Την επομένη της απόφασης της Χάγης θα ξυπνήσουμε με τα ελληνικά νησιά να "επιπλέουν" στην τουρκική υφαλοκρηπίδα
Του Νίκου Κουρή, τέως υφυπουργού Εθνικής Άμυνας και επίτιμου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ
Πριν από πολλά χρόνια απέκτησαν οι υπηρεσίες μας ένα απόρρητο κείμενο του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, το οποίο περιείχε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση της τουρκικής στρατηγικής στην περιοχή μας. Ήταν γραμμένο σε απλοϊκή γλώσσα, αλλά τα όσα ανέφερε ήταν πολύ σοβαρά και δεν άφηναν αμφιβολίες για τους στόχους της πολιτικής της Άγκυρας σε σχέση με την Ελλάδα ούτε για την αυθεντικότητά του. Έγραφε το τουρκικό εγχειρίδιο: "Τα ανατολικά νησιά του Βορείου Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος) περικλείουν τα παράλια της Ανατολίας στο Αιγαίο. Τα νησιά αυτά κατέχουν θέσεις στις προσβάσεις εισβολής στην Ανατολία και αποτελούν προφυλακή για την άμυνά της σε περίπτωση επίθεσης...". Και συνέχιζε το κείμενο του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου: "...Οι παρακάτω πραγματικότητες αποδεικνύουν ότι σ' έναν πόλεμο η ελληνική αντίσταση θα είναι αδύνατη. Τα νησιά βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα και η αποστολή δυνάμεων από τη μητέρα πατρίδα για την προστασία τους θα είναι πολύ δύσκολη. Ακόμη περισσότερο αφού, με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης, είναι ανοχύρωτα...". Και καταλήγει η ανάλυση του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας: "Από απόψεως ασφάλειας της Τουρκίας, εκτός των σημερινών συνόρων, υπάρχει ανάγκη δημιουργίας μιας ζώνης ασφαλείας που να συμπεριλαμβάνει και τα κοντινά νησιά». Σαφές το κείμενο... Εξάλλου, μιλώντας από χειρογράφου, ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Τ. Οζάλ, σε λόγο του στη Βουλιαγμένη στις 13 Ιουνίου 1988, ανέλυσε τα αίτια της ελληνοτουρκικής διαμάχης, όπως τα αντιλαμβάνεται η Τουρκία! «Το κύριο χαρακτηριστικό», είπε, «του εθνικού κράτους (της Τουρκίας) είναι η ευαισθησία στα εθνικά του συμφέροντα. Η περίοδος Βενιζέλου - Ατατούρκ, στην οποία οικοδομήθηκε το σημερινό στάτους κβο, δεν έχει ομοιότητα με τη σημερινή εποχή».
Επομένως, συμπληρώνουμε εμείς, πρέπει να αλλάξει...
Ανατρέχοντας στην Ιστορία, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία καταβάλλει αυτήν την προσπάθεια από την εποχή του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά το διάστημα της κατοχής της χώρας μας από τις δυνάμεις του Άξονα, η Άγκυρα ζήτησε από τους εμπόλεμους να στείλει στρατό στα ανατολικά νησιά μας για να τους... απαλλάξει από τη δουλεία της φύλαξής τους! Στη διάρκεια των εργασιών για τη σύναψη της Συνθήκη Ειρήνης στο Παρίσι το 1947, προσπάθησε να ματαιώσει την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Εκμεταλλευόμενη το φιάσκο της απόσυρσης των δυνάμεών μας από την ενοποιημένη δομή της Συμμαχίας το 1975 αρνήθηκε να αποδεχθεί την επάνοδό τους αν δεν συμφωνούσαμε στην αναδιάταξη των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο. Την προσπάθεια της Άγκυρας την υποστήριζαν οι ΗΠΑ με τους εκπροσώπους τους στο ΝΑΤΟ. Η προσπάθεια της Άγκυρας δεν απέδωσε γιατί συνάντησε την αντίσταση ενός πατριώτη πολιτικού, του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ, τον οποίο υποστήριξαν στον αγώνα του αξιωματικοί του Επιτελείου υπό τον Α’ Υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ.
Ο Αβέρωφ συγκρούστηκε με τον Μητσοτάκη, υπουργό Εξωτερικών τότε, ο οποίος συμφωνούσε με τους ΝΑΤΟϊκούς και ήθελε την εγκατάσταση των στρατηγείων στη χώρα μας χωρίς προηγουμένως να καθοριστούν τα όρια ευθύνης των ελλήνων (ΝΑΤΟϊκών) διοικητών, κάτι που ήταν αντίθετο με την εθνική μας πολιτική.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός και υπουργός Άμυνας, μετά τις εκλογές του 1981 είχε καταστήσει σαφή την ελληνική θέση πάνω στο θέμα αυτό. Στις προγραμματικές δηλώσεις της 23ης Νοεμβρίου 1981 είπε: «Στο θέμα του Αιγαίου πρέπει να καταστήσουμε σαφές τόσο προς τους γείτονές μας όσο και προς την Ατλαντική Συμμαχία πως τα χερσαία, εναέρια και θαλάσσια σύνορά μας καθώς και τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Κατοχυρώνονται από διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες και από τη διεθνή πρακτική».
Για την επίτευξη των επεκτατικών της σχεδίων η Άγκυρα «κατασκεύασε» στο παρελθόν διάστημα έναν αριθμό τεχνητών προβλημάτων για να συντηρεί την ένταση στο Αιγαίο και να προβάλλει τις απαιτήσεις της στο διεθνές περιβάλλον.
Τα προβλήματα αυτά κατά τους Τούρκους είναι:
• Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.
• Ο εθνικός μας εναέριος χώρος.
• Το εύρος των χωρικών μας υδάτων.
• Ο αφοπλισμός των νησιών μας στο Αιγαίο.
• Η εναέρια κυκλοφορία, η έρευνα - διάσωση.
• Οι λεγόμενες «γκρίζες ζώνες».
Η εθνική μας πολιτική αναγνωρίζει ως υπαρκτό πρόβλημα μόνο εκείνο της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, που είναι νομικό θέμα.
Παρά την πίεση που δεχθήκαμε μετά την επανένταξη, δεν καμφθήκαμε και δεν συμφωνήσαμε στον επανακαθορισμό των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης. Όμως τον Δεκέμβριο του 1992, χωρίς να υπάρχει απόφαση του ΚΥΣΕΑ για αλλαγή της εθνικής πολιτικής που ακολούθησαν επί σειρά ετών μεγάλοι έλληνες πολιτικοί, η αντιπροσωπεία μας στη Σύνοδο της DPC στις Βρυξέλλες, στις 11 Δεκεμβρίου 1992, δέχθηκε πρόταση του ΝΑΤΟ για κατάργηση των ορίων στη Νότια Περιοχή, γεγονός που υλοποιούσε τη θέση του Μητσοτάκη που είχε το 1981 προκαλέσει την οργή του Αβέρωφ.
Θα επαναλάβουμε εδώ ότι στο θέμα αυτό υπήρχε πλήρης συμφωνία δύο πολιτικών ανδρών διαφόρου ιδεολογικής τοποθέτησης, που όμως τους ένωνε ο αγνός πατριωτισμός.
Επακολούθησε σχεδόν μια δεκαετία διαβουλεύσεων για το νέο καθεστώς του Αιγαίου, στη διάρκεια της οποίας η Ουάσινγκτον πρόσφερε βοήθεια στην Άγκυρα για την πραγματοποίηση των στόχων της.
Είναι γνωστή η ιστορία του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Σώφλυ το 1977 «περί ασυνήθων γεωγραφικών ρυθμίσεων του παρελθόντος στο Αιγαίο», που ανάγκασε τον Γεώργιο Ράλλη να τον χαρακτηρίσει «persona non grata», ως και οι πρόσφατες δηλώσεις του State Department περί της ανάγκης «εκ νέου ανάγνωσης των κειμένων που καθορίζουν το καθεστώς του Αιγαίου».
Επαναλαμβάνεται ότι η εθνική πολιτική που εγκαινίασε ο Ε. Αβέρωφ στο θέμα της υλοποίησης της συμφωνίας επανένταξης και γενικότερα τα θέματα του Αιγαίου, υπήρξε εθνική ομοφωνία και συνεχίστηκε η ίδια πολιτική από τον Ανδρέα Παπανδρέου, πρωθυπουργό και υπουργό Άμυνας.
Επανερχόμαστε στα τωρινά.
Αν δεχθούμε συζητήσεις εφ' όλης της ύλης, ποιο θα είναι το αντιστάθμισμα των απαιτήσεων της Τουρκίας, που σε τελευταία ανάλυση επιδιώκει την απόκτηση ελληνικών εδαφών στο Αιγαίο και στον Έβρο;
Η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης; Είναι αυτή ικανή παραχώρηση της Τουρκίας για ό,τι αυτή ζητά από εμάς;
Οι Τούρκοι ζητούν εθνικό μας χώρο, έδαφος, χωρικά ύδατα και αρμοδιότητες αεράμυνας πάνω από ελληνικά εδάφη. Αυτό το τελευταίο είναι ιδιαίτερης σημασίας. Έχοντας οι Τούρκοι εξασφαλίσει την ευθύνη αεράμυνας στο ανατολικό Αιγαίο, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, θα ακολουθήσει αναπόφευκτα η αναδιάρθρωση των FIR Αθηνών - Κωνσταντινούπολης. Έχοντας επικρατήσει από πλευράς αρμοδιοτήτων στο ανατολικό Αιγαίο, δεν νομίζω ότι οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν μια μεγάλης κλίμακας επίθεση κατά της Ελλάδας. Πιθανόν να επιχειρήσουν εναντίον μικρονησίδων. Τη στρατιωτική τους δύναμη οι γείτονες τη χρησιμοποιούν για την άσκηση πολιτικής κανονιοφόρων εναντίον μας και για επίδειξη δύναμης. Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν άλλα πιθανά σενάρια για τη συνέχιση της τουρκικής επιθετικότητας.
Τις μέρες αυτές στάλθηκε επιστολή από τον πρωθυπουργό μας στον τούρκο ομόλογό του, με περιεχόμενο την προσεχή συνάντησή τους και τις σχετικές συνομιλίες. Από τη διατύπωση της επιστολής, του μέρους που δόθηκε στον Τύπο, δεν είναι σαφές αν οι συνομιλίες θα αφορούν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μόνο ή και άλλα «προβλήματα» του Αιγαίου, όπως τα εννοούν οι Τούρκοι.
Προσωπικά έχω επιφυλάξεις για την αντικειμενικότητα των διεθνών διαιτητικών οργάνων. Εκτιμώ ότι στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας θα λάβουμε πολύ λιγότερα απ' ό,τι προσδοκούμε και ότι την επομένη της απόφασης του δικαστηρίου θα ξυπνήσουμε με τα ελληνικά νησιά να «επιπλέουν» στην τουρκική υφαλοκρηπίδα! Το αίσθημα της ανησυχίας που με διακατέχει για την αντικειμενικότητα της Χάγης βασίζεται στη στάση των «φίλων» μας μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο απέναντι στη χώρα μας, στα χρόνια της συμμετοχής μας στο ΝΑΤΟ και, τελευταία, με τον τρόπο αντιμετώπισης της Ελλάδας στην πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση.
Δεν θα αποτελούσε έκπληξη αν, για την ολοκλήρωση των επεκτατικών της οραμάτων, η Τουρκία χρησιμοποιούσε σαν «πολιορκητικό κριό» την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν οι γείτονές μας επιτύχουν πλήρη ένταξη. Σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο η Τουρκία, λόγω πληθυσμιακού μεγέθους, θα έχει ανάλογη ποσόστωση στα όργανα της Ένωσης. Αυτό θα της δίνει τη δυνατότητα σύναψης συμμαχιών στους μηχανισμούς της Ένωσης για την εξυπηρέτηση των στόχων της. Επομένως δεν θα είναι ακατόρθωτο να επιτύχει, σαν «προσφορά» της στην ασφάλεια και στην αναχαίτιση της λαθρομετανάστευσης, τη συγκρότηση μιας δύναμης Ακτοφυλακής για τον έλεγχο των κινήσεων στο στενό μεταξύ Ανατολίας και ελληνικών νησιών. Η δύναμη αυτή θα επιδιωχθεί να είναι μεικτή, από Έλληνες και Τούρκους.
Σε μια τέτοια (υποθετική) περίπτωση, εκτός από τη θάλασσα και τον αέρα του ανατολικού Αιγαίου, οι γείτονές μας θα αποκτήσουν και έδαφός μας. Την παρουσία τούρκων ενόπλων στο έδαφός μας θα ακολουθήσει έφοδος πλήθους «ευρωπαίων» Τούρκων από την απέναντι ακτή, μαζί με άφθονο χρήμα. Έτσι, η Τουρκία θα βρεθεί σε απόσταση αναπνοής από τον τελικό της στόχο.
Δεν θα κουραστούν να μας περιμένουν οι Τούρκοι δεκαετίες πολλές. Μας έχουν μάθει. Απλώς θα μας περιμένουν να διαπράξουμε το επόμενο σφάλμα...
STRATEGY-GEOPOLITICS
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Γ. Παπανδρέου: «Κορυφαίος διπλωμάτης ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος»
«Υπήρξε κορυφαίος διπλωμάτης, ο οποίος καθ’ όλη του τη σταδιοδρομία, εργάσθηκε με αυταπάρνηση, αξιοπρέπεια και αξιομνημόνευτη παρρησία, με νηφαλιότητα και ήθος και πάντοτε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.», δήλωσε ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου για το θάνατο του Βύρωνα Θεοδωρόπουλο.
"Με πολυετή και ανεκτίμητη εμπειρία, έχοντας υπηρετήσει στις Μόνιμες Αντιπροσωπείες στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, στον OΗΕ και στο ΝΑΤO, στην Κωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα και στην Αλεξάνδρεια, ο Βύρων Θεοδωρόπουλος διετέλεσε και ως Μόνιμος Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών και παράλληλα Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων, για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.", τόνισε ο κ. Παπανδρέου.
Ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι "η πολύτιμη προσφορά του στο Υπουργείο Εξωτερικών και στη χώρα μας, ήταν ανιδιοτελής και συνεχίσθηκε και μετά την συνταξιοδότησή του", προσθέτοντας ότι "η Ελλάδα έχασε έναν σημαντικότατο συγγραφέα και στοχαστή, ο πολιτικός κόσμος έναν αξιόπιστο σύμβουλο, και το Υπουργείο Εξωτερικών έναν πολύτιμο καθοδηγητή".
enet.gr
Σημ:
Διετέλεσε ως Γενικός Πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 κατά τα ανθελληνικά γεγονότα των "Σεπτεμβριανών".
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Δημοψήφισμα ΤΩΡΑ για τα ληστρικά μέτρα
Υπάρχει εναλλακτική λύση στην αποικιοποίηση
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Τα ληστρικά μέτρα που μας επιβάλλει το Διευθυντήριο της Ε.Ε., σαφώς δίνουν την εικόνα μιας πλήρους αποικιοποίησης της χώρας από την υπερεθνική ελίτ.
Και δεν πρόκειται απλώς για την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων συνταγών της Ε.Ε., όπως υποστηρίζουν κάποιοι στην Αριστερά. Αλλο πράγμα η εφαρμογή παρόμοιων μέτρων με την τυπική συναίνεση των λαών (όπως σε Βρετανία, Ολλανδία, Σουηδία κ.λπ.) και εντελώς άλλο η αναγκαστική εφαρμογή παρόμοιων μέτρων, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα. Ιδιαίτερα, όταν τα μέτρα αυτά δεν έχουν την παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση, αφού, ως γνωστόν, το κυβερνών κόμμα εξελέγη με ένα πρόγραμμα που προέβλεπε εντελώς αντίθετα μέτρα από αυτά που εφαρμόζει σήμερα. Και αυτό, ενώ η ηγεσία του (όπως και αυτή της Ν.Δ.) είχε πλήρη επίγνωση της κρίσης -η οποία βασικά είναι χρόνια- και συνειδητά εξαπατούσε τον λαό με τη βοήθεια των πολιτικών και οικονομικών ελίτ που ελέγχουν τα ΜΜΕ, οι οποίες ήξεραν ότι μόνο ένα «σοσιαλιστικό» κόμμα που ελέγχει τα συνδικάτα θα μπορούσε να περάσει παρόμοια μέτρα! Ούτε, βέβαια, μπορεί να παίρνει κανείς σοβαρά υπόψη πληρωμένες δημοσκοπήσεις που επικαλούνται οι ελίτ και δήθεν δείχνουν λαϊκή έγκριση των μέτρων. Οταν η Ελλάδα έχει γίνει πασίγνωστη για το μαγείρεμα των επίσημων στατιστικών στοιχείων (δεν είναι βέβαια μόνη!), αποτελεί κακόγουστο ανέκδοτο η επίκληση των δήθεν αμερόληπτων πορισμάτων των δημοσκοπήσεων, και μάλιστα σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα για τις ελίτ που χρηματοδοτούν τις δημοσκοπήσεις αυτές...
Τα επιβαλλόμενα μέτρα παρουσιάζονται, σε μια μαζική πλύση εγκεφάλου από τις ελίτ, τους «αναλυτές» τους και τα ΜΜΕ, ως αναπόφευκτα. Γεγονός όμως που αληθεύει μόνο εάν πάρουμε δεδομένο το θεσμικό πλαίσιο της σημερινής παγκοσμιοποίησης, δηλαδή τις ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές, που είναι η απώτερη αιτία, και των συνακόλουθων συνθηκών Μάαστριχτ, Λισαβόνας, του Συμφώνου Σταθερότητας κ.λπ. Στο πλαίσιο αυτό, η ανταγωνιστικότητα παίζει κρίσιμο ρόλο σε μια εξαγωγική οικονομία, που στηρίζει την ανάπτυξή της στην ελεύθερη κίνηση εμπορευμάτων και κεφαλαίου (όπως η Γερμανία και η... Κίνα). Η δε ανταγωνιστικότητα μιας χώρας εξαρτάται από το χαμηλό κόστος παραγωγής (που είναι συνάρτηση των μισθών, της παραγωγικότητας, της σταθερότητας των τιμών, αλλά και των εργοδοτικών εισφορών/φόρων κ.λπ.). Το ευρώ, λοιπόν, δεν μπορεί να διαχωριστεί από το Σύμφωνο Σταθερότητας, όπως ανόητα υποστηρίζει η ρεφορμιστική Αριστερά, γιατί είναι ο συνδυασμός αυτός που, στο δεδομένο θεσμικό πλαίσιο, μπορεί να επιτύχει τη νομισματική σταθερότητα και την ανταγωνιστικότητα των αναπτυγμένων οικονομιών στην ευρωζώνη, εφόσον χωρίς τις πολιτικές συμπίεσης των μισθών, τιμών και συναφών ελλειμμάτων, πράγματι δεν θα μπορούσε η «Ε.Ε. των κεφαλαίων» να επιβιώσει στον ανταγωνισμό με ΗΠΑ, Κίνα, κ.λπ. Ετσι, η ευρωζώνη διαμορφώθηκε με βάση τις ανάγκες οικονομιών όπως η γερμανική, οι οποίες ελάχιστη σχέση έχουν με τις ανάγκες χωρών όπως η ελληνική ή άλλες χώρες στον Ευρωπαϊκό Νότο.
Το σύνθημα, επομένως, «κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας» είναι αποπροσανατολιστικό, γιατί ουσιαστικά μεταθέτουμε το θέμα να λυθεί στην ΟΝΕ, όταν θ' αλλάξει ο γενικός συσχετισμός δυνάμεων μέσα σε αυτήν, δηλαδή... σε τρία τέρμινα. Στο μεταξύ, ο ελληνικός λαός θα έχει γονατίσει μέσα στη νεοφιλελεύθερη ανέχεια και την ανεργία (που, σήμερα, συνήθως καταλήγει στον συντηρητισμό και την απάθεια, βλ. π.χ. το βρετανικό παράδειγμα). Αντίστοιχα, το σύνθημα της «απείθειας στην Ε.Ε.» καταντά ρητορικό, όταν το κυβερνών κόμμα ελέγχει τα κυριότερα συνδικάτα, από τα οποία άλλωστε προκύπτουν στη συνέχεια επαγγελματίες πολιτικοί στο κόμμα!
Από την άλλη μεριά όμως, θα μπορούσε να προταθεί ένα εναλλακτικό «πακέτο» μέτρων σαν το παρακάτω που, ακόμη και στο υπάρχον σύστημα της οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», θα μπορούσε να εξασφαλίσει:
* Την έξοδο από τη σημερινή δημοσιονομική κρίση (όχι, βέβαια, από τη χρόνια οικονομική κρίση, που είναι συνάρτηση μακροπρόθεσμων ριζικών αλλαγών στην παραγωγική και καταναλωτική δομή της χώρας), χωρίς το σημερινό πετσόκομμα κοινωνικών κατακτήσεων, τη μαζική ανεργία και τη φτώχεια για δεκαετίες.
* Πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη (όχι αυτή που επικαλείται η κυβέρνηση!) για την έξοδο από την κρίση, επιβάλλοντας σε αυτούς που κυρίως ωφελήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τον υπέρογκο δανεισμό, να πληρώσουν το χρέος από τις πελώριες περιουσίες που συγκέντρωσαν με τη φοροδιαφυγή, αισχροκέρδεια κ.λπ.
* Τη δημιουργία των προϋποθέσεων για οικονομική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) και υπέρβαση του άσκοπου καταναλωτισμού στο μέλλον.1
Η θεμελιακή προϋπόθεση για ένα παρόμοιο πακέτο μέτρων είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας στο οικονομικό επίπεδο, που σήμερα έχει καταλυθεί. Αυτό συνεπάγεται την άμεση έξοδο από την ευρωζώνη -λύση που προτείνουν ακόμη και ορθόδοξοι οικονομολόγοι του Χάρβαρντ (με άλλο βέβαια σκεπτικό και σαν προσωρινό μέτρο),2 σε αντίθεση με τους δικούς μας φωστήρες «αριστερούς» διανοούμενους, που προβλέπουν, τη συντέλεια του κόσμου από παρόμοια ενέργεια! Για να μην είναι όμως οδυνηρή η διαδικασία αυτή, θα πρέπει να συνδυαστεί με ένα συμπληρωματικό «πακέτο» μέτρων, όπως τα παρακάτω, που θα γίνουν εφικτά μετά την έξοδο από την ΟΝΕ και τη συνακόλουθη αποδέσμευσή μας από το Σύμφωνο Σταθερότητας:
1) Λογική υποτίμηση της «νέας δραχμής», που θα εισαγόταν στη θέση του ευρώ -πράγμα που θα έκανε φτηνότερο τον τουρισμό και τα εξαγωγικά προϊόντα μας, που τώρα υποφέρουν από το ακριβό ευρώ που επιβάλλει το Διευθυντήριο, ενώ συγχρόνως θα έκανε ακριβότερα τα εισαγόμενα προϊόντα- πράγμα που θα έδινε σημαντική προστασία στην ντόπια αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή. Τα εισαγόμενα είδη πρώτης ανάγκης θα μπορούσαν να επιχορηγούνται (για να μην χτυπηθούν τα λαϊκά στρώματα), με χρήματα από τα έσοδα που θα προέκυπταν από έναν βαρύ επιπρόσθετο φόρο στα εισαγόμενα είδη πολυτελείας, ενώ έλεγχοι στις τιμές θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τις μη απαραίτητες ανατιμήσεις.
2) Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους (με την απειλή κήρυξης άμεσης χρεοκοπίας, δηλαδή στάσης των πληρωμών τοκοχρεολυσίων σε περίπτωση μη αποδοχής της), με στόχο τη σημαντική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και την αντιστάθμιση των συνεπειών της υποτίμησης στο υπάρχον χρέος.
3) Σταδιακή αποπληρωμή του χρέους με έσοδα που θα προέλθουν βασικά από έναν άκρως προοδευτικό έκτακτο φόρο ακίνητης και κινητής περιουσίας (π.χ. για περιουσίες πάνω από 1 εκατ. ευρώ, που βρίσκονται είτε στην Ελλάδα είτε σε καταθέσεις του εξωτερικού), με παράλληλη εισαγωγή αυστηρών ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίου, ώστε να σταματήσει η συνεχής εκροή κεφαλαίων των ελίτ, που μόνο τους τελευταίους μήνες ξεπερνά τα 10 δισ. ευρώ,3 και να ελεγχθεί η κερδοσκοπία.
Ο συνδυασμός των μέτρων αυτών θα σήμαινε περισσότερες δουλειές και εισοδήματα, καθώς και μείωση της πελώριας ανισοκατανομής εισοδήματος, αντί για την ανεργία, τη φτώχεια και τη μεγαλύτερη ανισότητα στις οποίες μας καταδικάζουν οι ευρωπαϊκές και ντόπιες ελίτ. Εάν, λοιπόν, η πολιτική ελίτ ενδιαφέρεται έστω για τα προσχήματα «δημοκρατικότητας», ας προχωρήσει σε άμεσο δημοψήφισμα για την έγκριση ή απόρριψη των ληστρικών μέτρων, ώστε να συζητηθούν δημόσια οι εναλλακτικές προτάσεις, εφόσον, βέβαια, εξασφαλιστούν οι όροι απόλυτης ισηγορίας στα ΜΜΕ. Εάν, αντίθετα, η κυβέρνηση επιλέξει τη «νομιμοποίηση» των μέτρων με βάση τις δημοσκοπήσεις, δικαιολογημένα θα χαρακτηριστεί -ιδιαίτερα αν αρχίσει να καταφεύγει στη βία για να καταπνίξει τη λαϊκή αντίδραση (όπως ήδη άρχισε να κάνει)- «κοινοβουλευτική χούντα» και θ' αντιμετωπιστεί ανάλογα...
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
1. Βλ. περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία (αρ. 20-21) & Η Παγκόσμια Κρίση, η Ελλάδα και το Αντισυστημικό Κίνημα (Κουκκίδα, 2009) κεφ. 14.
2. Martin Feldstein, «Let Greece take a eurozone "holiday"», Financial Times, 16/2/2010.
3. Helena Smith, «Super-rich move billions out as debt crisis overwhelms, Greece», Observer, 7/2/2010.
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Αεροπορική βάση στην Ίμβρο κατασκευάζει η Τουρκία !
Προωθημένη αεροπορική βάση επιχειρήσεων με διάδρομο αποπροσγείωσης μαχητικών αεροσκαφών μήκους 2.100 μ. κατασκευάζουν οι Τούρκοι με άκρα μυστικότητα στην Ίμβρο το νησί που η Άγκυρα μετέτρεψε σε ανοικτή φυλακή για να διώξει τους Έλληνες κατοίκους του.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα η αεροπορική βάση...
...κτίζεται δίπλα (απόσταση 1,6 χλμ) από το κεντρικό στρατόπεδο του νησιού όπου εδρεύει ένα σύνταγμα ειδικών δυνάμεων, αλλά και η μονάδα του πυροβολικού (1,5 χλμ από την πρωτεύουσα το χωριό Παναγιά Μπαλωμένη).
Η μονάδα υποστηρίζει κυρίως τους εκτοξευτές των πυραύλων WS-1 των 302 χλστ, εμβέλειας 80 χλμ. που εδράζονται σε τετραπλούς εκτοξευτές και στοχεύουν τη Λήμνο.
Το αεροδρόμιο θα έχει την δυνατότητα υποστήριξης των δύο βασικών τύπων μαχητικών αεροσκαφών, F-16C/D και F-4Ε 2020 Terminator (λόγω του οριακού μήκους του διαδρόμου για απογειώσεις με πλήρες οπλικό φορτίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί κυρίως σε συνθήκες επιχειρήσεων ή για αναγκαστικές προσγειώσεις μαχητικών), των μεταγωγικών αεροσκαφών C-130 και C-160 της Tουρκικής Αεροπορίας, καθώς και όλων των ελικοπτέρων.
Το αεροδρόμιο θα εξυπηρετεί αποκλειστικά στρατιωτικούς σκοπούς.
Η κίνηση της Άγκυρας είναι καθαρά επιθετική , ειδικά αν συνδυαστεί με τις εργασίες αναβάθμισης του κεντρικού λιμανιού του νησιού του Κάστρου που βρίσκεται βορειοανατολικά, τις νέες αποθήκες πυρομαχικών που κτίζονται συνέχεια και τα έργα υποδομής και υποστήριξης βόρεια της πρωτεύουσας του νησιού.
Οι εργασίες έχουν ενταθεί από το περασμένο καλοκαίρι κα σίγουρα αυτό δεν είναι άσχετο με ην Ελληνική κινητικότητα λίγα μίλια βορειοδυτικά στα πετρελαϊκά πεδία της Θάσου και του Μπάμπουρα.
Δημιουργείται μία προωθημένη αεροπορική βάση, λίγα μίλια βορειοανατολικά της Λήμνου και νοτιοανατολικά της Σαμοθράκης, ανάλογη με την Σμηναρχία Μάχης της Λήμνου, προφανώς για να υποστηρίζει τις βάσεις Μπαλίκεσερ και την Μπαντίρμα, αλλά και για να αποτελεί εφαλτήριο σε αποβατικές ενέργεις στο βόρειο Αιγαίο.
Το αεροδρόμιο κατασκευάστηκε σε εκτάσεις που ανήκαν σε Έλληνες στους οποίους δε τους αναγνωρίστηκαν οι παλαιοί τίτλοι κυριότητας και έτσι τα κτήματα αυτά περιήλθαν στην κατοχή του Τουρκικού δημοσίου.
Την περασμένη εβδομάδα η Τουρκική εφημερδία Taraf, δημοσίευσε απομαγνητοφωνημένη ομιλία Τούρκου συνταγματάρχη στην οποία ο Τούρκος αξιωματικός παραδεχόταν ότι βάσει οργανωμένου σχεδίου και για να διώξουν τους Έλληνες ομογενείς από την Ίμβρο μετέτρεψαν το 1965 το νησί σε ανοικτή φυλακή και το ίδιο πρότεινε να εφαρμοστεί μετά την κατάληψη του βόρειου Έβρου στην επίθεση που σχεδιαζόταν εκεί το 2003 βάσει των αποκαλύψεων της Taraf.
taraf.com.tr
Ετικέτες Πολιτικές ειδήσεις
Μίκης Θεοδωράκης: Ε Ι Ν Α Ι Ν Τ Ρ Ο Π Η!
Μίκης Θεοδωράκης:
Submitted by antibaro on Wed, 17/02/2010 - 22:34
Μίκης Θεοδωράκης
Ε Ι Ν Α Ι Ν Τ Ρ Ο Π Η!
Διαβάζω στον Τύπο ότι σε λίγο θα εγκατασταθεί ένα «Διευθυντήριο» στη χώρα μας, που ουσιαστικά θα μας κυβερνά με δικτατορικό τρόπο. Τα μέλη του θα παίρνουν μόνα τους όλες τις καίριες αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν το χαρακτήρα τελεσιγράφων, που θα πρέπει η χώρα μας να εφαρμόζει χωρίς δικαίωμα γνώμης.
Τα σκληρά οικονομικά μέτρα που πρόκειται να λάβουν, θα βυθίσουν τις κοινωνικές τάξεις -τη μια μετά την άλλη- σε απόγνωση, που τελικά θα γενικευθεί και θα μας οδηγήσει σε δραματικές κοινωνικές συνθήκες και καταστάσεις.
Το χειρότερο είναι ότι δεν πρόκειται τίποτα να διορθωθεί. Γιατί οι αιτίες του ΚΑΚΟΥ δεν βρίσκονται στους αριθμούς αλλά στους ανθρώπους. Που οι πάντες εν γνώσει τους οδήγησαν τη χώρα εκεί που την οδήγησαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και όλοι μαζί.. Κι εμείς που τους ψηφίζουμε, παρακολουθούμε την κατάσταση πληγωμένοι γιατί μας ξεγέλασαν ΟΛΟΙ ΟΛΟΥΣ, καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη ΟΛΟΙ ΟΛΩΝ και χάσαμε τον εαυτό μας και την πατρίδα μας.
Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν αγαπάμε τη χώρα μας και γι’ αυτό τίποτα δεν μας σώζει.
Έτσι εκεί που φτάσαμε, τουλάχιστον ας μην ευτελιζόμαστε μπροστά στους ξένους..
Είναι ντροπή ένας λαός με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων να μην έχει 10 ικανούς ανθρώπους και να χρειάζεται τη βοήθεια των ξένων...
Αθήνα, 17.2.2010 - Μίκης Θεοδωράκης
Ετικέτες Πολιτική-Ενημέρωση
Aντιδράσεις αξιωματικών στις δηλώσεις Γ.Παπανδρέου περί "Απώλειας της εθνικής κυριαρχίας"
Πρωτόγνωρες αντιδράσεις από αξιωματικούς και των τριών Κλάδων και όλων των βαθμίδων καταγράφονται μετά την χθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για «μειωμένη εθνική κυριαρχία, λόγω κακού χειρισμού των οικονομικών μας». Η συγκεκριμένη δήλωση - «έτσι όπως χειριστήκαμε τα οικονομικά μας αφαιρείται και ένα κομμάτι τις κυριαρχίας μας» - δημιούργησε κύμα διαμαρτυριών μεταξύ των ένστολων το οποίο δεν έχει καταγραφεί άλλη φορά στο παρελθόν με εξαίρεση την περίπτωση των ... Ιμίων, όταν επιχειρήθηκε να φορτωθεί στους αξιωματικούς το φιάσκο της επιχείρησης.
«Η εθνική κυριαρχία χάνεται μόνο μετά από ήττα σε πόλεμο και εμείς δεν έχουμε χάσει κανένα πόλεμο. Αν νομίζει ότι έχει ηττηθεί αυτός είναι δικός του λογαριασμός, όχι όμως της Ελλάδας» ήταν η πιο αιχμηρή δήλωση που καταγράψαμε από ανώτερο αξιωματικό του Στρατού Ξηράς που υπηρετεί σε μονάδα των συνόρων.
Εξίσου αιχμηρή ήταν και η άποψη έτερου, ιπτάμενου αξιωματικού της Π.Α.: «Υπεύθυνοι για την διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας είμαστε εμείς που πολεμάμε καθημερινά στον ουρανό με τους απέναντι εισβολείς. Εμείς κερδίζουμε σχεδόν όλες τις μάχες. Αν κάποιοι άλλοι χάνουν μάχες στο χρηματιστήριο ή στα ομόλογα ή έχουν κλέψει τόσα λεφτά και τώρα ήρθε η ώρα της πληρωμής αυτό είναι δικό τους θέμα όχι της Ελλάδας και σίγουρα δεν έχει σχέση με την εθνική μας κυριαρχία».
Ακόμα και ο πρόεδρος της Ν.Δ. Α.Σαμαράς που εμφανίζει ιδιαίτερα συναινετικό πνεύμα έναντι της κυβέρνησης με αφορμή την δήλωση αυτή κάλεσε τον πρωθυπουργό «να είναι πιο προσεκτικός σε αυτά που λέει περί εθνικής κυριαρχίας»
Για πρώτη φορά το κλίμα που καταγράφεται μεταξύ των αξιωματικών είναι τόσο «βαρύ» για μιά κυβέρνηση τεσσάρων μηνών. Και βέβαια δεν έχει να κάνει μόνο με τις δηλώσεις Παπανδρέου. Η κυβερνητική μεθόδευση για αύξηση των ορίων ηλικίας και περικοπή επιδομάτων, οδοιπορικών κλπ. από έναν κλάδο ο οποίος όχι απλώς αμοίβεται πενιχρά σε σχέση με αυτό που προσφέρει, αλλά δεν συγκρίνονται οι όροι και οι συνθήκες εργασίας με κανένα άλλο επάγγελμα, έχει δημιουργήσει εκρηκτική κατάσταση.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στο Πολεμικό Ναυτικό πριν από πέντε ημέρες τέθηκε θέμα παραίτησης του Α/ΓΕΝ Γιώργου Καραμαλίκη καθώς το Ναυτικό Νοσοκομείο για πρώτη φορά εντάχθηκε στο σύστημα εφημεριών του ΕΣΥ (!) ενώ οριακά ανταποκρίνεται στις νυν υποχρεώσεις του έναντι των δικαιούχων! Η παραίτηση απετράπη κυρίως λόγω του γεγονότος ότι ο ίδιος δεν θέλησε λίγες ημέρες πριν από την βέβαιη αποστρατεία του να δημιουργήσει πολιτικό ζήτημα.
Η χθεσινή απουσία της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου από την τελετή ένταξης των επιθετικών ελικοπτέρων AH-64DHA στα Μέγαρα, δεν ήταν μία απλή «παράλειψη λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων», ήταν μία εσκεμμένη ενέργεια από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας η οποία πλέον βρίσκεται σε ανοικτή αντιπαράθεση με το προσωπικό των Ε.Δ.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ε.Βενιζέλος έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο που περικλείει αυτή η δυσαρέσκεια και επιχειρεί να καθυστερήσει ή να βελτιώσει τις τελικές ρυθμίσεις για το συνταξιοδοτικό στο μέτρο του δυνατού. Διότι δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι μπορεί λόγω της φύσεως του επαγγέλματος η δυσαρέσκεια των αξιωματικών να «βράζει» υπογείως, αλλά ο υπόγειος «βρασμός» είναι πιο επικίνδυνος από αυτόν που εκτονώνεται...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Νυχτώνει πάνω από την Ελλάδα
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
12/2/2010
Είναι αναγκαίο να περιμένουμε λίγα 24ωρα για να αντιληφθούμε σε βάθος τι έγινε χθες στις Βρυξέλλες αναφορικά με την Ελλάδα. Αν δηλαδή υπάρχει κάτι και τι ακριβώς είναι αυτό που συνοδεύει με τη μορφή συγκεκριμένων μέτρων την πολιτική δήλωση στήριξης της Ελλάδας εκ μέρους της ΕΕ, έναντι της οποίας ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αποδέχθηκε να τεθεί η χώρα μας όχι απλώς υπό την κηδεμονία της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και του απεχθούς Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ο πρωθυπουργός προσπάθησε απεγνωσμένα να πείσει τον ελληνικό λαό ότι το ΔΝΤ θα δώσει μόνο την «τεχνογνωσία» του χωρίς βεβαίως να κατορθώσει να ελαφρύνει την πίκρα κανενός. Οι πάντες γνωρίζουν ότι η παρουσία του ΔΝΤ σηματοδοτεί την έσχατη κατάπτωση της χώρας στην οποία εγκαθίσταται.
Είναι αναγκαίο να συλλέξουμε πληροφορίες από το Βερολίνο και το Παρίσι για το τι έγινε, να δούμε πώς θα παρουσιάσουν από σήμερα οι σοβαρές γερμανικές και γαλλικές εφημερίδες τα όσα διαδραματίστηκαν στο εξαιρετικά έντονο και σκοτεινό παρασκήνιο των τελευταίων δύο ημερών για να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε τεκμηριωμένη άποψη.
Απαιτείται επίσης να μελετήσουμε τις κινήσεις των κερδοσκόπων εναντίον της Ελλάδας από σήμερα, ιδίως των Αγγλων και των Αμερικανών, για να καταλάβουμε π.χ. αν η Ουάσιγκτον φοβάται μήπως η ελληνική κυβέρνηση δεν αγοράσει τελικά αμερικανικά F-16 και προτιμήσει γερμανικά Γιουροφάιτερ ή γαλλικά Ραφάλ υπό το κράτος γαλλογερμανικών πιέσεων.
Είναι υποχρεωτικό επίσης να περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα και την Τρίτη για να δούμε αν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και της ΕΕ συνολικά θα μορφοποιήσουν κάποια μέτρα στήριξης της Ελλάδας ή όχι.
Αυτή η αναμονή δεν υπαγορεύεται από πολιτική σωφροσύνη, αλλά μάλλον από την έσχατη ελπίδα ότι ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο αδιαπέραστα μαύρα κι άραχνα όσο φαίνονταν χθες, με βάση τα λεχθέντα από τον πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που έδωσε στις Βρυξέλλες.
Ολα αυτά βεβαίως αφορούν την εξωτερική πτυχή της κατάστασης, η οποία είναι και η λιγότερο σημαντική στη συνείδηση του κόσμου. Αναφορικά με την εσωτερική διάσταση της κρίσης, τα πράγματα είναι ζοφερά.
Ο πρωθυπουργός διακήρυξε χωρίς περιστροφές ότι απωλέσθηκε ένα τμήμα της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της χώρας. Είναι πολύ βαριά κουβέντα αυτή, σε βαθμό που διστάζουμε να περιγράψουμε αναλυτικά τι σημαίνει.
Ξένη κηδεμονία σημαίνει μερική διακυβέρνηση της χώρας από τους ξένους και πρέπει να διαπιστώσουμε εμπράκτως μέχρι πού φτάνει αυτή η ξένη εξουσία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και που φυσικά είναι ανάλγητη απέναντι στον λαό μας.
Επιπροσθέτως, ο Γ. Παπανδρέου ουσιαστικά προεξόφλησε και νέα μέτρα λιτότητας εναντίον του ελληνικού πληθυσμού, τα οποία προφανώς απαίτησαν οι Γερμανοί και τον υποχρέωσαν να υποκύψει.
Ο ελληνικός λαός έχει μπροστά του δύο τουλάχιστον εφιαλτικούς μήνες. Κυριολεκτικά εφιαλτικούς. Υπάρχει μια «λεπτομέρεια» των φετινών δανειακών αναγκών της χώρας μας που έχει γίνει ελάχιστα γνωστή και καθόλου κατανοητή από το ευρύ κοινό: πάνω από τα μισά χρήματα που απαιτείται να δανειστεί η χώρα μας για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της σε τοκοχρεολύσια παλαιότερων δανείων τα χρειάζεται για τον Απρίλιο και τον Μάιο, οπότε έχει υποχρεώσεις περίπου 23 δισεκατομμυρίων ευρώ!
Το ποσό είναι κολοσσιαίο και αυτό εξηγεί αφενός τη λύσσα με την οποία επιτίθενται οι κερδοσκόποι εναντίον της Ελλάδας από τώρα για να πετύχουν ακόμη υψηλότερα, ληστρικά επιτόκια δανεισμού μας και αφετέρου την άνεση που έχουν σε πολιτικό επίπεδο οι Γερμανοί και οι άλλοι ηγεμονικοί κύκλοι της ΕΕ για να εκβιάσουν τον Γ. Παπανδρέου και να του επιβάλουν τους όρους που εκείνοι θέλουν αναφορικά με την κηδεμονία της Ελλάδας και το πέρασμά της κάτω από ξένο οικονομικό ζυγό.
«ΜΟΝΤ»
Τώρα ομολογεί πικρές αλήθειες
Χρειάστηκε η βελτίωση προχθές του πολιτικού κλίματος μετά τη συνάντηση Σαρκοζί - Παπανδρέου στο Παρίσι για να βγει η γαλλική «Μοντ» και να διακηρύξει στο κύριο άρθρο της μερικές αλήθειες. Πρώτον, ότι τα κράτη χρεώθηκαν για να σώσουν τις τράπεζες και τώρα αυτές επιτίθενται στα χρεωμένα κράτη. Δεύτερον, ότι είναι «σχεδόν μηδενική» η περίπτωση να μην μπορέσει η Ελλάδα να πληρώνει τα χρέη της. Τρίτον, ότι οι ίδιες οι τράπεζες κερδοσκοπούν με τα ομόλογα των κρατών. Τέταρτον, ότι τρεις και μόνο τράπεζες -η Τζ. Π. Μόργκαν, η Γκόλντμαν Ζαξ και η Ντόιτσε Μπανκ- ελέγχουν το 75% (!) της αγοράς ασφάλισης κατά της μη αποπληρωμής δανείων (CDS), έχοντας έτσι τη δυνατότητα να γονατίσουν όποια χώρα βάλουν στόχο.
ethnos-online
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Ταλάτ: «Καμία επιστροφή εδαφών»
Ο Ταλάτ είπε ότι οι Ελληνοκύπριοι μπορούν να εγκατασταθούν σε τέσσερα χωριά της περιοχής, εάν το επιθυμούν
12/2/2010
Αρνητικός στην οποιαδήποτε επιστροφή εδάφους στους Ελληνοκύπριους και ειδικότερα της Καρπασίας, εμφανίστηκε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Ο Ταλάτ είπε ότι οι Ελληνοκύπριοι μπορούν να εγκατασταθούν σε τέσσερα χωριά της περιοχής, εάν το επιθυμούν.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, σχολιάζοντας τη δήλωση Ταλάτ, είπε ότι τα διάφορα ζητήματα που αφορούν βασικές πτυχές του Κυπριακού, όπως το εδαφικό, είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Εμείς, τόνισε, τις συζητούμε, τις διεκδικούμε και προσπαθούμε να πετύχουμε συνολική λύση, που να ικανοποιεί τις βασικές ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων και των Κυπρίων γενικότερα, και που να είναι δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική.
ethnos-online
Ετικέτες Διεθνή θέματα
Η Εξωτερική πολιτική και ο Αχμέτ Νταβούτογλου*
του Γιώργου Μπατζά
Όταν αναφερόμαστε στην εξωτερική πολιτική ενός κράτους τι εννοούμε;
Εξωτερική πολιτική, με άλλα λόγια εννοούμε ότι το κράτος είναι αυτό που προσπαθεί να ανταποκριθεί στη συμπεριφορά των άλλων διεθνών παραγόντων, και να ασκήσει επιρροή στο περιβάλλον του. Το κράτος προσπαθεί μέσω της εξωτερικής πολιτικής, να διατηρήσει και να αυξήσει κάθε δυνατότητα επιρροής του στο εξωτερικό της χώρας. Οι διεθνείς σχέσεις, είναι οι σχέσεις ανάμεσα σε κράτη. Οι σχέσεις αυτές που αναπτύσσονται είναι πολιτικές. Με την απλή γλώσσα εννοούμε ότι η θεωρία για το κράτος οφείλει να είναι και πολιτική φιλοσοφία του διεθνούς δικαίου. Έχει υποχρέωση το κράτος να εξηγεί στους πολίτες του γιατί τα κράτη πρέπει να θεωρούν ότι δεσμεύονται από τους κανόνες των διεθνών σχέσεων. Το Διεθνές δίκαιο δεν είναι τίποτα άλλο,παρά εξωτερικό κοινοτικό δίκαιο. Η εξουσία του απορρέει από την βούληση του κράτους ή της διεθνούς κοινότητας που είναι πρόθυμα να το επιβάλλουν. Αυτή είναι η θεωρητική πλευρά του ζητήματος. Γενικά η ισχύς των κρατών στο θέμα αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο. Συνήθως επικρατεί ο νόμος του ισχυρότερου. Αν μη τι άλλο, ας μη θέλουμε να το αποδεχτούμε πως σε πολλές περιπτώσεις εθνικών προβλημάτων αυτό ισχύει. Όπως πχ. η περίπτωση του Κυπριακού,Παλαιστινιακό κ.α.
Όμως ο Άγγλος καθηγητής Carr. Edward, έχει άλλη άποψη σχετικά με το θέμα: Αναφέρει ότι “η πολιτική πράξη πρέπει να στηρίζεται σε έναν συντονισμό της ηθικής και της ισχύος. Είναι εξίσου ολέθριο στην πολιτική να αγνοεί κανείς την ισχύ όσο είναι να αγνοεί την ηθική”1 Αναγνωρίζει την πολιτική ως αναγκαία, αλλά όχι ως μη ηθική2.
Έτσι από το 1974 βασικός στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ήταν και εξακολουθεί να είναι η αντιμετώπιση “εξ ανατολών κινδύνου”. Έκτοτε όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σε γενικές γραμμές αναπτύχθηκαν δύο βασικές σχολές σκέψεις όσον αφορά την εξωτερική πολιτική.
α) Ελληνοκεντρισμός και β)Ευρωκεντρισμός.
α) Ο Ελληνοκεντρισμός ανήκει στη σχολή σκέψεως του πολιτικού ρεαλισμού.
Πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος αποφυγής της πολεμικής σύρραξης, ως αποτέλεσμα της αναπόφευκτης σύγκρουσης συμφερόντων ανάμεσα στα κράτη, είναι η εξισορρόπηση της ισχύος και η αποτροπή των αναθεωρητικών, ηγεμονικών τάσεων.3
Όπως παράδειγμα, το διπλωματικό πολιτικό πλέγμα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Σαν πρώτη διαπίστωση σε γενικές γραμμές η Τουρκία είναι ο γεωπολιτικός αντίπαλος της Ελλάδας που συνεχίζει να έχει προκλητικά τις αναθεωρητικές βλέψεις στο Αιγαίο, που κατέχει στρατιωτικά το βόρειο μέρος της Κύπρου και εξελίσσεται σε περιφερειακή υπερδύναμη. Η αποτροπή πρέπει να είναι αξιόπιστη να καλύπτει και τον ελληνισμό της Κύπρου με την εφαρμογή του “Ενιαίου Αμυντικού δόγματος” Ελλάδας και Κύπρου.4 Το μοναδικό θέμα που θα μπορούσε να συζητήσει η Ελλάδα με την Τουρκία είναι αυτό της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο που δεν έχει διευθετηθεί. Στο διπλωματικό πεδίο, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει εξωτερική πολιτική για το Κυπριακό ως τελευταία και έσχατη συμβιβαστική λύση, την ίδρυση μίας διζωνικής ομοσπονδίας με κεντρική εξουσία που θα είναι με πληθυσμιακή αναλογία των κοινοτήτων. Στο ζήτημα αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χρήσιμη για την προώθηση των εθνικών θεμάτων.
β) Ο Ευρωκεντρισμός
Πιστεύουν ότι η οικονομική αλληλεξάρτησης και ολοκλήρωση στα πλαίσια των κοινοτήτων αυτών δημιουργεί συνθήκες για μια πολιτική ολοκλήρωση ανάμεσα στα κράτη, που τα υποστηρίζει να επιλύσουν ειρηνικά τις διαφορές τους.5
Στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, θεωρείται δεδομένη η τουρκική απειλή μετά το 1974.
Σε αυτή την τάση θέλουν να πιστεύουν ότι η αποτροπή θα πρέπει να βασίζεται στην ισχυρή οικονομία και στον εκσυγχρονισμό του κράτους και σε δημιουργικές διπλωματικές πρωτοβουλίες και όχι αποκλειστικά και μόνον στη στρατιωτική ισχύ της.6 Έτσι για τους Ευρωκεντριστές, η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ συνιστά “επένδυση ασφαλείας” για την χώρα το να πέσει θύμα εξωτερικής επίθεσης.7 Γιατί οι πολιτικοί κρατούντες της Άγκυρας θα το σκεφτούν πριν αποφασίσουν να επιτεθούν σε μια χώρα που είναι μέλος ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Όσο περισσότερο θα εμπλέκονται τα συμφέροντα της Τουρκίας με την ΕΕ, τόσο περισσότερο θα έχει η ΕΕ έναν μοχλό πίεσης στην Τουρκία που θα την υποχρεώνει να προσαρμόζεται με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, που εξυπηρετούν ταυτόχρονα και τα ελληνικά συμφέροντα. Οι αποφάσεις του Ελσίνκι, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των οικονομικών ελληνοτουρκικών σχέσεων πιστεύουν ότι θα βοηθήσει στην εξεύρεση ειρηνικών λύσεων και στην υπέρβαση των πολιτικών προβλημάτων.
Στο ζήτημα του Α. Οτζαλάν και στο αντιπυραυλικό σύστημα S-300 θεωρείται μια σπασμωδική ανεδαφική πολιτική.8
Τους Ευρωκεντριστές μπορούμε να τους κατατάσσουμε στην κατηγορία αυτών που ψήφισαν και υποστήριξαν σθεναρά το Σχέδιο Αναν.
Η Τουρκία βιώνει μια ειρηνική ισλαμική μεταρρύθμιση.
Η Σημερινή Τουρκία βιώνει πολιτικά μια ειρηνική ισλαμική μεταρρύθμιση με την καθοδήγηση του κόμματος του Ταγίπ Έρντογάν και με την ανοχή των ΗΠΑ.
Να προσθέσουμε ότι ιστορικά οι ισλαμιστές από το 1909 αγωνίζονται να καταλάβουν την πολιτική εξουσία. Τότε δεν τα κατάφεραν και ο αγώνας τους ηττήθηκε από τις δυνάμεις των Ενωτικών (Ένωση-Πρόοδος). Αλλά και πάλι κατά την περίοδο του Ελληνοτουρκικού-Αρμενικού πολέμου (1919-1922) ο Κεμάλ κατάφερε να τους ενώσει όλους (τους μουσουλμάνους)εν ονόματι του ισλάμ.9 Κατά συνέπεια η σύνθεση περί ισλάμ και τουρκισμού επιτεύχθηκε με στόχο την συντριβή των χριστιανών της Ανατολής. Κατόπιν το 1924 δημιουργήθηκε μια κίνηση αντιπολίτευσης από διάφορους φιλελεύθερους, ισλαμιστές και πρώην συνεργάτες του κεμαλικού κινήματος που είχε ως έκβαση την ολοκληρωτική συντριβή τους το 1926 με την “απόπειρα δολοφονίας” του Κεμάλ στην Σμύρνη.
Έπειτα από αρκετά χρόνια, με την εκλογή του Δημοκρατικού Κόμματος του Μεντερές-Τζελάλ Μπαγιάρ, στην αρχή της δεκαετίας του 50 επανεμφανίζονται κάποιες ισλαμικές τάσεις εντός του Δημοκρατικού κόμματος (DP). Μετά όμως το στρατιωτικό πραξικόπημα του 60 και του 1971 εξαφανίζονται τα πολιτικά ίχνη των ισλαμιστών.
Βάσει του άρθρου 163 του Συντάγματος του 1960 είναι απαγορευμένη η ισλαμική προπαγάνδα. Την περίοδο εκείνη πολιτικά το ισλάμ βρίσκεται σε εμβρυακό επίπεδο. Στη συνέχεια και με την πρώτη ευκαιρία ιδρύεται το φιλοισλαμικό κόμμα από τον Νετζμετίν Έρμπακαν, με τον οποίον το 1973 στις εκλογές σχηματίζεται κυβέρνηση συνασπισμού με το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP-MSP)του Ετζεβίτ και ολοκληρώνεται ο κύκλος τους με την στρατιωτική απόβαση στην Κύπρο το 1974.
Στο ζήτημα αυτό έχουμε πάλι την πολιτική σύνθεση ισλάμ και τουρκισμού.
Πάντα σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις για την Τουρκία διαμορφώνεται η εθνική ομοψυχία με τη σύμπραξη του τουρκικού εθνικισμού με το ισλάμ που θα σώσουν την πατρίδα από τυχόν καταστροφή.
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει για την γείτονα χώρα.
Με την κατάρρευση του ανατολικού μπλογκ η Τουρκία εντάχθηκε σε μια νέα αναζήτηση ταυτότητας και ρόλου στην περιοχή.
Πρώτα από όλα αυξήθηκε σε τρομερό βαθμό ο πληθυσμός της.
Από την περίοδο του Οζάλ και έπειτα έγιναν οικονομικές βελτιώσεις και συνεχίστηκαν με τις κυβερνήσεις του Ταγίπ Ερντογάν.
Η εναρμόνιση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 90, και κυρίως οι προσδοκίες που δημιούργησε η ηγεσία των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ιράκ το 1991, για έναν ενισχυμένο περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας στη Μέση-Ανατολή αλλά και στα Βαλκάνια και στον Καύκασο, γρήγορα έφτασαν στα όρια τους.
Στο ζήτημα του Ναγκόρνο Γαραπάγ, η παρέμβαση της Άγκυρας υπέρ του Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρουση με την Αρμενία έφερε την Τουρκία σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Αλλά πέρα από την αντίθεση της με την Ρωσία ανάπτυξε έναν παντουρκικό επεκτατισμό, στις σχέσεις της με τα νέα κράτη της Κεντρικής Ασίας που αυτό προκάλεσε δυσπιστία στις ηγεσίες τους.
Με την κατάληψη του Ιράκ (2003) από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και έπειτα οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ μπήκαν στον πάγο. Η βασική αιτία ήταν ότι η τουρκική εθνοσυνέλευση καταψήφισε την πρόταση(tezkere) Ερντογάν, για τη διευκόλυνση των Αμερικανικών δυνάμεων. Η Τουρκία και το στρατιωτικό κατεστημένο της αμφισβητούσε την ύπαρξη ενός νέου Κουρδικού κρατιδίου στα νοτιοανατολικά σύνορα της. Έτσι αυτή η κατάσταση δημιούργησε μια αντιπαράθεση στις αμερικάνικο-τουρκικές σχέσεις σε όλη τη δεκαετία του 2000.
Από την άλλη, η αδυναμία της Τουρκίας να ανταποκριθεί στους κοινοτικούς όρους στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική την οδήγησε στην προσέγγιση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής της λεγόμενης πολιτικής του “στρατηγικού βάθους”.
Ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου γεννημένος στην Τασκένδη του Οζμπεκιστάν του έχει αποδοθεί ο τίτλος του πρέσβη ε.τ. σπούδασε στο Γερμανικό γυμνάσιο της Πόλης και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο του Βοσπόρου. Ο Α. Νταβούτογλου έγινε γνωστός το 2001, με την έκδοση της μελέτης του “Στρατηγικό βάθος η διεθνής θέση της Τουρκίας” 10 Πρόκειται για μια μελέτη της μεταψυχροπολεμικής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας που στο θεωρητικό της μέρος θέτει πέντε βασικές αρχές που χαρακτηρίζουν την γενική στρατηγική.
Πρώτον είναι οι γεωπολιτικές θεωρίες, μετεξέλιξη της Τουρκίας από την μεταψυχροπολεμική περίοδο. Δεύτερον είναι οι γειτονικές χώρες, Βαλκάνια, Μέση-Ανατολή, Καύκασος που όπου υπάρχουν μουσουλμανικές μειονότητες και κυρίως στα Βαλκάνια θεωρούνται φυσική σύμμαχοι της τουρκικής πολιτικής. Εκτός από τις χώρες Βοσνία και Αλβανία που είναι στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι και λόγω της ιστορικής τους κληρονομιάς είναι ήδη φυσική σύμμαχοι της τουρκικής πολιτικής.
Οι βραχυπρόθεσμοι και οι μεσοπρόθεσμοι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας είναι η Βοσνία και η Αλβανία να ενισχυθούν σε μια δομή σταθερότητας και δεύτερον να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και η βιωσιμότητα των μειονοτήτων στην περιοχή των Βαλκανίων κάτω από την ομπρέλα ενός διεθνούς νομικού συστήματος.11
“Για να μην επαναληφθούν οι καταστροφές που έγιναν στις αρχές του 20 αιώνα στα Βαλκάνια, η Τουρκία υποχρεούται να ακολουθήσει μια πολιτική ενεργητική που θα αφορά το μέλλον των Οθωμανικών μουσουλμανικών μειονοτικών κατάλοιπων στα Βαλκάνια. Και για να μην τους εγκαταλείψει μπροστά σε ένα Βαλκανικό μπλογκ να αξιοποιήσει τους εσωτερικούς συσχετισμούς της περιοχής αλλά και τους εξωτερικούς παράγοντες. Όμως πέρα από τους εξωτερικούς παράγοντες θα πρέπει από κοντά να παρακολουθούμε και τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται Γερμανίας-Ρωσίας”.12
Το βασικό ζήτημα είναι ότι ο νυν υπουργός εξωτερικών Α. Νταβούτογλου προσπαθεί με το νέο δόγμα του ν΄ αναβαθμίσει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και να παίξει ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης με τις στρατηγικές που προτείνει των μηδενικών προβλημάτων με τις γειτονικές χώρες, με την πολυδιάστατη πολιτική, με ρόλο ειρηνικού διαμεσολαβητή στις χώρες του Καυκάσου, Μέση-Ανατολή, Ρωσία καθώς και με το μετριοπαθές ισλάμ. Επίσης με την ενεργή παρουσία της Τουρκίας λαμβάνοντας πρωτοβουλίες σε διεθνή φόρα και οργανισμούς για την εξεύρεση κοινού εδάφους στον οικονομικό,ενεργειακού και πολιτιστικό τομέα.
Οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει να κατανοήσουν την μεταβολή που έχει γίνει στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και να διαμορφώσουν ανάλογα τις δικές τους πολιτικές.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ο Πολίτης” Φεβρουάριος 2010
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
v4.ethnos.gr
Οι Ελληνες υποδουλώθηκαν
Γ.Δελαστίκ
Ισλάμ - στρατός σημειώσατε ένα
Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ
Οι γροθιές μεταξύ βουλευτών που έπεσαν στην τουρκική Εθνοσυνέλευση την περασμένη Τετάρτη ήταν η εκφραστικότερη αναπαράσταση ενός άλλου γρονθοκοπήματος, που διεξάγεται πίσω από τις τηλεοπτικές κάμερες, στο πολιτικό παρασκήνιο της χώρας.
Ο πρωθυπουργός Ερντογάν και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματός του Αλί Σαλίν εν μέσω ανώτατων αξιωματικών στο μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ.
Ενα γρονθοκόπημα που δεν πυροδοτείται για λόγους τιμής -σαν το πρόσφατο για χάρη της μαντίλας της Εμινέ Ερντογάν και του «προφήτη» πρωθυπουργού και συζύγου της- αλλά για εθνικούς λόγους, όπως τέλος πάντων τους αντιλαμβάνεται η κάθε εμπλεκόμενη πλευρά. Είναι η χιλιοειπωμένη σύρραξη του ισχυρότατου πολιτικού Ισλάμ, με το ασθμαίνον κοσμικό παρακράτος που, ευρισκόμενο πλέον με την πλάτη στον τοίχο, γίνεται ολοένα και πιο σπασμωδικό. Κι αυτό επιβεβαιώνεται από τον καταιγισμό μιας σειράς πρωτόγνωρων εξελίξεων για την τουρκική πολιτική πραγματικότητα: για πρώτη φορά αντιστρέφονται οι όροι και είναι οι πολιτικοί που «εισβάλλουν» στους στρατώνες με αφορμή τις συνεχείς πολιτικές προκλήσεις των στρατιωτικών.
Επίθεση σε τρία μέτωπα
Πρόκειται για ένα πρωτοφανές blitzkrieg της ισλαμικής κυβέρνησης κατά των στρατηγών, που εκδηλώνεται σε τρία μέτωπα:
Το πρώτο είναι η κατάργηση του στρατιωτικού Πρωτόκολλου Συνεργασίας για την Ασφάλεια και τη Δημόσια Τάξη (EMASYA), που επιτρέπει την αστυνομική δράση του στρατού χωρίς κοινοβουλευτική εξουσιοδότηση.
Το δεύτερο είναι η εκ βάθρων τροποποίηση του στρατιωτικού Εγγράφου για την Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας (MGSB), που ορίζει τους τρόπους εμπλοκής του στρατού σε αποστολές εσωτερικής εθνικής ασφάλειας και αντιμετώπισης του εσωτερικού εχθρού.
Το τρίτο είναι η αναθεώρηση του άρθρου 35 του Κώδικα Εσωτερικής Υπηρεσίας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, που αναθέτει στους στρατηγούς τη διαφύλαξη «της πατρίδας και του συντάγματος».
Και τα τρία μέτωπα αποτελούσαν ταμπού για την τουρκική πολιτική, και παρέμεναν άκρως απόρρητα πεδία που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα αγγίξει. Η πρόσφατη αποκάλυψη του σχεδιαζόμενου στρατιωτικού πραξικοπήματος της «Βαριοπούλας» και η συνεχιζόμενη, πολύκροτη δίκη της παρακρατικής «Εργκένεκον» έφεραν και εξακολουθούν να φέρνουν στο φως συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τη συντονισμένη συνωμοτική δράση στρατιωτικών, δικαστικών, πολιτικών, υπερεθνικιστών και ποινικών εγκληματιών, αποδυναμώνοντας την αξιοπιστία και τους μηχανισμούς αυτοπροστασίας της στρατιωτικής ελίτ.
Με άλλα λόγια, «Βαριοπούλα» και «Εργκένεκον» άνοιξαν διόδους προσβολής του στρατιωτικού κατεστημένου, γεγονός που η ισλαμική κυβέρνηση σπεύδει να εκμεταλλευτεί.
Ετσι, το Εγγραφο για την Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας, που ήταν γνωστό και ως «Μυστικό Σύνταγμα» και «Κόκκινη Βίβλος», αν και άκρως απόρρητο βρέθηκε στα χέρια ποινικών εγκληματιών της «Σάουνα», μιας συμμορίας εκβιαστών που φωτογράφιζαν σε ιδιωτικές στιγμές τούρκους πολιτικούς και στη συνέχεια τους αποσπούσαν χρήματα.
Η «Σάουνα» συνεργαζόταν με τους παρακρατικούς της «Εργκένεκον», οι οποίοι επίσης κατείχαν το «Μυστικό Σύνταγμα». Αυτό το πολυσέλιδο, απόρρητο στρατιωτικό κείμενο περιέγραφε διεξοδικά ποιοι είναι οι εσωτερικοί εχθροί του έθνους και όριζε λεπτομερώς πώς θα τους αντιμετωπίσει ο στρατός. Το ίδιο κείμενο, αλλά με άλλο εξώφυλλο, βρέθηκε και στα χέρια των συνωμοτών της «Βαριοπούλας», αποδεικνύοντας τη δαιδαλώδη διαπλοκή των συνιστωσών του τουρκικού παρακράτους.
Προϊόν πραξικοπήματος
Στις 28 Φεβρουαρίου η Τουρκία θα αντιμετωπίσει την πρόκληση μιας οδυνηρής επετείου: είναι η 13η επέτειος του πραξικοπήματος του 1997. Δυστυχώς, το Πρωτόκολλο Συνεργασίας για την Ασφάλεια και τη Δημόσια Τάξη, που εξακολουθεί να ισχύει, υπήρξε προϊόν εκείνου του πραξικοπήματος.
Μάλιστα την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε ότι στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν τρεις στρατιωτικές μονάδες αρμοδιότητας EMASYA σε ετοιμότητα για δράση. Και το χειρότερο; Ο διοικητής μίας εξ αυτών, ο υποστράτηγος Μπουλέντ Νταγκσαλί, του 23ου Μηχανοκίνητου Συντάγματος Σαμαντιρά, εμπλέκεται στην «Εργκένεκον».
«Η Τουρκία θα ξεφορτωθεί γρήγορα αυτό το μυστικό πρωτόκολλο», δήλωσε ο ισλαμιστής πρωθυπουργός από την Αγκυρα, τροφοδοτώντας εκτιμήσεις ότι η κατάργηση του EMASYA θα είναι άμεση, πριν από την επέτειο της 28ης Φεβρουαρίου.
Ανάλογη θα είναι και η τύχη του άρθρου 35 που διευκόλυνε πολύ τη νομιμοποίηση των στρατιωτικών πραξικοπημάτων του παρελθόντος (Μάιος 1960, Σεπτέμβριος 1980, Φεβρουάριος 1997) αναθέτοντας στο στρατό τη διαφύλαξη του συντάγματος. Ο Ερντογάν πιστεύει ότι αυτό το καθήκον πέφτει στις πλάτες του λαού και το «35» χρειάζεται διευκρινιστική αναθεώρηση. Για κάτι τέτοιο, όμως, απαιτείται και η συναινετική υπογραφή του αρχηγού του γενικού επιτελείου στρατηγού Ιλκέρ Μπασμπούγκ.
Μια υπογραφή με ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς συμπίπτει με την «κεραυνοβόλο επίθεση» του Ερντογάν κατά των στρατηγών.
enet.gr
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Η λύση τής μη λύσης...
Ζητείται Αρχή που άνδρα αλλά και έθνη δείκνυσι...
Εκεί στην Κύπρο, αλλά και εδώ στην Ελλάδα.
Η Κύπρος έζησε και ζει τα 50 χρόνια τής Δημοκρατίας της. Δεν λέμε "γιόρτασε", γιατί ο γιορταστικός όρος δεν ταιριάζει στον ορισμό μιας χώρας που εδώ και 35 χρόνια το 38% τού εδάφους της παραμένει υπό τουρκική κατοχή. Βασικός συντελεστής τής θλιβερότητας αυτής είναι η πολιτική τής Αθήνας, που με την εσωτερική φαγωμάρα τών πολιτικών της όχι μόνο οδήγησε τη χώρα σε δύο δικτατορίες, αλλά έφερε στην εξουσία τον παρανοϊκό ταξίαρχο Δ. Ιωαννίδη που με το κατά τού Μακαρίου Γ' πραξικόπημά του, έδωσε στην Τουρκία την ...διαβολόσταλτη ευκαιρία να εισβάλει στρατιωτικά στην Κύπρο και να αρπάξει το 38% τού μαρτυρικού Ελληνικού νησιού.
Από τότε, Κύπρος και Ελλάδα είπαν κι επανέλαβαν τα γνωστά για Κοινό Αμυντικό Δόγμα, για αμετακίνητες πολιτικές θέσεςι, για πίστη στον διεθνή παράγοντα, για συμμαχία με τη Ρωσία, για εμπιστοσύνη στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ κι ένα τσούρμο παρόμοιες θεωρίες. Από τις οποίες ο Δυτικός παράγοντας ανταποκρίθηκε μηδενικά. Ενώ η Ρωσία ανταποκρίθηκε στέλνοντας στην Κύπρο τούς ισχυρότατους πυραύλους S-300. Τούς οποίους η Λευκωσία (τού Γλ. Κληρίδη) και η Αθήνα (τού Κ. Σημίτη) τούς ξαπόστειλαν στ' αγριοβούνια τής Κρήτης για αχρήστευση, κοινώς για βαθμιαίο σάπισμα. Κι αυτό διότι η πάνοπλη Άγκυρα θεώρησε τούς ρωσικούς πυραύλους ως ισχυρό όπλο στρεφόμενο εναντίον της!
Τώρα η Λευκωσία προχωρεί στα 51 χρόνια τής Δημοκρατίας της. Ουσιαστικά διχοτομημένη. Σε διάλογο με ένα σύνοικο (τούς τουρκοκύπριους) που και αυτοί είναι έρμαια τής Άγκυρας. Με βάση ένα παραλλαγμένο ―μάλλον προς το χειρότερο― σχέδιο Ανάν. Με περίπου 100.000 κουβαλητούς από την τουρκική Ανατολία, που σε μερικά χρόνια θα είναι περισσότεροι από τούς γηγενείς Τουρκοκυπρίους. Και με την Κυπριακή Δημοκρατία να αυτοχτυπιέται με μια σειρά εσωτερικές πράξεις ιεροσυλίας και βίας, όπως:
• Την εις διπλούν βεβήλωση τού τάφου τού ήρωα Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου (με το κάψιμο τής Ελληνικής Σημαίας που πλαισίωνε το μνήμα Του).
• Την βεβήλωση τού τάφου τού Σπύρου Κυπριανού.
• Την χτηνώδη δολοφονία τού Άντη Χατζηκωστή, εκδότη και διευθύνοντα Συμβούλου τού εκδοτικού συγκροτήματος ΔΙΑΣ, που μαζί με άλλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Ραδιόφωνο, Τηλεόραση, περιοδικά) εκδίδει και την κυπριακή εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ. Και στην Ελλαδα τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.
Όλα αυτά (καθώς και άλλα επίσης διαλυτικά) χαροποιούν τούς Τούρκους, που με την αγγλικής προέλευσης ιμπεριαλιστική ιδέα πρότειναν (έμμεσα, προς το παρόν) και το εξής αδιανόητο: η Τουρκία, ως υπερέχουσα δύναμη, να αναλάβει (κατά κάποιον τρόπο) και την εποπτεία τής Κυπριακής Δημοκρατίας, φροντίζοντας συνάμα για τη σωστή και δίκαιη (!) προς αυτήν εφαρμογή τών
διμερών συμφωνιών, που αφορούν την ελληνοκυπριακή συνιστώσα (πλευρά) τής ...διοχτομημένης ή δικοινοτικής Ομοσπονδίας (μάλλον Συνομοσπονδίας). Τί σημαίνει αυτό; Απλά και φανερά ότι η Άγκυρα ―και όχι η τουρκοκυπριακή πλευρά (συνιστώσα)― θα είναι ο βασικός επόπτης, ερευνητής, κριτής, δικαστής τού όποιου παραπόνου, τής όποιας ένστασης ή διαμαρτυρίας έχει η ελληνοκυπριακή πλευρά έναντι τών τουρκοκυπρίων! Δύο είναι οι ερμηνείες τής επιδιωκόμενης ανήκουστης τουρκικής πλεκτάνης:
• Το προς τη Διεθνή Κοινότητα μήνυμα πως η Τουρκία είναι και παραμένει ο αμετακίνητος και υπεράνω όλων παράγοντας για το Μέλλον τής Κύπρου.
• Ο προς τούς Ελληνοκυπρίους εκβιασμός ότι "ο χρόνος τής πλήρους υποταγής τους ολοένα πλησιάζει". Και ότι αν ο τωρινός διάλογος Χριστόφια-Ταλάτ δεν οδηγήσει σε συμφωνία με βάση ένα βρυκολακισμένο σχέδιο Ανάν, καιροφυλακτεί η λύση τής μη λύσης. Δηλαδή, το τουρκικό τετελεσμένο τής επίσημης ή ανεπίσημης τελικής ενσωμάτωσης τού ληστρικά κατεχόμενου 38% τού κυπριακού εδάφους στην τυρκική επικράτεια ως 69ο Νομό! Με τον ίδιο εκβιαστικό τρόπο που πριν 72 χρόνια (τον Σεπτέμβριο τού 1938)ο τότε άρρωστος Κεμάλ είχε αρπάξει την Αλεξανδρέττα από την Συρία, μεταβαπτίζοντάς την σε Hatay και ενσωματώνοντάς την de facto ως 68ο τουρκικό Νομό!
Ζητείται Αρχή που άνδρα αλλά και έθνη δείκνυσι... Εκεί στην Κύπρο, αλλά και εδώ στην Ελλάδα.
Ανδρέας Γ. Λαμπίκης, Εκδότης εφημερίδας "Κωνσταντινούπολης"
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Τουρκικός «απομιλιταρισμός»
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Τουρκικός «απομιλιταρισμός»
Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
Ακόμη και αν πρόκειται για προσπάθεια προετοιμασίας ισχυρής εικόνας εν όψει πρόωρων εκλογών, οι κινήσεις και η φιλολογία του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης σε σχέση με μια σειρά από ζητήματα «απομιλιταρισμού» της πολιτικής ζωής στην Τουρκία, είναι καταστάσεις πρωτόγνωρες για τα τουρκικά δεδομένα. Και είναι βέβαιο ότι το κυβερνών κόμμα αξιοποιεί στο έπακρο τη διαμορφωμένη συγκυρία συνθηκών εκδημοκρατισμού.
Στη διαμόρφωση του εν λόγω κλίματος συνέβαλε πολύ η φιλολογία που έχει αναπτυχθεί στην Τουρκία ύστερα από τις αποκαλύψεις για το «Σχέδιο Βαριοπούλα» που έφεραν για άλλη μια φορά στο προσκήνιο τη μιλιταριστική διάσταση του καθεστώτος. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι εξελίξεις που ακολούθησαν τις αποκαλύψεις, άρχισαν να αγγίζουν κάποια ουσιαστικά σημεία της «νομιμότητας» της μιλιταριστικής επιβολής.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σχολιάζοντας τις εξελίξεις αναφέρθηκε προχθές σε κάποια από αυτά, με τρόπο που δεν έχει κάνει, ή διανοηθεί να κάνει, κανείς μέχρι σήμερα. Ενα από τα ουσιαστικά αυτά σημεία είναι η περίφημη «βίβλος πολιτικής» ή αλλιώς το «έγγραφο στρατηγικής εθνικής ασφάλειας». Εχει ονομαστεί και «κόκκινη βίβλος» ή «κρυφό Σύνταγμα». Πρόκειται για το κείμενο που επεξεργάζεται το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας για θέματα ασφάλειας και -εσωτερικών και εξωτερικών- απειλών. Λόγο περί αναθεώρησής του έκανε ο Ερντογάν. Ενα δεύτερο πολύ σημαντικό σημείο είναι ότι αποκάλυψε πως δεν αποκλείεται να αναθεωρηθεί το άρθρο 35 του εσωτερικού κανονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Το άρθρο δίνει στις Ενοπλες Δυνάμεις το «καθήκον» να προασπίζονται τη «Δημοκρατία της Τουρκίας, όπως αυτή ορίζεται στο Σύνταγμα». Το άρθρο αυτό ήταν το πάτημα για όλες τις επεμβάσεις του στρατού, περιλαμβανομένου του πραξικοπήματος του 1980. Και να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά προχωρούν παράλληλα με εξελίξεις όπως το ετοιμαζόμενο νομοσχέδιο για οικονομικό έλεγχο σε όλο το Δημόσιο εκ μέρους του Ελεγκτικού Συνεδρίου, συμπεριλαμβανομένων των Ενόπλων Δυνάμεων.
Τα «4 στοιχεία»
Ολα αυτά παραπέμπουν στην εξίσωση που έχει διατυπωθεί περί εκλογικής επιτυχίας των κομμάτων από το 1950 μέχρι σήμερα. Η εναντίωση στην επιβολή της κατεστημένης εξουσίας, ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, η υιοθέτηση των παραδοσιακών αξιών του λαού -μεταξύ των οποίων έχει ξεχωριστή θέση η θρησκεία- και το άνοιγμα στον έξω κόσμο, κατά κύριο λόγο τον ευρωπαϊκό, είναι τα τέσσερα συστατικά των κομμάτων που έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία.
Τα τέσσερα αυτά στοιχεία είναι εξάλλου και το κοινό χαρακτηριστικό των πολιτικών κομμάτων που σημείωσαν μεγάλες επιτυχίες και άσκησαν μακρόχρονη εξουσία. Είναι το Δημοκρατικό Κόμμα του Αντνάν Μεντερές (περίοδος 1950-1960), το Κόμμα Δικαιοσύνης του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ (περίοδος 1965-1971), το Κόμμα Μητέρας Πατρίδας του Τουργκούτ Οζάλ (περίοδος 1983-1991) και τέλος το σημερινό κυβερνών κόμμα.
Η «καραμπόλα»
Με βάση την εξίσωση αυτή και με δεδομένες τις πρόσφατες εξελίξεις περί «απομιλιταρισμού», υπάρχουν και μερικά άλλα πρόσθετα στοιχεία. Πρώτον, ο Ερντογάν εδώ και λίγες μέρες άρχισε να ασχολείται με το μεγάλο πρόβλημα των θιγόμενων από την ιδιωτικοποίηση εργατών της δημόσιας επιχείρησης ΤΕΚΕΛ. Οι κινητοποιήσεις των τελευταίων περιλαμβάνουν απεργία πείνας, ενώ εμπεριέχουν την «απειλή» για γενική απεργία. Η δραστήρια ενασχόληση του Ερντογάν με το ζήτημα αυτό δεν αποκλείεται να δώσει ακόμη περισσότερες μετοχές στο κυβερνών κόμμα.
Ενα δεύτερο στοιχείο είναι η μαεστρία με την οποία χειρίζεται το κυβερνών κόμμα την υπόθεση της εξωτερικής πολιτικής, με τρόπο που η τελευταία έχει αποδέκτη όχι μόνο τη διεθνή διπλωματία, αλλά και το εσωτερικό της χώρας. Χαρακτηριστικά, μία πρόσφατη δημοσκόπηση η οποία ασχολήθηκε με διάφορα πράγματα, από τις εκλογές μέχρι επί μέρους καταστάσεις, αποκάλυψε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Στην ερώτηση αν θεωρούν θετικούς τους χειρισμούς εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης και του υπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, το 71,5% των ερωτηθέντων απάντησε θετικά!
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
enet.gr
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
ΠΕΡΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ
του Λευτέρη Πουπουλίδη
Διαβάζοντας και παρακολουθώντας όταν μπορείς έστω για λίγο τον ημερήσιο τύπο της Τουρκίας,
ενημερώνεσαι για γεγονότα και τοποθετήσεις αρμόδιων, τα οποία μερικές φορές σε εκπλήσσουν και άλλες φορές ξεπερνούν τις σχεδόν εδραιωμένες πεποιθήσεις, απόψεις, προκαταλήψεις και την οποία φαντασία σου έχει απομείνει. Θα σας περιγράψω συνοπτικά 3-4 γεγονότα και δηλώσεις αρμόδιων στην γείτονα χώρα, για καλύτερη κατανόηση του τρόπου λειτουργίας και του τρόπου σκέψης των μηχανισμών εξουσίας στην Τουρκία τα οποία συνήθως τις ξεχνάμε πολύ γρήγορα η τις αγνοούμε .Τον περασμένο Νοέμβριο μετά από δημοψήφισμα στην πανέμορφη Ελβετία σχετικά με την απαγόρευση μόνο της επέκτασης των μιναρέδων στα υφιστάμενα τζαμιά της χώρας, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός κ. Erdogan ανέλαβε όπως συνηθίζει τελευταίως την σημαία στην προάσπιση των ομοθρήσκων του που τους θεωρεί μονίμως αδικημένους, επιτιθέμενος κατά τις Ελβετίας λέγοντας μεταξύ άλλων ότι η χώρα των Άλπεων, παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όπως συνηθιζουν στην γείτονα χώρα να έχουν πάντα επιλεκτική μνημη, ξεχνούν ότι η χώρα τους είναι τώρα μια μουσουλμανική κατά 99,8 % , γεγονός που το θεωρούν μεγάλη πρόοδο και νιώθουν ασφάλεια … επειδή οι Χριστιανοί αν συνέχιζαν στην Τουρκία !!(Λες και πήγαιναν σχολείο και παρακολουθούσαν μαθήματα …) δεν θα ηταν σήμερα κράτος-έθνος όπως ομολόγησε πέρσι και ο υπουργός εθνικής άμυνας κ. Vecdi Guler. Ξεχνούν συνειδητά οι περισσότεροι πολιτικοί και ο κίτρινος τύπος σκόπιμα, το ότι το 1920 αριθμούσε περίπου 2.000.000 Χριστιανούς η καθ υμάς Ανατολή, δηλαδή το 21 % περίπου του συνολικού πληθυσμού και εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους σταδιακά βάσει σχεδίου με τους γνωστούς τρόπους, πάντοτε στα γνωστά πλαίσια του σεβασμού…των αλλόθρησκων και των μειονοτήτων με την άψογη εφαρμογή των δημοκρατικών και ουμανιστικών…πολιτικών που εφάρμοσαν πιο συστηματικά από το 1923 και οι εναπομείναντες Χριστιανοί δεν υπερβαίνουν πλέον σήμερα το 0,02 % του συνολικού πληθυσμού από το 21% που ήταν στην αρχές του προηγούμενου 1) Πριν περίπου 11 χρόνια ο κ. Erdogan όταν ήταν ακόμη δήμαρχος της Κων/πολης, σε ομιλία του στην πόλη Siirt που βρίσκεται στην Νοτιοανατολική Τουρκία, επειδή απλώς ανέφερε ότι η μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας και οι (kubeeler migferimiz) του απαγορεύτηκε ισοβίως με απόφαση του (ονομα-μαλλον εθνικης ασφαλειας?) δικαστηρίου η δυνατότητα να πολιτεύεται και καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση και εξέτισε την ποινή του για 4 μήνες έγκλειστος στις φύλακες της Σηλυβρίας. Μετά δε από μερικά χρόνια κατόπιν πίεσης των Δυτικών ακυρώθηκε αυτός ο αντιδημοκρατικός αποκλεισμός. Νομίζω ότι στην χώρα σου να καταδικάζεσαι ισοβίως !! για απαγγελία σε πολιτική ομιλία ενός και μόνο ποιήματος με θρησκευτικό περιεχόμενο από τους ίδιους ομοθρήσκους σου και μετά από την Δύση να ζητάς και τα ρέστα για δήθεν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων νομίζω μόνο σαν ρεσιτάλ πολιτικού αμοραλισμού και κυνισμού θα μπορούσε να εκληφθεί. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε εάν στην Τουρκία ο πληθυσμός είχε τάση μείωσης όπως στην Δυτική Ευρώπη και εισέρεαν στην χώρα Χριστιανοί όχι ισάριθμοι !! αλλά έστω μόνο το 10-20% των Μουσουλμάνων αντίστοιχα που καταφθάνουν στην Ευρώπη και ζητούσαν να κτίσουν μερικές νέες εκκλησίες. Θα άρχιζε χωρίς καθυστέρηση ο ιερός πόλεμος κατά των άπιστων και γκιαούρηδων που επιβουλεύονται την ακεραιότητα της χώρας !! με αξιοθαύμαστη σύμπλευση και ομόνοια από τους κοσμικούς και φονταμενταλιστικους κύκλους. Πρώτη και καλύτερη από όλους η μιλιταριστική και διπλωματική γραφειοκρατία θα διέβλεπε άμεσα τα ύπουλα σχέδια διαμελισμού !! του έθνους από τα φερέφωνα και πράκτορες των Δυτικών δυνάμεων. Οι δε ακροδεξιοί γκρίζοι λύκοι, οι εθνικιστές όλου του πολιτικού φάσματος με πρώτο το σοσιαλφασιστικο C.H.P (Λαϊκό κόμμα) των απερίγραπτων Deniz Baykal και Onur Oymen θα είχαν αναλάβει δράση με στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ενέργειες για την σταδιακή φυσική και ψυχική εξόντωση των άπιστων αλλόθρησκων και εχθρών του έθνους.
Έχουν την προαπαιτούμενη εμπειρία από το 1914 - 1942 – 1955 για τους διωγμούς και την εξόντωση των αυτοχθόνων Χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, καθώς επίσης και το κυνήγι των Τούρκων δημοκρατών τις περιόδους των στρατιωτικών πραξικοπημάτων.
Η δε πλειοψηφία των ισλαμιστών εκτός εξαιρέσεων που τόσα χρόνια διαμαρτύρεται ότι είναι θύματα του
κεμαλιστικου μιλιταρισμού και δικαστικού κατεστημένου, θα διέβλεπαν επίσης μια ανήθικη νέα σταυροφορία των γκιαούρηδων και θα καλούσαν όλους τους πιστούς σε ιερό πόλεμο για να μην χαθούν οι κατακτήσεις του σπαθιού και κινδυνέψει η πίστη.
Εδώ και 39 χρόνια από το 1971 έχουν κάνει το παν με δικαστικά πραξικοπήματα και άθλιες μεθοδεύσεις ανατολίτικης κουτοπονηριάς και παζαριού, για να μην επιτρέψουν την επαναλειτουργία της μοναδικής Θεολογικής Σχολής της Χάλκης καταδικάζοντας το Πατριαρχείο σε αργό αφανισμό βάσει σχεδίου που υλοποιούν σταδιακά από το 1923 και ζητούν αδιάντροπα και αμοιβαιότητα για ποιο πράγμα άραγε ?? 2) Πριν περίπου 13 χρόνια επειδή τόλμησε μια βουλευτής του κόμματος Fazilet του Ερμπακαν, η κ. Merve Kavakci να εμφανιστεί με μαντίλα στην βουλή έγινε χαμός!! Είχαν καταλάβει τα έδρανα μπροστά από το προεδρείο της Βουλής όλοι οι βουλευτές του C.H.P φωνάζοντας ρυθμικά ότι η Τουρκία είναι κοσμικό κράτος και κοσμική θα παραμείνει, ο δε τότε πρωθυπουργός Ecevit είχε χαρακτηρίσει την είσοδο της Kavakci με μαντίλα στην βουλή ως πρωτόγνωρη πρόκληση κατά της υπόστασης του κράτους. H υποκρισία, η διπροσωπία και το απύθμενο θράσος σε αυτήν την χώρα δεν έχει όρια!! Από την μια να εμποδίζεις να εμφανισθεί στα έδρανα του κοινοβουλίου την εκλεγμένη ομόθρησκη βουλευτίνα σου, επειδή εμφανίσθηκε με απλή μαντίλα και από την άλλη να το παίζεις προστάτης των δήθεν καταπιεσμένων ομοθρήσκων σου στην Δυτική Ευρώπη όπου υπάρχουν 8.000 περίπου τζαμιά και συνεχεία κτίζονται νέα πως θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ?
Αν οι εξουσιαστές στην γείτονα χώρα έβλεπαν μέσα σε ένα ορίζοντα 5-10 ετών σε ένα πληθυσμό 72 εκατομμυρίων έστω υποθετικά 1-2 εκατομμύρια νέους Χριστιανούς, θα ξεκινούσε ο νέος αγώνας εθνικής ανεξαρτησίας !!! με συνέπεια να είχαμε και άλλες χιλιάδες Χριστιανών νεκρούς και προσφυγές από τις πάντοτε ειρηνικές επιδρομές !!! των γκρίζων λύκων και των φονταμενταλιστικών κύκλων με την ευγενή και πατριωτική …στήριξη και καθοδήγηση του πρόθυμου να προσφέρει στους μιλιταριστές και στο βαθύ κράτος της υπηρεσίες του έμπειρου σε προβοκάτσιες, του τύπου της γείτονας χώρας (Hurriyet – Vatan – Tercuman – Milli Gazete κλπ ) όπως έκαναν και τις γνωστές προβοκάτσιες το 1955 στα Σεπτεμβριανά, με τις τεράστιες αρνητικές συνέπειες για τον Ελληνισμό της Κων/πολις. 3) Στην χώρα σου που είναι μουσουλμανική κατά 99,8 % που αντί να προβληματιστείς αν είχες λίγο ήθος το θεωρείς και στοιχείο υπερηφάνειας !! δεν επιτρέπεις στα πανεπιστήμια σου να παρακολουθούν οι κοπέλες τα μαθήματα με μαντίλα .Εάν μια Ευρωπαϊκοί χώρα αν τολμήσει να απαγορέψει την μαντίλα στο πανεπιστήμιο τότε το θεωρείς παραβίαση θρησκευτικής ελευθερίας, χωρίς να ντρέπεσαι καθόλου το παίζεις από θύτης - θύμα. Δεν κοιτάζεις πρώτα το σπίτι σου και τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις σου πριν προσπαθήσεις να αποπροσανατολίσεις τον ευκολόπιστο και παραπληροφορημένο λαό σου. Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι και οι κορυφαίοι ηθοποιοί της υποκριτικής και της στυγνής διπλωματίας μερικές φορές μοιάζουν δίπλα τους ερασιτέχνες …όπως ο Μετερνιχ και ο Κισσιγκερ.
4) Ξέχασαν δε επίσης στο κόμμα της εξουσίας το A.K.P ότι πριν περίπου 8-9 μήνες μόνο για 1 ψήφο στο Συνταγματικό δικαστήριο, γλίτωσαν το οριστικό κλείσιμο του κόμματος τους. Με ψήφους 6-5 συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα διαφορετικά με ψήφους 7-4 θα είχαν απαγορευθεί και θα ίδρυαν νέο κόμμα με ότι αυτό συνεπάγεται κυρίως στην οικονομία. Το βασικό επιχείρημα βέβαια που επικαλέστηκαν για να το κλείσουν οι δικαστές, είναι ότι το A.K.P αποτελεί απειλή για το κράτος επειδή είναι εστία (odak) φονταμενταλιστικων ενεργειων…
Για δε τους αιθεροβάμονες και ουτοπιστές που νομίζουν ότι με την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα αλλάξουν συμπεριφορά και νοοτροπία και θα σεβασθούν αποφάσεις κοινοτικές και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα θέλω να τους επισημάνω μόνο ένα πράγμα. Τώρα που είναι υποψήφια προς ένταξη χώρα για να δείξει έστω για λίγο κάποιο καλό πρόσωπο δεν συμμορφώνεται με τις στοιχειώδης υποχρεώσεις της που απορρέουν από τα πρωτόκολλα, όπως για παράδειγμα είναι το άνοιγμα των λιμανιών στα πλοία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν κάποτε γίνει πλήρες μέλος και θα έχει ενταχθεί πλήρως στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς επειδή το προωθεί βασικά ο Αγγλοσαξονικός παράγοντας και η μοιρολατρική ελληνική πολιτική τάξη απλώς ακολουθεί παθητικότατα, με τους πανούργους διπλωμάτες της και με τους πολυάριθμους κοινοτικούς υπαλλήλους της, πλαισιώνοντας τα θεσμικά όργανα στην Ε.Ε. θα ζητάει κυρίως από τους γείτονες της και ότι δεν έχει ζητήσει μέχρι τότε, υπηρετώντας πάντα πιστά (ανεξαρτήτως κομμάτων που θα κυβερνούν) την νεοθωμανική επεκτατική πολιτική που εφαρμόζεται ήδη με παραλλαγές από την περίοδο Ozal.
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Ελλάδα – Ισραήλ
Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού
Αθήνα, 23.1.2009
Μετά την αποκάλυψη ότι πίσω από το διπλό εμπρησμό της εβραϊκής συναγωγής στα Χανιά της Κρήτης κρύβονταν Αγγλοαμερικανοί πράκτορες και οι μυστικές τους υπηρεσίες (και δε γνωρίζουμε και ποιες άλλες), πρέπει να τεθεί το ερώτημα:
Σε τι αποσκοπούν τέτοιες ενέργειες και άλλες που συμβαίνουν στην Μεγαλόνησο.
Η άποψή μου είναι ότι όλες αυτές οι ενέργειες των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας» Αγγλοαμερικάνων και όχι μόνο, που έχουν άμεση σχέση με τα εθνικά μας θέματα, Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη, Μακεδονία, ΄Ηπειρο αποσκοπούν στα ακόλουθα:
1. Στην κατατρομοκράτηση των Ελλήνων, τους οποίους θέλουν να παρουσιάσουν ως αντισημίτες, ξενόφοβους, ρατσιστές, σωβινιστές κ.λπ και λπ.
2. Να επιστρατεύουν και τους απανταχού Εβραίους εναντίον μας, για να μας απομονώσουν ακόμη περισσότερο με στόχο να υλοποιήσουν τα άνομά τους σχέδια ενάντια στην πατρίδα μας.
Ο στόχος αυτός αποτελεί τον πιο θανάσιμο κίνδυνο, γιατί οι Εβραίοι αποτελούν καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης της παγκόσμιας πολιτικής τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Αγγλία, αλλά και παντού ανά την υφήλιο.
Είναι γνωστό ότι το εβραϊκό λόμπυ επηρεάζει καθοριστικά την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, σε αντίθεση με το ελληνικό λόμπυ, το οποίο σχεδόν είναι ανύπαρκτο ή διασπασμένο και αναποτελεσματικό. Βέβαια σ’ αυτό φταίει και το ελληνικό κέντρο, με όλους τους υποτελείς πολιτικούς και τα νεοραγιάδικα κόμματα.
Αυτή η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Αποχρώσεις ενδείξεις υπάρχουν ανά την Ελλάδα σχετικά και με την σιωνιστική προπαγάνδα, να μας παρουσιάσουν ως ανέκαθεν αντισημίτες, ενώ είμαστε ενάντια στη σιωνιστική πολιτική απέναντι στους Παλαιστίνιους και όχι γενικά και αόριστα εναντίων των Εβραίων.
Στον τομέα αυτόν ασφαλώς και παίζουν ρόλο και οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, αλλά και τα καθοδηγούμενα πανεπιστήμια, που θα εκδώσουν διατριβές για την κακομεταχείριση των Εβραίων στην Ελλάδα, κυρίως Θεσσαλονίκη. (Σίγουρα θα’ ναι κάποιος Σόρος από πίσω). Πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον τέτοιες και παρόμοιες προβοκάτσιες σαν αυτή της Κρήτης (βλ. την προβοκάτσια με την δήθεν βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη). ΄Εχω υπόψη μου διατριβή και μάλιστα ΄Ελληνα «επιστήμονα», που υπηρετεί δήθεν επιστημονικά τέτοιες σκοπιμότητες. Εφιάλτες υπάρχουν πάντοτε. Η προπαγάνδα είναι πανούργα και παρουσιάζεται πάντοτε με το ποιο αγνό πρόσωπο. Παράδειγμα οι Αγγλοαμερικάνοι. (Βλ. δηλώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ) κα οι «σύμμαχοί μας». Κατακρεούργησαν ολόκληρο λαό στο Ιράκ, εν ονόματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας. Το ίδιο στην πρώην Γιουγκοσλαβία και το ίδιο πράττουν στο Αφγανιστάν και όπου θέλουν να περάσουν τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα.
3. Να μας μειώσουν και συντρίψουν το πατριωτικό φρόνημα, δημιουργώντας μας ενοχές και κόμπλεξ, - με το ζόρι -ως εθνοκεντρικούς, ξενοφοβικούς, ρατσιστές (βλ. τα βιβλία της κ. Θάλειας Δραγώνα και λοιπών εθνομηδενιστών και τον αφελληνισμό που επιχειρείται στην παιδεία. Πως θα ενσωματωθούν οι μετανάστες σε μια αφελληνισμένη παιδεία;) .
4. Να περάσουν ευκολότερα το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό με τη μέθοδο του καρότου και του μαστιγίου. Του καρότου με την έννοια ότι εμείς είμαστε ανέκαθεν ένας φιλόξενος λαός, (βλ. ξένιος Δίας) και συγχρόνως του μαστιγίου με την έννοια ότι είμαστε τάχα ξενόφοβοι και ρατσιστές. (Τι θα κάνουν όλοι αυτοί, αν δεν τους επαληθεύσουμε κα αποδεχθούμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές; Ας θυμηθούμε του Καβάφη; Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.)
5. Τελικά να συντρίψουν οποιαδήποτε αντίσταση του ελληνικού λαού, διασπώντας την κοινωνική συνοχή και την εθνική ομοψυχία και μεταβάλλοντας τον σε ένα άβουλο και χειραγωγούμενο υποκείμενο στα γρανάζια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης.
Και το τραγικό είναι ότι σε όλα αυτά τα εγκληματικά που λαμβάνουν χώρα εναντίον της πατρίδας μας συμμετέχουν και δυνάμεις από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά.
Εν κατακλείδι θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί που από ιδιοτέλεια, καιροσκοπισμό και ιδεολογική σύγχυση είναι ενάντια στην πατρίδα τους ότι ο ελληνικό λαός δεν έχει τίποτε εναντίον οποιουδήποτε άλλου λαού, (ούτε του τούρκικου, ούτε του εβραϊκού, ούτε του σκοπιανού, ούτε του αγγλικού, ούτε του αμερικάνικου κ.λπ), παρά μόνον εναντίον των κυβερνήσεών τους που επιβουλεύονται την πατρίδα μας.
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
