μαρξ για αυτό!
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Βλ. Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ, (Γόρδιος, Νοέμ.2010), κεφ.10.
[2] Βλ. «αυτο-συνέντευξη» Γ. Γραμματικάκη, Κυριακάτικη «Ε» (7/11/2010).
[3] Βλ. τρέιλερ για την αποψινή εκπομπή της ΕΡΤ, «Στην υγειά μας».
[4] Βλ. δημοσκόπηση Γιάννη Μαυρή για το κανάλι «ΣΚΑΪ».
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το βιβλιοπωλείο Εκτός των Τειχών
σας προσκαλεί
την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
στην εκδήλωση που θα γίνει στον χώρο του
βιβλιοπωλείου-καφέ, Γραβιάς 10-12, με θέμα:
Το πολιτικό βιβλίο στην Ελλάδα·
χθες και σήμερα
Ομιλητές θα είναι οι:
Λουκάς Αξελός (Εκδόσεις Στοχαστής) και
Χρίστος Μάης (Εκδόσεις Εκτός των Τειχών)
Μια αναδρομή στο πολιτικό βιβλίο. Από το βιβλίο της υπό διωγμό Αριστεράς του ’50-’60, στις μεταφράσεις της φυλακής και της εξορίας τον καιρό της χούντας και τις αναζητήσεις της μεταπολίτευσης, στην υποχώρηση του ’80, την ήττα του ’90, και τα νέα σκιρτήματα και το αβέβαιο
μέλλον της νέας χιλιετίας.
Το πολιτικό βιβλίο στην Ελλάδα έχει περάσει διάφορες και διαφορετικές φάσεις ανάλογα με την συγκεκριμένη οικονομική και πολιτική κατάσταση που επικρατούσε και τις μεταβολές της ελληνικής κοινωνίας – και η οποία σε συνδυασμό με τις διεθνείς πολιτικές εξελίξεις – διαμόρφωνε
την κίνηση των ιδεών στη χώρα με κύριο μέσο διακίνησής
τους την εκδοτική δραστηριότητα.
Βιβλιοπωλείο Εκτός των Τειχών
Γραβιάς 10-12 (Εξάρχεια)
Τηλ.: 210-3303348
Ετικέτες Πολιτιστική ενημέρωση
Η οικονομική παρουσία της Τουρκίας στη Θράκη*
Φάνης Μαλκίδης
«…Η Ελλάδα είναι μια χώρα σε πτώχευση. Πλέον δεν μπορεί να μας προσφέρει όφελος. Μόνο μεταξύ μας μπορεί να υπάρξει όφελος. Αυτό είναι ανάγκη να το αντιληφθούμε. Για να ανοίξουν δουλειές πρέπει να ενώσουμε τα χέρια. Δεν πρέπει να διαιρούμαστε…Πλέον πρέπει να σωθούμε από αυτήν τη φτώχεια. Πρέπει να ανοίξουμε δουλειές για τα παιδιά μας, για τους νέους μας. Αυτό το κράτος, αυτή η κυβέρνηση, αυτό το έθνος δεν μπορεί να το κάνει αυτό ! Διότι αυτή η χώρα είναι μια μπατιρισμένη χώρα ! Εμείς θα σας φέρουμε βοήθεια από την Τουρκία ! Θα ανοίξουν βιομηχανίες εδώ ! Θα ανοίξουν δουλειές για όλους τους νέους μας…».
Απόσπασμα ομιλίας της υποψήφιας δημάρχου Κομοτηνής
Σιμπέλ Μουσταφάογλου. Ήφαιστος Κομοτηνής 3 Νοεμβρίου 2010.
1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις
Η παρουσία της Τουρκίας στη Θράκη έχει, από την περίοδο της Συνθήκης της Λωζάννης μέχρι σήμερα, πολυποίκιλες όψεις και η γειτονική χώρα προσπαθεί να έχει παρέμβαση στον πολιτικό, εκπαιδευτικό, πολιτιστικό, κοινωνικό και οικονομικό τομέα.
Είναι γεγονός ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, και όχι αποκλειστικά σ΄ αυτό που Ελλάδα περνά κρίση, η Τουρκία ρίχνει ολοένα και περισσότερο βάρος στην οικονομική της παρουσία στη Θράκη.
Σημαντική οικονομική και πολιτική θέση στην τουρκική οικονομία κρατά η Ελλάδα και ειδικότερα η Θράκη, ενώ οι εισαγωγές (στοιχεία 2008) από την Τουρκία (1.693.266.305 € ) υπερτερούν κατά πολύ τις ελληνικές εξαγωγές (621.674.008€).
Παράλληλα με την αύξηση των τουρκικών εξαγωγών προς την Ελλάδα, παρατηρήθηκε μια σχετική μείωση του μεριδίου των ελληνικών εξαγωγών προς Τουρκία σε σχέση με τις τουρκικές εξαγωγές προς Ελλάδα. Από το 64% των ελληνικών ροών (σε αξία) προς Τουρκία του 2006 στη σχέση αυτή, το 2007 έφτασε στο 37% για να μειωθεί λίγο ακόμη στο 36% το 2008. Συνεπώς τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν την κυριαρχία των τουρκικών εξαγωγών έναντι των ελληνικών σε αυτή τη σχέση. Η Τουρκία εξάγει προς την Ελλάδα και κυρίως στη Θράκη έπιπλα, προϊόντα πετρελαίου, σίδηρο, καουτσούκ, οχήματα, προκατασκευασμένα κτίρια, βιομηχανικά προϊόντα και πλαστικό, αλλά και ψάρια, φρούτα, λαχανικά, έλαια καθώς και λιπάσματα.
Η δραστηριότητα της Τουρκίας στη Θράκη στον τομέα της οικονομίας, είναι μία ακόμη πτυχή στη διαρκή αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας στη Θράκη, η οποία γίνεται με μία πιο εκλεπτυσμένη μορφή. Άλλωστε η οικονομία είναι (και) αυτή που έχει χρησιμοποιηθεί στη Θράκη, προκειμένου να γίνει συνείδηση ότι η Τουρκία θα πρέπει να έχει παρουσία στη Θράκη. Έστω και εάν αυτή δεν έρχεται σε συμφωνία με την εθνική ασφάλεια και κυριαρχία στο χώρο.
2. Ορισμένα ερωτήματα
Για την οικονομική παρουσία της Τουρκίας στη Θράκη προκύπτουν μία σειρά από ερωτήματα:
-Δικαιολογούνται από το μέγεθος της αγοράς της Θράκης οι τεράστιες τουρκικές επενδύσεις σε διάφορους τομείς; Και μάλιστα με αποδεδειγμένη απώλεια εσόδων- δε γίνεται λόγος για κέρδη- σε τομείς της οικονομίας όπου λειτουργούσαν για χρόνια τοπικών συμφερόντων μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις;
-Αποτελεί μία μικρή μουσουλμανική μειονότητα, έστω και αν τοπικά είναι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, μία μειονότητα η οποία κατά βάση απασχολείται στον αγροτικό τομέα, άρα με μειωμένο εισόδημα, πραγματικό κίνητρο για να επενδύσουν τουρκικές εταιρείες στη Θράκη;
- Δικαιολογείται, με όποιο τίμημα, η συνεχή παρότρυνση προς τουρκικές εταιρείες να έλθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα;
- Η επίσημη πρόσκληση στην τουρκική επιχειρηματική τάξη να «επενδύσει» στη Θράκη, στην παρούσα συγκυρία, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις δημιουργίας ανεξάρτητου οικονομικού χώρου ελεγχόμενου από την Τουρκία και τα κεφάλαιά της; Και μάλιστα να γίνουν επενδύσεις άνευ όρων σε μία περίοδο κατά την οποία ο τοπικός πληθυσμός υποφέρει πολύ περισσότερο σε σχέση με αυτόν της υπόλοιπης χώρας, συνεπώς είναι σαφώς πιο ευάλωτος;
-Μπορεί να λειτουργήσει μία τουρκική επιχείρηση στη Θράκη με ελληνικούς όρους, δηλαδή με αυξημένο κόστος δανειοδότησης και σαφώς πιο αυξημένο κόστος εργασίας; Για παράδειγμα αναφέρουμε τουρκικές εταιρείες που λειτουργούν στην Θράκη με τιμές προϊόντων και υπηρεσιών μειωμένες μέχρι και 150-200% (!) σε σχέση με τις τιμές των ελληνικών εταιρειών. Και βεβαίως προκύπτει το ερώτημα πως μπορεί να επιβιώνει μία τουρκική εταιρεία με τέτοια τιμολόγια αν δεν υπάρχει οικονομική ενίσχυση – επιδότηση; Γιατί εάν δεν «επιδοτείται» από το κράτος πως μπορεί να αντέξει στη Θράκη, όπου η οικονομική δραστηριότητα και άλλοι οικονομικοί δείκτες (ανεργία, επίπεδο μισθών, φτώχεια) είναι το χαμηλότερο στην Ελλάδα και από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη;
-Ποια είναι η πραγματική προέλευση των «τουρκικών» χρημάτων που έχουν ή επίκειται να επενδυθούν στην αναμφισβήτητη τουρκική προσπάθεια προσεταιρισμού των μουσουλμάνων της Θράκης, ενώ διαπιστώνουμε πλέον ότι οι διεθνείς πιέσεις που εκδηλώθηκαν στην Ελλάδα με την μορφή μιας διαρκούς οικονομικής πίεσης, δεν έχουν στόχο την διασφάλιση των ξένων «δανειστών» αλλά την αλλαγή του χάρτη στην περιοχή;
3. Αντί επιλόγου
Η οικονομική παρουσία της Τουρκίας στη Θράκη αποτελεί μία σημαντική παράμετρος για την πολιτική της στην περιοχή. Με αιχμή τις κρατικές επιχειρήσεις και φιλικά προσκείμενους προς το κράτος επιχειρηματίες, προσπαθεί ενισχύσει την παρουσία της στη Θράκη η/και να εγκατασταθεί στο χώρο, έχοντας αυταπόδεικτα λόγω μίας σειράς παραγόντων (μικρή αγορά, ελάχιστος όγκος εργασιών μπροστά στην μεγάλη επένδυση, χαμηλής ποιότητας προϊόντα, κ.ά) εμφανή οικονομική ζημία.
Ωστόσο αυτό δεν απαγορεύει την οικονομική παρουσία της Τουρκίας να διευρύνεται και να έχει συνεχώς νέες πτυχές. Και μάλιστα όχι μόνο σε χώρους όπου έχει συγκριτικό πλεονέκτημα (π.χ αγροτικά προϊόντα) αλλά και σε άλλους όπου δίνονται εκτός από τα ουσιαστικά και συμβολικά μηνύματα. Στη Θράκη, για να παραφράσουμε τη γνωστή θέση, το (τουρκικό) κεφάλαιο έχει και πατρίδα και ιδεολογία.
*Όλη η έρευνα για την οικονομική παρουσία της Τουρκίας στην Θράκη δημοσιεύεται στο περιοδικό ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, Νοέμβριος 2010.
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Το ψευτο-δημοψήφισμα για τον «μονόδρομο»
Το ψευτο-δημοψήφισμα για τον «μονόδρομο»
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι βέβαια κοινός τόπος ο καθ' υπερβολήν λόγος για τη δήθεν κρισιμότητα των επικείμενων (συνήθως εθνικών) εκλογών.
Ομως οι αυριανές, και μάλιστα τοπικές, εκλογές ίσως είναι οι κρισιμότερες της μεταπολίτευσης, αν όχι ολόκληρης της μεταπολεμικής περιόδου, εφόσον το αποτέλεσμά τους μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία που οδηγεί στη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ, όπως αυτή εκπροσωπείται σήμερα από την τρόικα. Η διαδικασία αυτή θεμελιώθηκε σε μια σειρά από απάτες της πολιτικής ελίτ.
Με την πρώτη απάτη έγινε υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου όταν το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ πήρε την εξουσία για λογαριασμό της υπερεθνικής και της ντόπιας ελίτ, με την ηγεσία του ασύστολα ψευδόμενη ότι δεν ήξερε τη χρόνια κρίση που συνεχώς χειροτέρευε και οδηγούσε στο αναπόφευκτο «σκάσιμο της μεταπολεμικής φούσκας», αλλά και ότι ήταν ανίδεη για το μέγεθος του χρέους και την άμεσα επικείμενη κρίση. Και αυτό ενώ, όπως πρόσφατα κατήγγειλε ο Γερμανός τότε υπ. Οικονομικών Πέτερ Στάινμπρουκ, είχε πλήρως ενημερώσει σχετικά τον «Γιωργάκη» από τον Γενάρη!
Με τη δεύτερη απάτη του δήθεν «μονόδρομου» επιχειρήθηκε η τρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων ότι, αν δεν δανειζόμασταν από το ΔΝΤ και την Ε.Ε., η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να πληρώσει ούτε τους μισθούς και τις συντάξεις. Ομως, χρήματα βέβαια υπήρχαν για την πληρωμή μισθών και συντάξεων, αν μια πραγματικά σοσιαλιστική κυβέρνηση προχωρούσε σε άμεση προσωρινή παύση πληρωμών και απαγόρευση της κίνησης κεφαλαίου μέχρις ότου συντελεστούν η επανεισαγωγή του εθνικού μας νομίσματος στη θέση του ευρώ και η δραχμοποίηση του χρέους -μέτρα που προϋπέθεταν την έξοδο από την Ε.Ε. και την ΟΝΕ, ώστε να αποκατασταθεί η ελάχιστη απαιτούμενη γι' αυτά εθνική κυριαρχία στο οικονομικό επίπεδο. Τότε, θα μπορούσε, από θέσεως ισχύος, να κάνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και να εξαναγκάσει τις ντόπιες και ξένες ελίτ (που κυρίως ωφελήθηκαν από αυτό) να το πληρώσουν, αντί να το μετακυλήσει στα λαϊκά στρώματα που τα σπρώχνει στην ανεργία και τη φτώχεια, όπως κάνουν οι σημερινοί σοσιαλιστές-μαϊμούδες που επικαλούνται τη σωτηρία της «Πατρίδος» (διάβαζε «των ελίτ και των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων»)!
Η νέα και ακόμη μεγαλύτερη απάτη είναι η σημερινή απόπειρα «νομιμοποίησης» των ληστρικών μέτρων και του Μνημονίου, αλλά και των «τομών» που καταργούν κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών (εργασιακό, ασφαλιστικό, Παιδεία κ.λπ.), μέσα από το ψευτο-δημοψήφισμα των δημοτικών εκλογών. Και είναι ψευτο-δημοψήφισμα γιατί ένα πραγματικό δημοψήφισμα προϋποθέτει δημόσια συζήτηση των εναλλακτικών προτάσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης, εφόσον βέβαια εξασφαλιστούν οι όροι απόλυτης ισηγορίας στα ΜΜΕ. Ομως, παρόμοιο δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ, παρ'όλο που προκλήθηκε επανειλημμένα γι' αυτό η κυβέρνηση.
Επαξίως λοιπόν τα μέλη της «κυβέρνησης» και οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες που τη στηρίζουν στη Βουλή για χάρη του «άρτου του επιούσιου», καθώς και οι κομματικοί της εγκάθετοι στα συνδικάτα και τα ελεγχόμενα από τις ελίτ ΜΜΕ, που πέρασαν και στήριξαν τα πιο κτηνώδη ίσως μέτρα στην Ελληνική Ιστορία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, θα μείνουν στη λαϊκή μνήμη ως η «κοινοβουλευτική χούντα».
Τα μέλη και οι υποστηρικτές της χούντας αυτής πλανώνται, επομένως, οικτρά αν νομίζουν ότι με το αυριανό ψευτο-δημοψήφισμα θα «νομιμοποιηθούν». Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν φρόντισαν οι ίδιοι να του δώσουν χαρακτήρα χουντικού δημοψηφίσματος, με τον «Γιωργάκη» να παίζει το ρόλο του... Παπαδόπουλου σε διακαναλική συνέντευξη, όπου συνομιλούσε... με τον εαυτό του, με βάση τις προφανώς στημένες ερωτήσεις των καναλιών, που έπαιρναν επίσης δεδομένο τον «μονόδρομο»! Συγχρόνως, τα δεξιά και «αριστερά» δεκανίκια της χούντας (ΛΑΟΣ, Ανανεωτική Αριστερά, Ευρωπαϊστές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.) είτε δεν μιλούν καν για Ε.Ε. και ΟΝΕ, την πηγή του «μονόδρομου», είτε τονίζουν τον τοπικό χαρακτήρα των εκλογών, «ξεχνώντας» (ιδιαίτερα οι «μεταλλαγμένοι» Οικολόγοι Πράσινοι!) ότι το τερατούργημα «Καλλικράτης» ουσιαστικά καταργεί την ίδια την έννοια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την υπερ-συγκέντρωση τοπικής εξουσίας που εισάγει, η οποία σπάζει κάθε δεσμό του πολίτη με την κοινότητά του.
Η απάντηση, επομένως, στο ψευτο-δημοψήφισμα είναι είτε η υπερψήφιση συνεπών αντι-χουντικών υποψηφίων και συνδυασμών που έχουν ταχθεί σαφώς όχι μόνο εναντίον των μέτρων, αλλά και της πηγής των μέτρων (δηλαδή της Ε.Ε. και της ΟΝΕ) είτε το άκυρο με πολιτικό μήνυμα (όπως αυτό των Αργεντίνων το 2000). Αντίθετα, η έκκληση για αποχή είναι εκ του πονηρού, αφού εύκολα θα ερμηνευθεί από τις ελίτ ως απάθεια ή ως οφειλόμενη στους... ηλικιωμένους και αρρώστους!
Βλ. για την ιστορική διαδικασία που οδήγησε στην κρίση, «Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ» (Γόρδιος, Νοέμβρης 2010), Μέρος Α & Β στο ίδιο, κεφ. 10. -
περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία
http://www.inclusivedemocracy.org/pd/
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Για τους Βανδαλιςμους στο Ελληνικό Κοιμητήριο στην Παναγία της Ίμβρου
(ΨΗΦΙΣΜΑ )
(30 Οκτωβρίου 2010)
Για τους Βανδαλισμους στο Ελληνικό Κοιμητήριο στην Παναγία της Ίμβρου
Το Δ.Σ. της Οι.Ομ.Κω έχοντας ενημερωθεί για τους εκτεταμένους βανδαλισμούς σε τάφους στο Ελληνικό Κοιμητήριο της Ίμβρου εκφράζει με τον πλέον έντονο τρόπο τον αποτροπιασμό και καταδίκη του. Επιθέσεις κατά των Νεκροταφείων αποτελούν βαρύτατες πράξεις βίας κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθόσον συναντώνται σε περιπτώσεις βάναυσων αντιμειονοτικών πράξεων αφού κίνητρο των βανδάλων είναι η βαρύτατη προσβολή και ταπείνωση της Κοινότητας από την οποία προέρχονται οι νεκροί.
Θα πρέπει η Τουρκική Κυβέρνηση άμεσα να ενεργήσει στα πλαίσια του Νόμου προβαίνοντας στις απαιτούμενες ενέργειες εύρεσης των υπαιτίων και την παραδειγματική τους τιμωρία.
Είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε ότι παρόμοιοι βανδαλισμοί συνέβησαν στις 2 Σεπτεμβρίου 2009 στο Ελληνικό Κοιμητήριο του Βαλουκλή και δυστυχώς η σοβαρότητα του γεγονότος είχε αγνοηθεί τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και τις Κυβερνήσεις που έχουν δεσμευτεί με την συνθήκη της Λωζάννης να προστατεύσουν τα δικαιώματα της Ελληνικής Μειονότητας της Τουρκίας με πρώτες την Κυβέρνηση της Τουρκίας και της Ελλάδος.
Η ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ, ως ο Ομοσπονδιακός Φορέας των εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών σε όλη την γη, έχει επισημάνει στο παρελθόν προς την Τουρκική Κυβέρνηση και τους Διεθνείς Οργανισμούς την αναγκαιότητα λήψης μέτρων για την εξάλειψη των πράξεων φυλετικού
μίσους στη Τουρκία. Καλούμε την Τουρκική κυβέρνηση να εξαλείψει τους μηχανισμούς παραγωγής και άσκησης βίας που στρέφονται κατά των μειονοτικών δικαιωμάτων, όπως αυτά περιγράφονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και άλλες συναφείς διεθνείς συνθήκες.
Το Δ.Σ. της ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.
Επικοινωνία
: Καποδιςτρίου 17, Αθήνα 15237, Φιλοθέη-Αθήνα.
Τηλ.+306977008922, Φαξ: +302108662205, email: nnap@otenet.gr
Ετικέτες Δελτίο ενημέρωσης
Δήλωση του Ούγκο Τσάβες (Ιούλιος 2010):
Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Γι' αυτό φυλακίστηκαν.
"Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε; Γιατί κλέψανε! Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί.
Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;».
Μα... γιατί έκλεψε!
Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στη κυβέρνηση.
Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους.
Γι' αυτό φυλακίστηκαν. Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ' τα πόδια μας.
Δεν καταντάμε Ελλάδα!"
Ετικέτες Πολιτική-Ενημέρωση
Διαπραγμάτευση με φόντο την εθνική μειοδοσία!
Διαπραγμάτευση με φόντο την εθνική μειοδοσία!
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι υπουργοί. Έχετε αφ΄ υψηλού αυτοχρισθεί παντογνώστες και δε θέλετε να δείτε τούς έξωθεν απειλητικούς σκοπέλους! Ή καμώνεστε πως δε βλέπετε, δεν ακούτε, έτσι για νά 'χετε ήσυχο το κεφάλι σας; Όπως, άλλωστε, ήδη έχετε ομολογήσει, ότι "στην ανάγκη θα υποστούμε εθνική ζημιά για να κοιμόμαστε ήσυχοι". Κύριοι τού Μαξίμου, ΑΥΤΟ είναι το καθ' υμάς εθνικό ζητούμενο;
Ξανάρθε και ξανάφυγε ο τούρκος ηγεμόνας-πρωθυπουργός Ρ.Τ. Ερντογάν. Και οι ενταύθα δικοί μας τον υποδέχτηκαν με τη συνηθισμένη σ' αυτούς δουλοπρέπεια. Αποδεχόμενοι, εκ προοιμίου, την προοπτική μιας ευρείας ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης, τής οποίας το επίκεντρο θα είναι ―ουσιαστικά― κάποιες καθόλου ασήμαντες ελληνικές παραχωρήσεις στον "καλό" γείτονα.
Η θέση τού τούρκου Πρωθυπουργού και Κομματάρχη στα Βαλκάνια, το Ισλάμ και την περιφέρεια εμφανίζεται ενισχυμένη γενικά. Κάτι που ειδικότερα στην Ελλάδα, αλλά και στην απομένουσα Ρωμιοσύνη τής Πόλης, δημιούργησε ιδιαίτερη ευεξία, ιδίως μετά τις Πατριαρχικές Συλλειτουργίες και Λειτουργίες στην Καπαδοκία, στην Παναγία Σουμελά. Επρόκειτο για "ιεροπραξίες" προσωρινότητας, τις οποίες ο ασεβής άρπαγας τούρκος κτήτορας εν τη μεγαθυμία του (!) επέτρεψε, παρουσιαζόμενος (στην Ε.Ε. και διεθνώς) ως ανεξίθρησκος και ως φιλελεύθερος.
Σχετικά με τα ανωτέρω "ιερά" υπενθυμίζουμε, στούς πανηγυρίζοντες φιλοτουρκικά, ότι στις 15 Αυγούστου 1954 η τότε τουρκική Κυβέρνηση τού Αντνάν Μεντερές επέτρεψε στον τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα Α' να τελέσει πανηγυρική Λειτουργία στην Παναγία τής Εφέσου. Όπερ και έγινε με συμμετοχή 5.000 πιστών. Κάτι, που μαζί με κάποιες άλλες χειρονομίες "καλής θέλησης" τόσο ενθουσίασε τούς Ρωμιούς προύχοντες τής Πόλης, που πανηγύριζαν ισχυριζόμενοι ότι ο Μεντερές είχε "ελληνικές ρίζες και ότι το πραγματικό όνομά του ήταν ...Μαίανδρος"! Επρόκειτο για εξωφρενικό παραλήρημα που μετά ένα χρόνο θάφτηκε στη φρίκη τού τουρκικού πογκρόμ (επί κυβερνήσεως Α. Μεντερές) τής 6-7 Σεπτεμβρίου. Πογκρόμ, που αποτέλεσε την αρχή τού τέλους τής Ρωμιοσύνης, εκεί στη γενέτειρα, την Κωνσταντινούπολη!... .....................................................
Το κακό είναι ότι την ανωτέρω φιλοτουρκική έξαρση τη συμμερίζεται, σήμερα, και η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Λες και επαναλαμβάνει το ίδιο σφάλμα τών ελληνικών κυβερνήσεων τής περιόδου 1950-1955. Επρόκειτο για περίοδο διανθισμένη από πληθώρα αλληλοεπισκέψεων κορυφής (Παύλος και Φρειδερίκη, Παπάγος από τη μια, Μπαγιάρ, Μεντερές από την άλλη) και με την υπογραφή σωρείας ελληνοτουρκικών συμφωνιών που τελικά κατέληξαν στον κάδο τών σκουπιδιών, αφού η Άγκυρα ξεζούμισε προηγουμένως ό,τι τη συνέφερε. Και με επιπλέον ελληνικό δωράκι το κτίσιμο τού λυκείου «Τζελάλ Μπαγιάρ», στη Δ. Θράκη.
Τώρα το έδαφος (εννοώ στην ελληνική πλευρά) οργώνεται, ξανά, φιλοτουρκικά, μολονότι είναι σαφή τ' αρπακτικά αιτήματα τού γείτονα σε ποσοστό 80-90%. Στόχοι: σχεδόν το μισό Αιγαίο Αρχιπέλαγος, τα χωρικά του ύδατα, τα νησιά και τα ξερονήσια (τα δεύτερα μπορεί νά 'ναι ακατοίκητα μα έχουν στρατηγική βαρύτητα). Και βεβαίως, επιπλέον στόχοι είναι το FIR τής Αθήνας, τα πετρελαιοκοιτάσματα (που υπάρχουν στην Ελλάδα, μα που δεν τολμάμε να τ' αγγίξουμε), η Θράκη μας (όπου οι εκεί μουσουλμάνοι κραυγάζουν "εδώ είναι Τουρκία"!). Και όπου το τουρκικό ισλαμικό Προξενείο Κομοτηνής ασκεί εξουσία τοποτηρητή...
Δε χρειάζεται νά 'ναι κανείς απαισιόδοξος για να δει τον εθνικό κατήφορο στον οποίο μάς σέρνει η τωρινή Παπανδρεϊκή τριανδρία Γιώργος, Νίκος, Ανδρέας ομού με τον Δρούτσα και κάποιους άλλους κυβερνητικούς Καίσαρες. Κατ' αρχήν είναι αδόκιμη κάθε διαπραγμάτευση επί εθνικών θεμάτων μεταξύ δύο χωρών που η μία πνίγεται σε πέλαγος πολύμορφης οικονομικής κρίσης, και που ζώντας με δανεικά στραγγαλίζεται από την Ε.Ε., την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ. Ενώ η άλλη πλευρά κινείται από θέση ισχύος, αλλά και εκβιασμού... Οποιασδήποτε έκτασης διαπραγμάτευση με τόσο εμφανή ανισότητα ισοδυναμεί με εκ τών προτέρων παράδοση εθνικών κεκτημένων. Προς τα εκεί οδηγούμαστε.
Ουκ ολίγες είναι οι ενδείξεις ότι με τις παρούσες συνθήκες κινούμαστε σε παράλληλη γραμμή με όσα απαράδεκτα προηγήθηκαν τού τωρινού κατοχικού δράματος τής Κύπρου. Τα παρελθοντικά σοβαρά λάθη τών σύννομων ελληνικών Κυβερνήσεων τα συμπλήρωσαν οι δικτάτορες Γ. Παπαδόπουλος και Δ. Ιωαννίδης. Ο πρώτος απέσυρε από την Κύπρο την εκεί ελληνική Ταξιαρχία (αποδυναμώνοντας κατά 50% την ελληνοκυπριακή άμυνα) και ο δεύτερος επιχείρησε το αδιανόητο πραξικόπημα κατά τού Μακαρίου. Αδιαφορώντας για το στρατηγικό δεδομένο ότι η Τουρκία απέχει 40 μίλια από την Κύπρο, ενώ η Ελλάδα 500 μίλια.
Επιτέλους με πόσα λάθη (αν είναι λάθη και δεν είναι εν γνώσει εθνικές μειοδοσίες) θα σακατέψουμε τούτη την Πατρίδα, ως δίσκελο Ελλάδα-Κύπρος;
Η προοπτική τού νέου κύκλου διαπραγμάτευσης με την Τουρκία αν δεν αποτελεί πατριδοκαπηλεία, τί άλλο είναι; Οι τουρκικές κυβερνήσεις σήμερα συμφωνούν και αύριο αναιρούν. Η λαϊκή θυμοσοφία διδάσκει ότι "Τούρκον είδες; γρόσια θέλει. Κι άλλον είδες; κι άλλα θέλει". Αλήθεια, ποιά Συμφωνία, ποιά Συνθήκη σεβάστηκε ως τώρα η Τουρκία; Τη Λωζάννη; Την ένεκα "φιλίας" Συνθήκη Εγκατάστασης-Εργασίας τών 17-20 χιλιάδων Ελλήνων υπηκόων που παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη μετά το 1923; Τών ανταλλαξίμων και μη ανταλλαξίμων; Τής Ίμβρου και Τενέδου; Τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) για την Κύπρο;
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι υπουργοί διαβάστε, μελετήστε τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία και ιδιαίτερα το κεφάλαιο "Ελληνοτουρκικές Σχέσεις" τών τελευταίων 60 χρόνων. Το δίσκελο Ερντογάν-Νταβούτογλου συνθέτει σοβαρό κίνδυνο για την Ελλάδα. Έχετε αφ΄ υψηλού αυτοχρισθεί παντογνώστες και δε θέλετε να δείτε τούς έξωθεν απειλητικούς σκοπέλους! Ή καμώνεστε πως δε βλέπετε, δεν ακούτε έτσι για νά 'χετε ήσυχο το κεφάλι σας; Όπως, άλλωστε, ήδη έχετε ομολογήσει, ότι "στην ανάγκη θα υποστούμε εθνική ζημιά για να κοιμόμαστε ήσυχοι". Κύριοι τού Μαξίμου, ΑΥΤΟ είναι το καθ' υμάς εθνικό ζητούμενο;
Ανδρέας Γ. Λαμπίκης
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
