Η Δικαιοσύνη στον 21ο αιώνα
Του ΕΡΙΚ ΧΟΜΠΣΜΠΑΟΥΜ
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα της εισήγησης που έκανε ο Βρετανός ιστορικός Ερικ Χομπσμπάουμ στο Παγκόσμιο Πολιτικό Φόρουμ, που έγινε στο Μπόσκο Μαρένγκο της Ιταλίας τον Οκτώβριο του 2009. Το θέμα της συζήτησης ήταν: «Η Ανατολή, ποιο μέλλον μετά τον κομμουνισμό;».
Ο «σύντομος» εικοστός αιώνας υπήρξε μια περίοδος σημαδεμένη από μια θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ κοσμικών ιδεολογιών. Για λόγους περισσότερο ιστορικούς παρά λογικούς κυριαρχήθηκε από την αντιπαράθεση δύο οικονομικών μοντέλων -μόνο δύο μοντέλων που απέκλειαν το ένα το άλλο- του «σοσιαλισμού», που ταυτιζόταν με οικονομίες κεντρικής σχεδιοποίησης σοβιετικού τύπου, και του «καπιταλισμού», που κάλυπτε όλα τα υπόλοιπα.
Αυτή η φαινομενικά θεμελιώδης αντιπαράθεση ανάμεσα σε ένα σύστημα που φιλοδοξούσε να καταργήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που αποβλέπουν στο κέρδος (την αγορά, για παράδειγμα), και ένα σύστημα που ήθελε να απελευθερώσει την αγορά από κάθε δημόσιο ή άλλου τύπου περιορισμό, δεν ήταν ποτέ ρεαλιστική. Ολες οι σύγχρονες οικονομίες οφείλουν να συνδυάζουν δημόσιο και ιδιωτικό με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικούς βαθμούς και στην πράξη αυτό κάνουν. Και οι δύο προσπάθειες να ζήσουν σύμφωνα με εκείνη την εντελώς δυαδική λογική αυτών των ορισμών του «καπιταλισμού» και του «σοσιαλισμού» απέτυχαν. Οι οικονομίες σοβιετικού τύπου, με κρατική οργάνωση και διεύθυνση, δεν επέζησαν στη δεκαετία του 1980.
Ο αγγλοαμερικανικός «φονταμενταλισμός της αγοράς» κατέρρευσε το 2008, τη στιγμή που βρισκόταν στο απόγειό του. Ο 21ος αιώνας θα πρέπει, επομένως, να επανεξετάσει τα προβλήματά του με όρους πολύ περισσότερο ρεαλιστικούς.
Πώς επέδρασαν όλα αυτά στις χώρες που στο παρελθόν ήταν αφοσιωμένες στο «σοσιαλιστικό» μοντέλο; Υπό τον σοσιαλισμό είχαν προσκρούσει στην αδυναμία μεταρρύθμισης των συστημάτων τους, που διευθύνονταν με κρατική σχεδιοποίηση, μολονότι οι τεχνικοί τους και οικονομολόγοι τους είχαν πλήρη επίγνωση των κυριότερων ελλείψεών τους. Τα συστήματα αυτά -μη ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο- μπορούσαν να επιβιώνουν όσο έμεναν πλήρως απομονωμένα από την υπόλοιπη παγκόσμια οικονομία. Αυτή η απομόνωση όμως δεν μπορούσε να διατηρηθεί μέσα στον χρόνο και όταν ο σοσιαλισμός εγκαταλείφθηκε -είτε μετά από την κατάρρευση των πολιτικών καθεστώτων, όπως έγινε στην Ευρώπη, είτε από το ίδιο το καθεστώς, όπως έγινε στην Κίνα ή στο Βιετνάμ- αυτά τα κράτη, χωρίς καμιά προειδοποίηση, βρέθηκαν ενταγμένα σε εκείνη που σε πολλούς φαινόταν η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική λύση: στον καπιταλισμό της παγκοσμιοποίησης με την κυρίαρχη τότε μορφή του, του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς.
Οι άμεσες συνέπειες στην Ευρώπη υπήρξαν καταστροφικές. Οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης δεν έχουν ακόμα ξεπεράσει τον αντίκτυπό τους. Η Κίνα, για δική της τύχη, επέλεξε ένα καπιταλιστικό μοντέλο διαφορετικό από τον αγγλοαμερικανικό νεοφιλελευθερισμό, προτιμώντας εκείνον τον πολύ περισσότερο διευθυνόμενο των «οικονομικών τίγρεων» της ανατολικής Ασίας, αλλά προώθησε το δικό της «γιγάντιο οικονομικό άλμα προς τα μπρος» με ελάχιστη σύνεση και φροντίδα για τις ανθρώπινες και κοινωνικές επιπτώσεις.
Ακραίος οικονομικός φιλελευθερισμός
Αυτή η περίοδος βρίσκεται ήδη πίσω μας, όπως και η παγκόσμια επικυριαρχία του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού αγγλοαμερικανικής προέλευσης, μολονότι δεν γνωρίζουμε ποιες αλλαγές θα επιφέρει η εξελισσόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση -η πιο σοβαρή από τη δεκαετία του 1930- όταν θα κατορθώσουν να υπερβούν τα συγκλονιστικά αποτελέσματα των δύο τελευταίων ετών. Ενα πράγμα ωστόσο είναι ήδη από τώρα πολύ σαφές: συντελείται μια εναλλαγή πελώριων διαστάσεων από τις παλιές βορειοατλαντικές οικονομίες στον Νότο του πλανήτη και κυρίως στην ανατολική Ασία.
Σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, τα πρώην σοβιετικά κράτη (συμπεριλαμβανόμενων και εκείνων που μέχρι τώρα κυβερνιούνται από κομμουνιστικά κόμματα) καλούνται να αντιμετωπίσουν πολύ διαφορετικά προβλήματα και προοπτικές. Αποκλείοντας από την αρχή τις διαφορές πολιτικής παράταξης, θα πω μόνον ότι τα περισσότερα από αυτά τα κράτη παραμένουν σχετικά εύθραυστα. Στην Ευρώπη ορισμένα αφομοιώνουν το κοινωνικό-καπιταλιστικό μοντέλο της Δυτικής Ευρώπης, μολονότι έχουν σημαντικά κατώτερο κατά κεφαλήν μέσο εισόδημα. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αρκετά ευλογοφανές να προβλέψουμε την εμφάνιση μιας οικονομίας δύο ταχυτήτων.
«Ευάλωτη χώρα»
Η Ρωσία, αφού ανέκαμψε ώς ένα βαθμό από την καταστροφή της δεκαετίας του 1990, υποβαθμίστηκε ήδη σε ισχυρή αλλά ευάλωτη χώρα εξαγωγέα πρωτογενών προϊόντων και ενέργειας και υπήρξε μέχρι τώρα ανίκανη να ανασυγκροτήσει μια καλύτερα ισορροπημένη οικονομική βάση. Οι αντιδράσεις ενάντια στις υπερβολές της νεοφιλελεύθερης εποχής οδήγησαν σε μια μερική επιστροφή σε μορφές κρατικού καπιταλισμού, συνοδευόμενες από ένα είδος οπισθοδρόμησης σε μερικές όψεις της σοβιετικής κληρονομιάς.
Φανερά, η απλή «μίμηση της Δύσης» έπαψε να είναι μια πιθανή επιλογή. Αυτό το φαινόμενο είναι ακόμα πιο φανερό στην Κίνα, η οποία ανέπτυξε με αξιοσημείωτη επιτυχία ένα δικό της μετακομμουνιστικό καπιταλισμό, σε σημείο που στο μέλλον ενδέχεται οι ιστορικοί να μπορούν να δουν σε αυτή τη χώρα τον αληθινό σωτήρα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας στην κρίση που βρισκόμαστε σήμερα. Συνοψίζοντας: δεν είναι πλέον δυνατό να πιστεύουμε σε μια μοναδική παγκόσμια μορφή καπιταλισμού ή μετακαπιταλισμού.
Σε κάθε περίπτωση, η σκιαγράφηση της οικονομίας τού αύριο είναι ίσως το λιγότερο σημαντικό μέρος των μελλοντικών μας φροντίδων. Η κομβική διαφορά ανάμεσα στα οικονομικά συστήματα δεν έγκειται στη δομή τους, αλλά στις κοινωνικές και ηθικές προτεραιότητές τους και αυτές θα έπρεπε, γι' αυτόν τον λόγο, να είναι το κύριο θέμα της συζήτησής μας. Επιτρέψτε μου επομένως, σχετικά με αυτό, να φωτίσω δυο όψεις θεμελιώδους σημασίας. Η πρώτη είναι ότι το τέλος του κομμουνισμού είχε ως συνέπεια την άμεση εξαφάνιση αξιών, συνηθειών και κοινωνικών πρακτικών, οι οποίες είχαν σημαδέψει τη ζωή ολόκληρων γενεών, όχι μόνον εκείνων των κομμουνιστικών καθεστώτων με τη στενή έννοια, αλλά και εκείνων του προκομμουνιστικού παρελθόντος, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό προστατεύτηκαν από αυτά τα καθεστώτα.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πόσο βαθιές και σοβαρές ήταν οι ανθρώπινες συμφορές και το σοκ που επήλθαν ως συνέπεια αυτού του απότομου και απρόσμενου κοινωνικού σεισμού. Αναπόφευκτα θα χρειαστούν μερικές δεκαετίες προτού οι μετακομμουνιστικές κοινωνίες βρουν μια σταθερότητα στον τρόπο ζωής τους στη νέα εποχή και ορισμένες από τις συνέπειες αυτής της κοινωνικής διάλυσης, της θεσμοποιημένης διαφθοράς και εγκληματικότητας θα μπορούσαν να απαιτήσουν ακόμα περισσότερο χρόνο για να υπερνικηθούν.
Η δεύτερη όψη είναι ότι τόσο η δυτική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού όσο και οι μετακομμουνιστικές πολιτικές, που αυτή ενέπνευσε, υπέταξαν σκόπιμα το κράτος πρόνοιας και την κοινωνική δικαιοσύνη στην τυραννία του ΑΕΠ, του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, δηλαδή στην πιο μεγάλη δυνατή οικονομική ανάπτυξη, η οποία μεγάλωνε ηθελημένα τις ανισότητες. Ενεργώντας έτσι, αυτές οι πολιτικές υπονόμευσαν -και στις πρώην κομμουνιστικές χώρες πράγματι γκρέμισαν- τα συστήματα κοινωνικής προστασίας, το κράτος πρόνοιας, τις αξίες και τους σκοπούς των δημόσιων υπηρεσιών.
Ολα αυτά δεν αποτελούν μιαν αφετηρία από την οποία μπορούμε να ξεκινήσουμε τόσο για τον «ευρωπαϊκό καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» των δεκαετιών μετά το 1945 όσο και για ικανοποιητικά μετακομμουνιστικά μικτά συστήματα. Στόχος μιας οικονομίας δεν είναι το κέρδος, αλλά η ευημερία ενός ολόκληρου πληθυσμού. Η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο για να δημιουργήσουμε καλές, ανθρώπινες και δίκαιες κοινωνίες.
Δεν έχει σημασία το πώς θα αποκαλούμε τα καθεστώτα που επιδιώκουν αυτόν τον σκοπό. Μετράει μόνον το πώς και με ποιες προτεραιότητες θα μπορέσουμε να συνδυάσουμε τις δυνατότητες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στις μικτές μας οικονομίες. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πολιτικό ζήτημα του 21ου αιώνα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗΣ
enet.gr
Ετικέτες πολιτικο-φιλοσοφικά
Βόμβα Βαρθολομαίου κατά της Άγκυρας
Βόμβα Βαρθολομαίου κατά της Άγκυρας
Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου 2009, 17:48
«Στην Τουρκία αισθάνομαι σαν να με σταυρώνουν καθημερινά.» Με αυτή τη φράση ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε δριμύτατο κατηγορώ κατά του τουρκικού κράτους για την εν γένει συμπεριφορά του απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αλλά και την ελληνική κοινότητα της Πόλης.
Μιλώντας στην εκπομπή «60 minutes» του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS, ο Οικουμενικός Πατριάρχης για πρώτη φορά επιτίθεται ευθέως κατά του τουρκικού κράτους, καταγγέλλοντας την Άγκυρα ότι επιθυμεί την πλήρη εξαφάνιση τόσο της ελληνικής κοινότητας των 4.000 ανθρώπων όσο και του ιστορικού και ιερού ρόλου του Πατριαρχείου.
«Η τουρκική κυβέρνηση θα ήταν ευχαριστημένη εάν αφανίζονταν το Πατριαρχείο και εγκαταλείπαμε τη χώρα, όμως εμείς αυτό δεν θα το κάνουμε παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, δεν θα αποχωρήσουμε» είπε νέτα σκέτα ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Είναι η πρώτη φορά, εδώ και αιώνες, που ο ιστορικός ηγέτης της Ορθοδοξίας εξαπολύει ευθεία επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης, αλλά και κατά του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζε παλαιότερα η Πύλη, και αργότερα η κοσμική Κεμαλική Τουρκία, τον ρόλο και την ιερή πραγματικότητα του Φαναρίου.
Όπως ανάφερε ο κ.κ. Βαρθολομαίος, παρότι η « Κωνσταντινούπολις είναι το ίδιο ιερή με την Ιερουσαλήμ» και παρότι πολλάκις έχει απευθυνθεί στις τουρκικές θεσμικές Αρχές -από τον πρωθυπουργό Ερντογάν έως και τους υπουργούς της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας- ζητώντας χείρα βοηθείας, αυτοί του γύρισαν την πλάτη και τον άφησαν εντελώς αβοήθητο.
Παρόλα αυτά, ο Πατριάρχης σημειώνει στην τηλεοπτική του συνέντευξη, που θα παρουσιαστεί από το αμερικανικό δίκτυο στις 20 Δεκεμβρίου, ότι παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες τόσο το Πατριαρχείο όσο και ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης «θα σταθούν στα πόδια τους».
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου, εάν εκτός από τον θεσμικό – ιερό του ρόλο και ο ίδιος προσωπικά θεωρεί ότι σταυρώνεται από τις συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία, απάντησε «Ναι», λέγοντας ότι εδώ και χρόνια τόσο οι Έλληνες της Πόλης όσο και αυτοί που είναι στο Πατριαρχείο θεωρούνται από το τουρκικό κράτος «πολίτες δεύτερης κατηγορίας».
Είναι προφανές ότι η επίθεση Βαρθολομαίου κατά της Άγκυρας, και μάλιστα με τέτοιο ευθύ τρόπο, αποκτά πολιτικές διαστάσεις από την στιγμή που πολύ πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν συναντήθηκε με τον Μπαράκ Ομπάμα στην Ουάσιγκτον. Σε αυτήν την συνάντηση ετέθη ξεκάθαρα από την αμερικανική πλευρά το ζήτημα του Πατριαρχείου, αυτό της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, καθώς και το θέμα των Βακουφιών -θέμα που αφορά πρωτίστως στην ίδια την επιβίωση του Φαναρίου και της Ορθόδοξης Κοινότητας της Τουρκίας.
Διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα εκτιμούσαν, νωρίς το μεσημέρι, πως η συνέντευξη Βαρθολομαίου εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο timing και ενδεχομένως να «βοηθά» -υπό προϋποθέσεις- την πρόθεση του ιδίου του Ερντογάν και των Συμβούλων του να προχωρήσουν σε ένα θετικό βήμα όσον αφορά στις σχέσεις Οικουμενικού Θρόνου και Άγκυρας.
Οι ίδιοι κύκλοι σημειώνουν πως ενδεχομένως ο Ερντογάν «χρειάζεται» μία τέτοια ενέργεια, αλλά και την παράλληλη παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ουάσιγκτον, ώστε να καμφθούν οι αντιδράσεις του υπερσυντηρητικού μπλοκ των εθνικιστών και των Κεμαλιστών, καθώς και των Στρατηγών, για την απελευθέρωση του καθεστώτος που διέπουν τις ισλαμικές ιερατικές σχολές.
Ετικέτες Διεθνή θέματα
ΠΑΙΞΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ
ΠΑΙΞΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ
Το νέο «μοντέλο συνεταιρισμού»
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ Ως «σημαντικό παίκτη» παρουσίασε την Τουρκία, για το θέμα του πυρηνικού οπλοστασίου του Ιράν, ο Μπαράκ Ομπάμα μετά τη συνάντησή του με τον Ταγίπ Ερντογάν στο Λευκό Οίκο, επιδοκιμάζοντας επίσης την τουρκική συμβολή στο μέτωπο του Αφγανιστάν, παρά το γεγονός ότι η Αγκυρα δεν εγκρίνει αποστολή νέων ενισχύσεων.
enet.gr
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Κύπριοι απόφοιτοι της Χάλκης στο Φανάρι
Ετικέτες Θεολογική ενημέρωση
Δεν στέλνει επιπλέον στρατό η Τουρκία
Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
enet.gr
Η Αγκυρα φέρεται να απορρίπτει το αμερικανικό αίτημα περί αύξησης των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων σε μάχιμες θέσεις στο Αφγανιστάν, εν όψει της συνάντησης Ερντογάν-Ομπάμα στην Ουάσιγκτον.
Μετά τη δήλωση του Αμερικανού προέδρου για πρόσθετη δύναμη 30 χιλιάδων ανδρών στο Αφγανιστάν, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αγκυρα Τζέιμς Τζέφρι είπε ότι «περιμένουμε από τους συμμάχους, περιλαμβανομένης και της Τουρκίας, την παροχή πρόσθετων μονάδων». Χθες, το τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ανατολή», επικαλούμενο «διπλωματικές πηγές», ανέφερε ότι «συνεχίζεται η αποφασιστικότητα της Τουρκίας να μη στείλει μάχιμη δύναμη στο Αφγανιστάν». Στο ίδιο τηλεγράφημα γίνεται αναφορά στην απόφαση που έλαβε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας τον Οκτώβριο, σύμφωνα με την οποία «οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα αναλάβουν για δεύτερη φορά τη Διοίκηση Καμπούλ αλλά, όπως συνέβη και σε προηγούμενες περιπτώσεις ανάληψης καθηκόντων, θα χρησιμοποιηθούν σε καθήκοντα αντιτρομοκρατικά, καταπολέμησης των ναρκωτικών και εκκαθάρισης ναρκοπεδίων». Επιπλέον, ο υπουργός Αμυνας, Βετζντί Γκιονούλ, δήλωσε προχθές ότι «οι 1.750 Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονται στο Αφγανιστάν δεν θα ενταχθούν στην Επιχείρηση Διαρκούς Ελευθερίας».
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Το τέλος της αριστεροδεξιάς συναίνεσης
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
enet.gr
Η εντυπωσιακή κατίσχυση του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν απεκάλυψε τόσο την ύπαρξη δύο ρευμάτων στον χώρο της ελληνικής Δεξιάς, δεν εσήμανε τόσο τη νίκη του άφθαρτου εις βάρος των φθαρμένων και υπερεκτεθειμένων στα ΜΜΕ, ούτε του «αδιάφθορου» εις βάρος των «διαπλεκομένων», όσο κυρίως κατέφερε ανατρεπτικό πλήγμα στο πολιτικό σύστημα της αριστεροδεξιάς συναίνεσης, που, με «τσάι, συμπάθεια και μονόδρομους», διαχειρίζεται το κοινωνικό δράμα του τόπου την τελευταία 15ετία.
Για την αποσύνδεση μεταξύ πολιτικού συστήματος και κοινωνικής πραγματικότητας μιλούσε η Αριστερά, αποδίδοντάς την εσφαλμένα στον δικομματισμό. Ομως επρόκειτο για φαινόμενο αντικατοπτρισμού: ο δικομματισμός δεν ήταν αιτία, αλλά συνέπεια της αριστεροδεξιάς συναίνεσης, όχι η ασθένεια, αλλά το σύμπτωμα αυτής, που χάριν συντομίας ονομάστηκε «στροφή προς το Κέντρο». Τόσο ο σημιτικός «εκσυγχρονισμός» όσο και ο καραμανλικός «πραγματισμός», με την υποθετική κατάκτηση κάποιου μυθικού κεντρώου χώρου εφαντασιώνοντο και με τη λαμπερή επίδειξη της απουσίας του κατέρρευσαν: όχι μόνον απώλεσαν αμφότεροι το πολιτικό παιχνίδι, αλλά και αποσύρθηκαν από κάθε μελλοντική αναμέτρηση. Τα Καλάσνικοφ που αμφότεροι προετοίμαζαν εναντίον αλλήλων οπισθοκρότησαν το 2004 για τον έναν, το 2009 για τον άλλο. Τα δύο μεγάλα κόμματα διασώζονται σήμερα από τη συναίνεση με ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό για το καθένα τρόπο, ενώ η Αριστερά, που πρώτη έθεσε το ζήτημα, βαλτώνει, λόγω αδυναμίας της να προσδιορίσει τους όρους για την επαγγελλόμενη δική της αντισυστημική υπέρβαση.
Παρ' όλο που η τελευταία αδυνατεί να εντοπίσει τη φύση της υπέρβασης και ακόμη περισσότερο να οριοθετήσει την πορεία προς αυτήν, εντούτοις το πολιτικό σύστημα μεταλλάσσεται ραγδαία, κυρίως από την πλευρά αυτών που μέχρι σήμερα το συντηρούσαν και το αναπαρήγαγαν. Δεν απορρέει το πολιτικό σύστημα από τη συμπαιγνία των κομμάτων που το συγκροτούν, αλλά ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: προηγείται η κοινωνικοπολιτική συναίνεση, από την οποία προκύπτουν οι εκάστοτε συνιστώσες της. Αντισυστημική επιλογή δεν είναι η κήρυξη πολέμου ενάντια στον δικομματισμό, ζήτημα περιορισμένου ενδιαφέροντος, αλλά η ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής ατζέντας, της ιεράρχησης θεματικών προτεραιοτήτων, η υπέρβαση της «μοναδικής σκέψης» και των υποθετικών μονοδρόμων. Για έναν τέτοιο στόχο, με δεδομένα τα συντριπτικά συγκροτήματα συμφερόντων, μοναδική οδός απομένει το άνοιγμα στον λαϊκό παράγοντα, ο οποίος, παρά τις ποικίλες εκ των άνω επιτηρήσεις και παρεμβάσεις, διατηρεί περισσότερη διαύγεια και αίσθημα διακινδύνευσης από κάθε άλλο συντελεστή του πολιτεύματος. Οταν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα ΜΜΕ διαψεύδονται κατά σύστημα από τις λαϊκές ετυμηγορίες, τι άλλο χρειάζεται για να συμπεράνουμε ότι ο πολίτης παραμένει ανεπηρέαστος και κυρίαρχος, ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν είναι απλά προπετάσματα καπνού, ότι οι προφήτες της παρακμής του εκλαμβάνουν τις μύχιες επιθυμίες τους ως πραγματικότητα;
Η θρυλούμενη γοητεία του κεντρώου χώρου, ενώ ατόπως διατηρεί ακόμη οπαδούς σε κάποια τμήματα της Αριστεράς, ξεπεράστηκε ήδη από τα δύο μεγάλα κόμματα.
Εστω με καθυστέρηση, ο Γιώργος Παπανδρέου επιβλήθηκε στον χώρο του με την αποφασιστική στροφή του προς το λαϊκό ΠΑΣΟΚ. Με ακριβώς ανάλογο τρόπο, με την επιβολή του Αντώνη Σαμαρά, η λαϊκή Δεξιά έδειξε ότι υπάρχει και ότι ο ρόλος της μπορεί να είναι καθοριστικός. Δεν πρόκειται για «παραδοσιακά και συντηρητικά» ρεύματα, όπως αβασάνιστα και καθησυχαστικά έσπευσαν κάποιοι να προεξοφλήσουν για αμφότερες τις πλευρές. Πρόκειται, αντίθετα, για νεανικά και επιθετικά ρεύματα που, παρά πάσαν περί του αντιθέτου επιδερμική διάγνωση, αποδίδουν καθοριστική σημασία στον παράγοντα της ιδεολογίας και σε αμφότερες τις περιπτώσεις έχουν περιέλθει σε απόγνωση με το αριστεροδεξιό συναινετικό κήρυγμα της απόσυρσης και αδράνειας της πολιτικής από τα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και εθνικά διακυβεύματα. Με την επιλογή Σαμαρά, η Αριστερά διέγνωσε διολίσθηση του πολιτικού σκηνικού προς τα δεξιά, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο, ακόμη μια φορά, την αδυναμία της να αντιληφθεί τις μεταβολές που συντελούνται, εν αγνοία της και χωρίς την άδειά της. Το ζήτημα δεν είναι ότι η Δεξιά μετατοπίζεται, αλλά κυρίως ότι καταρρέει η αριστεροδεξιά συναίνεση, που είχε αναχθεί σε «ιερό και όσιο» δόγμα για την πολιτική αδράνεια της τελευταίας 15ετίας και ένα νέο πολιτικό σκηνικό αναδύεται.
Ο δικομματισμός διατηρείται, αλλά φεύγει από τα κομματικά κατεστημένα, αποκτά λαϊκή υπόσταση, από συναινετικός μετεξελίσσεται σε συγκρουσιακό, για αμφότερες τις πλευρές, και αυτό εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους, ενόσω η Αριστερά αυτοτοποθετείται αμέτοχη στο περιθώριο των εξελίξεων, υπό τη φραστική προστασία μεταφυσικής υφής και περιεχομένου. Η βαρύτητα της κρίσης έχει αχρηστεύσει τη μονεταριστική αριστεροδεξιά διαχείριση, που βασιζόταν στο κυνήγι των δημοσίων ελλειμμάτων, στη λιτότητα του εργασιακού εισοδήματος, στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς τα επάνω. Νέα και αντίστροφη πεποίθηση διαμορφώνεται σήμερα σε αμφότερες τις πλευρές του πολιτικού συστήματος: η περαιτέρω συμπίεση των εισοδημάτων επιδεινώνει την ύφεση και συνειδητοποιείται επείγουσα ανάγκη αναδιανομής του εισοδήματος προς τα κάτω.
Η ανάπτυξη προηγείται της ισοσκέλισης των ελλειμμάτων, όχι το αντίστροφο, όπως μέχρι σήμερα δογματικά και άκριτα επαναλαμβανόταν. Η ρήξη με το σύστημα της συναίνεσης έχει αρχίσει, και μάλιστα από τους βασικούς πυλώνες του, από την ιστορική στιγμή που οι ηγεσίες επέλεξαν ν' απευθυνθούν στις αντίστοιχες λαϊκές βάσεις. Η ταχύτητα, το εύρος, η ποιότητα της αναδιανομής αποτελούν νέα κριτήρια πολιτικών διαχωρισμών. Η Αριστερά, ενώ κατάφερε να διαρρήξει τη συναίνεση και να ριζοσπαστικοποιήσει τους αντιπάλους της, η ίδια δεν τοποθετείται στο νέο πολιτικό σκηνικό, παραμένοντας στην καταγγελία του ήδη ξεπερασμένου. Δώδεκα μήνες μετά τη μαθητική εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, οι στυλοβάτες του συστήματος επιδεικνύουν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα με τη φυγή στο μέλλον, από τους επικριτές του, που επιλέγουν τη φυγή στο παρελθόν.
kvergo@gmail.com
enet.gr
Ετικέτες Πολιτική-ανάλυση
Ο Παμούκ ανοίγει μουσείο στην Πόλη
Ο Τούρκος νομπελίστας Ορχάν Παμούκ βλέπει ένα από τα όνειρά του να γίνεται πραγματικότητα. Μέχρι το καλοκαίρι, μαζί με πολλούς αναγνώστες του, θα διαβεί την πύλη ενός κτιρίου στη γειτονιά Τσουκούρτσουμα της Κωνσταντινούπολης, το οποίο θα στεγάζει το δικό του «Μουσείο της Αθωότητας».
Γεμάτο αντικείμενα που σημαδεύουν τη ζωή ενός ερωτευμένου, όπως γόπες από τσιγάρα, θα είναι το μουσείο του νομπελίστα Γεμάτο αντικείμενα που σημαδεύουν τη ζωή ενός ερωτευμένου, όπως γόπες από τσιγάρα, θα είναι το μουσείο του νομπελίστα Το μουσείο ξεπήδησε, κυριολεκτικά, μέσα από τις σελίδες του ομώνυμου βιβλίου του. Κυκλοφορεί στα ελληνικά τα Χριστούγεννα από την «Ωκεανίδα» (μτφρ. Στέλλα Βρετού).
Η ιδέα για το μυθιστόρημα γεννήθηκε όταν ο Παμούκ σκεφτόταν ν' ανοίξει το παλαιοπωλείο καθημερινών αντικειμένων «Το Μουσείο της Αθωότητας» στην Κωνσταντινούπολη. Οσο συνέλεγε παλιά πράγματα γι' αυτό, πήρε την απόφαση να αφηγηθεί λογοτεχνικά τη ζωή ενός ανθρώπου μέσα ακριβώς από τα αντικείμενα της καθημερινότητάς του. Ενας τριαντάχρονος και ο έρωτάς του για τη δεκαοκτάχρονη ξαδέλφη του κυριαρχεί στο βιβλίο. Τα αντικείμενα που σημαδεύουν την καθημερινή ζωή του ερωτευμένου αποτελούν και τα εκθέματα του αληθινού μουσείου στην Κωνσταντινούπολη: οι 4.500 γόπες από τα τσιγάρα που κάπνισε η αγαπημένη του, τα σκουλαρίκια της, τσάντες, γκαζόζες, ταπεινά μικροαντικείμενα, που «μιλούν» εν τέλει για την ψυχή των πραγμάτων, τη μνήμη, την αγάπη και τον χρόνο που περνά.
Τόσο το βιβλίο όσο και το πραγματικό «Μουσείο της Αθωότητας» είναι αφιερωμένα στη μνήμη ενός κορυφαίου Τούρκου συγγραφέα, του Αχμέτ Χαμντί Τανπινάρ (1901-1962), που επηρέασε όσο λίγοι τη γραφή του νομπελίστα. Στον Παμούκ οφείλεται και η επαναφορά του παραγνωρισμένου συγγραφέα στο προσκήνιο με τη δημιουργία κι ενός ετήσιου λογοτεχνικού φεστιβάλ προς τιμήν του. Είναι το «Istanbul Tanpinar Literary Festival», που εγκαινιάστηκε πριν από λίγες μέρες.
Ο Ορχάν Παμούκ αποκαλεί μοντερνιστικό αριστούργημα και «καλύτερο βιβλίο που έχει γραφτεί για την Κωνσταντινούπολη» το μυθιστόρημα του Τανπινάρ «Α Mind at Peace». Εκτυλίσσεται στη διάρκεια ενός εικοσιτετραώρου, όπως και ο «Οδυσσέας» του Τζέιμς Τζόις, την παραμονή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μία από τις καινοτόμες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ είναι και η συμμετοχή 23 νέων συγγραφέων που διασχίζουν με τρένο βαλκανικές πόλεις, όπως η Λιουμπλιάνα, το Βουκουρέστι και το Σαράγεβο, για να επανασυνδέσουν, νοερά, περιοχές που διαχωρίστηκαν από την πολιτική και την αιματοχυσία. Ανάμεσα στους συγγραφείς είναι και ο Τζαν Εργιουμλού, το πρόσφατο βιβλίο του οποίου έχει ελληνικό θέμα. Λέγεται «Teardrops of Chios» («Τα δάκρυα της Χίου») και αναφέρεται στη «σφαγή της Χίου», την οποία αποκαλεί ξεκάθαρα γενοκτονία των Ελλήνων από τους Οθωμανούς.
«Οι Τούρκοι είναι αμνήμονες», λέει στον «Γκάρντιαν». «Τους πίεσαν να ξεχάσουν ότι όλοι έχουμε διαφορετικούς προγόνους για να ισχυροποιηθεί η ιδέα ενός ενιαίου κράτους μετά την πτώση της αυτοκρατορίας στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου». Την ίδια διάθεση επαναξέτασης της Ιστορίας έχουν κι άλλοι Τούρκοι συγγραφείς, όπως και ο Γιγκίτ Μπένγκρι, που αποκαλεί τον τουρκικό εθνικισμό «κατασκεύασμα, χωρίς βαθιές ρίζες».
Ελευθεροτυπία 3/11/2009
Ετικέτες Πολιτιστική ενημέρωση
Ανοιχτή ατζέντα από Νταβούτογλου
Ανοιχτή ατζέντα από Νταβούτογλου
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι συζητήθηκαν όλα τα θέματα. Μήνυμα από τον Γ. Παπανδρέου: Δεν συζητάμε με την Αγκυρα θέματα Ελλήνων πολιτών
3/12/2009
Χωρίς κοινές δηλώσεις και χωρίς την επίδοση της γραπτής απάντησης στην επιστολή Ερντογάν πραγματοποιήθηκε χθες η πρώτη συνάντηση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, σε μια εμφανή προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να μη διαταραχθεί το πανηγυρικό κλίμα της Υπουργικής Συνόδου του ΟΑΣΕ και κυρίως να μην υπάρξουν αντιδράσεις από την επιμονή της Αγκυρας σε εφ όλης της ύλης διάλογο για Αιγαίο και μειονότητες.
Μία εβδομάδα πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που η Λευκωσία συνεπικουρούμενη από την Αθήνα έχει δηλώσει ότι θα επιδιώξει να υπάρξουν επιπτώσεις από την προκλητική στάση της Αγκυρας να μην εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, είναι μάλλον αντιφατικά τα μηνύματα που εκπέμφθηκαν χθες από το συγκρότημα Ξιφασκίας στο Ελληνικό.
Είναι ενδεικτικό ότι ο κ. Νταβούτογλου στις δηλώσεις του προς τα τουρκικά ΜΜΕ ξεκίνησε με τη φράση: «Ευχαρίστησα την Ελλάδα για τη στήριξη που προσφέρει στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας», ενώ ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας σε ενημέρωση προς τους Ελληνες δημοσιογράφους δήλωσε: «Τονίσαμε ότι οι υποχρεώσεις προς τα κράτη-μέλη πρέπει να υλοποιηθούν, αλλά η πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ πρέπει να προχωρήσει...».
Πάντως, δεν υπήρξαν περαιτέρω πληροφορίες για το εάν συζητήθηκαν παράμετροι της Συνόδου Κορυφής και της αξιολόγησης της Τουρκίας στη χθεσινή συνάντηση, με δεδομένο ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει (πείθοντας με ευκολία τους περισσότερους εταίρους) ότι δεν πρόκειται να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα πριν αρθεί η «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων ή πριν λυθεί το Κυπριακό.
Παρά τη «λεπτότητα» που επέδειξε η ελληνική πλευρά ώστε να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι (στο πλαίσιο αυτό αναβλήθηκε η επίδοση της απαντητικής επιστολής του κ. Παπανδρέου σε αυτήν του κ. Ερντογάν, η οποία σύμφωνα με το υπ. Εξωτερικών έχει συνταχθεί από την προπερασμένη εβδομάδα, πριν ακόμη αναχωρήσει ο κ. Παπανδρέου για τον Αγιο Δομίνικο), ο κ. Νταβούτογλου εμφανίστηκε απολύτως ειλικρινής.
Σε δηλώσεις του, που μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο Ανατολού, ο Τούρκος υπουργός δήλωσε ότι στα 45 που διήρκεσε η συνάντηση συζητήθηκαν όλα τα θέματα που είχε θέσει με την επιστολή του ο κ. Ερντογάν.
«Τα προβλήματα του Αιγαίου, οι διερευνητικές επαφές, το πρόβλημα της Κύπρου και η δυνατότητα αμοιβαίας συνδρομής για την επίλυση του Κυπριακού... Συζητήσαμε με ειλικρίνεια για το τι πρέπει να γίνει με τις μειονότητες στην Ελλάδα και στην Τουρκία και τις πολιτιστικές σχέσεις (;)», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Νταβούτογλου.
Προκαταλάβει
Εξέφρασε μάλιστα την εκτίμηση, θέλοντας να προκαταλάβει και το κλίμα, ότι ουσιαστικά πήρε προφορικά την απάντηση στην επιστολή Ερντογάν, δηλώνοντας ικανοποιημένος για τις «πολύ παραγωγικές» συνομιλίες.
Οι δηλώσεις αυτές του Τούρκου υπουργού προκάλεσαν την ενόχληση της ελληνικής κυβέρνησης και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στη συνέντευξη Τύπου με τη λήξη των εργασιών της Συνόδου του ΟΑΣΕ διεμήνυσε ότι η Ελλάδα «δεν συζητά θέματα πολιτών της», διαγράφοντας, έτσι, ένα από τα πέντε «κεφάλαια» συνεργασίας που προτείνει στην επιστολή του ο Τούρκος πρωθυπουργός.
Ο κ. Δρούτσας επιχείρησε να στείλει θετικά και αισιόδοξα μηνύματα από τη συνάντηση, κάνοντας λόγο για βούληση συνέχισης του κλίματος συνεργασίας της περιόδου 2000-2004 και για το «μήνυμα ειρήνης ότι Ελλάδα και Τουρκία πρέπει και μπορούν να συνεργαστούν».
Ο αναπληρωτής υπουργός επεσήμανε την ανάγκη προώθησης του ζητήματος οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μέσω των διερευνητικών επαφών, αν και η δήλωσή του ότι «μπορεί να γίνει γρήγορα ρύθμιση και εάν χρειαστεί μέσω προσφυγής στη Χάγη...» προκάλεσε ερωτηματικά για το εάν πράγματι έχει διαφανεί προοπτική επίλυσης της διαφοράς της υφαλοκρηπίδας με άλλη διαδικασία χωρίς να παραπεμφθεί στη Χάγη.
Σε ό,τι αφορά, πάντως, την επανάληψη της πρότασης του κ. Ερντογάν για επίσκεψη και συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου, ο κ. Δρούτσας δήλωσε ότι μια τέτοια συνάντηση θα γίνει όταν θα «είμαστε καλά προετοιμασμένοι και θα έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι απτό...».
Η ελληνική πλευρά συζητά την τουρκική πρόταση για σύσταση Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας υπό την εποπτεία των δύο πρωθυπουργών, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι στη συνάντηση Παπανδρέου - Νταβούτογλου η ελληνική πλευρά αισθάνθηκε την ανάγκη να ενημερώσει αναλυτικά για την πρωτοβουλία της «Ατζέντας 2014», που προβλέπει την προώθηση της ένταξης στην ΕΕ των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων έως το 2014.
Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Επίσκεψη στη Μόσχα το 2010
Το «άριστο επίπεδο» των ελληνορωσικών σχέσεων επιβεβαίωσαν κατά τη διάρκεια της συνάντησης τους ο Ελληνας πρωθυπουργός και υπ. Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και ο επικεφαλής της ρωσικής Διπλωματίας, Σεργκέι Λαβρόφ.
Σε κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν μετά το «ζεστό, εγκάρδιο και εποικοδομητικό» -όπως το χαρακτήρισαν- τετ α τετ που είχαν στο περιθώριο της Υπουργικής Διάσκεψης του ΟΑΣΕ, ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι αποδέχτηκε επίσημη πρόσκληση για επίσκεψη στη Μόσχα στις αρχές του 2010.
Αποδίδοντας «στρατηγικό χαρακτήρα» στις σχέσεις των δύο χωρών, οι δύο άνδρες υπογράμμισαν την «κοινή βούληση» που υπάρχει για περαιτέρω ανάπτυξη και καλλιέργεια των σχέσεων σε όλους τους τομείς, από την ενέργεια μέχρι τον πολιτισμό και από την περιφερειακή συνεργασία μέχρι τις σχέσεις με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
nmeletis@pegasus.gr
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
Μήνυμα Δρούτσα σε Σκόπια-Τουρκία
Συναντήθηκε και με τον αμερικανό ομόλογό του
«Δεν νοείται έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε εάν δεν υπάρξει λύση στο θέμα της ονομασίας» δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών στη ΝΕΤ, ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα θα έχει κοινή γραμμή με την Κύπρο στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου στο θέμα της Τουρκίας.
Ο κ. Δρούτσας, αναφερόμενος στη Σύνοδο του ΟΑΣΕ που γίνεται στη χώρα μας έκανε λόγο για ένα σημαντικό διεθνές γεγονός που φιλοξενούμε στην Αθήνα. "Το κύριο θέμα μας αφορά όλους, αφού η συζήτηση αφορά μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει αφήσει μια κληρονομιά στον ΟΑΣΕ με τη διαδικασία της Κέρκυρας. Η προσπάθειά μας είναι να βγάλουμε απόφαση για βάσεις περαιτέρω συζήτησης σ' αυτό το θέμα" τόνισε, προσθέτοντας ότι ο ΟΑΣΕ είναι το κατάλληλο φόρουμ για μια τέτοια συζήτηση.
Ερωτηθείς για τις διμερείς επαφές με την ηγεσία της ΠΓΔΜ και για το εάν αυτό συνιστά διαφοροποίηση από τη διαδικασία υπό τον ΟΗΕ, υπογράμμισε ότι η μονη διαδασία διαπραγμάτευσης είναι στον ΟΗΕ. "Αυτή στηρίζουμε. Λέμε, όμως, ότι απευθείας επαφές με Σκόποια όχι μόνο δεν βλάπτουν, αλλά μπορούν να βοηθήσουν τη διαδικασία. Όταν έχεις καθαρές θέσεις, πρέπει με αυτοπεποίθηση να δείχνεις εσύ την κατεύθυνση" σημείωσε ο αναπληρωτής υπουργός. Απαντώντας σε ερώτηση εάν διακρίνει διαφοροποίηση στη στάση της άλλης πλευράς, απάντησε: " Δεν μπορώ να πω ότι διακρίνουμε διαφορετική στάση των Σκοπίων. Σσον ΟΗΕ θα δούμε πως θα κυλήσουν τα πράγματα".
Στο θέμα της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης στη Σύνοδο της Ε.Ε σε περίπτωση που δεν έχει επιτευχθεί πρόοδος στις διαπραγματεύσεις ο κ. Δρούτσας δήλωσε: "Από την πρώτη στιγμή η θέση μας είναι ξεκάθαρη: έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων δεν νοούνται χωρίς προηγούμενη λύση στο θέμα της ονομασίας". Για το ενδεχόμενο επίσκεψής του στα Σκόπια ο αναπληρωτής υπουργός είπε ότι μια τέτοια δυνατότητα είναι πάντα στο τραπέζι, πρόσθεσε, όμως, ότι "θα δούμε στην πορεία εάν είναι σκόπιμο και χρήσιμο να κάνω αυτή την επίσκεψη ως προεδρεύων του ΟΑΣΕ".
Για το ενδεχόμενο συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών για το θέμα είπε ότι η κυβέρνηση είναι πάντα στη διάθεση όλων για συζήτηση στα εθνικά θέματα. "Είμαστε σε μια κατάσταση πολύ καλή στην Ελλάδα, γιατί η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων συμφωνούμε στις αρχές και στους στόχους".
Αναφορικά με την ενταξιακή προσπάθεια της Τουρκίας και τη στάση που θα τηρήσει η Ελλάδα, με δεδομένη τη στάση και της Λευωκσίας ο κ. Δρούτσας σημείωσε: "Έχω τονίσει ότι η Ελλάδα θα είναι δίπλα στην Κύπρο και τον κυπριακό λαό με πράξεις. Είμαστε σε συνεχή επαφή με τον υπουργό Εξωτερικών, Μάρκο Κυπριανού. Η συνεργασία μας είναι καθημερινή και ο συντονισμός μας απόλυτος. Θα πάμε με μία γραμμή στο Συμβούλιο για το θέμα της Τουρκίας".
Με Στάινμπεργκ
Συνάντηση με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Στάινμπεργκ είχαν σήμερα το πρωί ο πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας.
Η συζήτηση διήρκεσε περίπου μία ώρα και αφορούσε πολλά διεθνή και διμερή θέματα καθώς και την κοινή βούληση για μια επίσκεψη του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου στην Ουάσινγκτον από το νέο χρόνο.
Η ελληνική πλευρά ενημέρωσε τον κ. Στάινμπεργκ για όλες τις εξελίξεις που αφορούν την περιοχή και κυρίως για την πολιτική πρωτοβουλία της Αθήνας να δοθεί δύναμη και προοπτική στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων με την ένταξή τους στην ΕΕ το 2014.
Τον ενημέρωσαν επίσης για τις θετικές προθέσεις της Ελλάδας σε ότι αφορά την προοπτική της ΠΓΔΜ, δημιουργώντας ένα θετικό κλίμα ακόμα και με άμεσες επαφές των ηγεσιών των δύο χωρών, ενώ συνεχίζεται κανονικά η διαδικασία για την επίλυση του θέματος της ονομασίας, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη.
Συζητήθηκε ακόμη η πολιτική Ομπάμα στο Αφγανιστάν με την αποστολή 34.000 στρατιωτών στην περιοχή, καθώς επίσης και άλλα περιφερειακά θέματα. Οι επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας ενημέρωσαν επίσης τον αμερικανό συνομιλητή τους για τις εξελίξεις στις σχέσεις με την Τουρκία και την πορεία του Κυπριακού.
Στο πλαίσιο των διμερών συναντήσεων που πραγματοποιούνται στο περιθώριο της Διάσκεψης του ΟΑΣΕ, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας συναντώνται με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέντ Νταβούτογλου.
Όπως έγινε, δε, γνωστό από το υπουργείο Εξωτερικών, η απάντηση στην επιστολή Ερντογάν δεν θα δοθεί σήμερα.
enet.gr
Ετικέτες Εξωτερική Πολιτική
