22 Μαρτίου 2010

Η εξ ανατολών απειλή και οι δυνατοτητές μας | Αντίβαρο

Η εξ ανατολών απειλή και οι δυνατοτητές μας Αντίβαρο
του Θεόδωρου Ζιάκα

19 Μαρτίου 2010

«Νταχάου» θέλει η Μέρκελ την ΕΕ!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
19/3/2010
Σε παροξυσμό αντιθέσεων οδηγείται σταδιακά η ΕΕ. Με καταλύτη τη βοήθεια ή όχι προς την Ελλάδα, αναδύονται τώρα οι βαθύτερες διαφορές θέσεων και συμφερόντων των ηγετικών χωρών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε θεμελιώδη ζητήματα. Συγκρούονται πλέον ανοιχτά η Γερμανία με τη Γαλλία, τη στιγμή που η ίδια η γερμανική ελίτ διχάζεται και ταλαντεύεται ως προς τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει απέναντι στο ευρώ και στην ΕΕ.
Η καγκελάριος Μέρκελ παρουσιάστηκε προχθές στη γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή με εξαιρετικά επιθετική γραμμή. Για πρώτη φορά υποστήριξε ότι οι ευρωπαϊκές συνθήκες πρέπει να «εξελιχθούν περαιτέρω» με στόχο «να μπορούμε σε έσχατη περίπτωση να αποβάλλουμε μελλοντικά μια χώρα από την Ευρωζώνη, αν παραβιάζει επανειλημμένα τις υποχρεώσεις της. Διαφορετικά, δεν μπορούμε να συνεργαστούμε»!
Αυτή η θέση είναι πραγματική πολιτική βόμβα. Συνιστά παράλληλα ριζική αναθεώρηση της ίδιας της στρατηγικής, όχι απλά της τακτικής του Βερολίνου απέναντι στο ευρώ, άρα απέναντι και στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση συνολικά. Ανοίγει εκ νέου θεμελιώδη ζητήματα, για τα οποία υποτίθεται ότι η Γερμανία είχε αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα πριν από δέκα και πλέον χρόνια.
Ολόκληρη τη δεκαετία του 1990 και νωρίτερα στη Γερμανία γίνονταν θυελλώδεις συζητήσεις γύρω από το αν το ευρώ έπρεπε να είναι το κοινό γαλλογερμανικό νόμισμα με «τσόντες» τις χώρες-δορυφόρους (Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία και Λουξεμβούργο) ή αν θα έπρεπε να καταστεί εξαρχής το νόμισμα όλων ανεξαιρέτως των χωρών-μελών της ΕΕ που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν. Τελικά, για λόγους που υπερβαίνουν το θέμα αυτού του άρθρου, επικράτησε η δεύτερη επιλογή - να μπουν όλοι.
Προκειμένου να επιτευχθεί η υλοποίηση αυτής της πολιτικής απόφασης της Γερμανίας, παραβιάστηκαν από τους πάντες (!) τα κριτήρια του Μάαστριχτ και έγιναν αποδεκτές απίθανες λογιστικές απάτες εκ μέρους όλων.
Στο πλαίσιο αυτής της πανευρωπαϊκής συνενοχής λογιστικών απατών έγινε δεκτή και η Ελλάδα στο ευρώ, εν πλήρη επιγνώσει των πάντων ότι και η Αθήνα είχε αντιγράψει κάποιες από τις λαθροχειρίες που είχαν κάνει και οι άλλοι. Ακριβώς γι’ αυτό και οι συνθήκες δημιουργίας του ευρώ δεν συμπεριλαμβάνουν πρόβλεψη αποβολής κάποιας χώρας, παρά μόνο πρόστιμα χρηματικά.
Η νέα θέση της Μέρκελ περί αποβολής χώρας από την Ευρωζώνη συνιστά ανατροπή αυτής της στρατηγικής.
Σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι το Βερολίνο θέλει να επιβάλει σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της Ευρωζώνης αυστηρότατους μηχανισμούς ελέγχου των οικονομιών τους και της τρέχουσας οικονομικής πολιτικής τους, πολύ πέρα από το σημείο που προβλέπουν οι συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, τις οποίες εμφανώς οι Γερμανοί θεωρούν ως ήδη ξεπερασμένες. Επιγραμματικά, με πρόσχημα την περίπτωση της Ελλάδας, η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ θέλει να επιβάλει σε όλους τους λαούς της Ευρώπης ένα... «οικονομικό Νταχάου»!
Ακριβώς σε αυτό το γερμανικό σχέδιο αντιτίθεται σθεναρά η Γαλλία, επειδή πολύ σωστά διαβλέπει ότι θίγονται καίρια, θεμελιώδη συμφέροντά της, αφού, αν επικρατήσει αυτή η πανευρωπαϊκή οικονομική δικτατορία της Γερμανίας, θα αλλάξει ριζικά και ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων στη Γηραιά Ηπειρο.
Λογικό είναι να προσπαθεί το Παρίσι με νύχια και με δόντια να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Γι’ αυτό και υποστηρίζει ο Σαρκοζί την παροχή βοήθειας στην Ελλάδα, γι’ αυτό βγήκε και η Γαλλίδα υπουργός Οικονομίας Κριστίν Λαγκάρντ και επιτέθηκε ευθέως κατά της Γερμανίας απαιτώντας από το Βερολίνο να ενθαρρύνει την κατανάλωση, υπενθυμίζοντας ουσιαστικά ότι τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας απορρέουν από τα εμπορικά ελλείμματα των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ, καθώς σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες οι Γερμανοί εξάγουν μεγαλύτερης αξίας προϊόντα από όσης εισάγουν από αυτές.
Οι Γάλλοι υπερασπίζονται στην ουσία το δικαίωμα στα ελλείμματα και στο δημόσιο χρέος, τα οποία αποτελούν μοχλό απασχόλησης και ευημερίας ευρέων μαζών πολιτών, όταν φυσικά χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων και όχι για να λεηλατήσουν τα κυβερνητικά λαμόγια τον δημόσιο πλούτο.
Απορίες
Τι είδους Ευρώπη οικοδομούμε;
Διαφωνίες εμφανίζονται ακόμη και μέσα στο συντηρητικό γερμανικό κατεστημένο ως προς τη νέα γραμμή της Μέρκελ. «Δεν στάθηκε στο ύψος της η καγκελάριος με την αναφορά -για να μην πούμε απειλή- σε έσχατη περίπτωση να αποβάλλουμε μια χώρα από την Ευρωζώνη», υπογραμμίζει σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία είναι δεξιά και φιλοκυβερνητική. «Δεν ήταν η αρχική σκέψη της ευρωπαϊκής ενοποίησης να φτάσουμε σε μια κοινότητα κοινής τύχης, άρα και κοινότητα αλληλεγγύης των λαών της Ευρώπης;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος με έκδηλη δυσαρέσκεια για την πορεία που φαίνεται να παίρνει η ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου. «Τι είδους Ευρώπη θέλει άραγε σήμερα η Γερμανία;» δείχνει να αναρωτιέται.
Ethnos- Online

Ετικέτες

18 Μαρτίου 2010

TA NEA On-line - Απείλησε με απέλαση 100.000 Αρμενίους της Τουρκίας ο Ταγίπ Ερντογάν

TA NEA On-line - Απείλησε με απέλαση 100.000 Αρμενίους της Τουρκίας ο Ταγίπ Ερντογάν

17 Μαρτίου 2010

Τουρκία: βαριές ποινές για τους στρατιωτικούς της υπόθεσης «Κλωβός»

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
Ποινές φυλάκισης 7,5-15 ετών για 33 κατηγορούμενους εν ενεργεία και απόστρατους αξιωματικούς ζητά το κατηγορητήριο σχετικά με την υπόθεση «Κλωβός» που κατατέθηκε στο δικαστήριο και αναμένεται να εγκριθεί την Παρασκευή.
Η υπόθεση αφορά το σχέδιο εκφοβισμού των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων με σκοπό την αποσταθεροποίηση και την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν.
Δύο αντιναύαρχοι και ένας αρχιπλοίαρχος υπάρχουν μεταξύ των κατηγορουμένων. Πρόκειται για μία από τις πολλές υποθέσεις που συνδέονται με τη γενικότερη υπόθεση του παρακράτους, τη δίκη για την ονομαζόμενη οργάνωση «Εργκενεκόν». Η δίκη αυτή είχε αρχίσει στις 20 Οκτωβρίου 2008. Εκτοτε προέκυψαν διάφορες άλλες υποθέσεις με σχέδια ανατροπής της κυβέρνησης. Μερικές από αυτές έχουν ήδη ενταχθεί στο πλαίσιο της «Εργκενεκόν». Η επιχείρηση «Κλωβός» είχε αποκαλυφθεί ύστερα από έρευνες που έγιναν τον Απρίλιο του 2009 σε θαλάσσια περιοχή στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε βρεθεί οπλισμός. Κατά τις έρευνες που έγιναν στη συνέχεια στην κατοικία ενός από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση εν ενεργεία αξιωματικούς, είχε βρεθεί ηλεκτρονικό υλικό από το οποίο προέκυπτε το σχέδιο «Κλωβός».
Στο πλαίσιο της εισαγγελικής έρευνας είχαν ανακριθεί 41 άτομα, εκ των οποίων οι 33 κατηγορούνται. Ο αντιναύαρχος ε.α. Φεγιάζ Ογουτσού είναι ένας από αυτούς. Μετά την κατάθεσή του είχε αφεθεί ελεύθερος παρότι είναι κατηγορούμενος, αλλά πριν από λίγο καιρό συνελήφθη, αφού είναι κατηγορούμενος και στην υπόθεση «Βαριοπούλα», τη γνωστή εδώ και περίπου ένα μήνα ιστορία με το σχέδιο επιβολής πραξικοπήματος το έτος 2003.
enet.gr

Ετικέτες

15 Μαρτίου 2010

Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος

Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος

Οι μετανάστες και οι Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες

Οι μετανάστες και οι Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες
του Ναζίμ Γιαμάτς
Για την κατανόηση του μεταναστευτικού προβλήματος χρειάζεται να κάνουμε μια μικρή ανάλυση. Στο πρώτο επίπεδο, χωρίς να κάνουμε ιστορικές αναφορές, θα μας βοηθήσει ένας διαχωρισμός: οικονομικοί μετανάστες και πολικοί πρόσφυγες.
Οι άνθρωποι από χώρες με χαμηλά εισοδήματα μετακινούνται σε πλουσιότερες χώρες, με σκοπό να μεγιστοποιήσουν τα εισοδήματά τους. Όσο μικραίνει η διαφορά αυτή, μειώνεται και η ζήτηση για μετανάστευση. Αυτό με τη σειρά του πιέζει προς τα κάτω τα εισοδήματα στις αναπτυγμένες χώρες. Οι συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, που ενοχλούνται από προσφορά φτηνών εργατικών χεριών, ανησυχούν και αντιδρούν. Πολιτικοί καιροσκόποι σε αυτό το σημείο επενδύουν σε ξενοφοβία και ρατσισμό.
Το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ελλάδα δεν προέρχεται μόνο από τον τρίτο κόσμο. Λόγω έλλειψης στοιχείων δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε χώρες και αριθμούς. Πάντως με μια πρώτη προσέγγιση μπορούμε να αναφερθούμε σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία μπορούμε να βάλουμε τους οικονομικούς μετανάστες από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πρώτες χώρες σε αυτή την κατηγορία είναι η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Πολωνία. Στη δεύτερη κατηγορία μιλάμε πια για Ευρωπαϊκές, Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες.
Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας περιορίζει σε μεγάλο βαθμό όλους τους μετανάστες να μετακινηθούν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες με υψηλότερα εισοδήματα. Δημιουργείται το φαινόμενο «χωνιού». Εάν υπολογίσει κανείς την οικονομική κρίση, ανεργία, ελλείψεις υποδομών και το υψηλό ποσοστό μεταναστών, τότε μπορούμε να μιλάμε για ένα σοβαρό πρόβλημα για το Ελληνικό κράτος, την κοινωνία και τους μετανάστες.
Μετανάστες στο πρόσφατο παρελθόν βοήθησαν σημαντικά την ελληνική οικονομία. Ο αγροτικός και κατασκευαστικός τομέας ωφελήθηκαν σημαντικά.
Οι ελλείψεις στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης και υγείας έκαναν τις μετανάστριες γυναίκες σανίδα σωτηρίας για την τρίτη ηλικία και για τις εργαζόμενες μητέρες. Το κράτος εδώ έκανε τα στραβά μάτια. Με αυτό τον τρόπο συμπλήρωσε τα κενά του στους παραπάνω τομείς.

Μερικοί μιλούν για βασικό μισθό και αυστηρή εφαρμογή του. Αυτό σε ένα βαθμό και σε τοπικό επίπεδο μπορεί να εφαρμοστεί. Όμως όλη η Ευρώπη και η Ελλάδα χρειάζονται πιο φτηνά εργατικά χέρια. Είναι αλήθεια ότι η εργασία των μεταναστών χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης στους μισθούς.
Στην περίπτωση της Ικαρίας, μερικοί με διάφορες απειλές και με τη βία εφάρμοσαν βασικό μισθό. Εμπόδισαν τους μετανάστες να εργαστούν με χαμηλότερο μεροκάματο. Αυτό ελαχιστοποίησε τους μετανάστες στο νησί. Ο μετανάστης για την επιβίωση τη δική του και της οικογένειάς του είναι διαθέσιμος να εργαστεί και με τα λιγότερα χρήματα. Εάν γενικευτεί το παράδειγμα της Ικαρίας, τότε οι λιγότερο ανταγωνιστικοί μετανάστες θα έχουν ως μοναδική επιλογή να πάνε να ζήσουν στη θάλασσα με τα ψάρια…
Με τη σωστή κατανομή των μεταναστών στην Ελληνική επικράτεια το πρόβλημα μπορεί να αμβλυνθεί και θα υπάρχουν συγκεκριμένα οφέλη.
Έχουμε ακούσει από αρκετούς γνωστούς να λένε «δε μαζεύω τις ελιές μου, μου ζητάνε μεροκάματο 50 ευρώ». Το ίδιο ισχύει και για την οικοδομή και τις ανακαινίσεις παλιών κατοικιών στην επαρχία. Σήμερα με το μισθό του οικοδόμου και το ΙΚΑ προσεγγίζουμε τα 90 ευρώ. Με μια οργανωμένη κατανομή, ο μετανάστης είναι διαθέσιμος και υποχρεωμένος να εργαστεί με λιγότερα χρήματα.
Σαφώς η Ελλάδα, ως μικρή χώρα, έχει περιορισμένες δυνατότητες. Το μεταναστευτικό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Χρειάζονται ολοκληρωμένες πολιτικές και προγράμματα στο επίπεδο του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολιτικοί Πρόσφυγες
Οι πολιτικοί πρόσφυγες διαφέρουν ριζικά από τους οικονομικούς μετανάστες. Αντίθετα με τους οικονομικούς μετανάστες δεν έχουν δρόμο επιστροφής. Σήμερα ένας οικονομικός μετανάστης μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του και μπορεί να ζήσει εκεί με χαμηλότερο εισόδημα. Η επιστροφή του πολιτικού πρόσφυγα είναι δυνατή μόνο όταν εξαλειφθεί το σοβαρό πολιτικό πρόβλημα στη χώρα του.
Η Συνθήκη της Γενεύης έχει προσδιορίσει τον ορισμό του πολιτικού πρόσφυγα. Μιλάει για πολιτικούς, θρησκευτικούς και διωγμούς φυλετικούς

Σήμερα στο Ιράν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καθημερινό φαινόμενο. 10 εκατομμύρια Κούρδοι στερούνται εθνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Οι εκτελέσεις των διαφωνούντων για παραδειγματικούς λόγους γίνονται στις πλατείες με γερανούς.
Στην περίπτωση της Συρίας ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, εδώ και δεκαετίες, με ποσοστό 99% εκλέγει πρόεδρο δημοκρατίας τον Άσαντ, πατέρα χθες και σήμερα διάδοχο Άσαντ. Τρία εκατομμύρια Κούρδοι στερούνται ακόμα και των πολιτιστικών τους δικαιωμάτων. Ας μας πουν οι αρμόδιες αρχές σε πόσα άτομα έχουν δώσει πολιτικό άσυλο από αυτές τις συγκεκριμένες χώρες.
Εγώ κατάγομαι από το Κουρδιστάν. Από τα μαθητικά μου χρόνια είδα τις μεγάλες αδικίες στη χώρα μου. Χωρίς να γνωρίζω την τουρκική γλώσσα πήγα υποχρεωτικά στο τουρκικό δημοτικό σχολείο. Κάθε μέρα έπρεπε να κάνουμε μια ρατσιστική προσευχή: « Είμαι Τούρκος, είμαι σωστός». Απαγορευόταν η μητρική μας γλώσσα. Στο λύκειο ήρθα σε επαφή με το κουρδικό πολιτικό πατριωτικό κίνημα. Συμμετείχα σε πολιτικές δραστηριότητες. Άρχισαν οι διώξεις και τα βασανιστήρια εις βάρος μου, όπως σε όλους τους άλλους αγωνιστές της δημοκρατίας και ελευθερίας. Το 1980, όταν έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία, η κατάσταση στο Κουρδιστάν έγινε ακόμα πιο δύσκολη. Στρατιώτες φύλακες, συστηματικά βασανιστήρια, εξαφανίσεις των αγωνιστών. Τελειωμό δεν είχαν.
Μερικά χρόνια μετά δεν μπορούσα να κρυφτώ και να αγωνιστώ. Μαζί με άλλον συμπατριώτη και αγωνιστή από το ίδιο πολιτικό κόμμα περάσαμε στην Ελλάδα. Δεν ήρθαμε για οικονομικούς λόγους. Ο πατέρας μου είχε τρία σπίτια στην πόλη Ντιαρμπακίρ. Είχαμε σπίτι και χωράφια στο χωριό μας. Εργαζόμουν σε μια καλή δουλειά. Η φυγή μου από την πατρίδα ήταν υποχρεωτική. Κινδύνευε η ζωή μου.
Το 1984, μετά την αίτηση πολιτικού ασύλου, μας φέρανε στο στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο. Πέρασα από διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Με λεπτομερείς ερωτήσεις προσπαθούσαν να κρίνουν αν ήμασταν πολιτικοί πρόσφυγες ή όχι. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις γνώσεις των αξιωματικών για τα πολιτικά κόμματα του Κουρδιστάν.
Μετά το 1980 και έως το 1991 πάνω από 30 χιλιάδες άτομα από την Τουρκία και το Κουρδιστάν πέρασαν από το Λαύριο. Παρ' όλες τις παραλείψεις εφαρμοζόταν σε γενικές γραμμές μια σωστή πολιτική για το πολιτικό άσυλο. Σήμερα έχουν μείνει λιγότερα από 100 άτομα από αυτούς τους πολιτικούς πρόσφυγες. Όποιος έπαιρνε πολιτικό άσυλο είχε το δικαίωμα να πάρει και το ταξιδιωτικό έγγραφο. Με αυτό το έγγραφο οι πρόσφυγες πήγαν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και έμειναν εκεί. Από το 1991 με τον καινούριο νόμο άλλαξαν όλα. Η κατάσταση των πολιτικών προσφύγων χειροτέρευσε δραματικά. Αυτή η πολιτική, το μόνο που κατάφερε ήταν να συσσωρεύσει περισσότερους πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Σήμερα ένας πολιτικός πρόσφυγας με απίστευτη ταλαιπωρία, αφού καταθέσει αίτηση στις αρμόδιες αρχές, του δίνεται ένα δελτίο για 6 μήνες και αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι να πάρει αρνητική απάντηση.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια μόνιμη παραμονή στην Ελλάδα, ζητάνε πολιτικό άσυλο. Αυτό σημαίνει ότι καταρρέει όλο το σύστημα κάτω από το φόρτο εργασίας.
Το χρονικό διάστημα διαμονής σημαίνει για έναν πολιτικό πρόσφυγα ότι δεν μπορεί να εργαστεί. Δεν μπορεί να πάρει άδεια εργασίας και παραμονής. Να εργαστεί νόμιμα δεν μπορεί. Να φύγει για κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί. Το μόνο σίγουρο που τον περιμένει είναι ότι κατά 99% θα πάρει αρνητική απάντηση στο αίτημά του. Η επόμενη μέρα σημαίνει ανά πάσα στιγμή απέλαση. Το χειρότερο αστείο που μπορείς να κανείς σε έναν πολιτικό πρόσφυγα είναι αν στο δρόμο ξαφνικά ακουμπήσεις στον ώμο του.
Είναι γνωστό ότι ο αριθμός των αγνοούμενων στην Τουρκία φτάνει τις 17.000. Ξέρει κανείς, άραγε, πόσοι πολιτικοί πρόσφυγες από τα σύνορα της Ελλάδας απελάθηκαν παράνομα στην Τουρκία;
Πολιτική ιθαγένειας
Ας ξεκινήσουμε από το παράβολο. Πρώτη φορά η υπουργός Εσωτερικών, κυρία Β. Παπανδρέου, με « σοσιαλιστική πολιτική» εφάρμοσε το παράβολο των 1.500 Ευρώ. Το τελευταίο νομοσχέδιο το μειώνει στα 1.000 Ευρώ. Αυτό είναι παράβολο ντροπής. Όταν φυτεύεις ένα δέντρο, στο δέντρο αυτό βάζεις ένα στήριγμα.
Η διαδικασία ασύλου, μέχρι σήμερα, λειτουργούσε με τα φακελάκια. Η ταρίφα για να πάρει κάποιος την ιθαγένεια είναι πέντε χιλιάδες ευρώ. Αλλιώς δεν περνάει από την επιτροπή. Η διαδικασία είναι εξευτελιστική για τους μουσουλμάνους. Για να πάρει άσυλο άτυπα απαιτείται βάπτιση.
Το νομοσχέδιο για χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των αλλοδαπών που τελειώνουν το δημοτικό, προϋποθέτει να έχουν άδεια παραμονής και εργασίας και οι δύο γονείς. Απαιτείται παράλληλα και φορολογική δήλωση. Αυτόματα δημιουργούνται τα παιδιά δεύτερης κατηγορίας. Άραγε, ποιος γονιός δεν θέλει να έχει άδεια και μόνιμη εργασία; Η κυβέρνηση υπαναχώρησε από τις αρχικές της θέσεις.
Το νομοσχέδιο δεν δίνει μια σύγχρονη, τολμηρή, δημοκρατική και ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα της ιθαγένειας.


Nazim Giamas
11-3-2010

Ετικέτες

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΜΕΝΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ Έγκλημα και τιμωρία

ΒΑΧΑΚΝ ΝΤΑΝΤΡΙΑΝ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΜΕΝΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ Έγκλημα και τιμωρία.

Οι κοινωνίες των ανθρώπων, απότην σύσταση τους έως και σήμερα, διέπονται από αυτήντην αρχή. Αυτό, άλλωστε, απεικονίζεται και στις φιλολογίεςτους ανά τους αιώνες λαμβάνοντας κάθε φορά διαφορετικήμορφή. Ωστόσο, πριν την τιμωρία είναι απαραίτητη η από-δειξη διάπραξης του εγκλήματος, καθώς και το μερίδιο καιη έκταση ευθύνης όσων ενέχονται σε αυτό. Αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που διαφοροποιεί το βι-βλίο αυτό από την πλούσια, κατά τα άλλα, φιλολογία γύρωαπό την Γενοκτονία των Αρμενίων, που στην πλειοψηφίατης, θεωρώντας αυταπόδεικτο το γεγονός επικεντρώνεται, κυρίως, στην ηθική πλευρά του ζητήματος. Στην παρούσα όμως εργασία, ο Νταντριάν επιχειρεί τηνμε τους πιο αυστηρούς και απαιτητικούς επιστημονικούςόρους, εξαντλητική περιδιάβαση του θέματος, καλύπτονταςόλες τις γνωστές και άγνωστες πτυχές του. Όντας έργο ζωής, αποτέλεσμα δεκαετιών μόχθου καιαναζήτησης, που απαίτησε πολυάριθμα ταξίδια στην Ευρώ-πη, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αμερική, αποδεικνύει, χωρίς καμία αμφισβήτηση, την διά-πραξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων από το οθωμανικό κράτος κατά τον Πρώτο Παγκό-σμιο Πόλεμο, καθώς και την πέραν πάσης αμφιβολίας συμμετοχή και συνενοχή των Μεγά-λων Δυνάμεων και κυρίως της Γερμανίας. Εχθρός της ιδεολογικοποίησης της ιστορίας και άξιος του ονόματος του ιστορικός, οΒαχάκν Νταντριάν, προσεγγίζει το θέμα, αυστηρά μέσα από τα στρατιωτικά και διπλωμα-τικά αρχεία, καθώς και από πλήθος αναφορές και μαρτυρίες, αποδεικνύοντας περίτρανα, την ενοχή της Τουρκίας και των συνεργατών της. Αν και στον 21ο αιώνα, έχει για κάποιους αξία ο αγώνας διατήρησης της ιστορικής μνή-μης, νοούμενος όχι μόνο ως αγώνας ενάντια στην λήθη, αλλά και ως αγώνας για την ανα-ζήτηση της αλήθειας στα όσα διαπράττονται και στις μέρες μας, στο βιβλίο αυτό θα βρού-νε έναν αξιόπιστο προβολέα που θα τους φωτίσει πολλά από εκείνα που η σκοπιμότητακαι η λήθη φροντίζουν να παραμένουν στο σκοτάδι.
ISBN: 960-303-120-8 Σελίδες: 736 Τιμή: €40,00 (χωρίς ΦΠΑ 5%)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ
Μαυρομιχάλη 39, Αθήνα 10680. Τηλ. 210 3601956, Fax.210 3610445 www.stochastis.gr • info@stochastis.gr

Ετικέτες

14 Μαρτίου 2010

"Αγαπητοί Έλληνες". Πρωτοφανής ενέργεια του STERN, που απαντά στα ελληνικά!

"Αγαπητοί Έλληνες". Πρωτοφανής ενέργεια του STERN, που απαντά στα ελληνικά!

13 Μαρτίου 2010

Σοκ για Τουρκία και με τη Γενοκτονία των Ποντίων

Μετά την ψυχρολουσία από την αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων, το Κοινοβούλιο της Στοκχόλμης αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων και επιπλέον τη Γενοκτονία των Ποντίων και άλλων μη μουσουλμανικών μειονοτήτων από τα οθωμανο-κεμαλικά στρατεύματα
Τρεις «αντάρτες» του Κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού της Σουηδίας, με επικεφαλής την κουρδικής καταγωγής, 33χρονη βουλευτίνα των Φιλελευθέρων, Γκιουλάν Αβτζί, πάγωσαν Αγκυρα και Στοκχόλμη.
Χάρη στις ψήφους τους πέρασε την Πέμπτη οριακά με 131 «υπέρ», 130 «κατά» και 88 αποχές ένα σκληρό ψήφισμα κατά της Τουρκίας στη σουηδική βουλή. Πηγαίνει παραπέρα από το αντίστοιχο της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων (με 23-22), αφού εκτός από τη Γενοκτονία των Αρμενίων αναγνωρίζει και τις Γενοκτονίες Ποντίων και Ασσυροχαλδαίων της Μικράς Ασίας από τα οθωμανο-κεμαλικά στρατεύματα.
Το ψήφισμα κατατέθηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (Σοσιαλδημοκράτες, Αριστερό Κόμμα, Οικολόγοι) και δίχασε τη σουηδική Βουλή. Στους αντίποδες της Αβτζί, ο τουρκικής καταγωγής βουλευτής των Οικολόγων, Μεχμέτ Καπλάν, ζήτησε την καταψήφισή του.
Φυσικά το σοκ ήταν μεγάλο για την Αγκυρα, καθώς η Σουηδία ήταν (και παραμένει) σθεναρός υποστηρικτής της στο τρίπτυχο ΕΕ - Κύπρος - Αιγαίο. Στο β΄ εξάμηνο του 2009 η υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, κ. Μάλστρομ, είχε παραδεχθεί στο Ευρωκοινοβούλιο ότι γίνονται παρασκηνιακές επαφές της σουηδικής προεδρίας με την Τουρκία, ώστε να καθιερωθούν κοινές περιπολίες με την Frontex.
Πάντως σε μια επίδειξη ρεαλισμού, η Αρμενική Ενωση Σουηδίας εκδήλωσε αμφιβολία αν το ψήφισμα θα αλλάξει τη φιλοτουρκική στάση της κυβέρνησης Ράινφελντ. Αφού απέτυχε να το μπλοκάρει, ο ΥΠΕΞ Καρλ Μπιλντ το επέκρινε ως «λάθος, υπονομευτικό της αρμενοτουρκικής προσέγγισης», αλλά και της προσπάθειας που καταβάλλει αυτόν τον καιρό η Τουρκία να γίνει «πιο ανοιχτή και δημοκρατική χώρα».
Φυσικά ο Ερντογάν ματαίωσε το ταξίδι του στη Στοκχόλμη στις 17 Μαρτίου, ενώ ο Νταβούτογλου ανακάλεσε στην Αγκυρα την πρεσβευτή Ζεργκιούν Κοροτούρκ, όπως είχε κάνει με τον συνάδελφό της στις ΗΠΑ, Ναμίκ Ταν. Πάντως πηγές του τουρκικού ΥΠΕΞ βεβαίωναν το πρακτορείο Ρόιτερ πως η κ. Κοροτούρκ θα επιστρέψει σύντομα στη Στοκχόλμη, καθώς η τουρκική κυβέρνηση αναγνωρίζει τις «ενεργές προσπάθειες της σουηδικής να μπλοκάρει το ψήφισμα».
Το ίδιο άλλωστε πολεμάει η κυβέρνηση Ομπάμα με πρωτεργάτη τη Χίλαρι Κλίντον, ώστε το αμερικανικό ψήφισμα να μην προχωρήσει στην ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων. Φυσικά, η Τουρκάλα διπλωμάτης εξέφρασε την απογοήτευσή της, προειδοποιώντας για «δραστικές και μακροπρόθεσμες συνέπειες στις διμερείς σχέσεις».
Ο Σύλλογος Ποντίων της Σουηδίας «Εύξεινος Πόντος» εξέφρασε την ικανοποίησή του για το ψήφισμα, που καταδικάστηκε «σθεναρά» από τον Ερντογάν, ως «απόφαση πολιτικής σκοπιμότητας, που δεν ανταποκρίνεται στη στενή φιλία των δύο εθνών». Ο πρόεδρος Γκιουλ δήλωσε στο πρακτορείο Ανατολή ότι «δεν έχει καμία αξιοπιστία» η αναγνώριση της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.
ethnos-online
Γιάννης Παπαδάτος
johnpapadatos@pegasus.gr

Ετικέτες

Η επιστροφή των λαών και του ανθρωπισμού

Του ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Τον 20ό αιώνα στην Ευρώπη και τη Μικρά Ασία κυριάρχησαν το ψέμα επί της αλήθειας, η λήθη επί της μνήμης, το πετρέλαιο επί του ανθρώπινου αίματος, ο θάνατος επί της ζωής, η γεωπολιτική επί των δικαιωμάτων και της Ιστορίας, της γεωγραφίας.
Ο 21ος αιώνας θα είναι εντελώς διαφορετικός. Επιστρέφουν τα δικαιώματα, η Ιστορία, η γεωγραφία, οι τόποι, οι αυτόχθονες λαοί, οι άνθρωποι, η ιδεολογία της ζωής, η φιλανθρωπία. Εδώ και χρόνια έχουμε την κυοφορία αυτής της επιστροφής αυτού του νέου κόσμου, του νέου ανθρωπισμού. Οι στιγμές γέννησής του είναι πολλές, στη Μικρά Ασία, τη Μεσοποταμία, τον Πόντο, την Πόλη, την Αντιόχεια.
Μια στιγμή αλληλεγγύης προς αυτό τον νέο κόσμο που αναδύεται στο νέο κύμα ανθρωπισμού στη Μικρά Ασία, την Ανατολία, είναι η χθεσινή αναγνώριση των πρώτων γενοκτονιών του 20ού αιώνα από το σουηδικό Κοινοβούλιο. Ψήφισαν οι συνειδήσεις, ηττήθηκε το Κράτος. Νομίζω θα αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια για το Κοινοβούλιο της πατρίδας του ένας μεγάλος λάτρης των λαών. Θα αισθάνεται αγαλλίαση η ψυχή τού Ολαφ Πάλμε. Ηταν με τους λαούς, όπως ήταν οι Μοργκεντάου και Χόρτον. Οπως ήταν ο ιδρυτής της Ενωσής μας, της Διεθνούς Ενωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των λαών ο Λέλιο Μπάσο. Ο μεγάλος συνεχιστής της Ρόζας Λούξεμπουργκ, η οποία ήταν με τους λαούς και όχι με τους σουλτάνους. Οι λαοί αυτής της ιστορικής περιοχής γνωρίζουν καλά την τεράστια συμβολή της Ενωσης στην υπόθεσή τους. Ιδιαίτερα οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι. Οφείλουμε, όμως, να αποδώσουμε μεγάλη τιμή στους Αρμένιους και τους εκπροσώπους τους. Δεν αρκεί να έχεις υποστεί το πλέον βάρβαρο έγκλημα, όπως αυτό της γενοκτονίας, και σποραδικά να αναφέρεσαι σ' αυτό στους ελληνικούς μαχαλάδες.
Οφείλεις να αγωνίζεσαι σταθερά και με διάρκεια για τη δικαίωσή του διεθνώς. Αυτό τον δρόμο έδειξαν οι Αρμένιοι και οφείλω να πω, δυστυχώς, λίγοι Πόντιοι. Η μεγάλη πλειονότητα των «εκπροσώπων» των Ποντίων, λαογραφικών συλλόγων και βουλευτών, έγιναν όργανα υπονόμευσης της υπόθεσής τους. Ειδικότερα, όργανα του μεγάλου υπονομευτή της ποντιακής υπόθεσης του ΚΚΚΑΣΟΡ και του σημερινού αρχηγού του Γ. Παπανδρέου, του πιστού συνομιλητή και φίλου των κεμαλικών.
Επιπλέον, στην πολιτική, πνευματική, ηθική, δημόσια ζωή της χώρας παρατηρείται το εξής παράδοξο, παράξενο, ανώμαλο, που αναδεικνύεται από τη μεγάλη απόφαση του σουηδικού Κοινοβουλίου. Ενω στη Σουηδία (και όχι μόνο) για τα ζητήματα της αναγνώρισης των πρώτων γενοκτονιών του 20ού αιώνα πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις της Αριστεράς, της οικολογίας, των Πρασίνων, στην Ελλάδα αυτές οι ομάδες -και ειδικά ορισμένοι από αυτούς- είναι, όχι μόνο αδιάφορες ή ουδέτερες, αλλά εχθρικές. Ταυτίζονται με μια ιδεολογία θανάτου, τον κεμαλισμό, παρά με τους λαούς. Αυτές οι δυνάμεις, όμως, και τα πρόσωπα αντιμετωπίζουν την περιφρόνηση των λαών και της Ιστορίας.
Τέλος, οφείλω να επαναλάβω τη διατυπωθείσα εδώ και καιρό πρότασή μου για την απόδοση τιμής στην ιστορική ομάδα των Ποντίων της Στοκχόλμης, που τον Μάιο του 2006 άρχισε μια μεγάλη σκυταλοδρομία, αθροίζοντας δυνάμεις, και κατέληξε σε αυτή τη νίκη. Αναφέρομαι σ' αυτό, εκτός των άλλων, γιατί είναι πολύ γνωστό ότι οι ήττες είναι ορφανές, αλλά οι νίκες έχουν πολλούς εκ των υστέρων πατέρες.
Ο αγώνας μας, όμως, είναι μακρύς και απαιτεί συνάντηση - συνομιλία - συντονισμό ελεύθερων, όχι δούλων, αυτόνομων αξιοπρεπών συναθλητών μιας μεγάλης υπόθεσης.
Αυτής της επιστροφής του ανθρωπισμού σε μια ιστορική περιοχή, ιστορική γη. Αυτής που γέννησε έναν μεγάλο Ευρωπαίο ανθρωπιστή, τον Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο.
Αυτός, που έξι αιώνες πριν, ευρισκόμενος στη Νυρεμβέργη, προειδοποίησε τον κόσμο για τα δύο κακά του 20ού αιώνα, τον κεμαλισμό και τον ναζισμό.
enet.gr

Ετικέτες

12 Μαρτίου 2010

Ιστορική απόφαση

Ιστορική απόφαση
Σήμερα Πέμπτη 11 Μαρτίου, το Σουηδικό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ τις αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ στα ελληνικά και στα αγγλικά του Συλλόγου Ποντίων Στοκχόλμης και ένα κείμενό μου, στα ελληνικά για την απόφαση. Με φιλικούς χαιρετισμούς Φάνης Μαλκίδης τηλ. +30-6972-139706

Α historic resolution
Τoday, Thursday March 11 the Swedish Parliament has voted for the recognition of the Genocide of the Greeks and the Christian minorities in Ottoman Turkey. FULL PRESS RELEASE OF PONTOS CLUB OF STOCHOLM AND PAPER OF FANIS MALKIDIS IN ATTACHMENT (In Greek- In English). Best regards Fanis Malkidis
tel +30- 6972-139706

Ετικέτες

8 Μαρτίου 2010

Ο σοσιαλισμός του Οργουελ | Άρθρα και Στήλες | Από την Ελευθεροτυπία

Ο σοσιαλισμός του Οργουελ | Άρθρα και Στήλες | Από την Ελευθεροτυπία

O Σοσιαλισμός του Οργουέλ

7 Μαρτίου 2010

Να επαναστατήσει η «κοινή λογική»

Tου Χρηστου Γιανναρα

Υπάρχει άραγε κάποιο δεδομένο (στοιχείο ή παράγων) που καθιστά τη γενικευμένη «βλάβη» στο ελλαδικό κράτος ανήκεστη; Και αν εντοπίσουμε αυτό το «κάτι» (στοιχείο ή παράγοντα) αρκεί ο εντοπισμός, η συνειδητοποίηση της αιτίας, για να μεταβάλει το ανήκεστο της βλάβης;
Οι γενικές κρίσεις συνάγονται συνήθως συμπερασματικά από υποκειμενικές εμπειρίες – δύσκολα μπορούν να διεκδικήσουν αντικειμενικότητα, καθολική εγκυρότητα. Λειτουργούν μόνο ως προτάσεις - προκλήσεις προς την κοινή γνώμη, ερμηνευτικές του παράγοντα που καθιστά αδιόρθωτη τη βλάβη και διεγερτικές (πιθανόν) αντιδράσεων ανασχετικών της βλάβης.
Μια τέτοια ερμηνευτική πρόταση, υποκείμενη σε επαλήθευση ή διάψευση, λέει: Το «κάτι» που καθιστά σήμερα την περίπτωση της Ελλάδας απελπιστική, είναι η καθολίκευση και ολοκληρωτική επικράτηση των εκφάνσεων της βλάβης: Ο, τι συμβαίνει «εν μακρώ» συμβαίνει και «εν σμικρώ», η βλάβη δεν εκδηλώνεται μόνο στα κέντρα λήψεως των κεντρικών αποφάσεων, αποδιοργανώνει κάθε παραμικρή λειτουργία τόσο της κρατικής μηχανής όσο και του κοινωνικού βίου. Από τα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας ώς τα αντανακλαστικά συμπεριφοράς των πολιτών στον δρόμο, όλα προδίδουν έναν κοινό «χαρακτήρα»: Απουσία μιας «κοινής λογικής» που να δεσμεύει τα άτομα, απόλυτη και αυτονόητη προτεραιότητα των κριτηρίων ιδιοτέλειας, επομένως αδυναμία στοιχειώδους συν-εννόησης, μεθοδική αποφυγή ανάληψης ευθυνών και δημιουργικής πρωτοβουλίας, τέλεια απουσία στόχων, ατομικών και συλλογικών, έξω από τη μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας.
Τα κοινά αυτά συμπτώματα (τουλάχιστον αυτά) εμφανίζονται «εν μακρώ» και «εν σμικρώ». Καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας του υπουργικού συμβουλίου, μιας κομματικής κοινοβουλευτικής ομάδας, τις προϋποθέσεις σύγκλησης κομματικού συνεδρίου, αλλά και τον τρόπο της Γενικής Συνέλευσης ενός πανεπιστημιακού Τμήματος, ενός Συλλόγου Γονέων σε σχολειό, μιας συνέλευσης ιδιοκτητών σε πολυκατοικία ή οποιουδήποτε Δημοτικού Συμβουλίου. Ο τρόπος που διοικείται η ΕΡΤ δεν διαφέρει από το μπάχαλο μιας συνοικιακής εφορίας. Η λογική και η επιχειρηματολογία κάθε Κυβερνητικού Εκπροσώπου συμπίπτουν απόλυτα με την εκφραστική κάθε κομματικά διορισμένου, χωρίς μονιμότητα, υπαλλήλου Δημαρχίας. Η ραστώνη και η ευθυνοφοβία επιτελών πρωτοκλασάτων υπουργείων καθορίζουν τις συμπεριφορές υπαλλήλων και σε ένα ΚΕΠ ή σε αστυνομικό Τμήμα. Η αγλωσσία και δυσλαλία κορυφαίων κομματικών στελεχών είναι και το συχνότερο γνώρισμα δασκάλων στα σχολειά.
Οι γενικευμένες κρίσεις και διαπιστώσεις, στις καθημερινές μας συζητήσεις, αντλούνται συνήθως από ατομικές, αποσπασματικές εμπειρίες – η εγκυρότητά τους κρίνεται από το αν τις καθολικεύουμε ενδεικτικά ή αυθαίρετα. Δεν υπάρχει σήμερα πολίτης του ελλαδικού κράτους που να μην έχει να συνεισφέρει ενδεικτικά παραδείγματα αλογίας, διάλυσης των κρατικών λειτουργιών, διαφθοράς των λειτουργών, από προσωπική του πείρα. Και η πλειονότητα των παραδειγμάτων είναι από τις εφορίες, τις πολεοδομίες, τα νοσοκομεία.
Η επιφυλλίδα σήμερα θα πειθαρχήσει στην εθιμική πρακτική και τη συστοιχία του «εν μακρώ» και «εν σμικρώ» θα την εικονογραφήσει ενδεικτικά με προσωπικό, αντιπροσωπευτικό παράδειγμα.
Εδώ και λίγα χρόνια, υπάρχει καινούργιος τύπος αστυνομικής ταυτότητας που πρέπει να αποκτήσει κάθε πολίτης. Η απόκτηση προϋποθέτει αυτοπρόσωπη παρουσία στο αστυνομικό Τμήμα με τη συνοδεία ενός «μάρτυρα». Το ελλαδικό κράτος δεν αναγνωρίζει εγκυρότητα στα πιστοποιητικά ταυτοπροσωπίας που έχει το ίδιο χορηγήσει: προηγούμενο Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας, Διαβατήριο, άδεια οδήγησης αυτοκινήτου. Χρειάζεται έναν πρώτο τυχόντα που ο πολίτης θα τον σέρνει επί μέρες στην «ουρά» αναμονής αστυνομικού τμήματος, ώσπου να κατορθώσει κάποτε να βρεθεί μπροστά στον αρμόδιο για την έκδοση ΔΑΤ υπάλληλο.
Χρειάστηκαν τρία χαμένα πρωινά δουλειάς δύο ανθρώπων (ακοστολόγητες από το κράτος «εργατοώρες»), τρεις φορές να υποχρεωθώ σε ευγενικούς γείτονες για την αποδοχή τους να μαρτυρήσουν ότι δεν είμαι κάποιος άλλος από αυτόν που φωτογραφίζουν τρία κρατικά πιστοποιητικά. Και βρέθηκα επιτέλους μπροστά στον αρμόδιο. Ελεγξε παράβολα και φωτογραφίες, αλλά και το Πιστοποιητικό Γεννήσεως από τον Δήμο Αθηναίων που έχει τρίμηνη ισχύ. Αυτό είχε λήξει πριν από τέσσερις μέρες. Μου έδωσε πίσω όλα τα χαρτιά μου και την εντολή να προσκομίσω καινούργιο Πιστοποιητικό Γεννήσεως. Τόλμησα να ρωτήσω, τι θα μπορούσε να έχει αλλάξει, ως προς την ημερομηνία και τον τόπο της γέννησής μου, τις τελευταίες τέσσερις μέρες. Η απάντηση του αρμόδιου ακαταμάχητη: «Εγώ εκτελώ εντολές».
Καινούργιες ώρες εργασίας χαμένες, πάλι ουρές στο ΚΕΠ και στην αστυνομία, κάποτε ξαναφτάνω μπροστά στον αρμόδιο. Ελέγχει, συνοφρυώνεται και αποφαίνεται: «Εχουμε πρόβλημα με το πατρώνυμο». Το προηγούμενο Δελτίο Ταυτότητας, όπως και το Διαβατήριο, η άδεια οδήγησης, η φορολογική μου δήλωση, τα ενδεικτικά μου στο σχολειό, κάθε δημόσιο έγγραφο που με αφορά, έγραφε και γράφει πάντοτε Γιανναράς Χρήστος του Σπυρίδωνος. Ξαφνικά, το Πιστοποιητικό Γεννήσεως, με ίδιο αριθμό Δημοτολογίου, αναγράφει: Γιανναράς Χρήστος του Σπύρου. «Είναι άλλο όνομα», αποφαίνεται ο αστυνομικός.
Επιχειρώ απεγνωσμένα να του εξηγήσω ότι πρόκειται για διαφορά ονόματος και υποκοριστικού ή «χαϊδευτικού», δεν υπάρχει Ελληνόφωνος που να θεωρεί διαφορετικά τα ονόματα Σπυρίδων και Σπύρος, Κωνσταντίνος και Κώστας, Αικατερίνη και Κατερίνα, Ιωάννης και Γιάννης. Οτι αν στα δημόσια έγγραφα αρχίσουμε να αναγράφουμε τα υποκοριστικά, ο κώδικας ταυτοπροσωπίας (αυτονόητη βάση για τις σχέσεις του πολίτη με το κράτος) τινάζεται τον αέρα. Δεν έπεισα τον αστυνομικό και συνεχίζω να παλεύω με το ΚΕΠ, τη Δημαρχία και το Ληξιαρχείο να βρω άκρη. Ας σημειωθεί ότι και στις τρεις αυτές υπηρεσίες οι υπάλληλοι δεν σηκώνουν το τηλέφωνό τους όταν καλεί. Αναγκάζουν τον πολίτη να τους επισκεφθεί.
Εντόπισα ότι στο χειρόγραφο Δημοτολόγιο, κάποιος υπάλληλος διέγραψε, μάλλον πρόσφατα, το πατρώνυμο Σπυρίδων και έγραψε δίπλα: Σπύρος. Υποθέτω ότι επρόκειτο για «προοδευτικό» υπάλληλο που θεώρησε το Σπυρίδων «καθαρευουσιάνικο». Βλέπω και στα αγγελτήρια κηδειών που γράφουν τώρα «του Κοντολέων», «του Σκευοφύλαξ», «του Ξενοφών» – το θεωρούν δημοτική. Θυμάμαι και τον Κ. Σημίτη που θεωρούσε το «παρήγαγε» καθαρεύουσα και έλεγε με πρωθυπουργική αυθεντία: «Η Ελλάδα πέρυσι παρήγε τόσους τόνους πατάτα»! (ας πούμε). Ετσι κατάλαβα ότι η «εν σμικρώ» ιδιωτική μου ταλαιπωρία δένει με την «εν μακρώ» κυρίαρχη αλογία, ακρισία, ευθυνοφοβία, αγλωσσία.
Αν υπάρχει αντιπρόταση στην οικονομική μας καταστροφή και στον διασυρμό μας, πρέπει να περιλαμβάνει τα «εν σμικρώ» μαζί με τα «εν μακρώ».

Hμερομηνία : 7/3/10
Copyright: http://www.kathimerini.gr

Ετικέτες

3 Μαρτίου 2010

Μονομερής μείωση μισθών: αντίθετη στο Σύνταγμα και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο | Άρθρα και Στήλες | Από την Ελευθεροτυπία

Μονομερής μείωση μισθών: αντίθετη στο Σύνταγμα και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο | Άρθρα και Στήλες | Από την Ελευθεροτυπία

v4.ethnos.gr Χτυπούν το κεφάλι τους οι Αρμένιοι

v4.ethnos.gr

Χτυπούν το κεφάλι τους οι Αρμένιοι
του Γ.Δελαστίκ

2 Μαρτίου 2010

Φάρσα με τα «πρόσθετα μέτρα»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
2/3/2010

Κακόγουστη φάρσα που προσβάλλει τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού αποτελεί αυτή η ιστορία με τα «πρόσθετα μέτρα» λιτότητας εναντίον των εργαζομένων και των συνταξιούχων που απαιτεί η ΕΕ. Είναι πρόδηλο πως έχουμε να κάνουμε με μια συμπαιγνία κυβέρνησης και Κομισιόν, η οποία συν τοις άλλοις προσβάλλει και τη νοημοσύνη των πολιτών της χώρας μας. Πώς είναι δυνατόν να επιβάλλονται «πρόσθετα μέτρα», όταν δεν έχει καν... μορφοποιηθεί, συγκεκριμενοποιηθεί και ψηφιστεί στη Βουλή το Πρόγραμμα Σταθερότητας που υπέβαλε η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες και υποτίθεται ότι ενέκρινε η Κομισιόν; Πώς μπορούν να γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι ότι δεν αρκούν τα κυβερνητικά μέτρα, αφού αυτά δεν ψηφίστηκαν καν, άρα ούτε φυσικά εφαρμόστηκαν για να κρίνουμε από τα αποτελέσματά τους αν είναι επαρκή ή ανεπαρκή;
Είναι εξόφθαλμο ότι οι Ευρωπαίοι μάς εμπαίζουν. Είναι προφανές ότι καθόλου δεν ενδιαφέρονται για το αν το ελληνικό κράτος περιορίζει τις σπατάλες του ή αν αποκτούν αποτελεσματικότητα οι ελληνικοί μηχανισμοί εντοπισμού των φοροφυγάδων και περιορισμού της φοροδιαφυγής, όπως και της φοροκλοπής ή της εισφοροδιαφυγής. Διαφορετικά, θα περίμεναν μερικούς μήνες να δουν κατά πόσο υλοποιούνται οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου σε αυτόν τον κεφαλαιώδη τομέα. Αυτοί δεν περίμεναν καν ούτε μέχρι τη συμβολική ημερομηνία της 15ης Μαρτίου που είχαν οι ίδιοι θέσει για να ελέγξουν την κυβέρνηση!
Είναι ασυγκράτητοι. Οι δεξιοί ηγέτες της ΕΕ βρήκαν την ελληνική κεντροαριστερή κυβέρνηση σε κατάσταση αδυναμίας και ανικανότητας προβολής οποιασδήποτε αντίστασης και έχουν χιμήξει σαν ύαινες να κατασπαράξουν τους Ελληνες εργαζόμενους και συνταξιούχους. Μοναδικός τους στόχος είναι να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις! Ολα τα υπόλοιπα -ελλείμματα, φοροδιαφυγή, κρατική ρεμούλα, δημόσιο χάος κ.λπ.- τα γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Αίμα εργαζομένων και συνταξιούχων θέλουν ο Ολι Ρεν και οι όμοιοί του, τίποτα περισσότερο...
Διαπράττει κολοσσιαίο σφάλμα ο πρωθυπουργός εγκαταλείποντας τη δική του πολιτική γραμμή διεξόδου από την κρίση, η οποία είχε στο επίκεντρό της την πάταξη της φοροδιαφυγής, και ενστερνιζόμενος τη συντηρητική γραμμή που του επιβάλλει η ΕΕ, η οποία έχει στόχο την εξουθένωση των εργαζομένων.
Εμείς δεν ξεχάσαμε τις θέσεις που εξέφρασε ο Γ. Παπανδρέου τον Δεκέμβριο, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της ΕΕ: «Την κρίση δεν μπορεί να την πληρώσει ούτε η φτωχολογιά ούτε το μέσο εισόδημα, τα μεσαία εισοδήματα, που στο κάτω κάτω έχουν από ελάχιστη μέχρι καμία ευθύνη... Ναι, σκληρά μέτρα απέναντι στη διαφθορά, όχι σκληρά μέτρα απέναντι στον κοσμάκη και στον συνταξιούχο και στον μισθωτό... Ο μισθωτός είναι το πρόβλημα στη χώρα μας; Δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια, τα τελευταία 5-6 χρόνια, ο μισθωτός έφταιγε που φτάσαμε σε έλλειμμα 13%;», είχε πει μεταξύ άλλων στις Βρυξέλλες τότε.
Οπρωθυπουργός είχε δώσει τότε μια πολύ σημαντική ρητή υπόσχεση στον ελληνικό λαό: «Εμείς και εγώ προσωπικά έχουμε βάλει στοίχημα να προστατεύσουμε, να περάσουμε αυτήν τη δύσκολη στενωπό χτυπώντας τις ρίζες των προβλημάτων και όχι να πληρώσει ξανά ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, που πάντα καλείται να πληρώσει αυτές τις κρίσεις και αυτές τις δυσκολίες. Να προστατεύσουμε δηλαδή το εισόδημα του μέσου και του φτωχότερου Ελληνα», είχε διακηρύξει ο Γ. Παπανδρέου. Θέσεις αντάξιες της εμπιστοσύνης που του είχε δείξει ο ελληνικός λαός, πλήρως εναρμονισμένες με τις προεκλογικές του υποσχέσεις.
Θέσεις που φυσικά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις φημολογούμενες περικοπές μισθών και συντάξεων, την αρπαγή των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων ή του επιδόματος αδείας κ.λπ. Εμείς θέλουμε να ελπίζουμε, μέχρι να επισημοποιηθούν τα όποια μέτρα, ότι ο πρωθυπουργός θα εμφανιστεί συνεπής με τον εαυτό του και με τα όσα έλεγε προ διμήνου, απορρίπτοντας τις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, μόνο με την επίσημη ανακοίνωση των μέτρων ο πρωθυπουργός μπορεί να κριθεί αντικειμενικά ως προς την ειλικρίνειά του ή όχι. Σε λίγες μέρες θα διαμορφώσουμε οριστική και τελεσίδικη άποψη.
Εκρηξη
Αιτία πολέμου ο 14ος μισθός
Δυσάρεστες εκπλήξεις με μοιραίες ενδεχομένως πολιτικές συνέπειες περιμένουν τον πρωθυπουργό, αν τυχόν υποκύψει στις υποδείξεις των πιο ακραία επιθετικών κύκλων της ΕΕ που τον ωθούν στην κατάργηση του δώρου Πάσχα ή Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας. Κάτι τέτοιο θα έθιγε εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους και θα προκαλούσε τρομερή λαϊκή οργή, με βαρύτατο πολιτικό κόστος. Αντιληπτή η σκοπιμότητα μελοδραματικών φληναφημάτων του τύπου «για την πατρίδα και τον μισθό μου να θυσιάσω», αλλά φυσικά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που το είπε αυτό γνωρίζει πολύ καλά πως δεν υπάρχει ούτε ένας Ελληνας εργαζόμενος που να είναι διατεθειμένος να αφήσει να του φάνε τον μισθό ή ΕΕ και οι Ελληνες φοροφυγάδες από κοινού με τους ξένους κερδοσκόπους.
ethnos-Online

Ετικέτες

1 Μαρτίου 2010

Οι έξωθεν και οι έσωθεν κερδοσκόποι

Tου Χρηστου Γιανναρα

Η παρακμή μιας κοινωνίας συνοδεύεται, σχεδόν πάντοτε, από την προσπάθεια των παρηκμασμένων να μεταθέσουν σε άλλους τις ευθύνες και την ενοχή για την παρακμή τους. Είναι φυσικό. «Η υπεράσπιση του εγώ μας πεθαίνει ένα τέταρτο μετά τον θάνατό μας». Οι άνθρωποι δεν αντέχουμε την αποτυχία μας, ο ψυχισμός μας ορμέμφυτα την αρνείται. Πρέπει, οπωσδήποτε, κάποιοι άλλοι να φταίνε για τη δική μας παρακμή – άνθρωποι, συγκυρίες, διεθνείς παράγοντες. Η αυτεπίγνωση λαθών, αστοχημάτων, ανικανότητας είναι σπάνιο ατομικό κατόρθωμα και σχεδόν ποτέ συλλογικό. Η προσπάθεια, ψυχολογικά ανεπίγνωστη και αντανακλαστικά αυτονόητη, να επιρρίψουμε σε άλλους την ευθύνη της δικής μας παρακμής, γεννάει και το σύμπτωμα που εύστοχα ονομάστηκε «συνωμοσιολογία»: Κάποιοι σίγουρα συνωμοτούν εναντίον μας, μεθοδεύουν και επιδιώκουν την ιστορική μας εξαφάνιση, μας πολεμούν ύπουλα και πονηρά. Μόνον έτσι δικαιολογούμε τον εκπεσμό μας, την κρατική μας διάλυση, τον εκφαυλισμό μας, την κυρίαρχη ανικανότητα και αναξιοκρατία, τον διεθνή διασυρμό μας.
Θα άξιζε μια στατιστική απογραφή του ποσοστού των Ελληνωνύμων σήμερα που είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι για την οικονομική χρεοκοπία του κράτους μας, για τη διάλυση και καταρράκωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, τη θλιβερή αγλωσσία μας, το μπάχαλο της δημόσιας διοίκησης, την ολέθρια ανικανότητα και ιδιοτέλεια των πολιτικών μας, την ανομία και την ξέφρενη βία στις μεγαλουπόλεις μας, για όλα, φταίνε άλλοι: Οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, οι Εβραίοι (άγνωστο γιατί), το Βατικανό (επειδή «μισεί» τους Ορθοδόξους), κάποιες αλλοεθνείς «μυστικές υπηρεσίες» (ΜΙΤ, Μοσάντ, CIA), οι διεθνείς μαφίες κερδοσκόπων. Οι συνωμοσιολόγοι δεν μπορούν (δεν έχουν τη νοητική διαύγεια) να δουν τα προφανή και απλούστατα, επιμένουν να φαντάζονται τα περίπλοκα και αναπόδεικτα. Προφανές και απλό είναι ότι κάθε οργανωμένη συλλογικότητα θέλει να προωθήσει, στον στίβο του διεθνούς ανταγωνισμού, τα δικά της συμφέροντα. Και φυσικά εκμεταλλεύεται τους αδύναμους ή ανίκανους ανταγωνιστές της, ίσως και να μεθοδεύει, αν της προσφέρονται ευκαιρίες, την επιδείνωση της ανικανότητάς τους, το ξεγύμνωμα των αδυναμιών τους. Αλλά οι όροι αυτοί του ανταγωνισμού είναι κοινοί για όλους στον διεθνή στίβο, και θα είναι ίδιοι πάντοτε – «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ή» (όσο η φύση των ανθρώπων θα είναι αυτή που είναι). Επομένως οι συμφεροντολογικές δολιότητες κυβερνήσεων, οικονομικών παραγόντων, μυστικών υπηρεσιών ή όποιων άλλων είναι φυσικό να εκμεταλλεύονται την παρακμή μιας οργανωμένης σε κράτος κοινωνίας, αλλά δύσκολο, ίσως και αδύνατο, να προκαλέσουν την παρακμή.
Εκτός από τους συνωμοσιολόγους, η παρακμή γεννάει και ένα άλλο, στους αντίποδες, έκτρωμα: Ανθρώπους έτοιμους να πουλήσουν διευκολύνσεις στον οποιονδήποτε, ορεγόμενο να εκμεταλλευτεί την παρακμή της χώρας τους, ισχυρό αλλοδαπό. Η παροχή διευκολύνσεων γίνεται με ωμά, χυδαία ανταλλάγματα (σπανιότερα με χρήμα, συχνότερα με έξωθεν υποστήριξη για την κατάκτηση επιφανών εγχώριων «πόστων» εξουσιαστικής ισχύος ή για την εξασφάλιση προνομιακής δημόσιας προβολής). Γίνεται η παροχή διευκολύνσεων και χωρίς ανταλλάγματα: από συμπλεγματικούς που κολακεύονται να εκλαμβάνουν το πρακτοριλίκι σαν «κοσμοπολιτισμό», δείγμα «εκσυγχρονισμού», επιδεικτικής απαλλαγής τους από τη μειονεξία του επαρχιώτη που κουβαλάνε στην ψυχή τους. Ο συνδυασμός των δύο (φτηνής ιδιοτέλειας και συμπλεγμάτων επαρχιωτικής μειονεξίας) αναδείχνει κορυφαίους σε επιδόσεις αρνησιπατρίας τους καριερίστες της «ανανεωτικής» τάχα και Αριστεράς. Με το πρόσχημα της εμμονής στον μαρξιστικό διεθνισμό πουλάνε ανενδοίαστα εκδουλεύσεις στη διεθνώς ηγεμονεύουσα σήμερα φιλοδοξία «Νέας Τάξης» πραγμάτων (δηλαδή αγορών). Προπαγανδίζουν με ζηλωτικό φανατισμό το μοντέλο της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας, αρνούνται κάθε κριτήριο πολιτισμικής συμβατότητας για την παροχή ελληνικής ιθαγένειας σε όσους παράνομα και εκβιαστικά εισέρχονται στη χώρα. Κηρύχνουν παθιασμένα το εθνικό κράτος «ξεπερασμένο» και ιδεολόγημα τον στόχο της κοινωνικής συνοχής. Μάχονται, με νύχια και με δόντια, να επιβάλουν στανικά την κατασυκοφάντηση (ή την αγνόηση) της ιστορίας και του πολιτισμού των Ελλήνων στο ελληνικό σχολείο, στον πολιτικό λόγο, στην τηλεοπτική χειραγώγηση του λαού – να καταστήσουν την αρνησιπατρία κυρίαρχη εξουσιαστική ιδεολογία.
Είτε συμπλεγματικοί είτε συμφεροντοσκόποι, οι θιασώτες του αφασικού «πλουραλισμού», αν και με καταγωγική εξάρτηση από τον μαρξιστικό διεθνισμό, συγκροτούν σήμερα την πιο πειθαρχημένη σε ομογνωμία και ομογλωσσία παράταξη που καλύπτει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα: από την άκρα Δεξιά (τη νεοφιλελεύθερη) ώς την εκτός Περισσού παρδαλότροπη Αριστερά. Η εξουσιαστική ισχύς αυτής της (κοινωνικά περιθωριακής) παράταξης είναι προκλητικά δυσανάλογη με το αριθμητικό μέγεθός της και τα ουσιαστικά προσόντα των ανθρώπων που τη συγκροτούν. Πώς γίνεται να στελεχώνουν και να ελέγχουν, με κάθε κυβέρνηση, το υπουργείο Παιδείας και τους νευραλγικότερους εκπαιδευτικούς θεσμούς, τα πιο κρίσιμα πόστα τηλεοπτικής «ενημέρωσης», την εμφατικότερη προβολή και αποκλειστική εκπροσώπηση της ελληνικής «ιντελιγκέντσιας» στον Τύπο; Επιτρέπουν στους «συνωμοσιολόγους» να υποθέτουν τον «ξένο παράγοντα» δικτυωμένον ώς τις πιο απίθανες πτυχές των κέντρων εξουσίας στην Ελλάδα.
Σίγουρα οι «συνωμοσιολόγοι» φαντάζονται και υπερβάλλουν, θέλουν η ευθύνη για την παρακμή μας να είναι στους ξένους. Αλλά οι λαβές που τους δίνουν οι πανίσχυροι αρνησιπάτριδες δεν είναι λίγες ούτε ευκαταφρόνητες: Υπερασπίζουν με πάθος το «δικαίωμα» των Σκοπιανών να «αυτοκαθορίζονται», έστω και πλαστογραφώντας την Ιστορία, για να προωθήσουν επιθετικό αλυτρωτισμό. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι «ο δικός μας εθνικισμός, η δική μας πατριδοκαπηλία, ο σκοταδισμός μας, όλα αυτά που εμποδίζουν να κατανοήσουμε την εποχή μας». Να ψηφίσουμε λοιπόν, άνευ όρων, την είσοδο της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, την είσοδο της Τουρκίας στην Ε. Ε.
Να καταργήσουμε τη διδασκαλία της αρχαίας γλώσσας – είναι περιττή, ξένη γλώσσα. Να πάψουμε να διδάσκουμε στην Ιστορία γεγονότα που συντηρούν έχθρητα ή αντιπάθεια για τους γείτονές μας, να ξεχάσουμε ήρωες πολέμων, να προβάλλουμε στα παιδιά ήρωες «κοινωνικών διεκδικήσεων». Ούτε εικόνες ούτε προσευχές, καμιά μετάγγιση της μεταφυσικής παράδοσης των Ελλήνων στα παιδιά – η «αποδόμηση» προκαταλήψεων είναι προϋπόθεση για να λειτουργήσει η ελευθερία των ατομικών επιλογών, ελευθερία της αγοράς. Τελικά η παρακμή είναι «λουκούμι» και για ξένα συμφέροντα και για το ντουέτο αρνησιπάτριδων και συνωμοσιολόγων.
Hμερομηνία : 21/2/2010
Copyright: http://www.kathimerini.gr

Ετικέτες

Μεσαίωνας στην 3η χιλιετία

Μήπως το πρωθυπουργικό ταξίδι στις ΗΠΑ
θα μισοξεσκεπάσει ―έστω― κάποια τεκταινόμενα;
Μάλλον όχι... Το ανίερο παρασκήνιο θα συνεχιστεί
χαντακωμένο σε κενές μεγαλοστομίες.

Είμαστε δοσμένοι, είμαστε απορροφημένοι σχεδόν εξ ολοκλήρου, στην οικονομική θύελλα την οποία εμείς δημιουργήσαμε. Και να που τώρα ήρθε η ώρα που "ο κόμπος έφτασε στο χτένι". Στέκω ιδιαίτερα στο "σχεδόν εξ ολοκλήρου" επειδή στις τρεις αυτές λέξεις περιέχεται το μέγιστο τής προσπάθειας να καλύψουμε όλο το φάσμα τών δυνατοτήτων τής σημερινής Ελλάδας― που αγωνίζεται να αντιμετωπίσει το σύνολο τής ενοχής τού πολιτικού κόσμου της. Ο οποίος βοηθούμενος από τούς ταμπελοφόρους καιροσκόπους τού δικομματισμού (αναφέρομαι γενικά στο καταστροφικό αποτέλεσμα και όχι στον κομματικό επιμερισμό ευθύνης) μάς έφερε σε τούτο το χάλι.
Λοιπόν, πέρα από τη λεκτική φόρμουλα "σχεδόν εξ ολοκλήρου" περισσεύει ένα ποσοστό μικρό μεν ως υπόλοιπο έμπρακτου ενδιαφέροντος αλλά τεράστιου για το εθνικό μέλλον αυτού τού τόπου. Όπου σημαντικότατα θέματα εξωτερικής πολιτικής, εδαφικής ακεραιότητας και ιστορικών τίτλων διατηρούνται στον πάγο, συσκοτιζόμενα από την δίκαιη ή σκόπιμη παρεμβολή πληθώρας άλλων προβλημάτων! Δηλαδή, ούτως ή άλλως υπάρχει και εφαρμόζεται (από την Κυβέρνηση και τα Μ.Μ.Ε.) μια ανεπαρκής, μια σημασιολογικά περιορισμένης αξίας παρουσίαση ή και πασιφανώς καταπνιγμένου ενδιαφέροντος για τα εθνικά! Πρόκειται για πραγματικότητα κατά πολύ πιο επικίνδυνη από την τωρινή οικονομική περιδίνηση, εντός τής οποίας ασφυκτιούμε. Ο κίνδυνος για το έθνος είναι τεράστιος και πολύμορφος. Επισημαίνω:
• Ενδέχεται, μία τών ημερών να βγει ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ο γιαβέρης του Θ. Πάγκαλος ή οποιοδήποτε άλλο ρομπότ-μέλος τής Κυβέρνησης και να αναγγείλει ότι ένεκα και τής οικονομικής κρίσης η Αθήνα οδηγήθηκε στην ανάγκη γενικής επιλυτικής φόρμουλας έναντι τών εδαφικών και άλλων αξιώσεων τής Τουρκίας. Τών οποίων η ορθή πολιτική διάγνωση είναι "ιταμή κατακτητική διάθεση". Ήδη, ο εξωμερίτης Πρωθυπουργός μας έχει σαφέστατα ορίσει την επί τού προκειμένου πολιτική του με τον εθνικά προδοτικό ορισμό ότι "καλύτερα να δώσουμε έδαφος (ή εδάφη), ώστε να κοιμόμαστε ήσυχοι".
• Με το εν κυκλοφορία οικονομικό πρόσχημα ανακοινώθηκαν-δρομολογήθηκαν: Μείωση τής στρατιωτικής θητείας. Περιορισμοί στον απαραίτητο εξοπλισμό τών Ενόπλων Δυνάμεων. Τέρμα στις στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις.
• Τελεία και παύλα στις ιστορικά εθνικές επετείους. Απόπειρες εθνικής νόθευσης στα μαθήματα τής Παιδείας. Κατάργηση τής Σημαίας και τού Σταυρού.
• Διαφαινόμενη πρόθεση για όπως-όπως συμβιβασμό με τα Σκόπια στο θέμα τής ονομασίας τού κρατιδίου.
• Πίεση τής Αθήνας στην Κύπρο για επιβολή ενός νέου "σχεδίου Ανάν", ίσως σε χειρότερη έκδοση.
• Νέα επ' αόριστον αναβολή κάθε ενεργειακής έρευνας εντός τών διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων και ορίων τής Ελληνικής Επικράτειας.
• Συνεχής νόθευση, με εκατομμύρια μετανάστες, τού έμψυχου ιστού τής Ελλάδας.
Τα προαναφερθέντα άμεσου κινδύνου τεκταινόμενα δεν αποτελούν το άπαν τών κινδύνων που απειλούν εθνικά θέματα και τα οποία θα πρέπει να κρατούν σε εγρήγορση τον Ελληνικό Λαό, ανεξάρτητα τής όποιας εθνο-ιδεολογικής παράταξης στην οποία είναι ενταγμένος. Ζούμε ημέρες εθνικά δύσκολες ―αν όχι άκρως επικίνδυνες― κυβερνώμενοι από έναν κακώς εννοούμενο και εφαρμοζόμενο διεθνο-πατριωτισμό. Έχουμε πρωθυπουργό έναν αμερικανόθρεφτο, που φλερτάρει τη Ρωσία και άλλες εκτός ΝΑΤΟ δυνάμεις, άλλά όλα δείχνουν πως η τελική επιλογή του θα είναι Αμερικανική. Επιλογή τής οποίας στρατηγική προτίμηση παραμένει η Τουρκία.
Γενικά, η Ελλάδα, έτσι που την κατάντησαν οι πολιτικοί κι έτσι που την υποβαθμίζει συνεχώς η νόθα σοσιαλιστική Κυβέρνηση σέρνεται προς ένα εθνικό άγνωστο. Το προσκήνιο εμφανίζεται γιγαντωμένο, μέσα σ' ένα οικονομικό περίβλημα, εντός τού οποίου πολτοποιούνται εθνοϊστορικά κεκτημένα τής Πατρίδας. Η ελληνική διπλωματία έχει "καπελωθεί" από την τωρινή (και την πρόφατη πρώην νεοδημοκρατική) Εξουσία. Ούτε την κατάργηση τής made in USA ταξιδιωτικής βίζας πετύχαμε! Πόσο μάλλον στην ευρύτερη αμερικανική γεωπολιτική υποστήριξη μπορούμε να ποντάρουμε...
Ο κώδωνας τού κινδύνου είναι όχι μόνο ηχηρός αλλά και πολλαπλός στην επικινδυνότητά του. Η οικονομική πρόσοψη είναι μεν υπαρκτή αλλά σημειολογικά όχι η πλέον επικίνδυνη. Τα κυβερνητικά ανακοινωθέντα και τα φιλοκυβερνητικά έντυπα δίνουν την επιφάνεια, αποσιωπώντας τα παρασκηνιακά υπ' όψιν. Ζούμε κατάσταση κατευθυνόμενου ενδοελληνικού παραπετάσματος. Μήπως το πρωθυπουργικό ταξίδι στις ΗΠΑ θα μισοξεσκεπάσει ―έστω― κάποια τεκταινόμενα; Μάλλον όχι... Το ανίερο παρασκήνιο θα συνεχιστεί χαντακωμένο σε κενές μεγαλοστομίες. Ο Συνταγματικός πολίτης παραμένει αμελητέος για την έντιμη πληροφόρηση. Μεσαίωνας στην 3η χιλιετία!...

Ανδρέας Γ. Λαμπίκης

Ετικέτες